De verering van de H. Godelieve van Gistel dateert van 1677. Van 6 juli tot 24 juli komen pelgrims van overal naar Pittem. De relikwie van de H.Godelieve werd door de bisschop van Brugge in het jaar 1676 aan de kerk geschonken samen met de toelating om bedevaarten in te richten.
Verschillende taferelen uit het leven van de heilige Godelieve worden uitgebeeld in de ommgangskapellen rond de kerk.
De verering van heiligen is vrijwel zo oud als de Christelijke kerk zelf. Christenen geloofden dat heiligen voor hen zouden kunnen bemiddelen bij God. Velen geloven dat natuurlijk ook nu nog. Waar men heiligen had begraven kwamen mensen bij elkaar voor de viering van hun sterfdag. Op dat fundament ontwikkelde zich in de loop van de Middeleeuwen een complex bouwwerk van vereringen. Als men bijzondere klachten had of bepaalde gevaren vreesde, dan wendde men zich tot specifieke heiligen.
Graauw ligt in vlak polderland tussen Hulst en het Verdronken Land van Saeftinge. Het kerkgebouw dateert uit het midden van de 19e eeuw. Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de parochie zijn in 1905 aan weerskanten van de toren, tevens hoofdingang, kapellen aangebouwd naar een ontwerp van architect Colsen. De linkerkapel was bestemd voor het dopen, de rechter voor de verering van de H. Godelieve. Beide hebben inmiddels een andere functie gekregen; de doopkapel is nu gewijd aan O.L. Vrouw; in de Godelievekapel staat tegenwoordig de doopvont. In de huidige doopkapel herinnert alleen de plafondschildering aan de vroegere functie: deze toont een engel aan de hemel met een kroon in de handen. In 1912 is het priesterkoor afgebroken en is het gebouw verbreed tot kruiskerk.
Vanaf 1806 bezat de parochie Graauw en Langendam een reliek van de H. Godelieve, speciaal bestemd voor de verering in de parochiekerk. Toch schijnt er pas vanaf 1888 inhoud aan de devotie te zijn gegeven. De bedevaart had een beperkte regionale uitstraling en heeft bestaan tot de Tweede Wereldoorlog. In deze periode kwamen er vooral moeders met kinderen uit Graauw en omgeving naar de Godelievekapel om de heilige aan te roepen tegen kinkhoest, keelaandoeningen, oogkwalen en koortsen.
Vanaf 1806 bezat de parochie Graauw en Langendam een reliek van de H. Godelieve, speciaal bestemd voor de verering in de parochiekerk. Toch schijnt er pas vanaf 1888 inhoud aan de devotie te zijn gegeven. De bedevaart had een beperkte regionale uitstraling en heeft bestaan tot de Tweede Wereldoorlog. In deze periode kwamen er vooral moeders met kinderen uit Graauw en omgeving naar de Godelievekapel om de heilige aan te roepen tegen kinkhoest, keelaandoeningen, oogkwalen en koortsen. De kerk bezit al sinds 1806 een reliek van de H. Godelieve. Het bijbehorende certificaat is uitgeschreven door het bisdom Gent op 1 september 1806, speciaal voor verering in de parochiekerk van Graauw en Langendam
Godelieve van Gistel is wellicht één van meest vereerde Vlaamse Heiligen geweest. Veel lol aan haar korte leven heeft ze in elk geval niet gehad. Voort komende uit een adellijk geslacht werd ze al vroeg uitgehuwelijkt aan de heer van Gistel, een zekere Bertolf. Deze man moest niets van haar hebben en bracht Godelieve onder bij zijn moeder. Hier werd ze slechter behandeld dan de minste dienstmeid. Het lukte Godelieve weer naar haar ouderlijke huis te vluchten, waarop haar ouders een klacht indiende bij de bisschop van Doornik en de graaf van Vlaanderen. Daarop moest Bertolf haar terug nemen en goed behandelen. Dat deed Bertolf, maar achter een sluier van schijn zon Bertolf evenwel op een list om toch van haar af te komen. Er werd een ongeluk in scène gezet op een korte reis naar Brugge. Toen Bertolf even afwezig was werd Godelieve in zijn opdracht door zijn knechten gewurgd en in een put gedumpt. Bertolf liet haar begraven en kreeg bij zijn tweede vrouw een blindgeboren kind. Toen de moeder van het kind na 13 jaar ook overleed, sloop het kind de kapel in. Zij knielde op één van de twee graven en smeekte de hemel om haar zicht terug terug te krijgen. En ze kreeg haar zicht terug en constateerde dat ze niet op moeders graf maar op de grafsteen van Godelieve had geknield. Gelijk brak de devotie van Godelieve door. En Bertolf? Hij trok het boetekleed aan, kwam tot inkeer en ondernam vele pelgrimstochten om zijn laatste dagen in klooster te slijten. Nog steeds wordt de verering van Godelieve in stand gehouden en aan het putwater van Gistel wordt geneeskracht toegeschreven.
In het stadspark rond de kerk staan vier kapelletjes en een paneel in de koormuur, met keramiekwerk, waarop gebeurtenissen uit het leven van Godelieve zijn uitgebeeld.
De mirakelschilderijen (18de eeuw), werken van Jan Garemijn en Jozef van de Kerckhove, stellen wondere gebeurtenissen voor, bekomen op voorspraak van de Sint-Godelieve. De uitleg staat onder de schilderijen vermeld.
De neogotische decanale kerk met de gouden toren werd ingewijd door mgr. J.J. Faict, bisschop van Brugge, op 8 juli 1867. Van de grotere voorgaande kerk werd alleen de torenstoel bewaard (omstreeks 1500). De torenspits werd erop geplaatst in 1906, en is 78 m hoog. Een onthaalpaneel geeft een bondige uitleg van de geschiedenis van de kerk.
Het educatief en iconografisch museum (1987) toont aan de hand van documenten, legenden en uitbeeldingen het levensverhaal en de verering van de Gistelse patrones.
De legende van de kraaien verhaalt dat, terwijl Godelieve de kraaien van het korenveld weghield, de klok voor de mis luidde, en zij aan de vogels het bevel gaf zich voor de duur van de mis in de schuur te verzamelen. Daarom wordt Godelieve ook met kraaien uitgebeeld, en wordt de motte in de volksmond de Kraaienheuvel genoemd.
In het park staat op de plaats van het vroegere neerhof de nis met het genadebeeld van Godelieve. Het park wordt afgesloten door de motte (11de eeuw?). Een motte bestond uit een opgeworpen aarden hoogte omringd door een gracht en met een toren bovenop.
De Godelievezaal (1992) symboliseert de gastvrijheid van de Orde van Benedictus. Met de zusters kan worden afgesproken voor het vertonen van een diareeks over het leven van Sint-Godelieve, van de abdij en het leven van de zusters. Tel.: 059/27 86 71
Het verslag beschrijft het hemd als een kledingstuk van wit, wat vergeeld gaasachtig weefsel in linnenverbinding. Behoudens een aantal reparaties van latere datum, vertoont het stuk geen enkel naaisel. Het is niet duidelijk hoe het hemd werd gemaakt. Het vertoont een gelijkenis met een techniek die nog in het oosten van Indonesië wordt toegepast, doch dit verklaart nog niet hoe het mogelijk is geweest ook mouwen naadloos aan te zetten.
De legende vertelt dat de knecht van Bertolf naar Gistel was gezonden met een stuk lijnwaad om daar hemden te laten maken. Godelieve, die onbekend bleef, verscheen aan de knecht en vroeg het lijnwaad. Toen Bertolf hem terugstuurde gaf Godelieve hem afgemaakte hemden. Bertolf herkende erin het werk van Godelieve. Toen hij zelf haar ging opzoeken, vond hij haar niet meer. Het werd de aanleiding tot zijn bekering.
In een kapel op het binnenplein tegenover de kerk wordt sedert 1896 een oud hemd zonder naad bewaard, geschonken door mevrouw Léonie Pecsteen, weduwe van Jules de Bie de Westvoorde, uit Brugge. In 1970 werd een wetenschappelijk onderzoek ingesteld te Haarlem in de Stichting Werkplaats tot herstel van Antieke Textiel.
In een koepelgebouwtje naast de kerk staat de mirakelput (1634) op de plaats van de poel waarin het dode lichaam van Godelieve werd gedompeld. Pelgrims kunnen water nemen, door de devotie aangezien als hulp tegen oogkwalen, en als een symbolische vorm van gebed.
In de kerk worden relikwieën van Godelieve vereerd: een deeltje van haar gebeente en een stukje bloedsteen, afkomstig van stenen van de poel, die volgens de legende door het bloed van Godelieve bij de onderdompeling werden doordrongen.
'Mirakel van de wonderbare maaltijd stelt voor hoe zij, tijdens een feestmaal t.g.v. het bezoek van de graaf van Bonen te Londesvoorde, de spijzen had weggenomen om ze aan der armen te geven, en er toch een overvloed van gerechten uit de keuken werden aangedragen.
Jezus gaf aan duizenden hongerende mensen te eten: Jezus riep zijn leerlingen bij zich en zei: "Ik heb te doen met deze mensen, want ze zijn al drie dagen bij Me en hebben niets te eten. Ik wil ze niet met een lege maag wegsturen; ze zouden onderweg wel eens kunnen bezwijken" (Matteüs 15, 32).
Het Mirakel van de houtspaanders (links) vertelt dat, toen zij betrapt werd op het uitdelen van het eten aan de armen, het voedsel in houtspaanders veranderde
Pelgrim, de grond waarop je knielt is heilig, minder om het bloed van Godelieve, waarvan hij doordrenkt is, dan om het wonder dat Gods liefde uitwrocht. De Heer bemint u. Hij bemint ons allen onuitsprekelijk. Hij waakt over u. Wij begrijpen Gods wegen niet. De nacht was heel donker en de beproeving, menselijk gesproken zonder uitkomst. Moge God u zegenen.
Toch bleef herstelde kerk (1614-1615) een druk bezocht bedevaartsoord. Na 313 jaar kwamen op 2 juli 1891 elf zusters uit Brugge terug naar ten Putte terug naar de nieuwe abdijgebouwen, uitgevoerd naar de plannen van de Gentse baron Jean Baptiste de Béthune de balangrijkste architect vande negotiek in ons land .Enkel de romp van de kleine toren werden bewaard. Op die dag werden de gebouwen ingewijd door joannes-Jozef Faith bisschop van Brugge. Vanaf 1952 werden verbouwingen aangevat , geleid door de Brugse architect Arthur de Geyter
Het ommuurde beluik met de witte abdijgebouwen en de weelderige tuin, op de plaats waar Godelieve leefde en werd vermoord, vormt een oase van rust aan de rand van de polder. De stichtingsdatum van de Benedictinessenabdij staat historisch niet vast, maar moet liggen tussen 1137 en 1171. De oudste historische gegevens dateren van het einde van de 12de eeuw: enkele Latijnse en Middelnederlandse levensbeschrijvingen van Godelieve verwijzen naar Edith, dochter van Bertolf uit zijn tweede huwelijk, als stichteres en eerste abdis. Zij werd van haar blindheid genezen door de ogen te wassen met water uit de poel waarin het lijk van de gewurgde Godelieve was geworpen.
Tijdens de godsdienstoorlogen werd op 12 oktober 1578 de abdij door de bosgeuzen aangevallen. De zusters verlieten de verwoeste abdij en vestigden zich uiteindelijk te Brugge, waar ze in 1623 in de Boeveriestraat een nieuwe abdij oprichten. Van de oude abdijgebouwen in Gistel bleef alleen de toren (14de eeuw) bewaard.
Godelieve, omstreeks 1052 uit adellijke ouders geboren op het slot Londesvoorde (Londefort) nabij Bonen (Boulogne-sur-Mer), werd ten huwelijk gegeven aan Bertolf, zoon van de kasteelheer van Gistel, die haar onmiddellijk na de huwelijkssluiting verstootte en uiteindelijk gevangen zette. Ofschoon zij haar beproevingen op heldhaftige wijze doorstond, liet Bertolf, op aanstoken van zijn jaloerse moeder, haar vermoorden op 6 juli 1070.
Zij werd door knechten gewurgd op het neerhof. Haar dode lichaam werd in een poel gedompeld. Het volk begon Godelieve vlug als een heilige te vereren. Drogo, een monnik van de voormalige abdij van Sint-Winoksbergen (Bergues in Frans-Vlaanderen), schreef tien jaar na haar dood met grote nauwkeurigheid haar leven in de Vita Godeliph.
Hij verklaarde dat zij heilig mocht worden verklaard, omdat zij als verstoten echtgenote haar onverdiende lijden had doorstaan naar het voorbeeld van Christus. De Vita werd later aangevuld met bijzonderheden o.a. door de zgn. Anonymus Ghistellensis, vermoedelijk een monnik van de Sint-Andriesabdij. Veertien jaar na haar dood kwam Radbout, bisschop van Noyon-Doornik, in de kerk van Gistel de relieken op het altaar verheffen, een eer die in die tijd nog maar weinig vrouwen was aangedaan. Op de plechtigheid waren aanwezig: gravin Geertrui van Saksen, echtgenote van graaf Robrecht de Fries, de abt van Sint-Winoksbergen en talrijke geestelijken. Onder de invloed van wonderen, dank zij Godelieve, kwam Bertolf tot inkeer. Hij trok op boetebedevaart naar Rome en ging een tweede huwelijk aan met een zekere Ripsim. Hij zou overleden zijn in de abdij van Sint-Winoksbergen, waar hij was binnen getreden.
De attributen van Godelieve zijn: een halsdoek voor de wurging, vier kronen voor haar verering als maagd, gehuwde, verstoten echtgenote en martelares. De kroon van het martelaarschap wordt soms vervangen door een palm, die ook alleen voorkomt. Pelgrims vragen aan Sint-Godelieve hulp voor allerlei oogkwalen, innerlijke blindheid en huwelijksmoeilijkheden.
Mijn naam is Devriendt Reginald ,en ben woonachtige te Gistel. Mijn voornaamste hobby is films maken en bekijken en alles wat pc aan gaat. Ik ga ook graag wandelen . Groetjes Reginald
