'Ik kijk niet naar de gezichten van mensen, maar naar hun ogen, alleen naar hun blik. Vandaar dat ik een blik van een mens weergeven kan.’

Aldus Arnold Schönberg. Mensen die klassieke muziek beluisteren kennen hem ongetwijfeld als componist, maar in de periode 1906-1912 heeft hij ook veel schilderijen gemaakt. Visioenen en veel zelfportretten. En zoals hij zei, ging het hem eerder om de blik, de ogen van de ziel.
Schönberg had een nauwe vriendschap met Kandinsky, die aanzien wordt als grondlegger van de abstracte kunst. Beiden wisselden ze schilderijen uit.

Rond 1908 plaatst Schönberg een mijlpaal in de muziekgeschiedenis: hij verlaat het tonaal systeem en stapt over naar atonale muziek. Het is net die stap, die Kandinsky inspireert om abstract kunst te maken. Kandinsky gaat daarna verder in zijn schilderkunst met abstracte schilderkunst; Schönberg zal zich na 1912 verder toeleggen in de atonale muziek. Eigenlijk is abstracte schilderkunst uit atonale muziek ontstaan. Dit werk van Schönberg 'Blik' dateert van 1910.

Het laatste  bekende muziekstuk binnen het tonaal systeem dat hij maakte was 'Verklärte nacht', een instrumentaal muziekstuk waarbij hij zich inspireert op een tekst van Richard Dehmel:
Een man en een vrouw maken een nachtelijke wandeling in een bos bij volle maan. Opeens biecht de vrouw op dat ze zwanger is, maar niet van hem. Ze heeft spijt en wroeging van wat gebeurd is, maar ook spijt omdat ze nu niet langer bij hem kan blijven. Na enige stilte zegt de man, het kind te zullen opvoeden en alles te geven alsof hij de vader is. Verklärte Nacht