|
Mijn betere helft was in alle gelukzalige staten en dat niet dank zij Verhofstadt maar omdat we eindelijk het gat in onze cultuur konden opvullen.
En dat in eerste klas omstandigheden
- Nu nog zorgen voor aangepaste kledij en dan kunnen we zonder rode kaken onze plaats in se wereld van hig lif innemen. Ze wou hoger op in de wereld dat was duidelijk.
De volgende dag trokken we naar een kustuumverhuurwinkel Het was er erg druk. Een drietal verkoopsters liepen heen en weer met kostumes en mijn eega was in de wolken
- Kijk eens aan allemaal mensen die naar de opera gaan; ik hoop dat er een deftig pak voor ons overblijft...
Toen was het onze beurt. De man voor ons verliet de winkel met een punthoed en een masker.
- Gaat die zo naar den opera...ammai, fezelde mijn vrouw. Ik wilde haar conculsie bijtreden je geeft haar graag gelijk als je al 20 jaar getrouwd bent - maar toen viel mijn oog op een bord : karnavalskledij tijdig terug brengen...
- Die gaat kijken naar Karnaval in Venetie en daarom heeft hij zon dingen gehuurd, merkte ik fluisterend op
Wat zal het wezen? vroeg de verkoopster poeslief
Een kostum en een kleed voor den opera antwoordde mijn aangebedene met enige fierheid in haar stem
- Naar welke?
- De naam... wacht t heeft wat met geld te maken
- De cent ... neen den euro... neen ja en meer munten ken ik niet
- Ach naar de Munt, verloste ons de toogmadam uit ons lijden
En welke opera
- Dat moet ge mijne paljas vragen
- Neen die opera staat niet op ons abonnement, zei ik, maar wat we nodig hebben...
- Zal ik wel zeggen, want van zoiets weet je niet meer als van banden oppompen..
Ze had het me nog steeds niet vergeven dat ze tijdens een fietstocht met een platte band een uur tevoet had moeten lopen
Ik heb hier een deftig huwelijkskleed met bijpassende hoed en voor mijnheer het bijhorend pak.
Het was echter geen pak maar een kostuum aan een haak
- Zal ik er ook een chapeau claque bijdoen, drong de verkoopster aan
- Dat is niet nodig ik heb zelf een klak.
Ze moest zich niet met mijn garde robe bezighouden vond ik
- Ge neemt dien hoed want ik neem er ook een... hierzie.. Het was een kopbedekking waarschijnlijk afkomstig van de Nederlandse koningin of van Fabiola. Ik zei maar niet dat ze me deed denken aan een vogelverschrikker... We moesten nog samen naar de opera gaan.
De zaak was beklonken en met een in plastiek ingewikkelde kledingstukken trokken we naar huis.
De grote dag was aangebroken. Vanaf tien uur in de morgen paradeerde mijn prima donna in huis rond met haar operakleed. Ik liet haar gezaagd een tijd over mij heenggaan maar moest uiteindelijk toch mee in de dans springen.
Om zes uur stonden we op het perron van t station te paraderen. Zij voorop achter dat slagschip ik met mijn hoed in de hand ....dan kom ik zeker in Brussel dacht ik want ik ken mijn klassieke spreekwoorden.
- Madammeke , riep nen onderontwikklede snotneus, de trein naar Keulen vertrekt op het andere perron; maar Rosenmontag is al lang voorbij...
Mijn vrouw bliksemde hem dood met : cultuurbarbaar
Even dacht ik dat ze ook Anciaux zou roepen...
Enfin we zijn goed in Brussel aangekomen..in vol ornaat
- En nu nemen we nen taxi want dat is chique om in eigen voiture toe te komen
Ze moest echter wel haar hoed afzetten want dat hinderde het achteruitzicht van de chauffeur.
Aan de Munt werden we weer vrij gelaten. Alle blikken waren dan opeens op ons gericht.
- Precies Hollywood, bedacht mijn vrouw, maar die mensen kennen ten minste hunne wereld.
Iemand riep dat de artiesteningang langs de andere kant was...
We gingen binnen
Iets verder op moesten we onze kaarten tonen. Een vriendelijke dame vroeg of ik een programma met alle teksten wou
Ik antwoordde dat ik niet gekomen was om mee te zingen. Mijn vrouw nam er wel een ze had nog in het parochiekoor gezongen. Dat had de pastoor na haar eerste optreden aldaar ontbonden.
We volgden nu de pijltjes naar ons balkon.
Het was er ruim en er stonden zes stoelen. Mijn Castafiore zong een aftelrijmpje en duidde daarmee de stoelen aan die we gingen bezetten.
Toen de vier andere operaliefhebbers binnenkwamen bleek dat zij het geheim van de aftelrijmpjes niet kenden en we moesten verhuizen naar plaatsen op de eerste rij.
We waren nauwelijks gezeten toen er wanuit de zaal applaus opsteeg. Iedereen stond recht en keek naar de voorste balkons.
- Awel wat zeg je nu, vroeg mijn alter ego, ge ziet dat onze kledij in de smaak valt; ik ga eens zwaaien naar het volk daar beneden.
Een bereidwillige medebewoner van ons balkon lichtte ons in dat de koning juist binnengekomen was in de koninklijke loge iets verder naar voor. Ik liet mijn koningin van een dag in haar wijsheid.
Plots weerklonk muziek. Ik was verbaasd want ze speelden alllemaal iets anders. De man van de koning zuchtte in mijn oor dat de muzikanten aan het stemmen waren
- Zijn zij dan allemaal hees of verkouden?
De man zuchte weer en daarop gingen alle lichten uit. Ik keek in zijn richting.
Nu is er ne plon gesprongen, fezelde ik, want het was plots heel stilgeworden daar beneden.
Dan ging er een gordijn omhoog en de vertoning kon beginnen.
|
