Turks tuig
Als het regent zoals het regent in Nederland, weet ik dat ik me gewonnen moet geven. Dat er maar één ding op zit als je om half acht in Utrecht moet zijn. De trein. Op zich is er niets mis met de trein. Voor een autorijder is het nietsdoen in de trein zelfs een uitdaging en die vertragingen, ach. Vergeleken met de bediening in een gemiddeld Amsterdams restaurant is de vertraging bij de NS verwaarloosbaar. En dus nam ik opgewekt plaats in een tweede klas coupé ja, de hypotheekcrisis treft ook mij.
De jongen tegenover me las Metro, het meisje naast me was druk aan het communiceren via de knopjes van haar telefoon. Relaxt, de trein. Totdat op Amsterdam Amstel een zooitje pubers allochtoons pratend binnenkwam. Even overwoog ik toch naar de eerste klas te verhuizen maar aangezien de hele coupé stoïcijns bleef zitten,
meer lezen op:
hoei boei