Pfjoew, heb even een paar dagen wat dingetjes moeten laten bezinken. Het afscheid van m'n kanjers deed bijna letterlijk pijn. Vooral het opstijgen bij de 3e vlucht vond ik niet te doen. Daar begon de reis vanuit Bahia over de oceaan en liet ik Brazilie en de kids dus echt achter me. Ook al duurde de terugreis erg lang, het viel me uiteindelijk super mee. Waarschijnlijk omdat ik in m'n bubbel zat. De dagen erna vond ik erg lastig. Maar ik ben ook heel blij voor Julio&Gisele. Ze hebben het ook een paar dagen heel moeilijk gehad, maar staan achter hun keuze. Ze zullen de komende maanden kennis maken met de rest van de familie, waaronder nog 3 zussen in Sao Paulo. Verder zullen ze zich bezig houden met het Braziliaans en zich gaan oriënteren om te kijken wat eventuele mogelijkheden zijn als ze besluiten voor een langere periode te blijven. Vrijwilligerswerk in een kindertehuis of een baan (Julio) of voor Gisele misschien een studie in Sao Paulo. De timing is eigenlijk perfect. Beiden geen relatie en dringende verplichtingen. Familie en vrienden in Brazilie van wie ze alle hulp zullen krijgen en natuurlijk onze steun vanuit hier. Alleen door te ervaren zullen ze erachter komen wat Brazilie voor hen betekent. De meeste vraagtekens zullen ze uit hun rugzak kunnen kiepen. Met ten alle tijden de mogelijkheid om terug naar Nederland te komen. Het afscheid van moeder (mamae) was emotioneel. Ze is zo gelukkig. Maar ik zag ook haar verdriet om mijn verdriet. En ik begon als een malle van alles uit te leggen over Julio&Gisele Waar ze op moesten letten. Dat Julio op tijd naar de oogarts moet etc. Haha, achteraf om te gillen. Maar ik raakte gewoon wat in paniek. En dat terwijl ze 24 en 25 jaar zijn. Maar goed, contact leggen is niet moeilijk en ik ben er van overtuigd dat deze situatie zal gaan wennen. Voor die twee is het een mooi proces. Julio en Gisele zijn gewoon te bereiken via Facebook. Gisele heeft een nieuw braziliaans gsm-nummer en kan daarmee appen. Het nummer is; 00553899294542 Ze vinden het zeker leuk om af en toe iets vanuit Nederland te horen!
We zijn hier nu 10 dagen en 1 ding is duidelijk geworden. Julio & Gisele voelen zich hier thuis. Als een vis in het water. De band met de familie voelde vanaf het begin heel natuurlijk aan. Veel geluk van beide kanten. Veel tranen ook. En 2 worstelende kinderen die het niet voor elkaar krijgen om hun familie weer te moeten missen. We hebben lange gesprekken gevoerd met de familie.Er wonen 4 zussen aan de rand van Sao Paulo. Julio en Gisele kunnen bij hen wonen zolang als ze dat willen. De economie groeit. Er zijn mogelijkheden genoeg. Familie heeft de middelen om Julio en Gisele onderdak te bieden en te helpen. De enige manier om te weten of het kans van slagen heeft is door het te ervaren. Ze kunnen altijd terugkomen als blijkt dat het geen goede beslissing was. We hebben samen met Alfred op afstand geïnformeerd bij diverse instanties en het kan zijn dat de kids nog een keer naar Nederland moeten komen voor wat regelzaken. Ik zag 2 vlinders hier uit hun cocon exploderen. Het enige wat ze tegenhoudt is dat ze hun Nederlandse familie moeten missen. Daar hebben ze het moeilijk mee. Die klote spagaat. Het enige wat ik wil is dat ze gelukkig zijn en de mogelijkheid hebben om hier met hun grote familie iets op te bouwen. Ik heb alle vertrouwen in de familie. Ze zijn zichtbaar zeer gelukkig met de komst van hun "kleine" broer en zus en capabel om ze te begeleiden. Donderdag kom ik dus alleen terug. Zal pittig worden. Moet nog niet denken aan het "afscheid". Waar zouden we zijn zonder Facebook en Skype.
Gisele, Julio en Lieke zijn inmiddels ruim een week weg hoogste tijd voor een uitgebreide update! het gaat allemaal nog veel beter dan gehoopt. Lieke omschrijft het als volgt "Julio en Gisele zijn thuisgekomen!!" Lieke schrijft ook "Julio en Gisele zijn net vlinders die uit hun coccons exploderen" Er worden herinneringen opgehaald, verhalen verteld, gehuild maar vooral veel gelachen en geknuffeld en veel heel veel geluk ervaren. Lieke en ik hebben contact via de WhatsApp en af en toe stuurt ze me een foto of een collage van foto's via de mail. Ook de zussen plaatsten veel foto's op facebook. voor alle duidelijkheid Julio en Gisele hebben dus 6 zussen, 5 die ouder zijn dan hun en 1 die jonger is. 4 zussen wonen in São Paulo, 1 zus, Eliana, woont op ongeveer een uur reizen bij moeder vandaan en het jongste zusje, Mariana, woont nog thuis bij moeder. Moeder woont met haar huidige partner ongeveer 1000 km bij São Paulo vandaan. Momenteel zijn de oudste zus Patricia, Eliana, Julio, Gisele, Mariana, Lieke, moeder en haar partner in het "huisje" bij moeder. er wordt geslapen op matrassen die overal door het huis verspreid zijn, (net zoals het bij ons thuis zou gaan :) ).
Ik ga een aantal van de foto's aan dit bericht toevoegen en ook een paar stukken citeren van Lieke's teksten die zij op face-book heeft geplaatst.
wederom en nogmaals heel veel dank aan de mensen die deze hereniging mogelijk hebben gemaakt en dat zijn natuurlijk, de oranje engel die ons in contact bracht met onze grote helden Mervin en Dorian, familie, vrienden, collega's, bridge vrienden, bekenden, en zelfs onbekenden die ons met hun financiele bijdragen en lening geholpen hebben! DANK!!
bericht 1, 18 oktober Snel een eerste bericht. De reis was lang, maar ging super! Inmiddels zijn we in Montes Claros en zijn er al 2 zussen van Julio en Gisele bij ons. Ik ben te moe en het is te overweldigend om daar nu iets over te schrijven. Over een uur vertrekken we naar Januaria, naar de moeder van Julio en Gisele. Hier is het 38 gr, in Januaria is het warmer en de rivier is te vies om te zwemmen.Wordt een uitdaging haha.(foto's 1 en 2)
bericht 2, 18 oktober Als er geen WK was. Als de oranje engel niet op de tribune had gezeten. Als ik haar niet had gezien. Als zij Mervin niet benaderd had. Als hij de middelen niet had gehad. Als hij niet per ongeluk op een politiebureau uitkwam waar ze de goede gegevens hadden. Als hij heel begrijpelijk niet de moeite had kunnen doen om verder te zoeken. Als......, als........., als....... En nog een aantal keer "als", Dan had ik deze foto nooit kunnen maken!!!!!!(foto's 3, 4 & 5)
bericht 3, 18 oktober Op pad met de camera en benieuwd naar het leven in het dorp. In gesprek gegaan met dorpsbewoners. Matteo, de enige jongen in het dorp die engels spreekt heeft vertaald. Omdat ik met de Nikon heb gefotografeerd kan ik nu alleen maar met de gsm vanaf het schermpje van de Nikon foto's maken dus bar slecht. Maak ik goed als ik terug ben in Nederland. Vandaag een extreem hete dag. Geen mensen buiten tussen 11:00 en 17:00 en iedereen hangt wat en drinkt liters water. Mooi gesprek gehad met de familie. Moeder en ik voelen een verbintenis en dat maakt mij heel gelukkig. (foto 6)
bericht 4, 18 oktober Julio zal weten dat hij 7 zussen heeft. Mamae hangt hun was op (!) en Julio heeft medelijden dus staat hij even later samen met haar heeeel veel strings op te hangen (foto 7)
bericht 5,19 oktober Het enige wat ik hier niet geregeld krijg is de hitte. Meer dan 40 graden. Zelfs de Brazilianen trekken het niet en liggen binnen op de vloer met een ventilator. Eliana (zwanger ) en Patricia, de oudere zussen proberen ook kalm te blijven en zo weinig mogelijk te bewegen. Maar ik wil de rivier op. En naar het ziekenhuis. En naar het kindertehuis. Het gaat gewoon niet overdag. De bosbranden rondom het dorp worden goed onder controle gehouden. Af en toe, als de wind deze kant op staat, ruik je de rook. Ja, deze temperaturen zijn absoluut de grootste uitdaging. (foto 8)
bericht 6 20 oktober Alles heeft z'n charmes Insectenbeten, de hitte, je voeten na een wandeling en zelfs die afgrijselijke oververhitte selfie. Vandaag bewolkt en voelen we nu zelfs af en toe een drup?! Ik denk dat als het echt gaat regenen heel Januaria naar buiten rent om te dansen. Dat de communicatie af en toe toch mis gaat bleek vandaag. Of we mee wilde naar een "zoologica". Nou dat klonk als apen en toekans! Na een rit met de taxi stonden we tussen de poepende varkens die gek van de hitte in hun hokken lagen. Even verderop lag een uitgehold varken opgegeten te worden door roofvogels. En ze dachten echt datzelfde ons hier een plezier mee deden (foto 9)
bericht 8, 21 oktober Julio heeft er een vriend bij. Z'n naam is Nego. Mae is als de dood voor Nego omdat ie zo eng op je af kan komen. Julio pest haar en dat geeft veel plezier.(foto 11)
bericht 9, 21 oktoberGisteren gingen we naar een zoologica. Heb ik over verteld. Wel tof om te zien hoe dat er hier aan toe gaat. Bananenplantages staan er ondanks de droogte goed bij. Goede irrigatiesystemen. Dode dieren leg je gewoon buiten. Vogels zijn er blij mee (foto 12)
bericht 10, 21 oktober De rivier staat enorm laag. Waar blijft die regen! Aan de overkant van de rivier rook van de vele bosbrandjes. Aan die kant van de rivier leven apen. Vandaag de eerste toekan gezien. Donderdag ga ik de rivier op met Matteo en een gids. Dus Alfred en collega Vincent: ik ga niet alleen (foto 13)
bericht 11, 21 oktober Gisele en Matteo op pad. Flink trappen door dat zand! (foto 14) noot van Alfred, Matteo is een dorpsgenoot de engels spreekt en die onbetaalbaar is door zijn permanente rol als tolk!!
Lieke heeft mij een whatsap gestuurd en gezegd/gevraagd of ik dat op facebook wilde posten, zodat iedereen weer wat op de hoogte is. "ha Lief. nacht snikheet maar goed geslapen iedereen is zooo lief. Gisele en Patricia hebben een bijzondere klik. Aandoenlijk om te zien hoe ze elkaar knuffelen. J en G zijn echt thuis gekomen. Ze zijn ontspannen en lachen veel. Alles voelt heel natuurlijk. Mamae is een schat van een vrouw. Ik voel me zo bevoorrecht dit voor de kinderen te kunnen doen (je mag dit berichtje eigenlijk ook zo op FB zetten. Mis jullie"einde citaat. een stukje uit het volgend bericht wil ik jullie ook niet onthouden. "net een gesprek gehad met tolk met mamaevzeer emotioneel. Heb haar gezegd dat ik het rot voor haar vind. en we eindigden met een knuffel en ze zei; "we hebben samen twee kinderen"ik brak bijna................. "einde citaat
Mede dankzij de oranje supporters Mervin & Dorian, maar ook mede dankzij de sponsoring/lening van een aantal familielieden, vrienden, kennissen, collega's en zelfs enkele mensen die wij niet eens ken(d)en. is DE HERENIGINGINGSREIS van Julio en Gisele vandaag van start gegaan. Vanmorgen om 3 uur zijn we naar Zaventem gereden waar ik het drietal al snel alleen moest laten op de luchthaven. Met een gevoel van blijdschap, maar ook met een brok in mijn keel, maar vooral met een groot gevoel van TROTS op mijn kanjer van een vrouw. Om half 10 krijg ik een berichtje eerste vlucht goed verlopen (Brussel - Lissabon) om 20.11 uur krijg ik tweede bericht tweede vlucht ook goed verlopen (Lissabon - Belo Horizonte) terwijl Lieke en wifi spot gevonden heeft en mij wat foto's stuurt staat daar ineens een van de zussen, Luciana, zij gaat mee vliegen van Belo Horizonte naar Montes Claros, dat was helemaal niet afgesproken, wat een verrassing!!! tranen vloeien daar rijkelijk, maar ook mijn toetsenbord blijft niet droog. en dat is nog maar het begin poe poe. En dan is daar ook nog Marcio, een braziliaan die engels spreekt en die Lieke en de kids wat bij de gate hielp met tolken, hij vliegt ook naar Montes claros, handig zo'n tolk bij de hand, zeker nu Luciana erbij is!!
Afgelopen weekend kwamen onze oranjehelden naar ons huisje op de heuvel en hebben ze ons hun avontuur nog eens in geuren en kleuren uit de doeken gedaan. En weer beseften we dat dit nooit "zomaar geluk" heeft kunnen zijn. Deze mensen zijn op ons pad gezet, zodat Julio & Gisele de mogelijkheid krijgen hun familie te ontmoeten. De zoektocht die zij ondernomen hebben in Brazilië hangt van "toevalligheden" aan elkaar. Ze hadden zo vaak kunnen stranden of stuiten op tegenwerking of een dood spoor. Maar het werd een domino-effect van gelukstreffers. Ook de onbaatzuchtigheid van waaruit de jongens op pad gingen raakte ons weer. En zo werd het een mooi weekend, waarin we nog wat extra foto's en filmpjes te zien kregen en serieuze gesprekken afgewisseld werden door een hoop vrolijkheid. Bedankt lieve vrienden!! De tijd vliegt en over 8 dagen vliegen we zelf De hele onderneming is goed voorbereid, voor zover mogelijk. De familie in Brazilie vindt het spannend worden en maakt zich wel wat zorgen over de communicatie. Dus hebben we voor hen een dik woordenboek braziliaans-nederlands besteld en zelf heb ik heel wat uurtjes besteed aan het onder de knie krijgen van die mooie taal. Voor Julio & Gisele heb ik losse bladen gemaakt waarop de mensen die ze gaan ontmoeten hun gegevens en een boodschap kunnen schrijven, als aandenken. (Zie foto). Ons streefbedrag hebben we op zo'n 600 euro na gehaald. We zijn iedereen die ons geholpen heeft om deze reis mogelijk te maken hartstikke dankbaar! Voor de kinderen in het dorp zijn er al heel wat loombandjes gemaakt en we zullen ook zoveel mogelijk materiaal meenemen om deze vrolijke bezigheid ook daar mogelijk te maken. Ik zal zeker ter plekke gaan kijken of we in de toekomst iets wezenlijks kunnen gaan betekenen voor de gemeenschap en dan met name de kinderen die in opvangtehuizen wonen. In deze laatste week voor vertrek worden nog wat puntjes op de i gezet, maar willen we ons vooral in alle rust voorbereiden. Het zal een flinke 8-baan worden. Natuurlijk houden we jullie op de hoogte. Alfred zal daar zorg voor dragen. We tellen verder af. 8................
Nog een kleine 6 weken voor vertrek. De meeste zaken zijn geregeld. Gisteren nog de nodige inentingen gekregen en een internationaal rijbewijs opgehaald bij de gemeente. Het fotoboek voor moeder is in de maak. Inmiddels kunnen we haar foto's laten zien van Julio en Gisele via Facebook en zien we ook af en toe een reactie. Hoe vreemd moet het ook voor haar zijn! Moeder (Osvalda) kijkt gespannen uit naar 16 oktober. Zelf merk ik (Lieke) dat ik me in zekere zin moet "resetten". Als er onder een foto geschreven staat: "Meus criancas lindos" (Mijn mooie kinderen) is dat even een "oh-ja"-moment. Immers voorheen was Osvalda altijd aanwezig, maar duidelijk in een andere context. Nu zijn er gewoon echt 2 moeders en zijn "mijn" mooie kinderen uiteraard ook haar mooie kinderen. Hoe zal onze ontmoeting zijn? Hoe zal zij zich voelen? En waar ik me nu al zorgen om maak: hoe moet het voor haar en Julio & Gisele zijn als we straks na 2 weken weer terug richting Brussel moeten vliegen? Niet teveel piekeren. We bekijken het dag voor dag. Waar we dachten dat de tijd zou kruipen, gaat het juist erg snel. Het is goed geweest dat er 3 maanden zaten tussen het vinden van Osvalda door onze oranjehelden en ons vertrek richting Brazilie. Nu hebben Julio en Gisele regelmatig contact met moeder en zussen en zal de eerste ontmoeting daarom ook hopelijk wat minder spannend zijn. We zullen zien.
Ook op m'n werk is onze missie inmiddels doorgedrongen. Op de dagbehandeling "Creatief" gaan collega's met kinderen aan de slag om loombandjes te maken voor hun leeftijdgenoten in Brazilie. Super! Tot nu toe hebben we in de buurt van Januaria geen project gevonden waar we ons aan kunnen verbinden. Daarnaast hebben we het geld voor de reis nog niet bij elkaar (we zijn wel al een heel eind In de kinderopvangcentra en ook op de kinderafdeling van het plaatselijke ziekenhuis zijn alle basisbehoeften gelukkig aanwezig, zij het schaars. Er zijn weinig tot geen extra's. Dus hebben we bedacht om voor de kinderen in Januaria ( en de omliggende dorpen Itacarambi en Ibiracatu) die aangewezen zijn op de hulp van de gemeente of particuliere hulporganisaties iets vrolijks mee te nemen. Aan alle kanten worden loom-armbandjes gemaakt, in de vrolijkste kleuren. Maar ook zullen we zoveel mogelijk pakken met losse elastiekjes meenemen, zodat we de kinderen daar kunnen leren hoe je een armbandje maakt op je vingers. Als er mensen zijn die nog andere ideeen hebben over vrolijke, lichtgewicht-spulletjes: laat maar horen! Wij gaan alvast kijken of we een loomelastiekjes-sponsor kunnen vinden En heb je er zelf thuis nog liggen............alles is welkom!
