eigenzinnige kijk op het nieuws, onnieuws, tegennieuws en andere onzin.
http://hertevreter.blogspot.com/
02-05-2011
De volgeling
De trouw van Kate Middleton en prins William doet me denken aan de blogbijdrage over DE LEIDER, waarin ik stelde dat het leiderschap antropologisch bepaald is. Ik moest hier vooral aan denken toen ik de gigantische kostprijs van de trouwceremonie vernam. Alleen al voor de veiligheid moest 20 miljoen pond (21 miljoen euro) uitgetrokken worden. Het leven van de Britten staat stil op die dag, die hoe onwaarschijnlijk het klinkt, een betaalde feestdag is. Dit kost de economie miljoenen euros.
Naar schatting komt er door de trouwerij zon 6.765 ton CO2 in de atmosfeer terecht. De enorme emissies worden onder meer veroorzaakt door het vervoer: duizenden mensen haastten zich per vliegtuig, trein of andere vervuilende vervoersmiddelen naar Londen om zich aan de bruid en bruidegom te vergapen. Naar verwachting vliegen de genodigden gemiddeld 11.100 kilometer (de heen- en terugreis bij elkaar opgeteld) om de bruiloft bij te wonen. Mensen die niet zijn uitgenodigd gaan met de auto, trein of de metro op pad en dragen zo hun vervuilende steentje bij. (scientias.nl)
Terwijl de gouden koets, de Bentley's en de Range Rovers met de bodyguards door de Londense straten bollen, leven circa 50.000 jongeren op straat. Het parcours wordt speciaal onderhanden genomen en opgeknapt terwijl er voor de achterbuurten geen geld over is.
Lees meer...
We hebben al heel wat kritiek afgeleverd op ons landje, en terecht, maar er zijn ook goede kanten aan België.
Aan de hand van worldmapper.org kunnen we nagaan waar België in de internationale top 10 staat. En dat gebeurt meer dan we dachten. De statistieken die we via hun site ophaalden zijn soms tien jaar oud, maar wellicht verandert er niet zoveel. We wachten de updates af.
De rangplaats wordt berekend door de totaliteit (productie-eenheden of $US) te delen door het aantal inwoners.
Hierdoor is het mogelijk dat een klein maar rijk land als België een onevenredig hogere plaats op de wereldranglijst heeft. Omdat België sinds de laatste tien jaar een miljoen inwoners erbij gekregen heeft, kan de rangplaats in 2011 wijzigen.
Lees verder...
België blijft bestaan. Leve België! Vive la Belgique!
Maar hebben we daarvoor een koningshuis nodig? Kunnen we niet volstaan met een aantal ministers die met elkaar communiceren en een eenvormig beleid kunnen voeren?
Laten we eerst even de monarchieën doorlichten. We maken tegelijk een vergelijking tussen de Nederlandse en de Belgische.
De Nederlandse monarchie
Sinds 1813 heeft Nederland een monarchie, dankzij Willem I die zijn macht kreeg door een soort van staatsgreep die door Engeland werd aangestuurd. Daarvoor was Nederland al 2 eeuwen een republiek.
Pro en contra monarchie in Nederland
De twee grootste politieke partijen zijn voor: VVD (liberalen) en CDA (christendemocraten). Ze maken het kabinet Rutten uit.
De oppositie is tegen: PvdA (socialistisch-progressief), D66 (linkse liberalen), PVV (nationalistisch), SP (centrumlinks) en Groen Links.
SP en Groen Links willen radicaal de republiek. Hun argumentatie is:
Het koningshuis is niet democratisch gekozen. Het bestaat op basis van erfopvolging.
Het is in strijd met de grondwet (art. 3: alle Nederlanders zijn op gelijke voet in open dienst benoembaar).
De belangrijkste taak van de monarch is het benomen van de informateur bij het samenstellen van een nieuw kabinet. Maar hiervoor moet ze gesprekken onderhouden met de voorzitters van beide kamers en met alle lijsttrekkers van de partijen.
Lees verder...
Gerrit Komrij, de Nederlandse schrijver, polemist en woonachtig in Portugal, sprak zich in de Standaard van 3 april uit tegen Facebook. Onze eerste reactie was: nu ja, meneer Komrij is nu ook niet meer van de jongste. Hij was al behoorlijk oud toen Facebook ontstond. Niet dat hij computeranalfabeet is. In 2008 begon hij vanuit het verre Portugal een weblog. Hij liet niet lang geleden nog een roddeltje lekken over een pornofilmpje waarin de Vlaamse dichter Dirk van Bastelaere optrad. Zijn surfgedrag roept hierbij een paar vraagjes op.
Desalniettemin doet hij enige opmerkelijke uitspraken over Facebook uit de doeken:
Facebook is een soort olievlek op de computer die iedereen met iedereen probeert te verbinden en vervolgens gevangen houden.
De gevangenis is een café zonder sluitingstijd waarin iedere zatlap en heilsagent mag meeouwehoeren.
Hoe nieuwsgieriger je bent hoe meer tijd Facebook je kost. Hoe ijdeler je bent hoe meer tijd Facebook je kost. Hoe lamzakkeriger je je voelt hoe meer tijd enz.
Sommige hardnekkige Facebookers schrikken als ze op straat een vriend tegenkomen, die in het bezit blijkt te zijn van armen en benen. Of dat ze ook echt worden opgebeld. En dat er geen opgestoken duimpje in de nabijheid is als ze iets leuks vinden.
Facebook vreet je op. Verslaving, rage Gigantisch tijdverlies.
Dat zijn kernachtige woorden, en ik kan er mij in vinden. Ik heb namelijk ook een Facebook-account. Dat moet nu eenmaal als je met je tijd mee wilt, maar je vind er enkel verwijzingen naar de artikelen van deze blog. Meer niet, en daarom krijg ik ook geen respons. Dat is de wraak van Facebook.
Lees verder:
SUBSIDIES zijn een heikel gegeven in onze verzorgingsstaat. Lees de blogbijdragen SUBSIDIES en DE PROVINCIE er maar op na. Nu begint het toch wat te gortig te worden. Minister van Energie, Wonen, Steden en Sociale Economie in de Vlaamse regering Peeters II, Freya Van Den Bossche (SP.a), het nepotisch product van haar vader, ex-minister en lid van de grootloge van België, heeft in het verleden nogal wat belastinggeld uitgestrooid als een volwaardige vrouwelijke Sinterklaas, toen ze de rol van minister van begroting mocht spelen. Het acroniem van haar partij, de SP.a, staat kennelijk voor de Sinterklaas Partij (de a staat wellicht voor een geestdriftige uitroep van verrassing, want al die giften, ook eufemistisch subsidies en toelagen genoemd, spreekt een deel van de bevolking bestaan). Dat volksdeel heeft het niet nodig, maar FVDB voelt zich kennelijk meer verwant met de middenklasse dan de arbeidersklasse, voor wat die tegenwoordig nog staat.
Lees het vervolg van dit relaas op ons blog.
Hartevreter was benieuwd om te weten hoe het met de integratie van de westerse (kristelijke) en moslimcultuur gesteld was.
Omdat het 1 april is, besloten wij om de ludieke toer op te gaan. Wij hebben aldus een bericht gepost op het Facebook. Wij maakten een tijdelijk e-mailadres op naam van een fictieve moslim aan (ablah33@yahoo.com - ablah betekent zoveel als hartevreter of pestkop) en wij stuurden een bericht naar beide netwerken.
De inhoud was als volgt:
Broeders en Zusters! Wa alaikumus-salaam.
Het Westen wil de wereld beschaven en tegelijk domineren. Dat zijn twee zaken die onmogelijk te combineren vallen. Wie de ander meer waardigheid, vorming en vrijheid wil geven, loopt het risico dat die ander zich niet langer zal laten onderwerpen. De opdeling tussen westerlingen die in welvaart leven en inheemsen die moeten overleven zonder zelfs de noodzakelijkste minima, is niet verenigbaar met de westerse waarden. En dus worden die waarden opzijgeschoven. Het is daarom belangrijk dat mensen in het Noorden veel meer de talen van de mensen uit het Zuiden leren. Integratie is geen eenrichtingsverkeer. Alleen zo kunnen we garanderen dat elke persoon die zich bijvoorbeeld in Europa bevindt allochtoon of autochtoon als een volwaardige persoon beschouwd en behandeld wordt, zonder discriminatie.
Wij vragen u eerst het Arabisch in de winkels en andere openbare gelegenheden te gebruiken om de autochtonen erop te wijzen dat integratie wel degelijk mogelijk is, maar dat het van twee kanten moet komen. Met veel geduld zullen zij tenslotte overgaan tot het leren van Arabisch als tweede taal, net zoals zij dat vroeger met het Frans en nu met het Engels doen, want het Arabisch zal binnen een generatie het Engels als wereldtaal verdringen, als de groene stroom in andere landen opdroogt en het Westen afhankelijk zal worden van onze Arabische olie. Wanneer dit bereikt is zal de schoonheid van Islam geopenbaard worden en zal het christendom, dat in vrije val is, zich uiteindelijk tot onze levenswaarden bekeren.
Was-salaam.
Deze tekst enigszins aangepast - komt uit het nieuwste boek van Amin Malouf, de Libanese schrijver die in Parijs woont. De aanhef en de laatste paragraaf zijn van ons. De koppeling naar onze blog is bedoeld om te zien of de abonnees bereid zijn hun vaste stek te verlaten en naar Hartevreter te gaan. Of met oogkleppen aan hun reacties neer te pennen. Dat geldt uiteraard ook voor Facebook zelf. De post kun je hier lezen: http://www.facebook.com/home.php#!/home.php?sk=group_194388233916518&view=doc&id=203301673025174
Wij zullen de reacties volgende week hier publiceren.
Als je de mensen vraagt wat hun provinciebestuur zoal uitspookt, zullen de meesten zich in het haar krabben of over de kin wrijven. We weten dat we sommige vergunningen aan de provincie moeten aanvragen en dat we voor provinciale musea en dergelijke toegangsgeld moeten betalen. We weten ook dat we om de zes jaar ons provinciebestuur moeten kiezen, ook als we niet weten voor wie we moeten kiezen. Bovenal weten we dat we een jaarlijkse provinciebelasting moeten betalen en een bedrijf zelfs behoorlijk veel. Ook een deel van onze onroerende voorheffing (OV) staan we aan de provincie af. Wat de provincie daarmee aanvangt weten we niet. Daarom deze bijdrage.
Een provincie is een deelgebied van een land met een eigen regionale regering. De term provincie wordt niet overal gebruikt: sommige landen hebben andere namen (Bezirk, county, département, oblast enz.) voor hun regionale bestuurslagen, andere, vooral kleinere landen hebben geen bestuursniveau tussen de staat en de gemeenten. Wanneer een land wel provincies heeft, is normaal gesproken het gehele of het overgrote deel van het land verdeeld in provincies.
Volgens de grondwet regelt de provincie wat van provinciaal belang is, alsook de haar toegewezen taken door de Gemeenschap of het Gewest. In België wordt sedert de invoering van het federalisme met het ontstaan van Gewesten en Gemeenschappen, het nut van de provincies sterk in twijfel getrokken. Er werden al politieke initiatieven genomen om de provincies op te doeken, maar dat is niet gelukt.
De meeste provincies in Nederland en België vormen de voortzetting van de autonome gewesten uit de federatieve Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. De bestuurlijke verantwoordelijkheid van de gewesten is na de Franse tijd niet hersteld, daar het nieuwe Koninkrijk der Nederlanden zich naar richtlijn van het Congres van Wenen als eenheidsstaat moest ontwikkelen. De huidige indeling van de Belgische provincies volgt in grote lijnen de grenzen van de departementen van de Nederlanden die de Franse revolutionairen na de verovering van de Oostenrijkse Nederlanden in 1794 op het grondgebied van het huidige België inrichtten. Bij de hereniging met Nederland in 1815 werd de indeling grotendeels overgenomen. In België werden negen provincies ingericht met aan het hoofd de gouverneur. De gouverneur zat de Gedeputeerde Staten voor, die instond voor het dagelijkse bestuur van de provincie, en ook de Provinciale Staten, bevoegd voor materies als belastingen, toezicht op ondergeschikte besturen, enz. De Belgische Grondwet bevestigde in 1831 de provincies en in 1836 richtte men met de Provinciewet de Provincieraden in.
Met de vierde staatshervorming werd de provincie Brabant vanaf 1 januari 1995 opgesplitst in drie delen: Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en het hoofdstedelijk gebied van 19 gemeenten, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Hierdoor werd het aantal provincies van negen naar tien gebracht. De vijfde staatshervorming droeg vrijwel de hele bevoegdheid over de organisatie en inrichting van de provincies over naar de Gewesten, behalve de afspraken die in de zogenaamde Pacificatiewet van 1988 werden vastgelegd om de taalminderheden te beschermen. In Vlaanderen volgde daarop het Provinciedecreet dat op 29 december 2005 in het Belgisch Staatsblad verscheen.
De Belgische provinciën zijn verdeeld per deelstaat. Vlaanderen is onderverdeeld in de provinciën Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant en West-Vlaanderen. Wallonië is onderverdeeld in de provinciën Henegouwen, Luik, Luxemburg, Namen en Waals-Brabant.
Lees door
Als je de blogbijdrage SOCIAAL VERZEKERD hebt gelezen, zul je hebben vastgesteld dat wij wat terughoudend stonden in verband met het zozeer geroemde Belgische sociale zekerheidsstelsel, dat wij als een rem op de creativiteit en innovatie beschouwden.
Wij hebben over daar niet verder uitgeweid en daarom dit aanhangsel.
Hoe zit het de invloed van onze sociale zekerheidstelsel op onze internationale uitstraling? We weten dat werkzoekenden, als ze het goed aan boord leggen, tot het einde van hun loopbaan uitkeringsgerechtigd kunnen blijven.
Het moet niet gezegd worden dat, wie de strijd opgeeft en zich bij de groeiende schaar van permanente werklozen voegt, zijn dynamiek inruilt voor een vast inkomen dat hem nergens naartoe leidt. Al zijn energie gaat dan op in het overleven.
Daar zitten ook mensen tussen die wellicht iets in hun mars hebben, die met een interessant, zelfs veelbelovend plan rondlopen, maar door de samenleving uitgestoten worden, en paradoxaal door de schuld van de sociale zekerheid. Zelfs hun identiteit wordt ze ontnomen; ze verdwijnen uit de statistieken.
Hoe zit het werklozensysteem in andere landen? We nemen als vergelijkingspunt een euroland dat ongeveer hetzelfde aantal inwoners heeft als België (10 miljoen).
Tsjechië, Portugal, Griekenland hebben ongeveer onze populatie, maar dit zijn nauwelijks landen waar we ons mee gaan vergelijken. We nemen liever een welvarend land, dat dichter bij ons aanleunt en dat is Zweden.
Zweden heeft circa 9 miljoen inwoners, een vooruitstrevende sociale zekerheid, maar doet er tegelijk alles aan om de arbeidsmarkt te stimuleren. Er is geen kans om er permanente werklozen te kweken.
De arbeidsparticipatiegraad bedraagt in Zweden 72,9%. België hinkt met zijn 59,6% vijf procentpunten achter op het gemiddelde voor de Europese Unie en blijft ruim tien procentpunten verwijderd van de Lissabon-norm: 70% werkgelegenheid in 2010.
Van de oudere werknemers (55-64 jaar) is in België slechts 28,1% aan de slag, een Europees dieptepunt. De Stockholm-norm schrijft voor dat we in 2010 50% moeten halen. Zweden is de kampioen met 68,6%. Zweden gaan gemiddeld vijf jaar later op pensioen dan Belgen. Lees ook de blogbijdrage BELGIE, RIJK LAND.
De Belgische overheid is erin geslaagd om meer dan 3 miljoen landgenoten uit het arbeidscircuit te stoten.
Erg belangrijk is ook de nadruk die de Scandinavische landen leggen op de opleiding van ouderen. In Zweden krijgt 30% van de 55-plussers een opleiding, in België is dat slechts 6%. De beroepsmobiliteit op oudere leeftijd is in Scandinavië dan ook veel hoger. Mobiliteit is een goede graadmeter voor de efficiëntie van de arbeidsmarkt.
Lees door
Commentaar op het interview met Etienne Vermeersch in De Morgen van zaterdag.
Tot Vermeersch zijn eigen verbazing is het aantal mensen sinds zijn geboorte met 3, 4, 5 miljard toegenomen. Blijkbaar is hij nog maar net wakker geschud in zijn academische ivoren toren. Hij vertelt dat hij in de jaren zestig met studenten over geboorteregeling discussieerde. Zij waren ervan overtuigd dat een verhoogde levensstandaard gepaard zou gaan met aangepast conceptiegedrag. Anders gezegd: een behoorlijke levensstandaard zal een evenwicht tussen geboorten en sterfgevallen doen ontstaan. Hij was daarmee niet akkoord. Toen al.
Wij citeren: als de bevolking stijgt tot 10 miljard, dan betekent dat ook stijging van de productie. Denk eens wat de gevolgen zijn: uitputting van grondstoffen, vervuiling en uitroeiing van ecosystemen.
Die 10 miljard lijkt een soort magisch getal te zijn, zoiets als het jaar 1000, toen paniek uitbrak omdat de wereld zou vergaan. Duizend jaar later blijven we het nog altijd rustig aandoen op deze planeet, die blijkbaar meer aankan dan wij met onze paniekzaaiende eco-rampscenarios kunnen bedenken.
Nu is de milieukwestie iets waarvan ik vermoed dat Vermeersch daarmee in de eerste plaats op de proppen komt als dramatische bewijsvoering. Maar er zijn nog altijd geen sluitende wetenschappelijke bewijzen dat het erg gesteld is met onze natuur. Belgen en Nederlanders, beiden levend in dichtbevolkte gebieden, lopen niet met ontsmettingsmaskers rond en onze miljoenen autos blijken niet zoveel vergif in de lucht te spuiten dan we eerst dachten. Greenpeace, groene politieke partijen en zakelijke belangen trekken aan de alarmbel. Maatregelen tegen de klimaatwijziging helpen niet zolang de overbevolking niet wordt afgeremd.
De uitputting van de grondstoffen is een typisch stokpaardje van de groene doemdenkers. Maar dat zal niet zo een vaart lopen. Als alle landen meewerken, zullen nieuwe grondstoffen kunnen gevonden en aangeboord worden. Nu is enkel de meest biedende de begunstigde partij dus alles naar zich toetrekt (we houden het op het Westen). Wat de energievoorziening betreft, zijn de meeste mensen toch maar opgelucht dat de tijd van de huishoudsteenkool voorbij is ten voordele van elektriciteit. Ook olie en gas die onderwerpen zijn van zoveel conflicten zullen uiteindelijk plaats moeten maken voor nieuwe brandstoffen. Terwijl we dit lezen worden nieuwe energieën ontwikkeld die een einde kunnen maken aan de nefaste geopolitiek, zoals bio-energie, geothermische energie, zonne-energie, windenergie, waterenergie,
Op onze maan ligt helium 3 voor het rapen, dat een einde zal maken aan de radioactiviteit van kernenergie. Bioethanol staat voor een gezonde landbouw. Het lijstje is eigenlijk eindeloos, en sommige van die toepassingen zijn nu al enige decennia in gebruik. De toekomst is veelbelovend.
Lees door
OLIE
Troepen van de Libische leider Muammar Gaddafi hebben opnieuw de aanval ingezet om steden en olie-installaties te heroveren op de opstandelingen.
Bij het horen dat olievoorraden werden bedreigd, schoot de NAVO in actie. Met een simpele streek van de pen werd de Libische no-flyzone uitgebreid tot militaire zone. Er ontstaat een nieuw soort concept: de oil control zone, die verder gaat dan de no-fly zone. Die namelijk de weg opent naar militaire grondoperaties. En dan krijgen we echte oorlog, zoals die in Afghanistan en Irak plaats heeft gehad. Hetzelfde scenario, dezelfde misdaden tegen de mensheid. En de mensheid zwijgt, of zit geïnteresseerd naar de CNN-show te kijken terwijl het zijn snack eet, en enkel begint te janken als de autobrandstof weer eens duurder wordt.
De inmenging van het westen in de problemen van Libië hebben weer eens aangetoond dat het westen de soevereiniteit van de naties aan zijn schoenen lapt.
Even uitweiden wat soevereiniteit betekent: soevereiniteit is het recht van een politieke entiteit zijn macht uit te oefenen. In het internationaal recht is soevereiniteit een belangrijk concept, daar het gaat om het respect voor elkaars grenzen en het recht om gezag uit te oefenen binnen de grenzen van een nationale staat (het zelfbeschikkingsrecht). Dit betekent dat een andere staat niet het recht heeft zich te bemoeien met de binnenlandse aangelegenheden en dat zij zich onthoudt van agressie tegen de soevereine staat. Soevereiniteit betekent ook dat een soevereine staat geen enkel gezag over een andere soevereine staat uit kan oefenen.
In de charter van de Verenigde Naties lees je dat de VN als uitgangspunt heeft dat volken soeverein kunnen leven, dat soevereine staten op voet van gelijkheid met elkaar om kunnen gaan en dat de VN de rechten van volken die nog geen eigen staat hebben waarborgt (artikel 73).Waar haalt het westen het recht om de soevereiniteit van Libië te schenden? Het is aan de Libiërs om te bepalen welk bewind ze willen voeren, ook als dat ten koste van een burgeroorlog gaat. Zijzelf moeten uitmaken wat ze willen, niet een duistere coalitie van belangengroepen. Als het westen het land binnenvalt, zal het daar ook blijven, omdat anders de olieproductie niet gecontroleerd kan worden.
Met de nogal doorzichtige argumenten als humanitaire hulp en democratie, daarbij geholpen door het machtige propaganda-apparaat van de Verenigde Staten, wordt in landen zomaar binnengevallen en door achttienjarigen, opgevoed met shooters games, aan diggelen geschoten. Als soevereiniteit zomaar verbroken kan worden, wie is dan de volgende op de viseerlijst?
Lees door
SUBSIDIES zijn een heikel gegeven in onze verzorgingsstaat. Lees de blogbijdragen SUBSIDIES en DE PROVINCIE er maar op na. Nu begint het toch wat te gortig te worden. Minister van Energie, Wonen, Steden en Sociale Economie in de Vlaamse regering Peeters II, Freya Van Den Bossche (SP.a), het nepotisch product van haar vader, ex-minister en lid van de grootloge van België, heeft in het verleden nogal wat belastinggeld uitgestrooid als een volwaardige vrouwelijke Sinterklaas, toen ze de rol van minister van begroting mocht spelen. Het acroniem van haar partij, de SP.a, staat kennelijk voor de Sinterklaas Partij (de a staat wellicht voor een geestdriftige uitroep van verrassing, want al die giften, ook eufemistisch subsidies en toelagen genoemd, spreekt een deel van de bevolking bestaan). Dat volksdeel heeft het niet nodig, maar FVDB voelt zich kennelijk meer verwant met de middenklasse dan de arbeidersklasse, voor wat die tegenwoordig nog staat.
Lees het vervolg van dit relaas op ons blog.
