Je hebt van die wijken waar ze er rond de herfstvakantie al mee beginnen. Prachtige wijken maar poes en hond, jankend van angst, willen het liefst verhuizen. Als het begint. En het begint altijd, daar kun je op wachten. Daders wachten tot de duisternis intreedt. Heel gewiekst. Je ziet ze niet aankomen, je hoort ze niet. Tot het begint. Je hart bonst in je keel en je denkt even dat je laatste uur heeft geslagen. Vooral omdat het pas medio oktober is. What the hell is going on?!
Je zal maar in zo'n wijk wonen.
Ik woon in zo'n wijk. Werkelijk, een prachtige, gloednieuwe inbreiwijk, dus na een paar jaar weet je van de hoed en de rand.
meer lezen op:
hoei boei