Ik ben Henri de Laqaderre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam HaagscheHop.
Ik ben een man en woon in Uden (Nederland) en mijn beroep is Goudsmid.
Ik ben geboren op 19/05/1932 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen beeldhouwen fotografie natuur bourgondisch eten.
Ik ben heel breed geinteresseerd, en pacifist.
Mijn verhalen en ervaringen.
Hoppies startpagina
15-10-2010
Wel en wee vervolg
Ik had enkele jaren bij mijn oud collega Bas Kruuk gewerkt in de Bloemfonteinstraat en het was daar thuis niet meer pais en vree en hij was er haast nooit meer en ik moest me wezenloos werken om al het werk op tijd klaar te krijgen. Dus ik besloot om voor mijzelf te beginnen op de Soestdijksekade bij mijn vrouw Thea Hooghiemstra thuis, dat was een groot huis met veel ruimte dus er schoot voor mijn ateliertje wel wat ruimte over. Haar broer Ab was timmerman en hij maakte een stavelij voor mij, zo heet een goudsmidswerkbank mijn gereedschap had ik, en ik moest enkel een wals om goud te walsen en trekijzers aanschaffen.
En het ging goed, mijn broer Kees zat in de elektronica bij Stuut en de Bruin op de Prinssengracht maar die kwam ook bij mij werken en toen Pietje Gram en een Scheveningse jongen en iemand die hinkte maar die namen ben ik vergeten, en we kregen het steeds drukker....ik werkte op het laatst wel voor een stuk of tien zaken waar we de reparaties voor maakten en het nieuw werk dus opdrachten enzo. Want de meesten juwelier hebben op hun zakjes wel staan "eigen atelier" maar ze moeten wel alles uitbesteden, en dat is nog steeds zo hoor.
We gingen verhuizen naar de Roggekamp in het Bezuidenhout een fijn huis waar we ontzettend blij mee waren. Lekker ruim en licht en beneden. En daar waren hele grote betonnen fietshokken onder maar die dingen werden niet verhuurd ik denk te duur of te groot. En zo'n fietsenhok huurde ik en richtte het in als atelier, en daar gingen we werken en dat ging prima. als we s'middags hadden gegeten gingen we met de jeugd mee priktollen we hadden hele grote priktollen gemaakt met hele scherpe tazen dat zijn punten en dan probeerden we die van de kleintjes te splijten, grote jongens dikke krentenmik natuurlijk. Ik was ook lid van een schietvereniging en had een luchtdruk-geweer had ik in een bezemsteel allemaal gaatjes gemaakt en daar lucifers ingezet en dan kijken wie er het meeste uitschoot, dus de muur achter in het atelier was helemaal lek geschoten, maar mooi was het.
Als Loek onze eerstgeborene ruzie op straat had, dan kwam hij gauw binnen want dat was geen ruziemaker.... maar hij had wel judo gekregen om hem zelfvertrouwen te geven, maar dat kon ik niet uitstaan want ik weet zelf nog toen ik klein was hoe ze probeerden me te pesten, dus ik zei tegen hem terug en je geeft dat kereltje een pak op zijn duvel terug anders kom je niet binnen, en toen veranderde zijn mentaliteit toch wel, maar hij bleef een lieve gevoelige jongen. Hij kon heerlijk schrijven over zijn vrienden, als hij een foto had gemaakt dat stond er op heel veel bladzijden uitvoerig hoe zo iemand was, met anekdotes.
En ook Ellen onze dochter was een bijdehandje met 10 maanden liep ze al als een kieviet razendsnel, en als je haar zocht was ze regelmatig vertrokken zat ze bij een of andere buurvrouw om snoep te eten. ja dat was me er een hoor, daar zat temperament in en nu nog. Maar we woonden er fijn en we werkten hard, tot in oktober 1962 het noodlot toesloeg....ik moest nog naar wat klanten, maar voelde me ontzettend beroerd.... griep dacht ik onnozelaar die ik was, ik vroeg Thea of zij naar die klanten toe wilde maar ze was druk bezig en dus deed ik het zelf maar.... eerst had ik wat aspirines genomen wat in die tijd heel normaal was. Maar s'morgens toen ik naar het toilet was geweest had ik wel gezien dat mijn ontlasting pikzwart was....wist ik veel, maar dat betekend dat je ergens veel bloed hebt verloren, maar ik had een maagperforatie en die aspirines die ik geslikt had hadden het gat nog verder vergroot, dus vlakbij de Soestdijksekade waar ik naar onderweg met mijn auto was stortte ik in....ik kon de trap nog opkomen en kreeg toen heel erge bloedingen, na een tijdje kon ik opkomen en keek in de spiegel ik zag een krijtwit gezicht keek naar de grond en dacht dat ik bietjes had gegeten alles onder het bloed. Ik kroop naar beneden en kon Thea haar moeder waarschuwen nu was dat ook een heel kordate vrouw dus ze heeft de ambulance gebeld, en alles gelijk schoongemaakt dus die ambulance-broeders zagen niet wat er gebeurd was!
Ik werd naar het st.Antoniushove ziekenhuis in Voorburg gebracht, en heb 8 maagbloedingen gekregen uiteindelijk besloot men om mij zonder een foto te hebben gemaakt, te opereren, toen bleek dat mijn maag zo beschadigd was dat hij verwijdert moest worden, ik had een zeer uitgebreide gastritis met erupties tot gevolg, ik werd weer naar de zaal gebracht en na een paar uur zei ik tegen een jongen die naast me lag roep heel snel een dokter want ik word zo beroerd er gaat iets ergs gebeuren, en ja hoor ik denk dat er een hechting of iets is losgesprongen want ik kreeg een bloeding waar je helemaal bij leegliep, ze hadden me op een apart kamertje gelegd en onmiddellijk werd de zaalzuster die dezelfde bloedgroep had op mij aangesloten en hadden ze heel mijn familie opgeroepen om bloed te doneren die dezelfde bloedgroep hadden, het zat er bomvol hoorde ik naderhand want ik was totaal van de kaart, maar ik had wel zo'n levenslust dat ik zei ik wil een echte dokter ik wil blijven leven, ik zeg het nu netjes maar toen vloekte ik. In ieder geval ze hebben voor mij gevochten en ik heb die dag, en niemand die dit gelooft 25 liter bloed en plasma gehad iedere keer voelde ik het leven uit mij vloeien. De andere dag hebben ze me uit mijn pyjama moeten knippen want Dr. Wellens naderhand professor had me iets gegeven waardoor het bloed sneller stolde en de bloedingen stopten. Dus alles was stijf geronnen en men noemde mij het wonder van Antoniushove. Mijn huisarts moest naar een tijdje komen want ik had 3 dagen een verschrikkelijke shock, maar hij kon mij kalmeren door op me in te praten. De zusters werden gek van mij want die krijgen iedere dag een soort college van die doktoren en ze hadden het continue over van Maarseveen.
Ik ben in die tijd driemaal bediend iedere keer lag ik weer op het randje van de hemelpoort, ik kreeg een enorme decubitus dat is een doorligwond zo groot als een theeschotel, en pleuritis en weet ik wat al niet meer, ik woog op een gegeven moment nog maar 48 kg en kon mijn scheerapparaat niet meer vasthouden, het was de strengste winter in tientallen jaren de sneeuw lag een meter hoog, maar toch kwam mijn lieve vrouw iedere dag met twee koters naar mij toe op bezoek hoe ze dat deed snap ik nu nog niet. En mijn broer Kees werkte zich 3 slagen in de rondte want ere wie ere toekomt hij hield alles draaiende en deed dat wonderwel. Maanden lag ik aan het infuus en de lidtekens daaraan overgehouden zie je nu nog in mijn voeten en armen, zolang dat het ging ontsteken en ruiken. Maar ik mocht op een geven moment weer gaan eten beetje bij beetje, en ik kwam weer aan, de genezing had zich ingezet. Iedere dag werd ik gewogen ik kreeg bergen fruit en gebakjes en zuster Zaat ja zo heette ze echt, kwam je ieder avond insmeren tegen het doorliggen, en was ze klaar dan gaf ze een knal op je blote #<M'@ bij mij natuurlijk niet maar ze at wel rustig mijn gebak op veel te veel voor jou kereltje zei ze dan, ja dat was een mooie tante maar wel goed hoor.
Ik lag 3 lange maanden in het ziekenhuis, en als mijn vrouw mijn vriend Kees Paauw opbelde dan zei ze het gaat nu goed met hem en dan zei hij nou ga maar gauw naar het ziekenhuis want het is weer mis met hem want dan had hij net gebeld. Maar uiteindelijk werd ik ontslagen en kwam weer thuis de hele straat was versierd, mens wat was ik blij, ik heb 5 jaar een heel streng dieet gevolgd geen gebakken vlees geen friet geen kool behalve zuurkool, en nu kan ik alles weer eten want zo'n maag groeit toch weer aan. En als je nu mijn tevreden bolle conus ziet dan denk je ach is dat ooit zo'n min kereltje geweest, maar nu heb ik weer veel dikmakertjes in de vorm van 8 tabletten om mijn gezondheid op peil te houden.
Foto linksboven is het St.Antoniushove ziekenhuis te Voorburg
Vroeger was heus niet alles beter, maar wel bijna alles.
Want als je terugkijkt blijkt de narigheid vaak vergeten en versleten.
Wat overblijft zijn de spaarzame momenten van geluk....en natuurlijk koesteren we die.
Al in het oude Griekenland mopperde men op de jeugd. In de eeuwen daarna was het niet anders . Het mag een wonder heten dat het iedere keer weer goed komt. En de jongeren zelf? Die trekken zich gelukkig nergens wat van aan. En als ze eenmaal volwassen zijn, gaan ze op hun beurt weer vrolijk verder met het gemopper op de nieuwe generatie. Als mijn zoon van 19 voor de derde keer deze week s'morgensvroeg om 4 uur thuiskomt, vrees ik dat als hij zo doorgaat het slecht met hem afloopt, en als mijn dochter anderhalve maand haar kamer niet opruimt, durf ik daar zelfs niet meer naar binnen. Troost put ik uit het boekje "Ik weet het" uit 1939. Dat boekje bevat meer dam 3000 raadgevingen en recepten. Ik lees daarin ondermeer... jongelui van tegenwoordig verblijven in cafe's, bioscopen,dancings,vermaakinrichtingen enzovoorts en gaan ter ruste wanneer de morgenschemering reeds komt. Alles geschied hartstochtelijk driftig en gehaast. Ze lopen niet, te voet gaan,was goed, in de goeden oude tijd. Nu is het fiets, motorfiets...tram... auto...en vliegmachine. Hoe wilt ge dat jongeren die hunkeren naar genot...geld...wereldse glorie en gedurig hun zenuwen opruien om hun droombeelden te verwezelijken, van voorbarige slijtage gespaard blijven? Even verder lees ik een tip voor ouders die de heersende atmosfeer in een langdurig niet opgeruimde kamer wensen te bestrijden...giet in een schotel een liter kokend water, laat er een theelepel terpentijnolie indruppelen en een heerlijke dennenlucht zal de kamer vullen. Herhaalt men deze bewerking 2 tot 3 maal per week dan leeft uw telg als het ware te midden van sparren en dennen en men vernietigd bovendien schadelijke ziektekiemen.
Nog meer tips uit vervlogen tijden.
Plato (ca 350 v. Chr) schreef kinderen dienen het leven niet aan te zien als een oord van vermaak en genot. Het leven is immers een strijdperk waarin de levensbenodigdheden bevochten moeten worden. Daarom moet men kinderen van jongs af aan leren pijn te trotseren en arbeid te beminnen! Rousseau (ca 1750) Een jongeling moet leren pijn te verachten en zijne ziel te sterken naarmate hij tegenspoed in het leven ontmoet. En dokter de Baets, een huisarts uit 1933 kinderen die altijd hun zin krijgen, wien men alles toegeeft groeien in een luie gemoedsstemming op en bij het minste dat zij voelen, meenen zij erg ziek te zijn. De boodschap is hier "de wilskracht drillen en ze niet al te gevoelig op te kweeken" De 34 jarige moeder van Geert Mak schreef in 1935...ik voel mij nu al antiek, mensen die na de oorlog (1e wereldoorlog) zijn groot geworden hebben veel grooter luxe en daardoor veel grooter vrijheid gekend dan wij. Daardoor krijg je vanzelf een inslag bij de mensen om t eerst zichzelf behaaglijk te maken en daarna komt pas de rest van het mensdom. Men heeft zich ingebeeld dat men niet gelukkig is zonder minstens tweemaal in de maand een uitgangetje naar de bioscoop of minstens elke dag iets hartigs op de boterham en een pudding toe. Knapen van een jaar of zestien zijn nu zo ontzettend arrogant. Deze generatie is een product van de zogenaamde opvoeding in vrijheid. De consequentie van die vrijheid is bandeloosheid. En mensen die hun oogen open hebben, zien hoe de wereld daaraan ten gronde gaat! <> Zo <> Nu hoort U het ook eens van een ander.
In het boekje "Allemansgading" uit 1901 vinden we praktische tips voor de jeugd zelf teneinde ze voor verloedering te behoeden...Spreek niet te vlug <> niet te luid <> noch te zeurderig. Tracht een opgewekten toon te houden in uw gesprek en de goede zijde van elke zaak te releveeren. Vermijd vooral het kwaadspreken van wederzijdse bekenden. Laat uw eigen belangen of persoon buiten de conversatie en vermijd onbeschaafde tussenvoegsels. Gebruik zuivere Nederlandsche taal, zodat uw provinciaals of steeds accent niet, of zo weinig mogelijk merkbaar is. Verwar de werkwoorden "kennen" en "kunnen" zomin als "leggen" en "liggen" als ik zoiets lees dan denk ik weleens dat al die wijze woorden er bij de cast van <>Oh oh Cherso<> vast wel in zullen gaan als Gods woord in een ouderling. <> Maar niet heus<>. De jeugd is immers immuun voor wijze woorden. Altijd al geweest. En dat zal altijd wel zo blijven. En dat is maar goed ook. Want je moet er, na al die hierboven genoemde sombere stichtelijkheid toch niet aan denken dat het weer zo zal worden als vroeger. <> Of wel <>
KLIK OP HET HART LINKSBOVEN OM <Oh oh CHERSO> TE BEKIJKEN.
Toch heb ik in ons Haagje heel veel leuke dingen meegemaakt. Met koninginnedag of derde dinsdag in September was er heel veel volk op de been om te staren naar de gouden koets en hun inzittenden, en dan liepen er allemaal verkopers met kussens met daarop oranje speldjes die voor een paar centen verkocht werden, en haast iedereen kocht wel zo'n ding en had dat in zijn refér, en er werden een soort kijkers met spiegeltjes verkocht ze waren een meter lang en als het dan heel druk was dan kon je over de mensen heen kijken. En met Kerstmis dan werd er veel konijn gegeten, en dan liepen er s'avonds kerels die schreeuwden hazen en konijnevellen die wilden ze opkopen.
Ook de zandman kwam eens in de week langs, dat was een paard en wagen en hij verkocht zand voor de kattenbak en groene zeep en nog veel meer en dan kon je lekker achterop springen en een eindje meerijden prachtig was dat. In de Muschenbroeckstraat stond altijd een visboer te schreeuwen "ik heb een haring als een paling" en de kaasboer stond er ook met "lekkere Leidse kaas zeven stuiver de pond". en je had er een pleintje waar de pisbak stond een vies ding maar recht daarvoor werd een toneeltje opgericht en dan kwam Robot Volta hij stak een TL balk in zijn mond en dat ding ging dan branden ik snapte er geen jota van en ook lampen die hij tegen zijn huid hield gingen aan.
Het Metropole theater vond ik schitterend als ik daarnaar toe ging om een film te zien dan zakte je helemaal weg in heel diepe donkerblauwe kussens zalig was dat, en op het Spui had je Tuschinsky tijdens de pauze kwam er een Hammondorgel omhoog en dan speelde Pierre Palla prachtig mooi, of lange Kees trad op, en ook Willy Alberti. En in het Rembrandt theater kwam Willie Alfredo een sneldichter hij woonde in de Hofwijckstraat die vent had een torpedovormige kop maar hij kon heel goed dichten, dan riep hij "roept U maar" zei iemand dan wat dan begon hij gelijk en kreeg veel applaus.
En ook mooi vond ik het als ik met mijn oma naar het strand mocht de hele dag weg heerlijk spelen en dan nam ze een pot augurken mee en dan kreeg je zo'n zure bom zo noemden wij die dingen en als je dorst had zei ze "loop maar naar de pomp" maar die stond er echt dan moest je zwengelen en kon je heerlijk koel water drinken geen Cola zoals nu en net zoveel als je wilde, gingen we in de haven met een boot mee gleed ik uit, het was zomers en bloedheet had ik een brandblaar van je welste.
Ook achterop springen bij een vrachtwagen was erg geliefd bij mij en mijn vriendjes, vooral op de Rijswijkseweg dan moesten ze stoppen voor fietsers en de tram, en dan hingen we achterop.... zo weet ik nog de keer dat ik weer eens achterop een snel rijdende vrachtwagen was gesprongen en tijdens het harde lopen mijn schoen was kwijt geraakt, en er niet meer af dorst te springen omdat hij gas had gegeven, maar die kerel had dat natuurlijk in zijn spiegel gezien en pas bij de Geestbrug minderde hij vaart, moest ik me het apelazerus lopen op een schoen, maar die lag er gelukkig nog.
Ik had ook een boek dat heette " Kleine chemoproefjes" er stond van alles in onderwater tuinen maken met waterglas dat spul gebruikte je om eieren te bewaren (het leek net een soort gelei of kikkerdril) daar moest de metaaloxydes instrooien en die lostten daarin op en dan kreeg je heel grillige patronen, maar ook hoe je buskruit moest maken....nou dat vond ik wel wat en was dus regelmatig proeven aan het doen 2 hoog in de Karel de Geerstraat en dan stonk het als een otter en kreeg ik het aan de stok met mijn moeder, ik boorde gaatjes bij van het Riet onze slager in zijn tuinmuurtje stopte er zelf gemaakt buskruit in met een lont van filtreer-papier en salpeter stak dat aan en dan scheurde dat hele muurtje uit elkaar, maar ik keek of ik van de domme niets wist. Naderhand maakte ik ook raketwagens van grote patroonpunten met wieltjes eronder was dat ding weg-gespoten onder een stroom van vuur liet ik dat raket-wagentje door mijn broertje ophalen die geheid zijn handjes verbrande.
Ook doken we uit de Put dat was een open zwembad bij Rijswijk grote granaten op hoe die daar kwamen weet ik niet meer, maar het was na de oorlog, en dan sloegen wij die punten ervanaf (levensgevaarlijk) natuurlijk en haalden die staven kruit eruit staken het aan en trapten de vlam dan uit dan vloog zo'n staaf sissend door de lucht. Ook hadden we straat-gevechten onder aanvoering van Piet en Ton Noordam bij ons uit de straat dan werd de tegenstander bij mij onder mijn slaapkamer raam gelokt en dan schoot ik zelfgemaakte vuurpijlen gemaakt van buskruit en zwavelzuur op ze af, jaja ik was me er eentje.
En dan die keer dat we vroeg zouden gaan vissen ik had geen wekker en kon slapen of ik verdoofd was, ik had met mijn vrienden afgesproken dat ik een touw om mijn been zou doen dan konden ze een rukje eraan geven en dan zou ik mij vlug aankleden en meegaan ja ja nou dat moest ik bezuren hoor het was mooi lenteweer het raam een stukje open en het touw zwengelde mooi beneden, kwamen ze eraan in de ochtend grepen het touw en trokken mij in mijn slaap zowat het raam uit mijn ene poot hing al buiten, ik was me het apenzuur geschrokken en dit soort kunstjes hebben ze me nooit meer kunnen flikken dat beloof ik je.
Een gelief koosde sport van mij was als mijn moeder niet thuis was natuurlijk, om het raam boven van het Riet open te schuiven een afwastijltje vol water op de vensterbank neer te zetten en als dan een paar vrouwen in de winkeldeur met elkaar de laatste nieuwtjes uitwisselden en plens water op hun hoofd te kieperen en ijlings weg te duiken dikke pret en op hun bellen werd natuurlijk niet open gedaan.
Ik was wat ouder en had een hele grote oude Ford opgedaan, met treeplanken aan weerszijde, maar had geen rijbewijs maar Zwarte Piet ja zo noemde ik die man +22 jaar en heel donker van haar had wel een rijbewijs hij was taxichauffeur en dan kwam hij Zaterdagsavond al toeterend met mijn wagen voor de deur en dan gingen we zeker tien man maar het kunnen er meer zijn geweest naar Scheveningen op de treeplanken op de motorkap de bloemetjes buiten zetten nou ja wat heet een beetje rondrijden, want politie met jeeps enzo had je nog niet.
Ik had van Thea haar broer Fer een BSA 1200 cc gekocht een tweecylinder met spatsmering die dingen staan nu in het museum en zijn een vermogen waard, dat apparaat hadden we met vereende krachten naar boven gesleurd ik heb hem daar helemaal gerestaureerd en schoongemaakt, het stonk een uur in de wind naar benzine maar dat deerde mij toen nog niet, en eindelijk was hij klaar, met veel gehijg en krachtpatserij hebben we hem weer omlaag gekregen want het was maar een smalle trap, alleen de ontsteking moest nog afgesteld worden maar dat deed zwarte Piet die wist alles van motoren af, en kon ik eindelijk met veel herrie door de straat rijden, dan gaf ik wat na-ontsteking en dan hoorde je een harde knal en dat zal mij door de buren wel met dank zijn afgenomen.
Zomers naar Scheveningen met de open tram was een echte belevenis die reed alleen met mooi weer, en was altijd druk bezet, maar als hij niet reed wilde ik ook wel naar Scheveningen ik stapte dan op de tram en ging bij de tussendeur gebukt op de grond zitten dan kwam de kaartjes kontroleur en die kerel schoof het tussenraampje open, en iedereen liet dan zijn kaartje kontroleren, was dat gedaan dan schoof hij die tussendeur open en zei "jongeman mag ik even je kaartje zien" wat ik natuurlijk niet had maar dat wist die snurker natuurlijk allang.
En wat te denken van het openbare badhuis, want thuis hadden we geen douche en dan ging ik naar het HTO. Haags tehuis voor ouderen, stond je daar met een heleboel volk onder de douche hard te galmen en zingen, kwam de kontroleur en schreeuwde "koppen dicht" waarna het op slag stil was maar na een tijdje was het weer raak. Ook weet ik nog dat Piet van der Pol een demonstratie kunststoten kwam geven nu biljart ik zelf ook wel eens een potje en weet hoe moeilijk het is, dan had hij een eendenkorf tegen de muur en stootte tegen een bal die tussen twee keuen door liep en dan in de vrije ruimte zo in die korf terecht kwam ik zat met open mond te kijken, schitterend vond ik het.
Of als we moesten optreden, we hadden een versterker voor de microfoon en de gitaar, een grote lompe kist die had ik gewoon voor op mijn fietsstuur staan er dan erop af, ja zo ging dat nog in die dagen hoor. En wat te zeggen van het flaneren Zaterdags op de Rijswijkseweg bij het park, dan liepen de jongens rechts van de weg en aan de andere kant de meisjes wat een verschil met nu, en het was er druk dat zeg ik je. En dan het ijseten toen ik al wat verdiende in Rijswijk eind Herenstraat begin Vredenburgweg op het plein tegenover de kerk ik weet niet meer hoe het daar heet, daar was een ijssalon en daar zat ik met mijn vrienden de hele godganse avond ijs en cola te drinken, en toen ik Thea had leren kennen en zij een keer meeging zei die eigenaar je haalt mijn beste klant weg, weet je dat wel.
Ook mijn vader was niet te beroerd om mensen te plagen dan had het heel hard gesneeuwd moest ik van mijn vader een teil met sneeuwballen maken, en die stond boven op het balkon dan kwam Meier met zijn handkar met cokes en een vent ervoor gespannen met een koord om zijn lichaam en gezamenlijk duwden en trokken ze die wagen door de hoge sneeuw stond pa op het balkon en floot hard keken ze omhoog kregen ze een lading sneeuwballen voor hun conus, ja dat vond hij prachtig.
En ook kan ik mij herinneren dat mijn vader in 1942 een paar Duitse laarzen had gekocht de sneeuw lag een meter hoog en die dingen waren voor mij, ze kwamen bekant tot mijn liezen en zo baggerde ik door die sneeuw want ik was net tien jaar en zal dus niet zo groot zijn geweest, ja ja dat was me wat, en mijn pa werkte bij de distributie op de Groot Hertoginnelaan en had een zakje met erwtenmeel niet te pruimen die handel en dat deed hij met wat water in een pannetje op een grote kachel die daar stond en kookte die hap en dan kreeg ik dat, zeiden de mensen wat heb jij een goede vader, en daar hadden ze natuurlijk gelijk in want een rot tijd was het als je je eigen koters niet voldoende te eten kunt geven, en daarom ben ik zo'n pacifist geworden ik haat alle oorlogshandelingen de oorlogs-industrie en al die klojo's de beroeps die denken dat je met oorlogje spelen iets oplost ja menselijk leven en hun waardigheid dat wel.
Voor de oud Hagenaars maar ook liefhebbers van historie is er de Haagsche filmbank met films over de haringvangst<>de brandweer<>station<>Staatsspoor<>de Bevrijding<>Panorama Mesdag<>de luchtvaart op Ypenburg<>enzovoorts, deze filmbank bevat intussen meer dan 220 films de collectie bestaat uit profesionele en amateur films met en zonder geluid in zwart wit of kleur en allemaal met betrekking op Den-Haag er zitten films bij van De Haagse Amateur Filmclub....maar ook particuliere familiefilms en zelfs enkele animatie-films dus wilt U deze films bekijken ....
Klik dan op de haven van Scheveningen en geniet van al dit moois met dank aan de Haagsche Filmbank.
Ik persoonlijk reken Ferenc Snétberger tot een van de allergrootsten, subliem zoals deze man zijn instrument beheerst. Zelf heb ik dit instrument jarenlang bespeelt en erop geoefend, helaas gaat het niet meer.... maar ik weet hoe moeilijk het is, maar dat gaat eigenlijk op voor ieder instrument kijk maar naar Toots Tielemans met zijn muziekske zoals hij dat noemt, maar waar hij wereldberoemd mee is geworden. Nog wat namen van super-gitaristen hier volgen ze The Rosenberg Trio uit Nuenen in Brabant<> Otmar Liebert<>Govi<>Django Reinhardt<>Joe Pass<>Eddie Lang<>Stephanie Valentin<>maar ik heb er heerlijke jaren door gehad en mijn vrouw leren kennen, waar ik nu al ruim 50 jaar mee getrouwd ben, en zij is ook een super vrouw om het met zo'n lastig persoon als ik vol te houden chapeau.
Klik op bijgaande foto om te genieten van fabuleus spel.
Klik dan op de ondergaande zon..... En geheel rechts onder de zwarte balk op de 4 pijlen...... U hebt dan het hele scherm gevuld met mooie foto's geniet ze.
Ik bekwaamde mij verder in mijn vak, en na een tijdje ging ik bij een oud collega werken in de Bloemfonteinstraat in Den-Haag Bas Kruuk was zijn naam, we hadden het heel druk en werkten veel over. We spaarden hard voor ons huwelijk mijn meisje en ik, maar een woning kon je haast niet aankomen in die tijd want er was een enorme woningnood. Tot "Thea" haar moeder.... zo heette mijn verloofde, ja dat deed je nog in die tijd (verloven) ons aanbood dat we de bovenetage op de Soestdijksekade mochten intrekken, nou dat leek ons wel wat. Alleen moesten we alles opknappen want zo er intrekken vonden we niets. Het kolenhok ja dat was vrij groot zou keuken worden, ik timmerde een opbergkast en maakte een gootsteen en schilderde tegels, ja alles was nog vrij simpel want die grote zaken zoals Praxis en dergelijke bestonden er nog niet. Maar wat werd het mooi ons huisje, en eindelijk was het klaar en besloten wij om te trouwen.
Nou dat was wat hoor mijn collega had een Borgward een prachtige zwarte wagen die hij iedere Zaterdag poetste en hij zou ons rijden, en de hele familie zou de bruiloft verzorgen inclusief optredens en dat alles zou plaats vinden in het zaaltje zoals dat heette onder de kerk aan de Soestdijksekade. Thea had een prachtige bruidsjurk besteld die ik natuurlijk niet mocht zien, spannend hoor en ik had een pak gehuurd met een hoge hoed schitterend hoor, tegenwoordig loopt iedereen in zo'n blauwe veredelde tuinbroek.... een "lievaaj" zo spreek je het uit. Maar ja de tijden veranderen en de mensen ook alle egards en alles wat erbij hoort is verandert. Maar ik zal er niet aan wennen een beetje the old fashioned way kan me nog altijd bekoren, en dat zal blijven horen bij mijn levensstijl. En op een dag was het zover, we zouden in de echt treden zoals dat heette, s'morgens kwam ik met een auto aan op de Soestdijksekade helemaal opgetuigd, en daar zag ik mijn bruidje.... prachtig vond ik haar, echt schitterend wat een prachtige jurk zo mooi wit en verder iedereen op zijn paasbest en zo gingen we naar de kerk toe, waar we in de echt werden verbonden. een hele ceremony hoor, en toen op naar de crypte onder de kerk waar het feest zou plaatsvinden.
De hele zaal zat vol, met ooms en tantes en de rest van de familie er werden foto's gemaakt, veel gepraat en stukjes opgevoerd door de familie, een cirkusvoordracht door Joop en Han, en Bep zong The Foul mijn vader had een lekker borreltje op en zat achter in de zaal, en Bep had zich net als een Surinaamse gesminkt helemaal donker en ze playbackte, maar dat had opa niet in de gaten, die vrouw kan goudgeld verdienen zei mijn vader....zo mooi vond hij het. En s'avonds laat zat het feest erop wij naar huis en tante Anna en tante Trees bleven bij Thea's moeder slapen hadden die ouwe dozen hun koffers vergeten ik lag al lekker in bed met Thea, kwamen ze vragen of ik hun koffers even ging halen in de Crypte, nou ik zal maar niet herhalen wat ik toen zei en dacht, maar naderhand dacht ik als je geen brains hebt kun je ze ook niet gebruiken.
Ja toch....de andere dag gingen we op huwelijksreis met de bus naar Italië en dat was prachtig alleen waren we nog nooit in de bergen geweest, en ik dacht dat mijn vrouwtje het bestierf van angst, die diepe dalen en kloven maar ik zei wees maar niet bang op iedere hoek hebben ze doodskistjes klaarstaan dus er kan niets gebeuren.
Maar het werd toch een prachtige vakantie we sliepen in een enorm groot hotel vol met marmer en ander moois, en we maakten iedere dag schitterend exursies, Thea is een echte dansliefhebber en ze danste met een vent die ik hap zuurkool noemde een grote snor onder zijn pieremegoggel een Italiaan en ik zal wel jalours zijn geweest want dat zat me niet lekker, en ik herinner me ook dat we gingen zwemmen maar ik had geen zwembroek, en was zo het water ingedoken nou dat vonden de dames prachtig dus die waren zo present met een roeiboot maar in die tijd was ik nog behoorlijk preuts, en op een gegeven momment dacht ik duvel nou maar op want ik kreeg het koud, maar ik ben er toch uitgegaan hoor. En op de terug weg was ons geld op want we hadden taxi's het huwelijk en weet ik wat nog veel meer moeten betalen dus zaten we op zwart zaad maar gelukkig konden we wat lenen, en dat hebben we weer netjes terugbetaald.
Zaterdags gingen we een uurtje uit, en waren dan te vinden in Scheveningen waar Pia Beck speelde in de Vliegende Hollander heel veel mensen keken door de raampjes maar wij gingen naar binnen en zaten dan te genieten want ze was een echte entertainer had een goede stem en was zeer gevat. En er werd ook veel geflaneerd op de boulevard lopend en met auto's en Pia Beck had een prachtige sportwagen en twee poedeltjes en trok dus veel bekijks, als ze daar rondreed. Of we gingen naar de vlaggetjes dag in Scheveningen het was er dan altijd knaldruk, alles was versierd en het was een groot feest ja dat was prachtig.
Ja en nu was ik weer vrij man en kon doen en laten wat ik wilde want ik had mijn vrijheid erg gemist, al die stomme commando's hoefde ik niet meer uit te voeren. Ik bekwaamde mij verder als goudsmid, maar op een gegeven moment begon de roep om vrijheid mij weer parten te spelen en ik sprak af met mijn kameraad Wim Knaap een wees en zeer goed radio-monteur om naar Frankrijk te gaan. We hadden wat gespaard ja niet te veel hoor want zo'n vetpot was het nu ook weer niet in die tijd. En op een zaterdag gingen we al liftend op weg naar La douche France na veel liften stonden we een paar kilometer voor Frankrijk er stopte een vrachtwagentje met Frans nummerbord, en we zeiden "direction Paris" ja zei de eigenaar, en wij ingestapt zitten we onderweg samen wat te praten zegt die kerel oh jullie zijn Nederlanders en dat ben ik ook, ik heb een vetfabriek in Maubeuge willen jullie niet bij ons komen werken dan krijg je kost en inwoning, en kun je s;avonds doen en laten wat je wilt nou daar hadden wij wel oren naar.
Gingen we overdag rundervet ophalen in abattoirs en ik spreek over een kleine 50 jaar terug, dat was me een vettigheid en smeerboel duizenden maden kropen over de vloer, maar goed we smolten die handel en moesten daar grote blokken van gieten want dat spul wordt gebruikt om zeep van te maken. Dreven die gebakken maden boven op dat vet had die kerel een broer die was helemaal gestoord, en zat hij rustig die maden op te eten ik dacht dat ik driemaal over mijn nek ging. Ik weet nog goed de eerste dag lag ik lekker te pitten komt die mesjokkene aas om 5 uur de reveille blazen in mijn oor ik had gelijk een hart-verstertsing, reed er een agent met rood haar in zijn wagen door het dorp en die had rood haar en had had een hekel aan die vent duwde hij hem zo de kant in met zijn auto, ja dat was een echte malloot. Zijn vader eigenaar van Dutch chemical works in Rotterdam had hem naar Frankrijk gestuurd omdat hij hier niet te handhaven was volgens zijn andere broer. Ging ik de eerste keer met hem mee naar de slager zei hij betaal jij de rekening even, nou was dat geen Godsvermogen maar ik was niet rijk, dus zei ik dat tegen zijn broer.... nou schrijf dat maar op je buik dat krijg je nooit meer terug....ik was hels, maar die kerel had een omvangrijke verzameling miniflesjes met drank en daar was hij trots op, maar ik was zo kwaad dat ik tegen mijn vriend Wim zei we drinken die hele troep leeg, en zo hebben we hem terug gepakt.
Ook was er een miss verkiezing in Maubeuge en een of andere schoonheid was verkozen maar daar was mijnheer het niet mee eens, nou had hij net zo'n bolle kop als Stan Laurel had ie ook een bolhoed op gedaan en blokjes ijs eronder dus die handel smelten, stond hij daar een hoop stennis te maken en te schreeuwen maar je gelooft het of niet maar de verkozen dame werd afgeserveerd en zijn favoriet werd kampioen. Ja we hebben heel wat afgelachen hoor. Want het was een heel groot huis waar we woonden met marmeren trappen hielden we s'avonds water-gevechten en stonden we met slangen op elkaar te spuiten, als we dat thuis hadden gedaan had mijn vader ter plekke een rolberoerte gekregen. Maar na een tijdje zijn we naar Parijs vertrokken met de belofte dat we terug zouden komen, dagen heb ik daar gewandeld naar de Hallen die beginnen s'morgens al om 3 uur want Parijs is een enorme grote stad en moet bevoorraad worden met groente vlees en vis. Maar ik moest terug naar huis komen want mijn vader had een brief gestuurd met de mededeling dat als ik niet uit vrije wil kwam hij me persoonlijk naar huis zou schoppen want ik was al 3 maanden weg gebleven ook bij mijn baas, en dat pikte hij niet. Dus ik maakte me op om terug te liften en nam wat qroisanten en koffie en betaalde, maar de dame zei "avec service" en ik dacht verrek moet ik het servies ook betalen dus ik gaf mijn laatste geld en ze zei merci meneer want dat betekend dat ik ook tipgeld fooi dus had moeten geven, nou toen had ik nog precies 25 cent over en moest ik wel terug, en die zelfde avond om 6 uur in de middag stond ik weer op de Rijswijkseweg na ontelbaar veel auto's te hebben gehad, maar bij de Belgische grens had ik zoals gewoonlijk weer eens last van de douane, zit ik een een grote slee mag de eigenaar zo doorlopen moest ik mijn rugzakje helemaal leegmaken want de zijkert vertrouwde het zaakje niet en die vent maar roepen komaan want ik rij door hoor, ja ik heb het niet op die snurkers als de Koningin komt mag ze zo doorlopen, en worden er rode lopertjes uitgerold, en wat te zeggen van Bennie toen hij nog groot wild molde in Afrika het hele paleis hing vol, maar die dorstten ze niet aan te pakken de steenezels.
Dit zijn de raketten die op Engeland werden afgevuurd en waar mijn moeder doods-benauwd voor was omdat die krengen regelmatig neer storten omdat ze nog niet geperfectioneerd waren. Eerste foto Werner von Braun de ontwerper van deze raketten. Tweede foto de V1 een levens gevaarlijk ding omdat hij veel haperde. Foto 3 de V2 de verbeterde versie waar ze in Londen ook doodsbang voor waren dus hadden ze gordel van ballonnen omdat ding onschadelijk te maken.
Joop sliep een kamer naast ons in de oude Alexander-kazerne in Den-Haag, hij zat ook bij de welzijnszorg maar moest toch ook wel wacht lopen, want wij waren de Ijzeren wachtploeg, allemaal figuren die bv. in Amerika gezakt waren als straaljagerpiloot of andere dwarsliggers waar ze in dienst niet van gediend waren.
Klik op de foto, om het lied<> ik sta op wacht te horen<> dat in mijn tijd razend populair was.
Fado heeft een speciale plaats in mijn hart. Portugal is mijn favoriete vakantie land, het is rustiek....heeft prachtige steden....de Algarve is heerlijk, maar ook Porto is geweldig....en heel veel zon. Ja het kan er ook stormen en goed tekeer gaan bijvoorbeeld in Sagres het meest westelijk puntje van Europa, ik heb daar zuurkool bereid met een spekje in ons apartement en lekker gegeten met mede vakantiegangers zo koud was het, en waar de vissers in zee vissen, hoog gezeten in gaten in de rotsen. Of kleine plaatsen zoals Porto Mao waar het heerlijk vertoeven is in het plaatselijke koffiehuis waar onder het genot van een kopje koffie uren gepraat wordt over het beste lotnummer dat de mensen hebben gekocht en iedere avond op de TV wordt bekend gemaakt.In Setubal waar ik met mijn vrouw te gast was in een lokale taveerne, in het bezit van Jesus Christo en zijn vrouw die beiden ook prachtig konden zingen en 4 lange dagen onder het genot van een heerlijk glas wijn heb zitten luisteren naar de plaatselijke vertolksters en zangers van de Fado. Toen we afscheid namen werd ik gekust door de eigenaar, omdat het hen had getroffen dat wij zo ontzettend hadden genoten. Of Lisboa als je in Coimbra luistert naar een heerlijke Fado, het lied van verlangen en weemoed wat mij zo aanspreekt, en waar ik uren naar kan luisteren. Luister maar naar het schitterende lied van Mariza"Meu Fado Meu" als je haar aanklikt. En sluit je ogen en geniet "esta mu'sica e' fabuloso"
Ik stond de dag dat het zo ontzettend begon te stormen op wacht, je waaide zowat je hemd uit...ik stond op een soort platformpje van hout anders kreeg je steenkoude voeten, en had een Pie fourteen een antieke jetser van een geweer met een knoepert van een bajonet er boven op, met een heel zware vergrendeling die als je hem eraf schoof en weer omlaag drukte een enorme klik gaf net of je in de houding sprong voor een meerdere in rang.
Dit kunstje buitte ik volledig uit, kwamen er hogere voorbij waar ik voor moest groeten, dan stond mijn bajonet in de stand by stand liepen die eikels zwaar te delibereren en dan drukte ik dat ding ik de vergrendel stand en dan salueerden zij, want ze dachten dat ik in de houding was gesprongen maar ik had ze gewoon in de maling genomen heerlijk om die situaties zo te kunnen uitbuiten, ja daar genoot ik van.
Naast ons op een andere kamer sliep Joop de Knecht die ook bij de Welzijnszorg zat, hij kon goed zingen en is heel bekend geworden met het lied "ik sta op wacht, en houd van jou" wat veel op de radio toendertijd te horen was. Hij was wat nu een soort X factor figuur is heel bekend.... maar nu zijn er meer bekende dan onbekende Nederlanders want iedereen brult tegenwoordig Engelstalige liedjes en daar zitten hele hordes naar dat stompzinnig gebalk te luisteren, maar dat is mijn mening hoor.
In die tijd is ook het woordje Balen of ik baal als een stekker onstaan, we moesten namelijk boven Zeeland zandzakken afwerpen die moesten gevuld worden met zand, om de gaten in de dijken te dichten, en dat was een grote vettigheid die oude meelzakken of wat er dan ook ingezeten had, want je zag eruit als een (T#$@"+**) al zodoende dat, maar het was verschrikkelijk wat er gebeurt was hoor, ik meen dat er 1835 doden te betreuren waren dat is ons hele dorp dood... en daar moet je toch niet aan denken en heel veel vee verdronken en ontzettend grote stukken land weer door de zee verzwolgen. Toen is het plan ontstaan om de Deltawerken te gaan realiseren want een enorme klus is geweest en nu wereldberoemd is maar dit wilden men nooit meer laten gebeuren, zo'n enorme ramp.
En verder ging mijn soldaten leven, ik moest ook tijdens die watersnood in Scheveningen een gebouw bewaken, de naam ben ik kwijt, maar in de hectiek van die dagen waren ze mij totaal vergeten, na 3 dagen kwam luitenant generaal Aler in het gebouw en ik heb hem aangesproken en alles verteld...kreeg de dienstdoende officier een flinke uitbrander en ik een week prestatie-verlof, kijk en dat was toch weer mooi meegenomen.
Mijn diensttijd liep op zijn einde, en mijn humeur was in die dagen beneden peil want wat haatte ik dat geschreeuw en commanderen van die zogenaamde gewichtige mensen met al hun plaatjes blik op hun borst, wie het snelste in een touwtje kon klimmen of op de stormbaan een ander aftroefde, enkel het schieten vond ik leuk want dan gingen we naar de schietbaan en dan hadden die jongens aanwijsstokken, die in die loopgraaf stonden, en dan wezen ze aan op de schietschijf of je het goed had gedaan... en dan schoot ik als het mogelijk was ik die stok uit hun handen dikke pret, want ze schrokken zich lam.
Op een gegeven moment heb ik in een stomme bui mijn geweer uitgeleend omdat dat picobello in orde was aan grote klik zo noemde ik die vent, omdat hij een paar enorme voeten had en hij had wacht, en er was iets met zijn geweer nou dat heb ik geweten de klojo hield het + 6 weken verborgen op zolder en ik had niks dus als ik moest aantreden dan baalde ik als een stekker, en had het zweet op mijn konus staan want je wapen uitlenen is een doodzonde in dienst.
En ik herinner mij ook een donkere jongen die Claproth heette, maar ik draaide dat om en noemde hem rapkloot, ik was jong en had veel honger kom ik s'avonds om half elf de kamer op halfdonker want er sliepen al veel maten zit hij daar lekker brood te kanen met jam erop tenminste dat dacht ik, ik zeg Clappie geef mij ook een boterham en ik at hem snel op, dacht ik dat de vlammen mijn kont uitsloegen zat er zelfgemaakte sambal oelek op bloed en bloedheet. Dus dat was eens maar nooit weer. En er was een jongen die watervrees had hij kon wel goed bas spelen maar wij hadden in de wasruimte grote ronde waterbassins waar je het vuil en de slaap uit je ogen spoelde, en daar had hij het niet op dus wilde we hem met zijn allen een wasbeurt geven, nou ik ben ermee gestopt want hij gilde zo hard dat ik dacht die krijgt direkt een hartkwaal. En wat denk je van soldaat Schol dat was zo'n vetnek die had een laken dat kon je ook als kamerscherm gebruiken het stond stijf van het vuil.
Als het avond werd moest je om +11 uur naakt onder de wol of gekleed voor je bed staan en dat was altijd groot feest want een jongen achter in de zaal kon Donald Duck nadoen maar ik ook, stond er zo'n lul lampekatoen oh sorry een meerdere op de zaal, begon die jongen achter in de zaal Donald Duck na te doen liep hij naar die hoek en zei wie deed dat, en dan begon ik vanuit mijn hoek ook slap te lullen dus die vent werd er horendol van en niemand die ons verraadde dus hij liet het maar zo. En wij hadden multi color zo noemden we de muisjes die we kregen om op ons brood te doen, maar als er s'avonds zaalkontrole verwacht werd dan gooiden we een hele hoop van die handel op de gang, kwam er dan zo'n snurkert aangeslopen dan hoorde je hem op een kilometer afstand, dus hij kon ons nooit trapperen.
Onze commandant heette kapitein Reijhiener, dat was ook al zo' apart geval daar hoorde ik echt bij thuis, als het ijskoud was dan had hij de ramen wijdopen, en als we gingen zwemmen moesten we van de duikplank af springen, iedereen springt er dan een stuk vandaan als sla je jouw schedeltje misschien in drieën, maar dit heerschap dook er dan vlak langs met de mogelijkheid van een driedubbele schedelbreuk, en als je op strafrapport moest komen dan zei hij "wat heb je liever 14 dagen verzwaard of een schop onder je kont" dat mag natuurlijk helemaal niet....maar als je zei geef mij maar een schop dan vloog je zowat de gang over maar je was er wel vanaf.
s'Woensdags kregen we Indische rijsttafel te kanen, dat was prima voer en dan bleef ik meestal eten, maar de rest van de week was echte bagger, andijvie met een berg maïzena blubber eroverheen dat leek wel koeienstront, sorry hoor maar zo vond ik het er uitzien en smaken. En eindelijk na 24 lange maanden mocht ik afzwaaien ik had enorme gaten in mijn sokken want ik kreeg geen nieuwe, en ik had mijn eerste blauw gebruikt om allerlei klussen te doen en dat zag er dus niet uit, er daar moest ik voor dokken, was ik naar mijn pa gegaan en had gevraagd of hij groot geld had, en ja hoor dat kreeg ik mee konden ze het niet wisselen, dus daar genoot ik ook weer bijzonder van want als ik die handel een loer kon draaien dan liet ik dat niet na.
Overplaatsing naar de Oude Alexanderkazerne in Den-Haag
We moesten als rekruut veel met de trein naar Nijmegen, dan kreeg je vrij reizen zoals dat heette. Zat ik met mijn meisje in de trein voor het vertrek wat te praten kwam er een MP jer binnen,maakte een hoop stampei, zei die glasvink (je bent naakt) ik keek mijn vriendin eens glazig aan want ik snapte het niet ik was helemaal gekleed en had een baret op, een soort van Sinterklaaspet zo hoog was dat ding, bleek het dat ik een knoopje van boven niet dicht had, nou ja dit soort figuren zijn toch helemaal door de ratten besnuffeld, en rijp voor het gekkenhuis.
Maar eindelijk werd ik overgeplaatst naar het Haagje en dat vond ik reuze fijn s'avonds lekker thuis, na diensttijd als je maar om 10.30 pm binnen was. Ik zat bij het wachtpeloton dat waren allemaal figuren die de dienst niet hoog hadden zitten en dit was onze straf veel wachtkloppen, maar we konden ook veel jongens die verzwaard hadden, dat was 14 dagen in de cel voor een of andere futiliteit aan koffie helpen en andere verboden dingen.
Maar ik had weer eens geluk ik werd benoemd tot mess-president en moest dan verslag uitbrengen aan luitenant-adjudant Qerrine en ik kon het wel met hem vinden het was een knorrepot maar hij zorgde dat ik Facteur werd en zodoende kon ik altijd de poort uit omdat ik naar Scheveningen moest, naar de Gevers Deinootweg dan had ik brieven waarop stond (Confidentioneel) zaten er gewoon bioscoop kaartjes in. Ja ja dat was erg belangrijk hoor. Als we in de middag gingen eten kregen we blikken boter die niet te pruimen waren zo ranzig het was nog oorlogs boter van het leger, zaten we in rijen aan zo'n tafel had er een aan de tafel een klont boter op een lepel omdat naar een ander zijn hoofd te gooien dan riep hij keek zo'n vent en pats had je een klodder vettigheid tussen je ogen, maar deze keer liep het fout af want korporaal Schreiner zat ook in die rij keek die eikel ook natuurlijk , en kreeg hij die kledder op zijn kanis en het was een beroeps als je snapt wat ik bedoel een zeikert eerste klas en kregen dus strafexercitie.
Ook moesten we marsen maken met uitgebreide bepakking maar ik als Hagenees had geluk want ik had geen geld meer, want ik was of je het gelooft of niet nog steeds rekruut, ik ben anderhalf jaar ongeoefend soldaat geweest, omdat ik het verdomde om al die wapens uit mijn hoofd te leren terugstootnokjes en weet ik nog veel meer onzin, maar die sergeanten kwamen van buiten de stad en dan moest ik zeggen hoe we moesten lopen nou dat had ik gauw bekeken ik stuurde ze zo naar de Jan Luikenlaan waar mijn meisje Thea werkte en dat was een behoorlijk eind lopen, en dan kregen we rust precies voor hun winkel natuurlijk, en dan kon ik wat geld voor een kano dat is een soort koek uit de kantine van haar aftroggelen, een rijksdaaldertje of zoiets. Waar ik dolgelukkig mee was. Gitaarspelen deed ik ook nog steeds en al zodoende werd ik ingedeeld bij de Welzijnszorg die militaire-tehuizen runden waar avonden werden verzorgd, dus hoefde ik niet meer me het kleplazerus te lopen, want ik moest oefenen voor die avonden. En dat was spekkie voor mijn bekkie. Ook weet ik nog dat we een oefening hadden op de Waalsdorpervlakte dat was verboden terrein en alleen voor militairen er werd met losse flodders geschoten, dat zijn houten punten maar die kunnen toch nog behoorlijk aan komen, en op een gegeven moment zag ik iets bewegen ik dacht dat het een konijntje was en wilde daarop schieten ik had mijn haan bijna overgehaald toen ik zag dat een stelletje daar bewegingen maakte als zijnde gehuwd, nou die hadden dus gruwelijk geluk, anders had ie de splinters uit zijn achterwerk kunnen laten halen, en dit zuig ik niet uit mijn duim hoor.
Ik ben Henri de Laqaderre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam HaagscheHop.
Ik had enkele jaren bij mijn oud collega Bas Kruuk gewerkt in de Bloemfonteinstraat en het was daar thuis niet meer pais en vree en hij was er haast nooit meer en ik moest me wezenloos werken om al het werk op tijd klaar te krijgen. Dus ik besloot om voor mijzelf te beginnen op de Soestdijksekade bij mijn vrouw Thea Hooghiemstra thuis, dat was een groot huis met veel ruimte dus er schoot voor mijn ateliertje wel wat ruimte over. Haar broer Ab was timmerman en hij maakte een stavelij voor mij, zo heet een goudsmidswerkbank mijn gereedschap had ik, en ik moest enkel een wals om goud te walsen en trekijzers aanschaffen.
Eerste foto... zijn mensen bij de dijkdoorbraken die er veel waren.
Ik stond de dag dat het zo ontzettend begon te stormen op wacht, je waaide zowat je hemd uit...ik stond op een soort platformpje van hout anders kreeg je steenkoude voeten, en had een Pie fourteen een antieke jetser van een geweer met een knoepert van een bajonet er boven op, met een heel zware vergrendeling die als je hem eraf schoof en weer omlaag drukte een enorme klik gaf net of je in de houding sprong voor een meerdere in rang.
