Al enkele dagen vergeten : het is hier nog altijd zomer ! Denk aan nachttemperaturen van 15-20 graden en overdag tussen de 25 en 30 graden. Gisteren zijn Rudi en Anneliese vertrokken en die zullen het in België met 10 graden minder moeten doen.

Dinsdag zijn we zoals gepland bij Isla Bali gaan eten en we kozen voor een Indonesische rijsttafel om U tegen te zeggen. Ik schat ongeveer 15 verschillende gerechtjes en bijna allemaal even lekker.

Eergisteren zijn we naar Rockstar in Benidorm geweest voor de VAR (Vriendenkring Annick en Robert). Elke woensdag alles vrijblijvend en iedereen welkom. ’s Avonds lekker gegeten bij Belgomar.

Gisteren – donderdag – was het dan de eerste bijeenkomst van de “originele/officiële” Vlaamse Vriendenkring Benidorm. Na enkele jaren in Hotel Marina zijn de activiteiten nu verhuisd naar de Tropical Bar. Allemaal even wennen maar het zal wel lukken. Of we elke week woensdag én donderdag naar Benidorm zullen afzakken valt te betwijfelen. We zien nog wel. Met de bingo ging het in ieder geval vlotjes : 20 euro aan drankbonnetjes gewonnen. Om dat te vieren zijn we … niet op restaurant gegaan. Gewoon thuis ne krokmesjeu !

De laatste dagen bestaan vooral uit een aaneenschakeling van terrasjes en restaurants. Jawel, ook terrasjes. Ondanks de vele regen zijn er ook af en toe droge periodes en de rampzalige beelden op televisie zijn niet bij ons gefilmd. Vandaag is het weer behoorlijk warm maar iets verder naar het noorden (Tarragona en omgeving) staan zelfs snelwegen onder water.

En waar zijn we zoal geweest ? Bij La Livi, bij de Zero Zero, de Kroeg en in de Universal werd ik zowaar nog eens aangesproken door mensen die ik niet ken maar wel de blog volgen. Altijd plezant en bedankt !

Gisteren zijn we naar de markt in Albir geweest en dat ging verbazend vlot met Carina ! Voor mij is het ook een verademing om eens op mijn eigen tempo te wandelen terwijl Anneliese en Miranda zich over Carina ontfermen. Dank u lievelingen !

Deze avond is er een tafel gereserveerd bij La Rive en de bedoeling is om morgen naar Isla Bali te gaan.

Gisteren moest het oude bestuur van de Vlaamse Vriendenkring Benidorm officieel opgevolgd worden door een nieuw verkozen bestuur en dat is zonder slag of stoot door de algemene vergadering afgehandeld. Er gaat wel een en ander wijzigen : de clubnamiddag van woensdag verhuist naar donderdag en ook naar een andere locatie. De woensdagnamiddag wordt nu ingevuld door een “afsplitsing” onder leiding van Robert en Annick, die de vaste bewoners van Benidorm de hele zomer van een beetje vertier hebben voorzien. Voor ons allemaal okee.

Eergisteren zijn Miranda en Lieven aangekomen, die huren in Albir een huisje voor twee weken. Huisje : drie slaapkamers en twee badkamers want vrijdagavond krijgen ze versterking van nog meer familie, nl Rudi en Anneliese.

Gisterenavond zijn we naar Kathmandu gaan eten, lekker Indisch voor weinig geld. Deze avond ben ik met Carina bij Santorini verzeild geraakt. Met een Grieks etentje kan je haar altijd gelukkig maken. Wat toch opvalt : als je ergens zeker wil zijn van een tafel, ben je bijna verplicht om te reserveren. Met twee personen lukt het soms nog wel maar met vier of meer ...

Het is hier nog altijd heel warm, ook ’s avonds laat zakt de thermometer amper onder de 20 graden. Carina heeft intussen ons tuintje een beetje gefatsoeneerd en de tuinier heeft de oleanders gesnoeid zodat er opnieuw wat meer plaats is als het drukker wordt.
De (koel)kast is intussen weer een beetje voller geraakt maar ik heb geen idee waarom want we gaan haast altijd uit eten. We zijn al een keertje tapa’s gaan eten bij Albeniz en vandaag kwamen we terecht bij De Kroeg, een zaak die is geopend tijdens onze afwezigheid vorige winter. Blijkbaar een schot in de roos bij feestvierders en Antwerp supporters.

Op de kaart staan een heleboel klassiekers : vol-au-vent, steak tartaar, biefstuk, Brusselse wafels enz. Wij zijn niet van plan café Panaché in Benidorm links te laten liggen maar eerlijk is eerlijk : De Kroeg is makkelijker bereikbaar en is makkelijker om te parkeren.  Het zal dus een beetje afwisselen worden.

Intussen is er nog altijd geen nieuws van Marley, de vermiste kater. Een week zonder teken van leven is lang en we vrezen dan ook dat hij – in het beste geval – door iemand meegenomen is.

Deze ochtend hadden we nog altijd niks in huis om te eten en we gingen dan maar naar La Livi voor een lekker ontbijt. Toevallig zaten daar een aantal bekende koppekes en werd het nog gezellig.

Daarna gingen we een winkelkarretje volladen bij Aldi. De tijd ging sneller dan verwacht en we moesten ons haasten want onze pa kwam ons ophalen om naar Benidorm te gaan. Jaja, de woensdagmiddagen zijn nog altijd gereserveerd voor de Vlaamse Vriendenkring Benidorm. Toch is er een heleboel veranderd maar daarover binnenkort meer.

Na een zeer uitgebreid bezoek aan het ontbijtbuffet vertrokken voor de laatste 300 km. Het eerste uur bleef het droog maar daarna werden we enkele keren getrakteerd op fikse regenbuien. Soms zag je de weg niet eens. Hoe dichter we bij Benidorm kwamen hoe mooier het weer werd. Tijdens het uitladen van de auto was het gewoonweg héét ! Dat was ook niet echt nodig want we hadden nog wel enkele dagen nodig om alles leefbaar te maken. De muizen hadden tijdens onze onvoorziene afwezigheid van anderhalf jaar gebruik gemaakt om alles van papier kapot te knabbelen. De huispoezen hadden hun werk niet overtuigend gedaan. We hebben trouwens alleen Bob te zien gekregen, die kwam onmiddellijk helpen – lees in de weg lopen. De andere rosse kater – Marley – is voorlopig alsvermist opgegeven.
Omdat we nog niks eetbaars in huis hadden gingen we naar Belgomar. Carina was te moe om te eten en viel bijna in slaap in het restaurant.

Vanmorgen rond 9u30 vertrokken en om 15u in de gietende regen aangekomen in Peñiscola. Vóór ik verder schrijf eerst nog een verhaaltje over Oropesa del Mar. Eigenlijk wou ik daar overnachten maar telkens werd mijn Master Card geweigerd. Ik werd dan aangemaand om mijn gegevens te updaten maar dat vertrouwde ik niet. Ik kreeg nog een bericht om te melden dat mijn reservering zou geannuleerd worden indien ik niet alles in orde bracht. Daar heb ik geen gevolg aan gegeven ook al kreeg ik nog de raad om online reeds in te checken. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een compleet ander hotel in Peñiscola. Daar kwamen we dus aan in het midden van een wolkbreuk. Zowat alle straten stonden blank. De ons toegewezen ondergrondse hotelgarage zou wel droog blijven zei de mevrouw van de receptie en we hebben haar dan maar beloofd. We kregen een zeer mooie en ruime kamer toegewezen met zicht op zwembad en zee.

Rond 18u stopte het met regenen en ging ik in mijn eentje een stukje wandelen, Carina wou een beetje rusten. Tijdens mijn wandeling vond ik ook enkele caches, dat was weer enkele maanden geleden.

Wat een goed bed deze nacht ! Spijtig genoeg kon ik niet echt een goede pijnloze houding vinden. Ik was gisteren van de trap geschoven en heb daarbij enkele ribben bezeerd, niet plezant.

Rond 9u vertrokken we vandaag want er moesten weer ongeveer 600 km afgelegd worden. Deze keer verder langs Clermont-Ferrand en Millau naar Perpignan. Vóór de beroemde en betalende brug namen we de afrit en reden zo gratis verder tot we opnieuw de gratis A75 op konden rijden. Onderweg hadden we ongeveer hetzelfde weer dan gisteren : af en toe zon maar ook regelmatig een spatje regen.

Om 17u kwamen we aan in Perpignan, deze keer om te overnachten bij de keten B&B. Een stuk duurder maar ook een veel grotere kamer. De mevrouw van de receptie had Carina zien sukkelen en gaf ons een kamer aangepast voor mindervaliden. Reuze badkamer, verhoogd bed enz – gemakkelijk ! Eten was een stuk minder vandaag maar af en toe kan een McDo ook smaken.

Vanmorgen om 8u was de auto ingeladen en vertrokken we naar het zuiden. We kozen voor een reisweg over Charleroi-Reims-Châlons-Troyes-Auxerre naar Nevers. Zo’n 600 km zonder péage en langs rustige wegen. Onderweg kwamen we heel veel campers tegen en meer dan de helft had een Belgische nummerplaat. Ik leerde ook een nieuw woord : friperie ! Nog nooit van gehoord en ik dacht aan een combinatie van frituur en tripes (ingewanden). Gelukkig is de waarheid minder vies : het blijkt gewoon een tweedehands (vooral kleding) zaak te zijn. Wat ook opviel onderweg : veel plaatsnaamborden van de gemeentes hangen ondersteboven. Dat zou nog een overblijfsel zijn van boerenprotest.

Ons hotelletje voor deze nacht was er een van de keten Première Classe. Kleine kamertjes met prefab badkamer, alles heel basic maar ook heel goedkoop en proper. In ons geval belangrijk : een Del Arte restaurant op wandelafstand. Altijd lekker Italiaans eten en dat was vandaag ook zo.

Maandag hebben we de caravan in Sint-Job zijn winterslaap ingestuurd : water afgelaten, extra steunen onder de voortent, vochtvreters geplaatst enz. Intussen zijn we thuis in de Seefhoek begonnen met de voorbereidingen om naar Spanje te vertrekken. Nog eens stofzuigen, de laatste keer een wasmachine aan het werk gezet, koffers pakken – je kent het wel. Er staat ook een flinke doos medicijnen klaar om de volgende maanden te overbruggen. Enkele dagen geleden hebben we ook allebei nog een griep- en covid inenting gekregen. Het is de bedoeling om morgenvroeg rond 8u te vertrekken en dan te rijden tot Nevers. Volgende stap zal dan Perpignan zijn en daarna nog een keertje overnachten ergens in Spanje voor we ons doel bereiken.

De voorbije week verliep ongeveer zoals de vorige weken.  Maandag naar de Seefhoek voor de kinesist van Carina, wasmachine laten draaien, diepvries stilaan "leeg eten" en daarna weer voor een paar dagen naar de camping.  Het enige verschil deze week was dat we met Yum en onze pa donderdag iets zijn gaan eten.  Gisteren (vrijdag) is onze pa terug naar Spanje vertrokken, met de bus deze keer. Normaal gezien moet hij vandaag in de vroege namiddag aankomen in Benidorm.  Hij is dan meer dan vier maanden in België geweest, uitzonderlijk lang maar hij krijgt het elk jaar moeilijker om de de zomerse warmte aan de Costa Blanca te trotseren.  Hij begint zich ook meer en meer als iemand van zijn leeftijd (94) te gedragen. Zo snel mogelijk langs de trap naar boven of gaan wandelen op een glibberig rotspad zit er niet meer in.  Toch is hij nog altijd sneller dan Carina, die blijft problemen hebben met haar evenwichtgevoel.  Ook haar versleten rechterknie wil niet meewerken en een cortisonespuit klinkt voor haar even erg dan een amputatie.  Toch zullen we volgende zaterdag naar Spanje vertrekken, we zien dan wel of het ginder op onze berg een beetje leefbaar is.   We blijven er toch maar maximum twee maanden want dan zijn we weer enkele weken bezig met controles in het ziekenhuis.  En daarna ? Geen idee, hopelijk zo snel mogelijk weer naar Spanje zodat we in totaal toch minstens 4-5 maanden van de Spaanse zon kunnen genieten.

Sinds woensdagmiddag zijn we weer te vinden op de camping in Sint-Job.  Sporadisch doet het laatste overschotje zon nog moeite om de boel op te warmen maar het is vooral winderig.  Af en toe een flinke plensbui hoort er ook bij half september.  Als het regent kruipen we elk in onze hoek en kijken naar series, docu's en films op de laptop.  Wat is er allemaal gepasseerd ? Het eerste en tweede seizoen van Wednesday, de spin-off van de Addams Family, in vind het maar niks maar Carina ziet het graag.  Eindelijk terug begonnen aan Twin Peaks, vroeger was ik grote fan en Carina kende het niet.  Viel na al die jaren nog mee maar wel heel traag vergeleken met wat er nu allemaal gemaakt wordt.  Ook nog een reeks over Hitler en de nürnberger processen, daar kan ik nooit genoeg van krijgen.  Een Franse film kon er ook nog bij : fête de famille, een familiefeestje dat helemaal de verkeerde kant uitgaat.  Ook een docu over Bobbejaan Schoepen en enkele afleveringen over de Noordzee konden ons bekoren.

Gisteren is schoonbroer Eddy weer vertrokken naar Zuid-Afrika. Zaterdagavond was er natuurlijk nog een afscheidsetentje bij Anoot.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat Carina in het Monica ziekenhuis is opgenomen. Er is een grote weg afgelegd maar we zijn er nog bijlange niet. Haar geheugen is nog altijd een grote zeef en als ze probeert te wandelen zonder hulpmiddelen, lijkt het wel een dronken eend. Niet lief van mij ? Ze omschrijft het zelf op die manier !

En toch had ze vandaag weer een goede dag. Deze voormiddag naar de kine en in de namiddag waren we in de dierentuin afgesproken met onze pa. De kruk werd daar ingeruild voor een rolstoel want het hele traject zou anders te zwaar zijn.

Intussen zijn we nog een extra keer gaan eten bij Anoot en ook de Chinees achter de hoek mocht ons volproppen. En maak ik zelf ook nog eens eten ? Jazeker, gisteren schorseneren met blinde vink.

Woensdag heeft Carina twee inentingen gekregen. Inentingen die normaal bijna automatisch aan kinderen gegeven worden. Cocktails tegen difterie, polio, tetanos enz. Carina is al die bescherming kwijt geraakt door de stamceltransplantatie en we willen natuurlijk geen enkel risico nemen.

Gisteren ben ik met schoonbroer Eddy naar de stad geweest om daar op zoek te gaan naar de opblaasbare kunst van Antwerpen on Air. De eerste keer was er echt een wow-gevoel maar nu kwam het weinig spectaculair over. Enkel King Kong die de Boerentoren beklimt blijft indrukwekkend.

Voor alles moet er een eerste keer zijn en zo gingen we zondagmiddag naar Brasserie Oud Antwerpen in Brasschaat om een babyborrel bij te wonen. Mooie zaak met grote speeltuin en perfect om zoiets te organiseren. De drankjes en – vooral – de hapjes waren zeer lekker en baby Sverre (van mama Lana en papa Dimi) was een mooi en braaf kindje.

Vandaag rinkelde de wekker wel heel vroeg want om 6u30 zaten we al in de auto richting Zaventem om Carina’s broer Eddy op te halen. Die was zijn zoon in de joenijted steets gaan bezoeken en op de terugweg naar Zuid-Afrika komt hij nog voor een weekje naar België.

De vorige keer dat hij op bezoek was, hadden we een heel programma uitgestippeld (Brugge-Gent-Ieper enz) maar met de beperkte mobiliteit van Carina zal het nu meer kletsen en eten zijn. Deze avond om te beginnen, bij Anoot – ons vaste adres bij schoonmoeder Yum in de straat.

Begin deze week gingen we langs schoonmoeder Yum. Het is er nu maar een kale bedoening met al die gekapte bomen. Elke gekapte boom wordt nu herdacht met een kruisje, veel zal het niet helpenen groener wordt de omgeving om die manier ook niet …

Terwijl er gedebatteerd wordt over de geplande keerlus komt vervoersmaatschappij De Lijn met nog meer goed nieuws : van november dit jaar tot voorjaar 2027 rijdt tram 9 niet verder dan Berchem Station, daar komt dan nog bij dat binnenkort alle trams onder de Schelde voor enkele maanden niet rijden. Leven het openbaar vervoer ! Bij ons thuis de tram nemen lukt ook nog altijd niet want de roltrap naar de premetro wordt nog altijd vernieuwd. Hoera hoera hoera.

Op de camping hebben we daar allemaal geen last van, daar hebben ze nog nooit een bus of tram gezien. Bij de inkom staat wel een bordje voor een halte van de belbus maar als je die probeert te “boeken” krijg je alleen te horen dat die halte niet bediend wordt.

En zo blijft er niets anders over dan te klagen over het slechte internet op de camping. Met een laptop vol series en films heb je geen sociale media nodig en is het zalig om alles te bekijken zonder de degoutante reclame onderbrekingen.

Boombalfestival is voor ons meestal de afsluiter van de zomer, soms volgt Manifiesta nog enkele weken later. Zoals jullie allemaal weten is het deze zomer allemaal iets anders verlopen : geen Gentse Feesten, geen Lokerse Feesten, geen Na Fir Bolg – eigenlijk helemaal niks.
Eerder deze week kregen we de vraag of we het niet zagen zitten om toch eens langs te komen in Lovendegem voor het Boombalfestival en we zijn op die uitnodiging met veel plezier ingegaan. Het was echt ontroerend hoe we onthaald werden, zowel door vrienden als door de organisatie. Eigenlijk is het daar één grote familie ! Voor mij was het de eerste keer in tien jaar dat ik alles als “gewone” bezoeker meemaakte, normaal zie ik alles door de viewfinder van mijn fototoestel.
Iedereen wou ons trakteren, zelfs mensen die de eetkraampjes uitbaten. Het werd dus een zeer mooie namiddag maar het was ook vermoeiend voor Carina.

We verblijven nog altijd op de camping en hebben al flink geprofiteerd van het mooie weer. We zijn ook al enkele keren over en weer gereden naar Antwerpen voor een bezoekje aan de kinesist. Maandag werd dat gecombineerd met een manifestatie tegen een geplande keerlus van De Lijn en het kappen van tientallen bomen in Deurne. Met Carina ging het al een tijdje elke dag een stukje beter maar enkele dagen is ze gevallen op de knie waar ze al veel jaren mee sukkelt. Deze keer heeft ook haar zelfvertrouwen daarmee een deuk gekregen en staat ze weer heel wankel op haar benen.

Woensdag zijn we na bezoek aan de kinesist – eindelijk nog eens – naar de camping vertrokken. Er werd mooi weer voorspeld en dat kregen we ook. Vrijdag, “moederkesdag” in en rond Antwerpen, kregen we bezoek van dochter, schoonzoon en mama Yum en zo ging de dag voorbij met kletsen en snoepen.

Gisteren gingen we iets eten in Brasserie de Kolonie, samen met Staf en Chris. Staf had tijdens onze lange afwezigheid ons perceel onderhouden : onkruid verwijderen, gras afrijden enz. Voor Carina ziek werd had hij ook geholpen met de verhuis van de caravan en het zetten van de voortent. Zij hadden dus wel een etentje verdiend. De zon was niet van de partij en dus hadden we tijd om uitgebreid te genieten van de aperitiefjes, mocktails, vitello tonnato, kaaskroketten, stoofvlees, scampi’s, ijsjes enz. Voor Carina was het de eerste keer na de genezing dat we zo uitgebreid hebben gegeten, haar eetlust is helemaal terug en ze heeft veel in te halen. De laatste dagen wordt ze echt in sneltempo beter. Haar geheugen wordt steeds betrouwbaarder, ze is veel alerter en ze stapt beter. Deze middag hebben we een kleine wandeling gemaakt op de camping, zonder krukken of rollator ! Misschien komt er nog een inzinking maar voorlopig ben ik heel blij en optimistisch.

Ons jaarlijkse augustusverblijf in Lochristi is achter de rug. Deze middag moest Carina weer naar de kine, deze keer zij met de rollator heen en ik met de rollator terug naar huis. Daar de auto genomen om haar na de oefeningen op te pikken en naar schoonmoeder Yum te gaan. Daar werden we weer bedolven onder pakken snoep, ze zal het nooit afleren.

In ons huis is het inmiddels nog heerlijk koel maar als de temperaturen blijven aanhouden zoals ze voorspellen zal dat niet lang duren.