Geachte lezer, Een aantal medewerkers van de hondenschool Hoba vzw waren, in julie 1983, ervan overtuigd dat de penningmeester onschuldig was en dat, in dit geschil de voorzitter persoonlijk onverantwoorde daden en beschuldigingen uitvoerde, om zijn gelijk te halen. Maar iedere medewerker moest zwijgen of de club verlaten.
De penningmeester was bezieler van het eerste uur. De aanbrenger van ideeën en ook mensen kon begeesteren om samen met hem aan de slag te gaan. De eerste bijeenkomsten om een nieuwe club op te richten gebeurden bij hem thuis. De bestuursfuncties werden al bepaald en de nieuwe voorzitter, was taal vaardiger en verkocht beter de voorstellen aan de leden dan eender wie. Sommigen brachten ideeën en als het lukte kreeg de voorzitter de pluimen en als het fout liep lag het aan de anderen, U kent dat wel...
De voorzitter werd op handen gedragen en effectief met goud bekroond. Tot de mensen het anders begonnen in te zien. De plotse dood van de secretaris verbrak de cohesie in het vijfkoppige bestuur. Hij was de man die met enkele rake woorden de boel kon bedaren/beheersen. Nu moest een nieuwe secretaris aangesteld, het voorstel om de echtgenote van de overleden secretaris te vragen werd kordaat afgeschoten. De voorzitter wilde geen vrouw in "ZIJN" bestuur.
Het bestuur vergaderde elke dinsdagavond na de lessen in het clublokaal en als men een goed plaatsje aan de toog innam kon je alles horen en zelf een bestuursvergadering verslag opmaken.
Eind jaren zeventig kon je voor 1 >>> 1 0 pinten bestellen. Het eerste en het laatste rondje was voor de voorzitter. 2 uur vergaderen betekende om de 12 min een consumptie. De secretaris en de penningmeester waren geen goede drinkers en die namen dan een koekje of een Bifi worst. Na zo'n intensieve drinkbestuursvergadering werden de beslissingen luider en luider genomen. Zodat de hele zaal mee kon volgen. Vandaar de goede informatie die u nu kan lezen.
====== Het Verdikt ======
De correctionele rechtbank van Antwerpen heeft op 27 juni 1988 na vijf jaar procedure slag vonnis gewezen.
Gezien de burgerlijke partij, Hoba Hondenschool, de penningmeester beschuldigde van 321.356 bfr ( 7.967) uit de clubkas ontvreemd te hebben en na grondig en deskundig onderzoek deze beschuldiging onjuist bleek te zijn, heeft de rechtbank de beschuldigde vrij gesproken.
De beschuldigingen door de voorzitter van de VZW Hoba Hondenschool met maatschappelijke zetel te Antwerpen Ekeren SCHRIEK 117, woonst kiezend ten kantore van meester F. Speyer, Belgiëlei 187. werden als ongegrond en niet bewezen gevonden en veroordeelde de eisende partij tot de kosten dezer."
In vonnis 3719 met datum 27/06/1988 lot nr 6832/83 van de correctionele rechtbank van Antwerpen vindt u het volledig uittreksel van het vonnis.
Nooit is er een rechtzetting in de schoot van de club gedaan of verontschuldigingen aangeboden ten opzichte van de vals beschuldigde penningmeester. In tegendeel tot op vandaag is er spreek verbod voor alle medewerkers en bestuurders .(zie hun website)
Waarom heeft men dergelijke valse beschuldigingen geformuleerd en beklaagde jaren lang met dit drama gepest? Wraak jaloezie, een aan een schakeling van meningsverschillen?
De periode voor de VWZ HOBA Hondenschool om in beroep tegen het vonnis te gaan is nu voorbij en de vzw likt haar financiële wonden.
Welke verhalen zijn er aan den toog verteld om de ongegronde aanklachten goed te praten.
Ruim vijf jaar voordien werd onverwacht de beheerraad samen geroepen en kwam als eerste agenda punt het ontslag van de penningmeester besproken. Omdat deze laatste niet van plan was dit te doen werd het zo gezegde wanbeleid van de penningmeester naar voren geschoven. Wat bijzonder en schier onmogelijk was, per 3 maand werden boekhoud controles door mede leden uitgevoerd.
De boekhouding controles gebeurden grondig en niemand had ooit iets gemerkt. Er werden steeds rapporten opgesteld en overgemaakt aan het bestuur en de beheerraad nooit was er sprake van dit is fout of verdacht. In tegendeel deze rapporten waren lovend voor de medewerkers en de boekhouding. Merkwaardig niet!
De aanwezige controleurs (eveneens beheerders) werden niet aangesproken, neen alleen die arme penningmeester. Hij was het vernuft die iedereen misleide! Een razende voorzitter verplichte onder fysieke bedreiging het slachtoffer om eerst een schuld erkentenis te onderschrijven en dan onmiddellijk, als een geslagen ex HOBA hond, de vergaderzaal te verlaten.
Deze zogenaamde erkentenis was het hoofdwapen om de beschuldigingen te staven, voor dit zou men de penningmeester jaren lang laten boeten. De ganse vergadering met bedreigingen en beschuldigingen was op een micro-cassette door de penningmeester opgenomen. Het gekke was dat de burgerlijke partij op de rechtbank, bij monde van meester F. Speyer, de inhoud van deze cassette niet betwiste en hij wilde het niet aanhoren. Blijkbaar kende meester Speyers, het temperament van zijn klant.
In die periode bestond er nog geen digitale boekhouding en diende men die zelf te ontwikkelen op basis van de gekende doorschrijf boekhouding. De penningmeester had zo'n computer en schreef een boekhoudprogramma in basic. Hierdoor kon hij later de beschuldigingen weerleggen, Al wat hij had moeten afgeven aan de expert kon hij later terug afdrukken. De controleurs waren zelfstandigen van beroep, die iets van boekhouding afwisten en die dus niet beweerden dat afschrijvingen gelijkstond met stelen of verdwijnen van geld. Sommige mensen beweerden dat het diefstal was, de waarde van het gebouw en stond in de boeken voor nul frank/Euro. U moet weten dat: Een zonder bouwvergunning opgericht gebouw, op de grond van de gemeente kan je niet verkopen. Het geld dat je er hebt ingestoken is volledig verloren. Indien de gemeente, eigenaar van de grond, de afbraak eist, om welke reden ook, moet dit gebeuren op kosten van de VZW Hoba. Wat uiteraard niet zou gebeuren maar boekhoudkundig en voor de erfenis rechten van vitaal belang dus afschrijvingen ( waarde verminderingen) dienden te gebeuren.
Dan waren er de "zogenaamde" verduisteringen van kasgelden. Ook hier heeft de expert aangewezen dat de "zogenaamde verduisteringen" ongegrond waren en hoogstens sprake kon zijn van verkeerde boekingen (op een verkeerde plaats genoteerd) maar dan nadien rechtgezet. Mogelijks zijn de rechtzettingen niet op de correcte manier uitgevoerd, maar dat er nooit sprake is van verduistering of bewust valsheid in geschrifte met het doel zich persoonlijk te verrijken.
Vandaag bestaat er bij de politie een slachtofferhulp dienst. Toen was daar geen sprake van, het slachtoffer stond er helemaal alleen voor en als de rechtbank het slachtoffer vrijsprak, dan moest het slachtoffer de rechtbank danken voor hun vonnis/beslissing. Dat was het dan.
Voor de ene een gezonde regenbui voor de andere een rotweer.
De jonge hondenschool groeide lijk kool zoals eerder beschreven meer dan 400 leden. Men betrapte mensen (leden) die buiten de lesuren hun hond aan het trainen waren op de afgesloten terreinen van de club. Trainingen voor deelname aan een tentoonstelling of Agility enz.
Of je nu wilt of niet zoveel leden in de hand houden kan niet.
Het bestuur geraakte in de war en verdeeld. Moeilijke keuzes dienden gemaakt: Uitbreiden of niet. Neven activiteiten steunen of niet. Meer lesdagen inlassen of niet. De lesdagen beter/langer benutten of niet.
Een ding was zeker de bestaande vrijwilligers kuisploeg zag het niet zitten om twee maal in de week de boel (clublokaal) op te kuisen. Wie waren die vrijwilligers? . Wie is er baas thuis? Juist de dames van de bestuursleden. Wie was de echte voorzitter?
Aan den toog staat iedereen te pronken als hij/zij een hoofdprijs binnen haalt. De baas pronkt natuurlijk met zijn prachtdier en met het behaalde resultaat. Nieuwelingen staan in bewondering en hangen aan de lippen van de «doorwinterden». Ze denken mijn dier is zeker zo mooi en beter, dus die willen ook eens deelnemen en komen tot de vaststelling dat ze nergens staan. In een dergelijk grote groep leden krijg je fanatiekelingen/uitslovers, getrouwen en beginners en dit in elke discipline. Die mensen vinden elkaar en maken afspraken binnen en buiten de vereniging. Soms vielen de activiteiten samen en waar moest het bestuur dan aanwezig zijn om haar leden te steunen. Soms een hopeloze zaak.
Deze jonge vereniging had zoveel neven activiteiten: a- De basis lessen voor cursisten. b- Wandelingen voor iedereen. c- doorgedreven wandelingen + 20 km
d- Tentoon stellers. e- Agility. f- Demonstraties.
Er was in de schoot van het bestuur en de beheerraad van de VZW een grote verdeeldheid sommigen wilden de structuur beperken tot opleiding tot gezelschapshond. Anderen zagen de realiteit in en wilden de afgestudeerde cursisten/leden behouden door meer lesdagen voor specifieke doelgroepen te organiseren.
De voorstanders wonnen aan populariteit en het gezag van de voorzitter kwam in het gedrang. Dus grote en vuile middelen boven halen. Uw gewezen vriend en mede stichter bekladden en vals beschuldigen en zodoende buitenwerken uit de vereniging.
Was er geen andere oplossing mogelijk? Volgens de voorzitter en sommigen niet. Wie durfde de "geliefde" voorzitter tegen spreken? De beheerders die de beschuldigingen niet geloofden moesten hun mond houden of verdwijnen. De ware reden: De stichters waren onbeperkt lid van de beheers- en bestuursfuncties, Afzetten ging dus niet, enkel buiten werken was de oplossing!!!
Mijn vader en moeder waren gewone nachtwakers in een
zelfde bedrijf aan de terbekehof in Wilrijk. Toen zij nog jong waren bestonden
geen tikklokken en GSM s om hun werk te controleren. Vader had toezicht op het
buitenterrein en moeder blijkbaar binnen in de gebouwen. In de sneeuw rondjes lopen
is voor de inbrekers een duidelijk spoor dus bleef vader rustig aan de
ingangspoort in zijn kot. Inbrekers proberen zo ver mogelijk uit het zicht van
de straat over de omheining binnen te geraken. Als ze in het gebouw geraakten
maakte ons moeder een zodanig kabaal dat vader gewekt werd. Hij kwam dan
stillekes achter de boeven en hielt hen in bedwang tot de politie het overnam
van ons vader.
Mijn
oudere broer wilde een goede opleiding alles behalve nachtwerk doen.
Door al
dat nachtwerk was de gezinssituatie onhoudbaar. Dus kwam mijn broer bij tante
Paullete in Schoten terecht en ik vond onderdak bij tante Denise in Deurne.
Mijn
oudere broer ging dus naar de beroepsschool en ik moest van tante Denise
uiteraard naar de kleuterschool. De directeur van die school was blijkbaar een
oud militair met nogal wat ongewone kantjes.
Het werd
steeds zeer stil als hij aanwezig was in de klas of daarbuiten. Hij had de
gewoonte om zijn Duitse herdershond Kazan mee te brengen. Die lag daar dan uren
stil. Kazan had blijkbaar in het school krantje een vlijmscherpe pen. Als er
iets mis was in de school of u deed volgens Kazan niet genoeg uw best dan stond
u zeker in.
In het BRT TV programma over collaborateurs van
Maurice De Wilde is meneer de directeur meermaals ondervraagd over zijn
oorlogsverleden en in de reportage kwam zijn autoritair karakter goed tot
uiting. www.cegesoma.be/docs/Invent/VRT_Interviews_AA1825.pdf
In
plaats van vrolijk na schooltijd terug naar huis te gaan was het dikwijls
wenen. Wij leerlingen kwamen in opstand toen bleek dat de directeur ons via een
omweg voor zijn politiek karretje had gespannen. Officieel een actie tegen
proefdieren in labos zelfs Jos Ghysen in zijn radio programma te bed of niet
te bed werd misleid door de man. Daar moest herrie van komen. De mensen werden
het hartstikke beu en een andere en betere school moest en zou er voor ons in
Deurne komen.
Statuten
en inschrijvingsgelden dat was te geleerd voor ons dus lieten we dat aan onze
jonge neus voorbij gaan. De grote mensen moeten dat klaren.
Wij
waren hemel te rijk samen spelen en ravotten met leeftijdsgenoten en voorlopig
geen ambetante lessen meer. Lange wandelingen voor onze korte beentjes werden
duidelijk ingekort. Ook ons
misbruiken zoals in TV programmas van Urbanus, finito.
Moet je
voorstellen in de TV studios van de BRT, moesten we achter een gordijn blijven
staan en als de muzikanten speelden moesten wij als wilden vanachter het
gordijn komen en de muzikanten hun instrumenten omver lopen. We hebben dat maar
twee keer moeten proberen. Toen zei Urbanus hewel jongens waarom wilde jullie
die instrumenten niet kapot doen?. Ja zeg en dan een stamp onder ons achterste
krijgen zeker
Op
zekere dag kwam uit een dierenasiel Kelly een jonde Duitse herder bij ons in
huis. Een leuke speelkameraad om aan haar start trekken en haar altijd plagen. Balleke
weggooien of haar achter een stok laten lopen tot ze het beu werd en me een
flinke knap gaf. Ik werd voor een keer vertroeteld en de Kelly kreeg straf.
Hond
Baas
Of je nu
een goede en grote stamboom of genealogie hebt maakt niet uit om een normaal en
gelukkig leven te hebben. Mensen vinden het belangrijk hun afkomst te kennen
zeker in bepaalde middens. Het zijn zij het die aan de hond en het paard een
speciale status geven. Zoals in vele gezinnen mag de hond meer dan wij, kort
gezegd hij/zij is baas de baas niet dus!
Als tieners haalden ze met hun hond een diploma gedrag en gehoorzaamheid aan de Hoba hondenschool. Proficiat!
Honden
blijven niet zolang leven en het is verwonderlijk hoe pubers hard zijn bij
verlies of de dood. In ieder geval willen ze aan de buiten wereld hun verdriet
niet of nauwelijks tonen.
Tieners
worden jonge volwassenen, gezinsuitbreiding, enz. Op zekere dag wordt er een
puppy in huis gehaald. Men zou denken de eerdere opgedane ervaring komt nu goed
van pas in de opvoeding van deze jonge hond. Soms niet dus, alle
onhebbelijkheden worden met de mantel der liefde toe gedekt. het is toch een
chatteke .
Baasjes
hebben elk een bijzonder druk leven. Weinig of geen tijd voor de opvoeding van
hun lievelingsdier. Op zekere dag constateren de baasjes dat hun puppy intussen
een flinke hond is geworden. Die uiteraard niets liever doet dan vriendjes
zoeken en naar fietsen en kinderen te rennen, wat niet altijd in dank wordt
afgenomen.
Op TV ziet
men dagelijks op bepaalde zenders hoe snel honden fluisteraars u afhelpen van
uw probleem. Onze baasjes hebben geen tijd voor een hondenschool, dus wordt de
hulp van zon honden fluisteraar ingeroepen. Die tegen een flinke vergoeding u
thuis alles aanleert en als dat niet volstaat vindt men op het internet een behoorlijk
aanbod van honden fluiteraars die tegen een riante vergoeding uw hond op
logement nemen en hen na +/- 3 weken kant-en-klaar getraind afleveren. Super de
luxe verblijven met zwemvijvers het kan niet op.
Of je wilt
of niet een huisdier beïnvloedt het huis en gezinsleven, er tijd voor maken
zoals dagelijks een of meer behoorlijke wandelingen, voorzieningen om op reis te
gaan, bezoekers te ontvangen. Uiteraard moet dit alles gebeuren in verhouding
tot de jonge hond.
Baasjes
hebben nog steeds een probleem niet de hond.
Een aantal mensen,
die onprettige ervaringen hadden opgedaan in wat toen genoemd werd
opvoeding van de hond of dier hadden elkaar gevonden.
Ze waren
helemaal niet akkoord met toen gangbare praktijken in sommige verenigingen. U
moed uw hond laten voelen wie er de baas is. De hond uithongeren en alleen eten geven als hij/zij goed gewerkt had. Dat was het advies toen om een hond te laten naar u te luisteren.
Wat deze
mensen met Hoba hondenschool beoogden was toen een soort revolutie,voordien diende de hond de mens te helpen
hetzij, als lastdier, om karren te trekkenof aan de ketting de woning te beschermen of gekweekt werden voor speciale doeleinden zoals jacht of politie honden.
De hond als
gezelschapsdier was op zich een hele revolutie. Een beperkt aanbod van
leibanden (soms met prikbanden), hondenvoeding en speeltjes waren amper op de
markt.
Vandaag vind
iedereen het normaal om uw hond of paard, met de nodige zorg en liefde op te voeden
en tot een harmonieus geheel te komen tussen mens en dier.
In de jaren
70 waren er 2 overkoepelende organisaties die met honden actief waren.
1- Saint Hubert:
Franstalig van herkomst, met stamboom cultuur en vrij elitair.
2- NVBK:
Nederlandstalig en meer gericht op africhting maar het bestuur zag de markt evolueren
naar gezelschapshonden ook zonder stamboom.
Met beide
partijen is onderhandeld en bij aanvang sloot HOBA vzw zich aan bij het NVBK.
Op 1 oktober
1978 organiseerde de jonge Hoba club een tentoonstelling het kampioenschap van
België. Een tent zo groot als het terrein werd gehuurd met alles er op en er
aan. Ruim 50 op 30 m.
Hoba
hondenschool wilde zich op de kaart zetten en lukte daar grandioos in. Met
prijzen van de minister van binnenlandse zaken, Nederlandse cultuur en van de
minister van landbouw, uiteraard met prijzen van de Burgemeester en schepenen
enz.
De voorzitter
had in zijn slottoespraak, ook behoorlijk wat kritiek op sommige deelnemers, die duidelijk hun frustraties op de hond uitwerkten, in plaats van de schuld bij zichzelf te leggen. Als het baasje angstig of zenuwachtig is, slaat het over op de hond. Zijn
kritiek werd door het publiek met luid ap van plaus bevestigd.
Dit was
ongezien in het hondenliefhebbers wereldje en lokte bij de concurrentie (sint
Hubertus) verbod op om aan NVBK organisaties deel te nemen.
Hoba
hondenschool vzw. groeide gestaag met steeds meer nieuwe cursisten. Binnen de
kortste keren moest er een uitbreiding komen en een tweede terrein aangelegd.
De erevoorzitter en schepenen van Deurne kneep een oogje dicht en de bulldozer
effende een nieuw terrein.
Zware
lichtmasten van 30 m hoog werden gemonteerd om bij met kunstlicht les te kunnen geven. Wat
weer de hondenschool Hoba deed groeien.
Het bestuur zat
van bij haar ontstaan met een probleem er moest een oplossing gevonden worden voor de afgestudeerden. Deze mensen als lid behouden en voor hen iets organiseren, weekend wandelingen en lessen
voor gevorderden.
Plots kwam
Agility overwaaien en werden er toestellen en parcours gemaakt en dat sloeg aan
bij de leden. Snel werd uitgezien naar wedstrijden enz. een probleem: Het
vlotte niet zo goed meer tussen de clubs van het NVBK omwille van de gegronde
kritiek van de voorzitter van Hoba op het gedrag van bepaalde deelnemers op
tentoonstellingen.
Als hij dreigde
Hoba terug te trekken op de tentoonstelling waar bepaalde dingen gebeurden dan
viel 50% of meer van de deelnemers weg en zat de organisatie met een
financiële kater. (Dat was wat men noemt hun probleem)
Via de
Agility werden contacten gelegd en verliet Hoba hondenschool het NVBK en sloot
ze zich aan bij Sint Hubertus.
Een woordje van uw voorzitter.
Het duizelt nog steeds in mijn hoofd. Drie maanden geleden nog niet eens een echte club. Nu al een flink aantal leden, waarvan ik het aantal niet zal geven, de reden het zal al voorbij gestreefd zijn op dit moment dat dit door u gelezen wordt..
We hebben een terrein en ons clubhuis staat er (al is het nog lang niet klaar). Bij het ontstaan van de club, had ik mij voorgenomen mij niet te laten meeslepen door overdreven optimisme, het bouwen van een clubhuis zag ik nog niet in de onmiddellijke toekomst, alhoewel ieder van u de mond van vol had. Ervaringen uit het verleden hadden mij immers iets anders geleerd. Ik had echter zonder uw enthousiasme gerekend. U hebt de handen uit de mouwen gestoken, in de letterlijke zin van het woord. Er werd geld bijeen gebracht.John Mangelschots volksvertegenwoordiger en schepen van Deurne werd uit genodigd om de eerste steen te komen leggen.
Ik werd bleek rond mijn neus toen men mij de datum voorstelde 29 mei 1976. Dit betekende 10 dagen om fundaties uit de grond te stampen, een stuk stenen muur te metselen waar tegen de eerste steen kom geplaatst worden.
Er was nog geen steen besteld laat staan of er al begonnen was. Met de schrik in mijn hart ben ik samen met u aan dit reuze werk begonnen. Zaterdag 22 mei, de bouwstenen, cement zand en keien, de palen en draad voor de omheining waren besteld en afgeleverd.
Ik stond perplex, iedereen was er. Het deed mij denken aan een echte bouwwerf . De taken werden verdeeld, met man en macht alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, werd hard doorgewerkt.
Ik wens geen namen te noemen ik zou zeker iemand van u te kort doen, iedereen hielp!
De omheining werd geplaatst door een ploeg mensen, anderen begonnen aan de fundering van ons gebouw. Mortel werd gemaakt er werd met cement zakken gesleurd, kruiwagens met zavel werden aangevoerd enz. Ik zag mensen, bedienden van beroep die nog nooit een truweel in handen hadden gehad nu bezig alsof zo nooit anders gedaan hadden in hun leven. Ik zag handelsvertegenwoordigers beton scheppen, mensen die normaal in een autofabriek wagens monteren nu afval verzamelen zodat de werf proper bleef. Bedienden uit de openbare sector stenen kappen, als een echte steenhouwer.
Oudere mensen die reeds enkele jaren van hun verdiende rust genoten, nog eens het volle pond geven voor hun doel en dat op een bijzondere hete zaterdag! Het commentaar we zijn aan de Costa Hoba was typerend voor de ingesteldheid van de medewerkers.
Uw bezorgde voorzitter liep van links naar rechts met in het achterhoofd we komen er niet. Waarom was die datum zo snel gekozen, de schepen Mangelschots zou er voor piet snot staan, dit komt nooit goed. Verdomme die penningmeester hij bestelde maar stenen en cement dat het een lust was en hij zij tegen de mensen: jongens wat vandaag gedaan is, moet ge morgen niet meer doen Van motieveren gesproken! Al mijn bezwaren werden door u weg gewuifd, het zal wel los lopen.
Zondag werd de omheining geplaatst, twee betonmolens stonden onafgebroken te draaien en men moest volgen, afgewerkte beton moest gestort worden willen of niet. Kan je voorstellen de muren stonden er nog niet en enkele mensen waren al flink bezig met een metalen gebinte voor het dak in elkaar te lassen. Toen op donderdag O.L.h. Hemelvaartsdag het metselen begon van de eigenlijke muren van het gebouw, werd ik pas gerust. We zouden het klaren, in plaatst van de eerste steen werd het de laatste steen die nog moest geplaatst door de schepen Mangelschots. Ik kan het nog niet verwerken ik ben trots op u, u bent fantastische mensen. Een club leiden is geen sinecure, er zijn zoveel problemen, maar met u durf ik alles aan. De afwerking gaat langer duren dan de ruwbouw en niet iedereen is geschikt om dit werk uit te voeren maar met u zal het wel lukken. Van stootkar wielen en kettingen werden luchters gemaakt. Spoorweg bilzen werden onderdelen van de toog. Zwaar stalen deuren en vensterluiken werden ineen gelast. Een greppel van 100 m en verplicht 80 cm diep werd uitgegraven voor nutsvoorzieningen, water elektra telefoon
Daarom vind ik het fijn om te zijn wat ik nu ben uw voorzitter
Een vereniging die snel groter wordt krijgt vroeg of
laat groei pijnen.
Als 3 groepen cursisten op een terrein les volgen en
er ontsnapt een hond van onder de controle van zijn baasje dan zijn er drie
lesgroepen gestoord in hun activiteiten. De jonge held rent als een bezetene rond
en haalt al eens uit naar soortgenoten met alle gevolgen van dien. In principe verdeeld de hoofd instructeur Flor de
mensen in groepen van 10 tot 12 cursisten zodanig dat beginners bijeen werden
geplaatst en de meer gevorderden ook in één of meer groepen werden ondergebracht. Soms waren er meer dan 60 cursisten voor een zelfde lesuur!!!
Om incidenten te vermijden bij drukke bezetting gaven
de instructeurs P en G soms les buiten het terrein, Eerst was het op de terreinen van de
korfbal of voetbal en wat later verder weg tot op de straat, Wachten aan een bus of tram halte opstappen en uiteraard ook afstappen ( eindhalte tram 10). Dat kon enkel bij
de tweede lesuur omdat het praktisch onmogelijk was om binnen het les uur terug
te zijn, Wat tot gevolg zou hebben dat de volgende les vertraging zou hebben.
Na enige tijd werd door de cursisten het openbare
praktijk lessen genoemd en ontstonden er kliekjes van mensen die speciaal het
tweede lesuur kwamen en zich bij elkaar schaarden om zich bij de groep van de
twee lesgevers (Pierre en Guy) te voegen.
De hoofd instructeur zag zijn gezag ondermijnd.
Mensen wilden les van P en of G en volgden de instructies van
de hoofdinstructeur niet op.. Deze incidenten kwamen uiteraard op de
bestuursvergaderingen te recht en op de beheers vergadering zeer uitvoerig besproken.
Ook daar waren de meningen verdeeld sommigen vonden deze lessen bijzonder goed en namen zelfs aan deze lessen deel. De bestuursleden die tegen waren eisten dat buiten het terrein les geven moest afgebouwd. Maar de cursisten zagen het niet zo en op hun
beurt protesteren ze en wilden deze buiten les oefeningen behouden.
Twee spalk in een
vereniging de voorzitter en meeloper de ondervoorzitter trokken partij voor de hoofd instructeur en als
compromis enkel op dinsdag avond werd het bij overbevolking nog toe gestaan.
Tijdens de
winter maanden waren de gemoederen bedaart maar . Eens de lente in het land met
langere dagen .
Bepaalde instructeurs waren meer in trek,
lees populairder, door hun manier van les geven, dan de anderen. Wat weer voer was voor
frustraties bij de instructeurs onderling. Elke vogel zingt nu eenmaal zoals hij gebekt is. Anders was het gewoon een eentonig geluidsbandje af te spelen,
zonder een persoonlijke en menselijke toets. Word zeker vervolgd.
De redactie van het maandblad zoekt naar de reden.
December 1977, in het commentaar van de redactie stond te lezen: Drie honderd leden telt onze club, werkende en steunende leden inbegrepen. Een enorm cijfer niet waar, maar waar blijven die allemaal? Goeie vraag.
Op onze steekkaarten vinden wij er een honderdtal mensen terug die komen oefenen. De rest komt onregelmatig of helemaal niet meer. Wat is hiervan de reden? Wij krijgen mensen die zich laten inschrijven, lidgeld betalen soms een ketting en leiband kopen en nadien of na enkele lessen niet meer komen opdagen. Ligt de schuld bij het bestuur, bij de instructeurs, of zijn het zijzelf die de moed niet kunnen opbrengen of durven opbrengen om aan, en laat het eerlijk zeggen, de moeilijke karwei te beginnen?
Het is geen lachertje, om een balorige hond te beginnen, maar heren of dames deserteurs, heeft u er levenslang vooruit gesleurd te worden prettige vooruit zichten niet?
Het minste wat u kunt doen is met ons te komen praten leg uw probleem eens op tafel er komt beslist iets uit de bus.
Verleden week praten wij nog met iemand die het ook heeft laten afweten. Tot onze grote verbazing beweerde deze dame dat niet ging met haar hond, in tegenstelling met wat de instructeurs constateerden. Deze dame maakte wel degelijk vooruitgang, zeker als we rekening houden et het ras, nl. een chowchow. Twee maanden heeft ze geoefend, lieve mensen, wat verwacht u eigenlijk van een dergelijk dier? Twee maanden is een peulschil, dan eerst begint uw hond te begrijpen wat u van hem verlangt en dan geeft u de pijp aan maarten.
Ieder van u begrijpt wel dat dit commentaar niet voor deze dame alleen bedoeld geschreven is, maar als voorbeeld dient voor de vele afvalligen of dienen we ze de moedeloze te noemen? Wilt u zich niet zoveel moeite te getroosten voor uw vriend?
Het kan ook zijn de u op uw teentjes getrapt werd door één van de instructeurs. Bent u echt zo kittelorig of is het en drogreden om te kunnen weg blijven? Als u instructeur u op uw donder geeft dan is het om best wil, zeker niet omdat hij de pest aan u heeft.
Immers, als niemand ooit iets tegen u zegt, hoe kunt u dan leren? Natuurlijk, en dat zullen wij niet betwisten, gebeurt al eens dat de instructeur het op zijn heupen krijgt als hij/zij, tot in den treuren toe, telkens hetzelfde tegen u dient te herhalen of dat hij/zij ondervindt dat u denkt dat u het beter weet.
Kom, wij weten het allemaal, het is echt niet gemakkelijk, maar beschouwt u als een spel met uw vriend. Een nuttige vrijetijdsbesteding, integreert u in de club en u zult ondervinden, dan loopt het op wieltjes. Laat uw hond niet in de steek u krijgt er het duizendvoudige terug van wat u hem geeft, liefde, aanhankelijkheid, trouw, veel meer dan wat van mensen gezegd kan worden.
Een woordje van uw voorzitter.
