https://www.youtube.com/watch?v=JqpdeCT9C3M

https://www.youtube.com/watch?v=awohNE9_9iw

Dit gedicht is door een onbekende officier van de Britse 7é Gepantserde Divisie (woestijnratten), geschreven.
En is vertaald door de Hr. Miel Beltgens, OVVer bij het 1é Verkenningspeleton Regiment Huzaren van Boreel

"Gedurende mijn tijd in West Java kreeg ik de Engelse versie van een gedicht in handen en heb nooit een Nederlandse vertaling gezien" schrijft hij "De naam van de Engelse officier was niet gegeven, dat was waarschijnlijk omdat hij toen bij de 'The Commision of Good Servies' was van de United Nations"

De heer Beltgens vond het gedicht zo goed,en het gaf de gevoelens an elke militair en de toestand in Indië zo goed weer, dat hij het altijd bewaard heeft.Hij vertaalde het gedicht, volgens zijn zeggen "hier en daar 'vrij', maar dat kon niet anders"


 

Ter ere van de 7 December Divisie

Heb geduld met mij, soldaten,
terwijl ik deze ode schrijf
ter ere van mijn wapenbroeders,
ontmoet op de eenzame weg naar Tasik
(Tasikmalaja)

Wij van de woestijn(rat)kennen de lege jaren,
de koorts en de droge wind
en de vlugge niet uitgesproken angst...

Eenmaal thuis,zullen zij zich herinneren
In de komende jaren
de 7 December
En het dreunen van de kampongdrums?

Wij kenden ook de lege dagen,
wij vroegen onszelf ook af, waarom.
In bittere,bloedige,korte gevechten,
wij onze kameraden zagen sterven.

Wij kenden ook de woede,
de verveling, de pijn in ons hart,
de zenuw-schurende teleurstellingen.
ook wij deden ons plicht.

Wij kenden ook de spanning,
op de nauwe paden in een hinderlaag,
de Brengunstoot en plotselinge Sten,
het verborgen geweervuur.

Hou je taai, soldaten,
wij,Desert rats, herinneren ons
de trots van het Nederlandse leger
de 7 December.....

vrouwelijke militairen van de T.N.I. (de vijand)

De "Kota Inten"op het punt te vertrekken met het eerste grote contingent mensen van de divisie. De historische datum was: zaterdag, 3 September 1949.

Monument van verzoening

Met verleden

‘s-Hertogenbosch heeft er een heel mooi gedenk-teken bij. Aan de Zuiderparkweg is zaterdag 9 juli 2004 het indrukwekkende Indiëmonument onthuld. Indrukwekkend vanwege zijn betekenis voor nabestaanden van de 35 Bossche militairen die in voormalig Nederlands Indië het leven lieten, maar ook door de boodschap van vriend-schap en vrede die de Deurnese ontwerpster Saskia Vermeesch erin legde.

Wat is nu eigenlijk de symboliek achter het ontwerp, waarin twee hoge zuilen en een half-ronde gemetselde muur opvallen? “Ik heb een beeld van verzoening willen scheppen. In gesprekken met oud-Indiëstrijders is het mij opgevallen hoe verzoenend zij staan tegenover het Indonesische volk. En in Indonesië merkte ik hoe verzoenend mensen daar tegenover Neder-landers staan”.

Saskia Vermeesch is van Indische afkomst en opgegroeid met rituelen en gebruiken in Indonesië, en verwijst daar vaak naar in haar beeldhouwwerk.

“Ik heb een tempel willen maken, een plek voor bezinning, gedenken, rust  en intimiteit.

Daarbij heb ik de sierlijke vormen van de Indonesische bouwkunst met de strakke lijnen van de West-Europese architectuur.”

Als grondvorm koos Saskia Vermeesch voor een cirkel, die half wordt omsloten  door een gemetselde muur in de vorm van een berg. “De muur maakt de plek intiem, maar niet gesloten. Voor de bergvorm heb ik gekozen omdat in Indonesie bergen heilige plaatsen zijn waar de goden wonen. De namen van de 35 overledenen zijn op bronzen plaatjes vereeuwigd in deze berg.”

Twee hoge bronzen zuilen fungeren als toegangspoort tot het binnenste deel van het monument. De vorm van deze zuilen wordt bepaald door een Indisch batikpatroon. “Deze toegangspoort is de overgang van de matriele wereld naar de immatriele wereld van goden en overledenen.”  

Saskia Vermeesch legde zaterdag zelf een lotusbloem bij het monument. “De lotus wortelt heet diep in de aarde en wordt in verband gebracht met de cirkel van het leven, van geboorte tot dood. Het bronzen beeeld in het monument, dat is geinspireerd op de vorm van een altaar, draagt een lotus die op het punt staat open te gaan. De jonge Indiegangers waren in de vroege bloei van hun leven. De bladeren van de lotus wilden zich juist ontvouwen. Helaas hebben ze zich voor deze jongens nooit mogen openen.”

Rondom het altaar is plaats om bloemen te leggen. In het beeld zijn twee uitsparingen gemaakt als kommen warin men bij herden-kingen water kan schenken en bloemen zonder steel kan laten drijven als een offer.

Een hartstenen halve cirkel draagt de tekst: Met alle respect voor ALLE gevallenen herdenken wij hen die ons ontnomen zijn tijdens de strijd in en om Nederlands Oost Indië en Nieuw Guinea van 1941 tot 1962  en de woorden  Laat ons bij jullie zijn.......wij moesten al zoveel missen

(dit artikel is ovegenomen uit het Brabants Dagblad van maandag 11 juli 2004)

"Het is moeilijk de atmosfeer te beschrijven, de tegenstanders waren nummeriek in de meerderheid en het ontbrak hen niet aan fanatisme. Wij konden het niet bolwerken. Terwijl er in Den Haag door "koekebakkers en "kruideniers"eindeloos werd gezwamd over Indië en de oorlog, twee onderwerpen waarvan zij geen enkel opzicht de realiteit kenden. Jan soldaat werd in dit zinloze gevecht de dupe. De beleidsvoerders traceerden zich op "vakantie"vliegreizen naar Indië, waar zij niet verder durfden te gaan dan een zwaar bewaakt luxe hotel in Batavia. Onder het genot van een stevige borrel, nasi goreng en een Indische rijstafel werd er opnieuw met "oogkleppen" op strategie gepland dat altijd op niets uitliep.

Dergelijke toestanden maakte het gesloof van de soldaten achter de sawahdijkjes en nachtelijke patrouilles moeilijk en trok een zware wissel op moraal en prestatievermogen. Zij werden afgescheept met beschimmeld aardappelmeel en keiharde kakies waarvan zij lamme kaken kregen, plus 94 cent soldij per dag. Mijn persoonlijke ervaring is, dat ondanks de armoedige verzorging, dat plichtsbetrachting en saamhorigheidsgevoel van hoofdzakelijk dienstplichtig personeel het halfbakke militaire apparaat in West Java met veel pijn en moeite op gang hebben gehouden."

met dank aan de de hr.B.

                                                   Tekst: P.Pruin
                  't  Tropenpetje.
                          I
Voor de oorlog was in holland reeds het streven,
Om aan Jan Soldaat een vlotter pak te geven,
Toen kwam het Engelse model,
Was bij de meisjes zeer in tel,
Maar hier in Indië aangeland,
Verdween meteen de charme, want......
                     Refrein:
Inplaats van 't Engelse of Canadees baretje,
Draag ik in 't apenland een lelijk hardgroen petje,
Ik zet het schuin en dan weer recht,
Maar het staat toch altijd even slecht,
Ik draag het ook wel op één oor,
En 't staat zo leuk achterste voor,
Die zakken op mijn heup staan volgens mij niet net,
Maar 't ergste van al vind ik die tropenpet.
                                I I
Een soldaat is steeds een grote vriend van kinderen,
En of hij knap of lelijk is, mag 'm niet hinderen,
Ik sprak laatst met zo'n aardig kind,
Ze was me heel niet goed gezind,
Want met zo'n tropenpetje op,
Heb ik beslist een boevenkop.
                             I I I
Terwijl wij over onze petjes zitten  kijven,
Zijn er ook nog lui, die zich in de handen wrijven,
Dat zijn de kleermakers, want,
Ze zien in ons een goede klant,
Er wordt de hele dag genaaid,
Opdat ons aanzien wat verfraait.

                                  Batavia, Januarin1947

Onder de bezigheidstherapie was ook het item "aardappels jassen"

De eerste brieven naar huis werden al aan boord geschreven

 Voor mijn vrouw
(demobilisatie)
Als op Gods dag ons leven herbegint,
zal 't leven van voorheen niet zijn geschonden.
Want, met eenzelfde band aan hem gebonden,
zal Hij het zijn die ons weer samenbind.
********
Wanneer jouw hoofd zich naast het mijne nijgt,
mijn handen om jouw smalle handen vouwen,
dan zal de dank aan onze wimpers douwen,
omdat de stem,te klein in 't danken, zwijgt.
********
Ik zal héél zacht uw ogen kussen en
nóg zachter dan voorhéén uw wang beroeren.
U aan mijn hand opnieuw ter bruiloft voeren,
zo, dat ik iedere vreugde weer herkén.
********
D.v.Roosmalen
Ergens in de tropen

30 - 7 - '49

Wij werden geroepen van huis en van haard,
te dienen ons volk en on land.
Wij zijn jong en krachtig,vol moed onvervaard,
en houden ons woord steeds gestand.
                         Refrein
Wij werken voor vrede,voor veiligheid en recht,
en helpen een volk uit zijn nood.
Begrippen waar iedere jongen voor vecht,
en waar Neerlands kracht uit ontsproot.
                         Refrein
Eens wappert dan vredig het rood wit en blauw,
te land ,in de lucht en ter zee.
Wij kunnen dan juichen,en weten: Onze trouw,
bracht Nederland ook weer de vree.

het refrein;
Pak aan dan, o jongens, ons volk ziet ons aan,
verwacht dat wij doen onze plicht.
Zeven December, dat is onze naam,
vooruit, want de taak is niet licht:
De naam van ons corps voor déer van ons land !
Zeven December, dat is onze band.

Nog zo'n eigengemaakte kaart

In Pondoksalam heeft 3-10 RI zelfs kans gezien een zwembad aan te leggen compleet met springplank

Op de driesprong van Kiaradoea was uit het niets de kantine De Kromme Spijker ontstaan. De sfeer had er veel weg van de gelagkamer in een dorpscafe

Briefkaart aangeboden door de Prianganse Burgerij
aan alle C  Div.  7 December.
Dit is een reproductie van de oorspronkelijke oorkonde

         STAF ESKADRON VAN HET              Amersfoort,  15 December  1946.
   EERSTE VERKENNINGS REGIMENT.         Prins  Bernhard  Kazerne

                                                 Aan
                                                 de Ouders,  Vrouwen en verloofden van hen
                                                 die behooren tot het Staf Eskadron
                   

                  Na  in  het  afgeloopen  jaar  tweemaal  enkele  mededeelingen  te 
    hebben  gedaan  aan  de  naaste  familiebetrekkingen  van  de  dienstplich-
    tigen  Huzaren  moge  ik  thans  tot  de  naaste  betrekkingen  van  alle  offi -
    cieren ,  Onder - officieren ,  Korporaals  en  Huzaren  behoorende  tot  het
    Staf   Eskadron   deze  brief  richten
                 Mijn  gedachten  gaan  terug  naar  de  maand  Mei  van  dit  jaar
    toen  enkele  Officieren   en   Onderofficieren ,  door  hun  detacheering  i
    Groot  Britannie  op  de  hoogte  gesteld  van  de moderne  Cavalerie  Wape-
    nen ,  bijeen  werden  gebracht  in  het  Staf  Eskadron  te samen  met  jonge
    kerels  die  een  spoed  -  opleiding  in  Engeland  in  minder  dan  een  jaar
    van  burger  tot  kaderlid  waren  gevormd .  Aan dit  Officiers  en  Onder - 
    officierskader  werden  begin  Mei  ongeveer  250  dienstplichtigen  toever - 
    trouwd .
                      Deze dienstplichtigen  zouden  worden  opgeleid  tot  goede  Huzaren ,
    Huzaren  en  Kader  zouden  samen  moeten  gaan  vormen  de  verschillende  oor -
    logsonderdelen ,  -  Regiment  Staf ,  Commando  Groep ,  Verbindings  Peloton ,
    Mortier  Peloton ,  Pag . Batterij  en  Verzorgings  Peloton  - , en  deze  eenhe - 
    den  zouden  dan  te  samen  zijn :  " Het Staf  Eskadron " .  Het Staf  Eskadron
    dat  als  een  onderdeel  van  het  I - Verkennings  Regiment  behoort  tot  de
    7  December  Divisie . 
                    De  reden  waarom  mijn  gedachten  teruggaan  naar  dat  eerste  begin
     is  het  feit  dat  met  de  a . s .  jaarswisseling  ook  ons  Eskadron  haar  bestaan
     met  een  geheel  nieuw  verwisselt . 

               Tot  op  Vrijdag  6  December  j . l .  verkeerde  ons  Eskadron  in  een 
      opleidingsstadium  in  Nederland ,  thans  is  dit  zelfde  Eskadron  met  in - 
      schepingsverlof  om  bij  aanvang  van  het  Nieuwe  Jaar  ook  een  nieuw
      leven  te  beginnen  door  scheep te  gaan  naar  Nederlandsch  Oost - Indie .
      Daar  wacht   het  Eskadron  de  taak  om  bij  te  mogen  dragen  aan  het   hand -
      haven  van  de  orde , het  herstel  van  het  recht  en  het  beschermen  van  hen
      die  nog  blootgesteld  zijn  aan  de  behandeling  van  diegene  welke  van  de
      Japanners  het  systeem  van  terreur  en  onderdrukking  overnamen .  Dat  wij
       zelf  bij  de  uitoefening  van  die  taak  niet  in  machtsmisbruik  zullen  ver - 
       vallen  wordt  U  verzekerd  door  onze  wettige  Regeering . Maar  meer  zeker - 
       heid  nog  zult  Gij , naaste  verwanten , vinden  in  de  wetenschap  dat het  Uw
        Zoon , Uw  man  is  die  gaat  naar   dat  warme , altijd  groene  deel  van  ons  Ko -
        ninkrijk .  Van   hem   kunt  Gij   U   niet   voorstellen   dat   hij   tot   machtsmis - 
        bruik  is  te  verleiden ,  van  hem  kunt  en  moogt  Gij  slechts  verwachten  dat
        hij  met  zich  mee  zal  dragen  onze  Nederlandsche  eigenschappen  van  vrij -
        heidszin ,  rechtvaardigheid  en   trouw ,  eigenschappen  die  hij  ook  in  Indie
        nimmer  zal  verloochenen .  Het  was  voor  deze  taak  die ons  nu  wacht  in  het
        nieuwe  jaar  dat  wij  ons  in  1946  hebben  getraind  en  het  is hierover  dat
        ik  U  enkele  woorden  zou  willen  zeggen .  

                 Deze  voorbereiding  heeft  van  het  Kader  een  enorme  inspanning
        gevergd ,  een  hoeveelheid  werk  en  een  hoeveelheid  te  verrichten  dien - 
        sten  waaraan  geen einde  scheen  te  komen .  Maar  deze  moeite  was  niet  te
        vergeefs  want  de  Huzaren hebben  telkens  opnieuw  bewezen  uit  het  goede
        hout  te  zijn  gesneeden .  Daardoor  zijn  in  de  afgeloopen  maanden  de ge -
        noemde  Oorlogsonderdelen   geen  namen  meer  gebleven  maar  zijn  zij  le -
        vende  werkelijkheid  geworden .  Het  zijn  eenheden  die  in  handen  van  de
        betrokken  Officieren - Commandanten  volledig  berekend  zijn  voor  hun  taak .
        En  dan  moge  U  onder  taak  niet  alleen  verstaan  de  eigenlijke  gevechts -
        handeling ,  maar  niet  minder  de  eischen  van  goede  geest ,  tucht  en  zelf
        beheersching  die  voor  al  deze  onderdeelen  noodzakelijk  zijn . 
                Onmisbaar  wil  men  de  zoo  wisselende  omstandigheden ,  soms  vol  af -
        wisseling   maar   ook  wel  eentoonig  en  neerdrukkend ,  met  eere  doorstaan ,
        willen  de  mannen  onder  al  die  omstandigheden  hun  zelfvertrouwen  en
        zelfrespect  nimmer  verliezen . 
                  Ik  schrijf  u  deze  dingen  omdat  ik in  de  afgeloopen  maanden  ontel -
        bare  bewijzen  heb  gekrgen  hoe  U  zelf   door  Uw  medeleven ,  door  Uw  be -
        langstelling  en  Uw  zorg  hebt   mede  geholpen  om  dit  resultaat  te  bereik -
        ken . 
             Gij  hebt  de  afwezigheid  van  Uw  zoon ,  van  Uw  man  met  opgewektheid
        tegenover  hem  gedragen  en  Gij  waart  hem  dikwijls  tot  groote  steun . 
                        Dit  geeft  mij  het  gevoel  van  dankbaarheid  jegens  U  en  het  geeft
        vertrouwen  voor  de  toekomst . 
                    Want  ook  daarginds  in  Indie  kunnen  wij  geen  van  allen  Uw  steun
        missen   en   het   is   goed   te   weten ,  dat   Gij   ons   dat    ieder   persoonlijk                             
        door  Uw  liefde  en  door  Uw trouw   geven  zal . 

                         Wij  zijn  in  de  laatste  weken  van  1946 ,  het Staf  Eskadron  is
            thuis  met  verlof .  Moge  U  in  deze  dagen  met  Uw  man ,  met Uw  zoon
            de  vrede  van  Kerstmis  vinden  in  Uw  eigen  huis ,  moge  deze  dagen
            U  sterken  voor  het  Nieuwe  Jaar   dat  ons  allen  wacht . 


                                                                        De   Commandant  Staf  Eskadron ,
                                                                                                                                      
                                                                                          de  Majoor , 

                                                                                           C Diemont
                                                    
                                                                                          ( C . Diemont ) .