Ik ben Henri de Laqaderre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam HaagscheHop.
Ik ben een man en woon in Uden (Nederland) en mijn beroep is Goudsmid.
Ik ben geboren op 19/05/1932 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen beeldhouwen fotografie natuur bourgondisch eten.
Ik ben heel breed geinteresseerd, en pacifist.
Mijn verhalen en ervaringen.
Hoppies startpagina
08-10-2010
Super gitaarspelers
Ik persoonlijk reken Ferenc Snétberger tot een van de allergrootsten, subliem zoals deze man zijn instrument beheerst. Zelf heb ik dit instrument jarenlang bespeelt en erop geoefend, helaas gaat het niet meer.... maar ik weet hoe moeilijk het is, maar dat gaat eigenlijk op voor ieder instrument kijk maar naar Toots Tielemans met zijn muziekske zoals hij dat noemt, maar waar hij wereldberoemd mee is geworden. Nog wat namen van super-gitaristen hier volgen ze The Rosenberg Trio uit Nuenen in Brabant<> Otmar Liebert<>Govi<>Django Reinhardt<>Joe Pass<>Eddie Lang<>Stephanie Valentin<>maar ik heb er heerlijke jaren door gehad en mijn vrouw leren kennen, waar ik nu al ruim 50 jaar mee getrouwd ben, en zij is ook een super vrouw om het met zo'n lastig persoon als ik vol te houden chapeau.
Klik op bijgaande foto om te genieten van fabuleus spel.
Klik dan op de ondergaande zon..... En geheel rechts onder de zwarte balk op de 4 pijlen...... U hebt dan het hele scherm gevuld met mooie foto's geniet ze.
Ik bekwaamde mij verder in mijn vak, en na een tijdje ging ik bij een oud collega werken in de Bloemfonteinstraat in Den-Haag Bas Kruuk was zijn naam, we hadden het heel druk en werkten veel over. We spaarden hard voor ons huwelijk mijn meisje en ik, maar een woning kon je haast niet aankomen in die tijd want er was een enorme woningnood. Tot "Thea" haar moeder.... zo heette mijn verloofde, ja dat deed je nog in die tijd (verloven) ons aanbood dat we de bovenetage op de Soestdijksekade mochten intrekken, nou dat leek ons wel wat. Alleen moesten we alles opknappen want zo er intrekken vonden we niets. Het kolenhok ja dat was vrij groot zou keuken worden, ik timmerde een opbergkast en maakte een gootsteen en schilderde tegels, ja alles was nog vrij simpel want die grote zaken zoals Praxis en dergelijke bestonden er nog niet. Maar wat werd het mooi ons huisje, en eindelijk was het klaar en besloten wij om te trouwen.
Nou dat was wat hoor mijn collega had een Borgward een prachtige zwarte wagen die hij iedere Zaterdag poetste en hij zou ons rijden, en de hele familie zou de bruiloft verzorgen inclusief optredens en dat alles zou plaats vinden in het zaaltje zoals dat heette onder de kerk aan de Soestdijksekade. Thea had een prachtige bruidsjurk besteld die ik natuurlijk niet mocht zien, spannend hoor en ik had een pak gehuurd met een hoge hoed schitterend hoor, tegenwoordig loopt iedereen in zo'n blauwe veredelde tuinbroek.... een "lievaaj" zo spreek je het uit. Maar ja de tijden veranderen en de mensen ook alle egards en alles wat erbij hoort is verandert. Maar ik zal er niet aan wennen een beetje the old fashioned way kan me nog altijd bekoren, en dat zal blijven horen bij mijn levensstijl. En op een dag was het zover, we zouden in de echt treden zoals dat heette, s'morgens kwam ik met een auto aan op de Soestdijksekade helemaal opgetuigd, en daar zag ik mijn bruidje.... prachtig vond ik haar, echt schitterend wat een prachtige jurk zo mooi wit en verder iedereen op zijn paasbest en zo gingen we naar de kerk toe, waar we in de echt werden verbonden. een hele ceremony hoor, en toen op naar de crypte onder de kerk waar het feest zou plaatsvinden.
De hele zaal zat vol, met ooms en tantes en de rest van de familie er werden foto's gemaakt, veel gepraat en stukjes opgevoerd door de familie, een cirkusvoordracht door Joop en Han, en Bep zong The Foul mijn vader had een lekker borreltje op en zat achter in de zaal, en Bep had zich net als een Surinaamse gesminkt helemaal donker en ze playbackte, maar dat had opa niet in de gaten, die vrouw kan goudgeld verdienen zei mijn vader....zo mooi vond hij het. En s'avonds laat zat het feest erop wij naar huis en tante Anna en tante Trees bleven bij Thea's moeder slapen hadden die ouwe dozen hun koffers vergeten ik lag al lekker in bed met Thea, kwamen ze vragen of ik hun koffers even ging halen in de Crypte, nou ik zal maar niet herhalen wat ik toen zei en dacht, maar naderhand dacht ik als je geen brains hebt kun je ze ook niet gebruiken.
Ja toch....de andere dag gingen we op huwelijksreis met de bus naar Italië en dat was prachtig alleen waren we nog nooit in de bergen geweest, en ik dacht dat mijn vrouwtje het bestierf van angst, die diepe dalen en kloven maar ik zei wees maar niet bang op iedere hoek hebben ze doodskistjes klaarstaan dus er kan niets gebeuren.
Maar het werd toch een prachtige vakantie we sliepen in een enorm groot hotel vol met marmer en ander moois, en we maakten iedere dag schitterend exursies, Thea is een echte dansliefhebber en ze danste met een vent die ik hap zuurkool noemde een grote snor onder zijn pieremegoggel een Italiaan en ik zal wel jalours zijn geweest want dat zat me niet lekker, en ik herinner me ook dat we gingen zwemmen maar ik had geen zwembroek, en was zo het water ingedoken nou dat vonden de dames prachtig dus die waren zo present met een roeiboot maar in die tijd was ik nog behoorlijk preuts, en op een gegeven momment dacht ik duvel nou maar op want ik kreeg het koud, maar ik ben er toch uitgegaan hoor. En op de terug weg was ons geld op want we hadden taxi's het huwelijk en weet ik wat nog veel meer moeten betalen dus zaten we op zwart zaad maar gelukkig konden we wat lenen, en dat hebben we weer netjes terugbetaald.
Zaterdags gingen we een uurtje uit, en waren dan te vinden in Scheveningen waar Pia Beck speelde in de Vliegende Hollander heel veel mensen keken door de raampjes maar wij gingen naar binnen en zaten dan te genieten want ze was een echte entertainer had een goede stem en was zeer gevat. En er werd ook veel geflaneerd op de boulevard lopend en met auto's en Pia Beck had een prachtige sportwagen en twee poedeltjes en trok dus veel bekijks, als ze daar rondreed. Of we gingen naar de vlaggetjes dag in Scheveningen het was er dan altijd knaldruk, alles was versierd en het was een groot feest ja dat was prachtig.
Ja en nu was ik weer vrij man en kon doen en laten wat ik wilde want ik had mijn vrijheid erg gemist, al die stomme commando's hoefde ik niet meer uit te voeren. Ik bekwaamde mij verder als goudsmid, maar op een gegeven moment begon de roep om vrijheid mij weer parten te spelen en ik sprak af met mijn kameraad Wim Knaap een wees en zeer goed radio-monteur om naar Frankrijk te gaan. We hadden wat gespaard ja niet te veel hoor want zo'n vetpot was het nu ook weer niet in die tijd. En op een zaterdag gingen we al liftend op weg naar La douche France na veel liften stonden we een paar kilometer voor Frankrijk er stopte een vrachtwagentje met Frans nummerbord, en we zeiden "direction Paris" ja zei de eigenaar, en wij ingestapt zitten we onderweg samen wat te praten zegt die kerel oh jullie zijn Nederlanders en dat ben ik ook, ik heb een vetfabriek in Maubeuge willen jullie niet bij ons komen werken dan krijg je kost en inwoning, en kun je s;avonds doen en laten wat je wilt nou daar hadden wij wel oren naar.
Gingen we overdag rundervet ophalen in abattoirs en ik spreek over een kleine 50 jaar terug, dat was me een vettigheid en smeerboel duizenden maden kropen over de vloer, maar goed we smolten die handel en moesten daar grote blokken van gieten want dat spul wordt gebruikt om zeep van te maken. Dreven die gebakken maden boven op dat vet had die kerel een broer die was helemaal gestoord, en zat hij rustig die maden op te eten ik dacht dat ik driemaal over mijn nek ging. Ik weet nog goed de eerste dag lag ik lekker te pitten komt die mesjokkene aas om 5 uur de reveille blazen in mijn oor ik had gelijk een hart-verstertsing, reed er een agent met rood haar in zijn wagen door het dorp en die had rood haar en had had een hekel aan die vent duwde hij hem zo de kant in met zijn auto, ja dat was een echte malloot. Zijn vader eigenaar van Dutch chemical works in Rotterdam had hem naar Frankrijk gestuurd omdat hij hier niet te handhaven was volgens zijn andere broer. Ging ik de eerste keer met hem mee naar de slager zei hij betaal jij de rekening even, nou was dat geen Godsvermogen maar ik was niet rijk, dus zei ik dat tegen zijn broer.... nou schrijf dat maar op je buik dat krijg je nooit meer terug....ik was hels, maar die kerel had een omvangrijke verzameling miniflesjes met drank en daar was hij trots op, maar ik was zo kwaad dat ik tegen mijn vriend Wim zei we drinken die hele troep leeg, en zo hebben we hem terug gepakt.
Ook was er een miss verkiezing in Maubeuge en een of andere schoonheid was verkozen maar daar was mijnheer het niet mee eens, nou had hij net zo'n bolle kop als Stan Laurel had ie ook een bolhoed op gedaan en blokjes ijs eronder dus die handel smelten, stond hij daar een hoop stennis te maken en te schreeuwen maar je gelooft het of niet maar de verkozen dame werd afgeserveerd en zijn favoriet werd kampioen. Ja we hebben heel wat afgelachen hoor. Want het was een heel groot huis waar we woonden met marmeren trappen hielden we s'avonds water-gevechten en stonden we met slangen op elkaar te spuiten, als we dat thuis hadden gedaan had mijn vader ter plekke een rolberoerte gekregen. Maar na een tijdje zijn we naar Parijs vertrokken met de belofte dat we terug zouden komen, dagen heb ik daar gewandeld naar de Hallen die beginnen s'morgens al om 3 uur want Parijs is een enorme grote stad en moet bevoorraad worden met groente vlees en vis. Maar ik moest terug naar huis komen want mijn vader had een brief gestuurd met de mededeling dat als ik niet uit vrije wil kwam hij me persoonlijk naar huis zou schoppen want ik was al 3 maanden weg gebleven ook bij mijn baas, en dat pikte hij niet. Dus ik maakte me op om terug te liften en nam wat qroisanten en koffie en betaalde, maar de dame zei "avec service" en ik dacht verrek moet ik het servies ook betalen dus ik gaf mijn laatste geld en ze zei merci meneer want dat betekend dat ik ook tipgeld fooi dus had moeten geven, nou toen had ik nog precies 25 cent over en moest ik wel terug, en die zelfde avond om 6 uur in de middag stond ik weer op de Rijswijkseweg na ontelbaar veel auto's te hebben gehad, maar bij de Belgische grens had ik zoals gewoonlijk weer eens last van de douane, zit ik een een grote slee mag de eigenaar zo doorlopen moest ik mijn rugzakje helemaal leegmaken want de zijkert vertrouwde het zaakje niet en die vent maar roepen komaan want ik rij door hoor, ja ik heb het niet op die snurkers als de Koningin komt mag ze zo doorlopen, en worden er rode lopertjes uitgerold, en wat te zeggen van Bennie toen hij nog groot wild molde in Afrika het hele paleis hing vol, maar die dorstten ze niet aan te pakken de steenezels.
Dit zijn de raketten die op Engeland werden afgevuurd en waar mijn moeder doods-benauwd voor was omdat die krengen regelmatig neer storten omdat ze nog niet geperfectioneerd waren. Eerste foto Werner von Braun de ontwerper van deze raketten. Tweede foto de V1 een levens gevaarlijk ding omdat hij veel haperde. Foto 3 de V2 de verbeterde versie waar ze in Londen ook doodsbang voor waren dus hadden ze gordel van ballonnen omdat ding onschadelijk te maken.
Joop sliep een kamer naast ons in de oude Alexander-kazerne in Den-Haag, hij zat ook bij de welzijnszorg maar moest toch ook wel wacht lopen, want wij waren de Ijzeren wachtploeg, allemaal figuren die bv. in Amerika gezakt waren als straaljagerpiloot of andere dwarsliggers waar ze in dienst niet van gediend waren.
Klik op de foto, om het lied<> ik sta op wacht te horen<> dat in mijn tijd razend populair was.
Fado heeft een speciale plaats in mijn hart. Portugal is mijn favoriete vakantie land, het is rustiek....heeft prachtige steden....de Algarve is heerlijk, maar ook Porto is geweldig....en heel veel zon. Ja het kan er ook stormen en goed tekeer gaan bijvoorbeeld in Sagres het meest westelijk puntje van Europa, ik heb daar zuurkool bereid met een spekje in ons apartement en lekker gegeten met mede vakantiegangers zo koud was het, en waar de vissers in zee vissen, hoog gezeten in gaten in de rotsen. Of kleine plaatsen zoals Porto Mao waar het heerlijk vertoeven is in het plaatselijke koffiehuis waar onder het genot van een kopje koffie uren gepraat wordt over het beste lotnummer dat de mensen hebben gekocht en iedere avond op de TV wordt bekend gemaakt.In Setubal waar ik met mijn vrouw te gast was in een lokale taveerne, in het bezit van Jesus Christo en zijn vrouw die beiden ook prachtig konden zingen en 4 lange dagen onder het genot van een heerlijk glas wijn heb zitten luisteren naar de plaatselijke vertolksters en zangers van de Fado. Toen we afscheid namen werd ik gekust door de eigenaar, omdat het hen had getroffen dat wij zo ontzettend hadden genoten. Of Lisboa als je in Coimbra luistert naar een heerlijke Fado, het lied van verlangen en weemoed wat mij zo aanspreekt, en waar ik uren naar kan luisteren. Luister maar naar het schitterende lied van Mariza"Meu Fado Meu" als je haar aanklikt. En sluit je ogen en geniet "esta mu'sica e' fabuloso"
Ik stond de dag dat het zo ontzettend begon te stormen op wacht, je waaide zowat je hemd uit...ik stond op een soort platformpje van hout anders kreeg je steenkoude voeten, en had een Pie fourteen een antieke jetser van een geweer met een knoepert van een bajonet er boven op, met een heel zware vergrendeling die als je hem eraf schoof en weer omlaag drukte een enorme klik gaf net of je in de houding sprong voor een meerdere in rang.
Dit kunstje buitte ik volledig uit, kwamen er hogere voorbij waar ik voor moest groeten, dan stond mijn bajonet in de stand by stand liepen die eikels zwaar te delibereren en dan drukte ik dat ding ik de vergrendel stand en dan salueerden zij, want ze dachten dat ik in de houding was gesprongen maar ik had ze gewoon in de maling genomen heerlijk om die situaties zo te kunnen uitbuiten, ja daar genoot ik van.
Naast ons op een andere kamer sliep Joop de Knecht die ook bij de Welzijnszorg zat, hij kon goed zingen en is heel bekend geworden met het lied "ik sta op wacht, en houd van jou" wat veel op de radio toendertijd te horen was. Hij was wat nu een soort X factor figuur is heel bekend.... maar nu zijn er meer bekende dan onbekende Nederlanders want iedereen brult tegenwoordig Engelstalige liedjes en daar zitten hele hordes naar dat stompzinnig gebalk te luisteren, maar dat is mijn mening hoor.
In die tijd is ook het woordje Balen of ik baal als een stekker onstaan, we moesten namelijk boven Zeeland zandzakken afwerpen die moesten gevuld worden met zand, om de gaten in de dijken te dichten, en dat was een grote vettigheid die oude meelzakken of wat er dan ook ingezeten had, want je zag eruit als een (T#$@"+**) al zodoende dat, maar het was verschrikkelijk wat er gebeurt was hoor, ik meen dat er 1835 doden te betreuren waren dat is ons hele dorp dood... en daar moet je toch niet aan denken en heel veel vee verdronken en ontzettend grote stukken land weer door de zee verzwolgen. Toen is het plan ontstaan om de Deltawerken te gaan realiseren want een enorme klus is geweest en nu wereldberoemd is maar dit wilden men nooit meer laten gebeuren, zo'n enorme ramp.
En verder ging mijn soldaten leven, ik moest ook tijdens die watersnood in Scheveningen een gebouw bewaken, de naam ben ik kwijt, maar in de hectiek van die dagen waren ze mij totaal vergeten, na 3 dagen kwam luitenant generaal Aler in het gebouw en ik heb hem aangesproken en alles verteld...kreeg de dienstdoende officier een flinke uitbrander en ik een week prestatie-verlof, kijk en dat was toch weer mooi meegenomen.
Mijn diensttijd liep op zijn einde, en mijn humeur was in die dagen beneden peil want wat haatte ik dat geschreeuw en commanderen van die zogenaamde gewichtige mensen met al hun plaatjes blik op hun borst, wie het snelste in een touwtje kon klimmen of op de stormbaan een ander aftroefde, enkel het schieten vond ik leuk want dan gingen we naar de schietbaan en dan hadden die jongens aanwijsstokken, die in die loopgraaf stonden, en dan wezen ze aan op de schietschijf of je het goed had gedaan... en dan schoot ik als het mogelijk was ik die stok uit hun handen dikke pret, want ze schrokken zich lam.
Op een gegeven moment heb ik in een stomme bui mijn geweer uitgeleend omdat dat picobello in orde was aan grote klik zo noemde ik die vent, omdat hij een paar enorme voeten had en hij had wacht, en er was iets met zijn geweer nou dat heb ik geweten de klojo hield het + 6 weken verborgen op zolder en ik had niks dus als ik moest aantreden dan baalde ik als een stekker, en had het zweet op mijn konus staan want je wapen uitlenen is een doodzonde in dienst.
En ik herinner mij ook een donkere jongen die Claproth heette, maar ik draaide dat om en noemde hem rapkloot, ik was jong en had veel honger kom ik s'avonds om half elf de kamer op halfdonker want er sliepen al veel maten zit hij daar lekker brood te kanen met jam erop tenminste dat dacht ik, ik zeg Clappie geef mij ook een boterham en ik at hem snel op, dacht ik dat de vlammen mijn kont uitsloegen zat er zelfgemaakte sambal oelek op bloed en bloedheet. Dus dat was eens maar nooit weer. En er was een jongen die watervrees had hij kon wel goed bas spelen maar wij hadden in de wasruimte grote ronde waterbassins waar je het vuil en de slaap uit je ogen spoelde, en daar had hij het niet op dus wilde we hem met zijn allen een wasbeurt geven, nou ik ben ermee gestopt want hij gilde zo hard dat ik dacht die krijgt direkt een hartkwaal. En wat denk je van soldaat Schol dat was zo'n vetnek die had een laken dat kon je ook als kamerscherm gebruiken het stond stijf van het vuil.
Als het avond werd moest je om +11 uur naakt onder de wol of gekleed voor je bed staan en dat was altijd groot feest want een jongen achter in de zaal kon Donald Duck nadoen maar ik ook, stond er zo'n lul lampekatoen oh sorry een meerdere op de zaal, begon die jongen achter in de zaal Donald Duck na te doen liep hij naar die hoek en zei wie deed dat, en dan begon ik vanuit mijn hoek ook slap te lullen dus die vent werd er horendol van en niemand die ons verraadde dus hij liet het maar zo. En wij hadden multi color zo noemden we de muisjes die we kregen om op ons brood te doen, maar als er s'avonds zaalkontrole verwacht werd dan gooiden we een hele hoop van die handel op de gang, kwam er dan zo'n snurkert aangeslopen dan hoorde je hem op een kilometer afstand, dus hij kon ons nooit trapperen.
Onze commandant heette kapitein Reijhiener, dat was ook al zo' apart geval daar hoorde ik echt bij thuis, als het ijskoud was dan had hij de ramen wijdopen, en als we gingen zwemmen moesten we van de duikplank af springen, iedereen springt er dan een stuk vandaan als sla je jouw schedeltje misschien in drieën, maar dit heerschap dook er dan vlak langs met de mogelijkheid van een driedubbele schedelbreuk, en als je op strafrapport moest komen dan zei hij "wat heb je liever 14 dagen verzwaard of een schop onder je kont" dat mag natuurlijk helemaal niet....maar als je zei geef mij maar een schop dan vloog je zowat de gang over maar je was er wel vanaf.
s'Woensdags kregen we Indische rijsttafel te kanen, dat was prima voer en dan bleef ik meestal eten, maar de rest van de week was echte bagger, andijvie met een berg maïzena blubber eroverheen dat leek wel koeienstront, sorry hoor maar zo vond ik het er uitzien en smaken. En eindelijk na 24 lange maanden mocht ik afzwaaien ik had enorme gaten in mijn sokken want ik kreeg geen nieuwe, en ik had mijn eerste blauw gebruikt om allerlei klussen te doen en dat zag er dus niet uit, er daar moest ik voor dokken, was ik naar mijn pa gegaan en had gevraagd of hij groot geld had, en ja hoor dat kreeg ik mee konden ze het niet wisselen, dus daar genoot ik ook weer bijzonder van want als ik die handel een loer kon draaien dan liet ik dat niet na.
Overplaatsing naar de Oude Alexanderkazerne in Den-Haag
We moesten als rekruut veel met de trein naar Nijmegen, dan kreeg je vrij reizen zoals dat heette. Zat ik met mijn meisje in de trein voor het vertrek wat te praten kwam er een MP jer binnen,maakte een hoop stampei, zei die glasvink (je bent naakt) ik keek mijn vriendin eens glazig aan want ik snapte het niet ik was helemaal gekleed en had een baret op, een soort van Sinterklaaspet zo hoog was dat ding, bleek het dat ik een knoopje van boven niet dicht had, nou ja dit soort figuren zijn toch helemaal door de ratten besnuffeld, en rijp voor het gekkenhuis.
Maar eindelijk werd ik overgeplaatst naar het Haagje en dat vond ik reuze fijn s'avonds lekker thuis, na diensttijd als je maar om 10.30 pm binnen was. Ik zat bij het wachtpeloton dat waren allemaal figuren die de dienst niet hoog hadden zitten en dit was onze straf veel wachtkloppen, maar we konden ook veel jongens die verzwaard hadden, dat was 14 dagen in de cel voor een of andere futiliteit aan koffie helpen en andere verboden dingen.
Maar ik had weer eens geluk ik werd benoemd tot mess-president en moest dan verslag uitbrengen aan luitenant-adjudant Qerrine en ik kon het wel met hem vinden het was een knorrepot maar hij zorgde dat ik Facteur werd en zodoende kon ik altijd de poort uit omdat ik naar Scheveningen moest, naar de Gevers Deinootweg dan had ik brieven waarop stond (Confidentioneel) zaten er gewoon bioscoop kaartjes in. Ja ja dat was erg belangrijk hoor. Als we in de middag gingen eten kregen we blikken boter die niet te pruimen waren zo ranzig het was nog oorlogs boter van het leger, zaten we in rijen aan zo'n tafel had er een aan de tafel een klont boter op een lepel omdat naar een ander zijn hoofd te gooien dan riep hij keek zo'n vent en pats had je een klodder vettigheid tussen je ogen, maar deze keer liep het fout af want korporaal Schreiner zat ook in die rij keek die eikel ook natuurlijk , en kreeg hij die kledder op zijn kanis en het was een beroeps als je snapt wat ik bedoel een zeikert eerste klas en kregen dus strafexercitie.
Ook moesten we marsen maken met uitgebreide bepakking maar ik als Hagenees had geluk want ik had geen geld meer, want ik was of je het gelooft of niet nog steeds rekruut, ik ben anderhalf jaar ongeoefend soldaat geweest, omdat ik het verdomde om al die wapens uit mijn hoofd te leren terugstootnokjes en weet ik nog veel meer onzin, maar die sergeanten kwamen van buiten de stad en dan moest ik zeggen hoe we moesten lopen nou dat had ik gauw bekeken ik stuurde ze zo naar de Jan Luikenlaan waar mijn meisje Thea werkte en dat was een behoorlijk eind lopen, en dan kregen we rust precies voor hun winkel natuurlijk, en dan kon ik wat geld voor een kano dat is een soort koek uit de kantine van haar aftroggelen, een rijksdaaldertje of zoiets. Waar ik dolgelukkig mee was. Gitaarspelen deed ik ook nog steeds en al zodoende werd ik ingedeeld bij de Welzijnszorg die militaire-tehuizen runden waar avonden werden verzorgd, dus hoefde ik niet meer me het kleplazerus te lopen, want ik moest oefenen voor die avonden. En dat was spekkie voor mijn bekkie. Ook weet ik nog dat we een oefening hadden op de Waalsdorpervlakte dat was verboden terrein en alleen voor militairen er werd met losse flodders geschoten, dat zijn houten punten maar die kunnen toch nog behoorlijk aan komen, en op een gegeven moment zag ik iets bewegen ik dacht dat het een konijntje was en wilde daarop schieten ik had mijn haan bijna overgehaald toen ik zag dat een stelletje daar bewegingen maakte als zijnde gehuwd, nou die hadden dus gruwelijk geluk, anders had ie de splinters uit zijn achterwerk kunnen laten halen, en dit zuig ik niet uit mijn duim hoor.
Na twee jaar besloot ik om te veranderen van baan en solliciteerde bij de firma Vanzetka daar hield ik het 3 maanden vol, maar daar maakten ze heel dure juwelen waar ik wel twee maanden aan een stuk werkte, en dat vond ik toch wel erg lang en vervelend worden dus vroeg ik of ik terug mocht komen bij mijn oude patroon en dat was goed, en zo bekwaamde ik mij daar verder als een volleerd goudsmid. Ik bleef daar tot mijn negentiende jaar en moest toen de dienst in het leger dus en daarover gaat dit gedeelte. De foto linksboven is het Noordeinde waar ik werkte bij juwelier Backers tegenover de Franse kerk.
Ik kreeg mijn oproep om gekeurd te worden, en moest daarvoor naar de Hoefkade. Honderden jongens zaten daar je moest een test doen of je morseseinen kon volgen maar daar gaf ik geen fluit om, dus daar zat ik volledig naast er werd bloed afgenomen om je bloedgroep te bepalen. Ik baalde als een stekker want ik had en heb nu nog een gruwelijke hekel aan alles wat met wapens van doen heeft en grote bekken en commando's. En zo waren er meer want er waren er bij die bijvoorbeeld zeiden dat ze zeer slechthorend waren, dan werden ze naar huis gestuurd door die arts, maar het was in een schoolgebouw met tegelgangen en die liet die kerel een rijksdaalder vallen dan keek zo'n as. recruut om en dan kon hij terug komen omdat ie de boel had zitten vernaggelen. Maar ik werd goedgekeurd en moest opkomen voor mijn nummer zoals dat heet, in Nijmegen en was van lichting 52/04.
Het was de Kraayenhof kazerne we leerden exerceren met wapens omgaan en moesten zaterdags onze spullen blancowen dat is met een grijs spul alles mooi maken je koppel etc. en poetsen alles moest glimmen als een hondekeutel in de maneschijn nou daar had ik als goudsmid wel een foefje voor, ik had alles gepolijst of het een gouden ring was en toen gevernist, ik hoefde nooit meer te poetsen. Het was die winter erg koud en als we marcheerden moesten we rechtsomkeert maken lag het halve peleton op zijn giegel, dit tot groot vermaak waarop zo'n sergeant ons strafexercitie gaf. Ook moesten we op de heide schieten en oefenen, tussen de middag ging het hele spul eten, maar ik liep toen al te griepen op die handel dus werd ik uitverkoren om op de patronen te passen, zat ik daar in die sneeuwzooi in mijn eentje mens ik had die hele rotzooi wel in de fik willen steken maar dat durfde ik toen niet, ik weet zeker dat ik het nu wel zou doen want je werd gewoon opgeleid om andere mensen zo vlug mogelijk af te knallen, en dat haat ik.
Maar we hebben er ook wel gelachen als het slettenbal was zo noemden ze dat, of als we condooms met water hadden gevuld en onder het bovenste bed hadden gelegd, ging de bovenste naar bed, kreeg diegeen die eronder sliep een plens water over zijn kanis, ja dat is machtig mooi. en ook hadden we een luitenant die helemaal gestoord was " Maliekof" heette hij dacht ik. Moesten we in de houding gaan staan en dan ging hij zogenaamd even weg stond die malloot boven op het dak en als je dan ging rotzooien omdat het te lang duurde dan brulde hij van bovenaf dat je op strafrapport kon komen bij hem de krijtezel.
Maar in die tijd speelde ik ook veel gitaar met Kees de Nie we oefenden ons wezenloos op loopjes enzo maar het is niet net als nu dat je zomaar alles van het internet kunt afplukken, nee we moesten alles zelf verzinnen. Ik speelde bij de Shoeshineboys en heel leuk clubje met mondaccordions en gitaren want mond orgels waren echt hot in die tijd en ze speelden verrekte goed dat weet ik zeker. Via via hoorde ik dat een orkestje een gitarist nodig hadden ik er naartoe en proef gespeeld en ze konden mij wel gebruiken dat was op de Soestdijksekade in het Haagje bij de familie Hooghiemstra, er werd twee maal in de week geoefend en ik kwam er steeds meer, omdat er een meisje was dat mijn aandacht had getrokken, zij speelde mandoline en het klikte steeds beter zodat ik vaste verkering met haar kreeg. Het bandje heette de Amigo's. We traden heel veel op veel voor militairen enzo maar ook voor de missie speelden we en haalden geld op. We hadden een herkennings-melodie en die hoor ik nu nog op de radio, en ook speelden we veel Hawai muziek want dat was in die tijd ook in. In Kuis Witzenburg in Rijswijk achter de coulissen kreeg ik mijn eerste zoen nu is dat gebouw gesloopt. Maar het was toch een mooie tijd om nooit meer te vergeten. Want de familie was heel groot maar Zondags waren er ook vrienden en dat bleef allemaal eten ik kon er geen touw aan vast knopen wie bij wie hoorde. Maar op den duur leerde ik ze wel kennen hoor, maar het was een prachtig stel voor de bokkenwagen.
Eerste foto: De Kraayenhof kazerne te Nijmegen hier moest ik mij melden in 1952 als recruut 75 cent per dag.
Tweede foto: De oude Alexander kazerne te Den-Haag hier heb ik de rest van mijn diensttijd afgemaakt, een smerig oud gebouw, waar je nu geen hond meer in zou krijgen.
Derde foto: Het Oranjehotel waar de broer van mijn moeder Koos van Tent is dood gefolterd.
Vierde foto: De dodencel van het Oranje-hotel in Scheveningen
Vijfde foto: De Hoefkade in Den_Haag waar ik gekeurd werd links achteraan op de foto.
Zesde foto: De Haagweg waar het Kuys Witsenburg gebouw lag hier kreeg ik mijn eerste zoen.
Zevende foto: Het oranjeplein hier hebben we ook gewoond. Nu kostten ze 1.200.000 wel gerenoveerd natuurlijk.
Achtste foto: De Prinssenstraat in Den-Haag waar ik juttepeertjes kocht.
De Karel de Geerstraat, 53 huizen, hij was niet groot en toch verbaas ik mij nu nog over het grote winkelaanbod, helemaal vooraan banketbakkerij Derrixs, daarnaast de kruidenier, aan de overkant de groenteboer, dan een loodgietersbedrijf, dan Tinnebroek de melkboer, dan slagerij van het Riet,aan de overkant houtbewerking van mijnheer Cremer een rijksduitser maar een van de goede soort want toen er razzia's waren zei hij dat er in onze straat geen jongelui meer waren, dan een rijschool aan de overkant een sigaretten boer, dan Habermehl een bakkerij, een drukkerij ABC geheten en op de hoek manke Toon. En in de Musschenbroekstraat ook ontelbaar veel winkels ook daar doe ik een foto van bij. Dus in totaal 11 bedrijfjes zeg nou zelf das toch heel wat.
En dan mijn vriendjes ten eerste mijn hartsvriendje Wimpie Volkers, dan Wim Dijksman, Wim Voerman, Jantje Simhofer, Han Berkhout, om de hoek Arnold van t Veld, en Gijs met zijn grote moel, Wimpie Volkers is niet oud geworden de geneeskunst was noch niet zo heel hoog ontwikkeld want veel dingen werden niet herkend, de ene dag speelde ik met hem en de andere dag kwam ik hem halen en was hij dood, hij had steeds pijn in zijn buik en ze waren er mee naar de dokter geweest maar hij moest een beetje rusten want het was niets maar hij had blindedarm-ontsteking en het escaleerde en werd buikvlies ontsteking en dat werd hem fataal. Goh wat speelden wij veel samen we hadden hele legers gemaakt van klei dat haalden we weg aan de zijkant van de Vliet ik zal een foto bijvoegen, en ook maakten we er tanks van ja die oorlog heeft daar aan meegeholpen. We hadden alles groen geverfd en muizen waren onze soldaten, dus machtig mooi voor kleine jongens, ook bakt zijn moeder heerlijke flensjes voor ons, ja daar hadden we het goed maar zijn moedertje heeft het grote verdriet van de dood van haar enigste zoon nooit meer goed kunnen verwerken en is gek geworden, en ik heb zelf een zoon verloren met 19 jaar dus ik kan me daar heel veel bij voorstellen. Ook Jantje Simhofer was in een dag dood aan dezelfde kwaal, ik kwam hem bezoeken alles zwart in de kamer en daar lag hij in zijn kistje, ja we werden al heel vroeg met de harde kanten van het leven geconfronteerd.
Maar we maakten ook veel spannende dingen mee als er koeien door de Oudemanstraat naar het slachthuis werden gedreven dat waren er heel veel hoor en dan sprongen ze van angst in de Laak want volgens mij roken ze de dood hoor, ik weet het haast wel zeker, want een vriendje van mij Joop Koot geheten zijn vader was slachter en zaterdags als hij in bad was geweest en ik kwam daar dan rook ik nog een vreemde lucht aan hem, en ik dacht altijd dat dit bloed was een nare penetrante geur. Ook gingen we veel naar het strand maar we hadden geen zwembroeken en dan had ik van een laken allemaal Vslips gemaakt om te zwemmen zat ik uren op het orgel onze naaimachine te naaien maar als je het water uitkwam had je net zo goed in je blote kont kunnen lopen want je keek er dwars doorheen, en mijn moeder was laaiend want zoveel lakens had ze na de oorlog nou ook weer niet.
Ook ging ik kamperen op Duinrel nu is dat een groot vermaakspark maar ik had lakens in de teer gedaan met peterolie om waterdicht te maken tenminste dat dacht ik en daar maakte ik een tent van, stinken die handel maar ik bleef er toch een paar dagen in slapen en was zeiknat wat gezien ons Nederlandse klimaat niet bevreemdend was. En fietste naar de Kagerplassen om daar enkele dagen te vissen s'nachts een zware hoosbui van je welste mijn tentje helemaal naar de gallemiese en ik moest de ochtend tussen de schapen in een schuurtje afwachten, en toen maar weer naar huis hoe dat weet ik niet meer het zal wel met de tram zijn geweest. Maar we maakten veel spannende dingen mee en het leven was weer mooi en goed om geleefd te worden.
Ik heb al verteld dat ik was aangenomen als leerling goudsmid en op een geven moment kregen we een Amerikaan als goudsmid hij had geloof ik verkering met een Rotterdamse juwelierster maar wij gebruiken als we een gouden sieraad mooi moeten houden (BOORZUUR) en dat breng je er met spiritus op aan maar dat woord kunnen Amerikanen niet uitspreken want dan zei hij altijd please the BORSJOER dus daar plaagden we hem mee net als met het woord Scheveningen de SCH kunnen ze niet uit hun keeltjes krijgen.Maar het was een bovenste beste en hier was niets te koop dus ik ettelijke malen aan zijn kop zeuren of hij in de States een tent wilde bestellen en wat denk je waarempel op een gegeven moment kreeg ik mijn felbegeerde tentje mens wat was ik blij met dat ding. Ik was jongste bediende een volontair heette dat toen, en moest alle rotklusjes opknappen, zo kocht de baas een Mechelse herder een blonde krulharige hond en een vals kreng niet te geloven de eerste keer dat ik hem pens moest geven beet hij toen ik me bukte zowat mijn neus eraf maar ik heb hem een pak op zijn falie gegeven zodat hij gelijk wist wie de baas was en hij ontzag voor me had. Ieder dag moest ik hem uitlaten en dat vond ik wel tof lekker wandelen met dat beest en een muilkorf om, liep ik op het Buitenhof was het wereld dierendag zegt een bekakt dametje tegen mij, waarom heeft dat beestje een korfje om zijn bek, ik zei doe hem maar af dan weet u het gelijk. Ook jenden ze mij s'morgens als ik hem moest uitlaten, stond dat stelletje rapaille op de trap mij uit te dagen en die hond wou wel bijten liet ik hem schieten was het hele spul als een haas vertrokken, maar ook ieder dag moest ik van dat beest zijn stront opruimen nou ben ik nogal vies uitgevallen dus ging ik iedere dag over mijn nek, en verzon iets in de straat achter ons was een drogist daar haalde ik wonderolie en dat vermengde ik met zijn pens, de andere ochtend de hele sjieke juwelierszaak onder de spurrie tegen de vitrines overal stront dus dat beestje was gauw vertrokken. Ook moest Leentje onze werkster zijn pens koken dat bracht een vent met een zijspan een vettigheid is dat, en als ik die lucht rook begon ik te kokhalzen. Dat was trouwens toch een mooie dame ze woonden in de Deimanstraat en als er iemand in haar familie jarig was groot feest en dat werd gevierd met een afwasteil vol jenever en dan kon jij je zo een delirium drinken dus dat zullen wel mooie party's zijn geweest.
We waren met + 7/8 man op het atelier en dan moest ik goud halen bij de Fa. Drijfhout op de Prinssengracht reed ik rustig met een pond draadgoud aan mijn fietsstuur over straat, dat gelooft geen mens maar het is toch waar. Dat was toch ook voor + 2000.- gulden in die tijd. Want we maakten honderden broches, bedels, en veel mooie sieraden, prachtige vlinders met vleugels van jade een mooi appelgroen gesteente.Ook moest ik heel wat polijsten we hadden nog geen afzuig-machines en we gebruikten daar Parijsrood voor, mens als ik s'avonds naar huis ging leek ik wel een roodhuid, want douchen kon je daar ook niet en thuis net zomin. Ook werd ik in het begin weggestuurd, door enkele grappenmakers in ons team, om bijvoorbeeld vijlenvet te halen bij de drogist om de hoek, en onze zaak was beveiligd door de Fa. Alarma. Het hele pand zat vol met draadjes om de 2 a 3 cm, en bovenaan zat met een veertje een kontactje en dat moest om de twee maanden allemaal gekontroleerd worden een heel karwei waar ze wel twee dagen mee bezig waren. Ook had mijnheer Backers een DKW een auto die grotendeels van triplex was gemaakt wij noemden dat een Duitse kinder wagen, daar ging hij mee vissen want daar was hij een groot liefhebber van, en dan mocht ik deegballen maken van havermout en brood. Naast ons zat Lensveld Nicola dat was een petasserie en die hadden ieder dag retour-gebakjes die waren beschadigd en puddingstukjes daar haalde ik er iedere dag wel 4 van op want ik had altijd trek terwijl ik toch zo'n 20 sneden brood meenam en in de Prinssenstraat haalde ik dan ook nog twee kilo juttepeertjes met vlekjes voor heel weinig, mens wat was dat lekker.
En met mijn Amerikaans tentje gingen we naar Lunteren kamperen en haalde daar heel wat kattenkwaad uit waren er verkenners en die hadden een bus met melk in de sloot staan hadden wij die leeg gedronken en er dikkoppen (kikkervisjes) ingedaan, of we hadden s'nachts de meiden hun tent verplaatst sliepen ze in de openlucht dat kunstje wilden ze de andere dag ook bij ons flikken geen kans want ik had allemaal struikeldraden met blikjes gespannen dus toen we gerammel hoorde waren we als de gesmeerde bliksem ons tentje uit om ze op hun falie te geven, mooi hoor. We werkten Zaterdags nog tot 6 uur s'avonds maar toen werd het tot Zaterdagmiddag 12 uur en mocht ik van thuis naar Noordwijk kamperen bij boer Smit nou dat was ook wat hoor die vent was gierig daar heb je geen benul van als er een knoop van je gulp afwas dan rekende hij daar twee cent voor en ook voor allerlei ander kleine dingen moest je dokken, dus wij onze koppen bij elkaar gestoken en op een geven moment hebben wij zijn hele aardbeien veld met de hele ploeg kaal gegeten, had hij niks meer nada.
Ook leerde ik er gitaar spelen van Henk Sloos uit Leiden Hij had een hele gezellige stem en mijn vader was stapelgek op hem als hij ons bezocht moest ie altijd op de armleuning zitten en voor hem zingen en spelen. We hadden speciale liedjes zoals (Wij zijn de vagebonden, de hemel is ons dak, we hebben het geluk gevonden, wandelend op ons gemak, een stok daaraan wat plunje, ons bezit is wel wat klein, maar ons bestaan daar kun je ,zeer zeker jaloers op zijn.) en de rest floot je, of ( De bajes dat is een groot gebouw wat je zo niet zeggen zou, met de letters ABC en D ze zitten er voor stelen enzovoort en ze hebben van die hele grote handen in naam van de koningin der Nederlanden.) en dat ging zo 20 coupletten door prachtig was dat, ook kwamen er Amsterdammers met een oud fordje dat liep op peterolie stinken dat ding hele walmen kwamen er achteruit, ook namen we mensen in de maling met we hebben "Amerikaanse goudvissies die zwemmen voor en achteruit in het hete sodawater en ze komen er s'nachts uit om te pissen" of "he sir hebbie je geit nog" of "horloge met ketting en pet met klep"en nog veel meer onzin maar lachen deden we zoals die keer dat we gingen zwemmen en het naaktstrand kwam in de mode dus dat moesten wij ook doen met 150 man in ons blote kont het water in kwam de politie kregen we allemaal een grote toespraak hoe onzedelijk we bezig waren ja me hoela we lachten want ze waren toendertijd nogal preuts daar in Noordwijk nu weet ik het niet meer hoor.
De Vliet waar wij klei haalden voor ons leger van tanks enzo, en de Musschenbroekstraat met ook zijn vele winkels, zoals Frans Molle op de hoek dan slagerij Roest dan een broodjeszaak en dan bakkerij Hus en nog veel anderen.
Ja en toen onze thuis komst mijn vader en moeder herkende ons haast niet meer van graatmagere kinderen waren wij veranderd in stevige bolkoppen ik had een zelf gemaakt pakje aan dat van een grijze stofjas was gemaakt, en ik weet nog wel dat mamma haast omviel van het lachen, zo stom stond dat, maar ja in Drente was ook niet veel te koop want de oorlog had daar ook huis gehouden en overal was schaarste aan want bij alle winkels stonden lange rijen omdat alles tot op de draad versleten was.
En dan de straatfeesten wekenlang duurde ze en iedereen was op straat en danste en zong wat waren de mensen blij dat we van die tirannieke bezetter verlost waren. Ik had mijn lagere school afgemaakt in de Cylinderstraat in Den-Haag en ging toen naar de Mulo vlak bij het Spui maar daar gaf ik niets om, en na een jaar was ik gaan werken bij een kapper op de Prinses Mariannelaan in Voorburg kreeg mijn vader een brief van het schoolhoofd waarom de jongeheer van Maarseveen niet meer op school verscheen, dus werd ik teruggestuurd de leraar vroeg wat ik kwam doen en ik antwoordde naar waarheid "weet ik veel" dus ik werd er vanaf gestuurd en moest toen van mijn pa een beslissing nemen leren of werken en U raad het al het werd werken, ik dacht kapper want haren moet je laten knippen dus altijd brood op de plank, of goudsmid want dames hebben altijd sieraden om dus daar is ook brood mee te verdienen. Die zelfde week stond er een advertentie van de Fa. Backers uit het Noordeinde in de Haagsche courant ik erheen en gesolliciteerd en werd aan genomen op voorwaarde dat ik 10 gulden per maand moest betalen als leerling.En dat was het iedere dag + 8 kilometer lopen s'morgens en s'avonds terug, maar dat was in die tijd maar heel normaal hoor iedereen deed dat, en ik leerde mijn vak tot in de puntjes want de heer Backers was een op en top vakman, we waren met + 6 man op het atelier en zongen dan gezamenlijk allerlei liedjes Bella bella bella Marie vergeet mij nie en nog veel meer en die worden nu nog gespeeld ja niet meer in Nederland wij zij totaal veramerikaanst enkel maar BNers er zijn meer BNers dan onbekende Nederlanders, allemaal X factorytjes enzo. Maar op een geven moment werd ik dat lopen toch zat en bouwde van allerlei tweedehandse spullen een eigen fietsje, weken heb ik eraan gewerkt wat was ik trots maar ik hoefde voortaan niet meer te lopen want het was toch wel een heel eind hoor en als dan die stomme brug over de Laak openstond en dat duurde soms wel 10 minuten dan was je te laat op je werk en als je dat dan zei dan geloofden ze je niet maar het was echt wel waar hoor. Ik zet er wat foto's bij uit die tijd zodat men zich een voorstelling kan maken honderden fietsers en wandelaars op weg naar huis of werk.
De straatfeesten in Den-Haag zoals die mij herinner en die wekenlang duurden, zo blij waren de mensen.
En hier nog wat foto's zoals ik ze mij herinner. No 1 een brencarrier No 2 Heel Duitsland in brand No 3 Sys Inquart No 4 Wapenstilstand ondertekenen in Wageningen No 5 Churchil Roosevelt en Stalin
Ik ben Henri de Laqaderre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam HaagscheHop.
Eerste foto... zijn mensen bij de dijkdoorbraken die er veel waren.
Ik stond de dag dat het zo ontzettend begon te stormen op wacht, je waaide zowat je hemd uit...ik stond op een soort platformpje van hout anders kreeg je steenkoude voeten, en had een Pie fourteen een antieke jetser van een geweer met een knoepert van een bajonet er boven op, met een heel zware vergrendeling die als je hem eraf schoof en weer omlaag drukte een enorme klik gaf net of je in de houding sprong voor een meerdere in rang.
Na twee jaar besloot ik om te veranderen van baan en solliciteerde bij de firma Vanzetka daar hield ik het 3 maanden vol, maar daar maakten ze heel dure juwelen waar ik wel twee maanden aan een stuk werkte, en dat vond ik toch wel erg lang en vervelend worden dus vroeg ik of ik terug mocht komen bij mijn oude patroon en dat was goed, en zo bekwaamde ik mij daar verder als een volleerd goudsmid. Ik bleef daar tot mijn negentiende jaar en moest toen de dienst in het leger dus en daarover gaat dit gedeelte. De foto linksboven is het Noordeinde waar ik werkte bij juwelier Backers tegenover de Franse kerk.
Ja en toen onze thuis komst mijn vader en moeder herkende ons haast niet meer van graatmagere kinderen waren wij veranderd in stevige bolkoppen ik had een zelf gemaakt pakje aan dat van een grijze stofjas was gemaakt, en ik weet nog wel dat mamma haast omviel van het lachen, zo stom stond dat, maar ja in Drente was ook niet veel te koop want de oorlog had daar ook huis gehouden en overal was schaarste aan want bij alle winkels stonden lange rijen omdat alles tot op de draad versleten was.
