Zo fris als een hoentje of beter gezegd als een oud kieken beginnen we aan het ontbijt, het weer ziet er weer zeer goed uit en wij zijn klaar om de Transfagarasan aan te pakken. Omdat we wat vroeger vertrokken zijn zitten we om elf uur al aan de koffie, het wegdek is tot nu toe meegevallen en van vel verkeer hebben we ook geen. Boven het gebergte hangt er wel veel bewolking.

Bij het laatste tankstation voor de Transfagasan worden de tanks van onze motors volgegooid om dan na een kilometer of dertig aan de beklimming te beginnen. Tijdens de beklimming blijkt dat het wegdek goed meevalt, de bochten zijn pittig en er zijn onvoorstelbaar veel haarspeldbochten. We komen een pak meer motors tegen dan dat we gewent zijn, ook zien we regelmatig supersnelle sportwagen voorbij rijden. Maar de drie gasten die met een oldtimers reden met daar achter een karretje op 1 wiel waren wel de bijzonderste rijders op deze berg. (Filmpje op fb)

Tijdens de afdaling is het wegdek veel slechter dan bij de beklimming. Het val ook op dat er tijdens de beklimming veel meer verkeer is dan bij de afdaling. De meeste rijders die boven komen rijden langs dezelfde kant terug, ze rijden maar juist dat stuk dat het team van Top Gear ook heeft gereden.  Als we op de top van de Transfagarasan zijn (2.600 m) moet er natuurlijk een foto genomen worden van de Stig de onbekende van het programma Top Gear.

We passeren nog een paar grote meren en dan hebben we de Transfagarasan gehad. Het laatste uur rijden we over slechte wegen en onder een onweersbui met gietende regen naar Pitesti waar we overnachten.

Morgen een rit van 240 km over binnenwegen. We zitten dan in Bulgarije. De weersvoorspelling ziet er goed uit.