Ik ben Henri de Laqaderre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam HaagscheHop.
Ik ben een man en woon in Uden (Nederland) en mijn beroep is Goudsmid.
Ik ben geboren op 19/05/1932 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen beeldhouwen fotografie natuur bourgondisch eten.
Ik ben heel breed geinteresseerd, en pacifist.
Mijn verhalen en ervaringen.
Hoppies startpagina
14-09-2010
Het wel en wee van een Haagsche Hop, een levensverhaal dat niemand zal interesseren maar dat ik zelf leuk vindt om te maken.
Mijn vader werd geboren in Utrecht, en was een van de jongste uit een groot gezin.Met 14 jaar was hij al wees en is gaan werken bij een slavendrijver die hem s'morgens om 6 uur wekte m,et een knoepert van een bel die boven zijn hoofd hing en van beneden af bediend kon worden.Stond hij niet vlug genoeg op dan bleef hij erop hengsten tot mijn vader uit bed was.
Thuis heerste een vrij Spartaans regime dat indertijd vrij normaal was, zonder eten naar bed schijnt gewoon te zijn geweest om te straffen, en als mijn vader zo gestraft was en de rest ging slapen dan zeiden zijn broers Kees wat hebben we verbindend gegeten, en het smaakte gruizig waarna mijn vader natuurlijk baalde als een stekker.
Zijn vader was leraar Frans en ging Zondags altijd een uurtje biljarten mijn vader wilde dan naar het voetbal maar dat kostte twee en een halve cent waar mijn pa wel een half uur om moest bedelen voordat hij dat kreeg, zijn vrienden waren dan al lang weg. Met 50 jaar was je in die tijd al een oude man want iedereen was in het zwart gekleed.
Mijn moeder kwam uit Den-Haag en haar vader was volgens mij bode bij de eerste kamer, het gezin bestond uit 6 personen 3 kinderen en een wees Willem Trumpi genaamd opa was zeer bedreven in alle soorten van handvaardigheid, tegenwoordig noemen ze dat vrije tijd besteding. Voor de tweede wereldoorlog waren de arbeids-omstandigheden om het maar netjes te noemen bedroevend en waardeloos, en daarom had oom Koos een broer van mijn moeder zich tot het communisme bekeerd,er was ontzettend veel armoede omdat er crisis was en weinigen maar werk hadden, mijn vader moest rond zien te komen van 5 gulden in de week dus aten we de enen dag andijvie met spek, en de andere dan spek met andijvie. De premier van Nederland de heer Colijn predikte het credo dat de arbeider maar aardappel-schillen moest eten dat was goed genoeg voor hen. Dus werd hij tijdens de inval van de moffen als een dan de eersten na verraad opgepakt en naar het Oranje-hotel in Scheveningen vervoerd waar hij zo gefolterd werd, zodat hij volgens medegevangenen helemaal zwart was van de bloeduitstortingen, maar hij heeft nooit iemand verraden.Hij was dan ook een van de eerste verzets-helden van Nederland maar tevens een van de eerste doden die de Duitsers maakten.
Er moet een prachtig gedicht zijn over deze gevangenis maar de regels ken ik niet allemaal meer, maar het begon met (DE ACHTTIEN DOODEN) een cel is maar twee meter lang, en nauw twee meter breed, wel kleiner is het stuk grond dat ik nu nog niet weet, maar waar ik naamloos rusten zal mijn makkers bovendien, wij ware achttien in getal, geen zal de avond zien.
Als mijn vader tijdens hun verkering mijn moeder opzocht moest hij met de trein uit Utrecht komen maar daar had hij dikwijls de poen niet voor zodat hij veel verstek moest laten gaan, zodat mijn moeder dacht dat het hem geen ernst was, maar hij was echt verliefd op haar. Hoewel hij ook wel geintjes uithaalde met de meisjes want zijn broer Ferdinand leek als twee druppels water op mijn pa in zijn jonge jaren dus als hij eens geen zin had stuurde hij zijn broer erop uit, dus dat was lachen geblazen voor die twee.Toen de verkering echt serieus geworden was ging mijn vader in Den-Haag werken dat was geen sinecure want hij verdiende zo weinig dat hij de gaten in zijn schoenzolen had, en als het regende had hij dus zeiknatte voeten wat geen pretje was als je niets anders hebt om aan te trekken. Ook gingen mijn vader en moeder Zaterdags avond na twaalven want tot zolang waren de zaken open een uurtje dansen in de Passage aldaar, en dan dronken ze een pilske en als het dan bijna op was kwam de ober en vroeg of ze er nog een lustten, maar dan zei pa nee ik heb genoeg gehad maar hij had er nog wel 10 gelust maar had geen spie meer in zijn zakken, (die goede ouwe tijd) maar ze trouwden met elkander en over die tijd ga ik ook vertellen. Wordt vervolgd.
Reacties op bericht (1)
19-09-2010
Selmita
Hallo oom Henry,
Mooie verhalen, erg leuk om ze te lezen, ook over opa en oma.
Groetjes,
Selma
19-09-2010 om 20:28
geschreven door Selma van Maarseveen
Ik ben Henri de Laqaderre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam HaagscheHop.
