Kopen & verhuizen in/naar Frankrijk…

Nu we tot een akkoord gekomen waren met eigenaars en immo kantoor begon het afwachten tot we bericht kregen dat de notaris zijn taak afgewerkt was.

Plus min 10 weken vertelde Mlle Patricia van ’t immo kantoor zou een normale periode zijn.

Effectief, twee weken voor O.H. Hemelvaart werden we uitgenodigd ter plaatse met de nodige centjes bij de notaris in Villefagnan

Er werd afgesproken op de dinsdag voor de feestdag om 11 uur ten kantore van de notaris.

Om middernacht de auto richting Frankrijk gezet en te 9 uur op het verzekeringskantoor in Mansle om de verzekering in orde te maken, nog snel een ontbijtje meepikken en op naar de notaris.

Deze brave man vroeg ons dat we het op prijs zouden stellen dat hij de akte zou voorlezen in het Duits (?) Waarschijnlijk verwarde hij ons Nederlands met Duits, met Engelsen werkte hij dagdagelijks omdat toen de Engelse invasie in de Charente goed op gang gekomen was.

Wij verkozen het Frans, van die notaris termen hebben wij zelfs in ’t Nederlands geen kaas gegeten laat staan in ’t Frans, dus veel verschil maakte het niet…

Op de middag stonden wij apetrots terug op het trottoir met een sleutel in de hand en een cheque minder.

Patricia en de dochter van de nu voormalige eigenaars reden mee terug naar La Magdeleine om de nutsvoorzieningen te tonen (watermeter, elektriciteit, waterputten, fosse septique, telefoon e.d.).

Patricia telefoneerde ter plaatse naar EDF, France Telecom en Saur (voor ’t water) en om 4 uur namiddag was alles in orde behalve telefoon, daarvoor moesten we even naar Angouleme.

Om 5 uur bolden we terug naar Vosselaar om de activiteiten van ’s anderendaags op punt te gaan stellen.

De woensdag een uurtje langer geslapen en daarna de huurvrachtwagen gaan ophalen. Het kon nu niet snel genoeg gaan hé…

Met hulp van vrienden en familie werd de vrachtwagen volgestouwd met de reeds sinds maanden verzamelde meubeltjes en huisraad, er wel op lettend dat het poetsgerief en stofzuiger als laatste in de laadbak ging. We zouden toch eerst eventjes moeten poetsen voor we de rest een plaats konden geven.

Donderdag, O.H.Hemelvaartdag: Om 4 uur uit de veren, snel een boterhammetje binnenspelen en met echtgenote, Bas de hond, schoonbroer & diens schoonzoon, plus mijn beste vriend en echtgenote richting Charente.

Een geluk dat ook mijn schoonbroer in het bezit is van een C rijbewijs zodat we konden afwisselen met rijden en geen rusttijden moesten inlassen. Het kon echt niet snel genoeg gaan voor ons !

De anderen reden al voorop met de personenwagens om aan de poets te beginnen.

Vermits er geen files rond Parijs te zien waren geweest konden we rond 2 uur de mouwen al oprollen en de vrachtwagen lossen. Te 6 uur stonden de meubeltjes geplaatst en de Champagne fluiten werden gevuld. We waren verhuisd naar Frankrijk !!!

Nu nog de inwendige mens gaan versterken. In de “page jaunes” die was blijven liggen in ons huis, een restaurantje opgezocht in de buurt en een tafel voor zes gereserveerd en wreed goed gegeten die avond. We voelden ons direct thuis in de buurt.

Met de gedachte dat alles goed georganiseerd was geweest hebben we die nacht geslapen als marmotten. De zon stond al behoorlijk hoog toen schoonbroer & co terug richting België vertrokken met de vrachtwagen. De vrienden bleven nog het verlengde weekend om nog wat kleine werkjes mee op te knappen.

In de jaren vooraf hadden wij boeken over Frankrijk verslonden à la Peter Mayle “Een jaar in de Provence”en “Toujours Provence”. Niets van zo’n problemen was ons overkomen, wat een opluchting !

12-02-2008, 00:43 geschreven door jean-jean

De aankoop van ons tweede verblijf, nu in Frankrijk, ging in feite hals over kop.

Met Nieuwjaar besloten we “iets” te kopen in het zuid-westen van Frankrijk, we wisten wat we wilden, in welke streek en wat de financiële mogelijkheden waren.

Uit de maandbladen “Particulier à Particulier” en “L’ Immobilier” kenden we enkele adressen op papier maar nooit voordien hadden we één bezocht.

Voor het krokusverlof hadden we een gastronomisch weekend gepland in de Vogezen maar dat is nu uitgerekend de totaal verkeerde kant van ’t land. Dus gastronomie verschoven naar het paasverlof en op een drafje een vakantiewoning gehuurd in de buurt van Libourne.

Bij het bezoek aan het tweede immo kantoor op ons lijstje vonden we een vriendelijke dame die ons na twintig minuten iemand zou sturen om enkele woningen te bezichtigen (’t was juist op de middag)

Bij het bezoek aan de tweede woning was het meteen “prijs”. Hier stond “ons gedacht” van een huis in Frankrijk. Voormalige boerderij, met stallingen en schuur, een grote hangar en een boomgaard/weide van 3000 m2.

Eén probleem stelde zich, de vraagprijs was 20.000 Ffr boven het budget dat wij ons gesteld hadden. Het bod dat we deden werd niet aanvaard door de kinderen van de eigenaars die naar en rusthuis verhuisd waren.

Maar hoe groot de “goesting” ook was, een limiet is een limiet voor ons en we gingen er niet op in. We hadden trouwens nog een week en er waren nog andere immo kantoren op ons lijstje.

Veel interesse voor iets anders was er echter niet want het huis was echt wel dat wat we zochten, en de dames van het kantoor in Ruffec leken ons eerlijk en bekwaam en we hadden wel vertrouwen in hen (het waren ook enkel vrouwen die het kantoor runden).

De rest van de week hebben de streek wat verkend, lekker gegeten op Ile d’Oleron, voorraad Pineau des Charentes ingeslagen en informatie ingewonnen.

Op zaterdagmorgen bij onze terugkeer naar België hadden we nog steeds niets vernomen van het kantoor omtrent een eventueel akkoord van de eigenaars. Pech voor ons zullen we maar zeggen…

Op de terugweg in de omgeving van Angouleme plots op de GSM een telefoontje van Mademoiselle Audebrant van het immo kantoor met de heugelijke melding dat de eigenaars akkoord gingen met het bedrag van onze limiet.

Ik heb in de negen jaren die sindsdien verstreken zijn nooit de afstand Angouleme-Ruffec zo snel meer afgelegd, er stonden toen ook nog geen radars op de N10 en dat helpt natuurlijk wel.

De makelaar vroeg ons een voorschot van 20.000 Ffr (het draaide steeds om hetzelfde bedrag) om de koop te bevestigen en de definitieve verkoop zou na een tiental weken doorgaan bij de notaris. We moesten wel zorgen dat de eigendom verzekerd was voor de koop kon doorgaan bij de notaris (?)

Voor ons Belgen een nooit gehoorde regeling maar dat was nu éénmaal de Franse wetgeving.

We konden wel de verzekering overnemen van de vorige eigenaars wiens kleinzoon makelaar was in Mansle .

Na de ondertekening van de voorlopige koop overeeenkomst werden we proficiat gewenst met de aankoop en waren we “bijna eigenaars” van ons stulpje in de Charente.

In de volgende 10 weken kregen we nog enkele telefoontjes en faxen over de stappen die gezet werden om de koop definitief te maken en dat ze zelfs de brievenbus voor ons leegden en de post ten kantore kon opgehaald worden.

Zulke zaken gaven zwengelde ons vertrouwen toch meer aan en we kregen uiteindelijk gelijk, alles is tot in de puntjes verzorgd geweest en alle verhalen die we over Franse makelaars gehoord en gelezen hadden hebben we categoriek naar fabeltjesland verbannen.

Volgende maal het verhaal van de notaris en de verhuis.

09-02-2008, 23:27 geschreven door jean-jean

08-02-2008, 23:38 geschreven door jean-jean

Artikel uit het Laatste nieuws deze morgen, ja we zijn niet alleen en er zijn er nog vele met "goesting"

35.171 gepensioneerde Belgen in buitenland

35.171 gepensioneerde Belgen verblijven in het buitenland. Meer dan 11.000 van hen wonen in Frankrijk. De Belgen zoeken vooral zonnige bestemmingen om van hun pensioen te genieten.

Frankrijk is het populairst, Spanje volgt (3.748). Voorts wonen 2.078 Belgische gepensioneerden in Duitsland, 1.174 in Canada, 1.104 in Luxemburg en 717 in Zwitserland. (belga/tdb)

08/02/08 08u32

Mail een vriend(in)    Printversie

08-02-2008, 10:19 geschreven door jean-jean

07-02-2008, 19:40 geschreven door jean-jean

Welkom,
bij deze eerste stappen in de "bloggerswereld".

Vanaf heden willen wij U deelgenoot maken van onze belevenissen in de Charente(16), een weinig gekend departement in het zuid-westen van Frankrijk. De Charente situeert zich tussen de departementen Vienne (86)Poitiers, Haute Vienne (87) Limoges, Gironde (33) Bordeaux, Charente-Maritime (17) La Rochelle en het departement Deux-Sevres(79) Niort. Tussen haakjes het departementsnummer, gevolgd door de hoofdplaats
De hoofdplaats (prefecture) van het departement is Angouleme, voor de fransen de wereldhoofdstad van het stripverhaal , waar de winkel-wandelstraat vernoemd is naar Hergé (rue Hergé)
De bekendste stad in de Charente is Cognac, jawel van de ...Cognac. De stad ligt op een 50 km van onze gemeente
La Magdeleine.
Tot voor enkele tijd kende geen enkele GPS onze gemeente, te klein waarschijnlijk. Wij zijn met een 125 inwoners die verspreid leven over 9 "hameau's" en hebben een heuse gemeenteraad met 11 leden, Mr. le Maire inbegrepen. Dus bijna 10% van de inwoners heeft zijn plaatsje in de gemeenteraad !
Van onze dorpsgenoten kan gezegd worden dat ze "multicultureel" zijn, zo zijn er buiten de Fransen ook nog tal van Engelsen en Parijzenaars (die in de ogen van de oorspronkelijke Magdeleiniens ook buitenlanders zijn.)
Er woont ook nog (buiten ons) een Belgisch echtpaar met drie kinderen, de echtgenoot heeft een bloeiende praktijk als kinesist in het naburige Ruffec.
Als toeristische attractie hebben wij een romaans kerkje en voornamelijk veel rust, rust en nog eens rust. Een ongekende weelde als je het hectische België telkens weer achter je laat !

06-02-2008, 00:00 geschreven door jean-jean