Het is alweer twee weken geleden dat ik de wandelsloffen nog heb aangetrokken. Vorig weekend te moe, woensdag 11/11 een waterlek in mijn appartement, zo is het altijd wat. Diest en Eddy stonden op mijn programma voor vandaag. Maar ik voel mij weer zo moe, mentaal en fysisch. Maak dan maar een tekening van huis uit en geef mezelf een ‘schup onder het gat’. Stap naar de Abdij van Park en de heuvel van de Milsebaan op tot de kazerne van Oud-Heverlee. Langs de militaire begraafplaats naar het Arboretum, de parkeerplaatsen staan er overvol. Heerlijk zwerven dan door het bos in het gezelschap van gezinnen met hond en kinderen, mtb-ers ook. Dreefje in, dreefje uit, een leuke holle weg zet mij af bij de Zoete Waters. Ook hier is het druk ondanks de gesloten horeca zaken. Toch wel een akelig gevoel hoor ! Een klimmetje naar het hoogste niveau van de streek en dan genieten van die mooie herfstkleuren, wat kan het bos prachtig zijn. Ik flaneer door vele statige dreven, elk bankje in het bos wordt bezet door van picknick genietende koppeltjes. Ik wordt moe, mijn conditie is niet optimaal. Verlaat het bos bij de Herendreef en loop dan voorbij Arenberg (dat moet natuurlijk) terug naar huis. Heb toch weer 21 kilometer in de benen. Kan genieten van een gekke verwennerij, meeneem van Het Land Aan De Overkant, een vijftal gerechten, roze pittige zuurkool, ooit geproefd ?
Tot mijn niet geringe verbazing heb ik vandaag mijn 50ste wandeling van het jaar voltooid. Veruit de meesten uiteraard alleen en via knooppunten, maar ondanks die kniekwetsuur ben ik toch wel best tevreden. Coronaproof weer alleen op pad deze ochtend. Zeven minuutjes sporen tot in Wezemaal, had er maanden geleden al een relatief vlak parkoers getekend. Stukje steenweg van station naar dorp en dan het groen in. Doorgang versperd – neen gelukkig niet, er wordt een fietspad aangelegd naast het spoor. Ik loop vlotjes naar riviertje de Grote Losting en vervolg na wat huisjes kijken langs het water Over ’t Wad. Liep ik in een vorig wandelleven als eens een paar keer omgekeerd. Stap dan naar Rotselaar en zijn plas, Ter Heide genaamd. Heel wat activiteit hier met joggers en vissers, deze laatsten turend naar hun dobbers vanuit groene tenten. Het druppelt stilaan als ik de bewoning van Heikant inloop. Even wat villaatjes kijken nu en dan weer het groen in onderaf een beboste heuvel. Kruis wat wandelaars, ben blijkbaar tegendraads vandaag. Stukje steenweg en weer het herfstige bos in langs een beek, is de vallei van de Demer. Ik krijg de waterloop niet te zien, blijf onderaf in puur natuur lopen met een paar heel vettige stroken. Ik mis blijkbaar een afslag en raak niet meer bij de waterloop. Mijn linkerknie geeft intussen aan dat het welletjes geweest is voor dit weekend. Ik beslis de heuvels tussen Gelrode en Wezemaal voor een andere keer op te sparen. Doe iets wat ik bijna nooit doe, gewoon de steenwegen aflopen en een paar keer vragen of ik wel in de juiste richting wandel. Ben zes minuten voor de trein op het perron in Wezemaal. Stapte zo ongeveer 35 km dit weekend – den ouwe kan nog wel iets !
Het zijn bewogen weken & maanden. Nieuwe collega op het werk geeft er de brui aan na twee weken. Mooie jonge deerne die zelf haar werkuren wou bepalen ! Vrijdagavond dan de mededeling van de Overheid. We hangen meteen met drie aan de telefoon. Afspraken maken maar ook grappen en grollen, wij zijn een hecht team, er moeten alleen maar een paar vechters bijkomen. Vandaag dan om 09:00 bij de kapper nu het nog mag en om 10:00 al in Loonbeek. De gehavende linkerknie lijkt hersteld en dus gaan we er weer tegenaan, weliswaar met verband.
Langs de hoeve en de watermolen de glasheldere IJse volgen tot in … Neerijse. Het is prachtig zonnig weer, maretak siert alweer de bomen. Vanaf Afspanning De Kroon ga ik deze keer opwaarts. Voorbij het rustpunt van de IJsetripperstocht en langs mooie holle wegen de glooiende akkers in. Gele mosterd in bloei zorgt voor kleur. Af en toe kom ik een eenzame wandelaar tegen, verder niemand. De torens van Leuven priemen in de verte maar dat is voor straks. Wat kasseitjes horen natuurlijk bij een Brabantse tocht. Terwijl ik door de akkers op en neer loop kom ik uiteraard ook plassen en modder tegen. Het loopt fout ! Ik glij uit en kom een metertje onder het pad zachtjes in het groen ten val. Niks aan de hand maar ik ben wel mijn fototoestel kwijt, is niet meer terug te vinden. Pech onderweg maar geen lichamelijk leed en dat is het voornaamste. Een paar maanden dus geen foto’s meer want is geen essentiële aankoop. Vervolg mijn weg nu in dalende lijn naar Korbeek-Dijle, middels een prachtige holle weg.
Wat dan volgt ken ik uit het hoofd, naar het schattige station van Oud-Heverlee en langs de spoorbaan, onverhard & verhard tot in Egenhoven. Hupsakee onder de autobaan door en tot Arenberg & de Naamsepoort. Boodschappen doen in de erg stille Delhaize en naar huis voor een lekker stukje pladijs. De knie geeft geen krimp en ik plan dus morgen een 20 kilometer vanaf Wezemaal maar wel een vlak parkoers.
Een week later dan voorzien en ruim twee maanden na die plotse kniekwetsuur ga ik weer op pad. De kwellende linkerknie nog steeds goed verpakt maar ik leef op hoop. Hou mij intussen aan de eisen van Vadertje Staat en mijn werkgever, zo weinig mogelijk privé contacten en verplaatsingen. Ga dus deze zondag van thuis uit alleen op pad voor een eerste toertje. Heuveltje op langs Leuven-Centraal en de Philipssite, zeg maar de Leuvense Buitenring. Zakken naar Abdij van Park en even genieten van zijn vijvers. De Milseweg dan, zachtjes klimmend holle pad tot de kazerne van Heverlee. Kies hier voor onverhard, aanvankelijk langs erg laag en nog steeds niet verdord maïs. Heverleebos dan op dit uur een echte honden uitlaat zone. Vanaf het militaire kerkhof een fietspad met rode beuk die zijn kleur verliest, de herfst doet zijn intrede. Aan de overkant van een steenweg het Arboretum en een drukte van belang, geen parkeerplaatsje meer vrij. WSP nadrukkelijk aanwezig met wat hun Halloween tocht blijkt te zijn, met vuurrode pijlen. Ik loop mijn uitgezette knooppunten door het statige beukenbos. Kom zo uit bij de villa’s van de Herendreef en zak naar het kasteel van Arenberg. Nog een paar kilometer te gaan over de Geldenaakse vest. Heb 12,5 kilometer op de teller staan en de knie deed het goed. Beetje moe maar de recuperatie treedt snel in. Koers kijken dan en vloeken als die Ollanders ons brave Vlamingen weer eens te snel af zijn.
Heb nog eens een vrije maandag en waag mij aan een tweede tochtje. Negen minuutjes met de trein tot het schattige stationnetje van Oud-Heverlee. Stap langs het deels kasseitje tot The Shelter en de Dijle te Korbeek-Dijle (uiteraard). Volg even het water maar kies dan voor het groene lusje langs Dam. Terug naar de hier weidse Dijlevallei en het Ormendaalpad. Zet mij af bij de E40 en zijn ruime, nu haast lege, parking. Het dijkje op dan, linea recta tussen de moerassen en waterloopjes van Egenhoven door. Ja ik kom weer bij Arenberg uit ! Boodchappen doen in den Delhaize van de Naamsepoort. Ben plots ‘perte total’, sleep mij de heuvel op naar de Geldenaaksevest en zak tot de Tiensesteenweg, mijn thuis. Ben toch wel tevreden met die 23 km in twee dagen. De fysieke conditie is wat dunnetjes, het lichaamsgewicht wat steviger. Moet aan gewerkt worden deze winter om weer het juiste evenwicht te vinden.
Wij IJsetrippers organiseren onze eerste officiële wandeltocht van het jaar rondom het prachtige Huldenberg en maken er meteen een tweedaagse van. We bieden drie lussen aan voor een totaal van 20 kilometer. Een toch wel vreemde opstelling in de startzaal met scanning, kassa en afstempeling op een rijtje. Een team stewards ook en de ontsmettingsploeg. Uiteraard allemaal met mondmasker op en werkshiften van twee uur. Helaas geen catering en dus een korte passage van de deelnemende wandelaars, bij wie er toch dikwijls een leuke korte babbel afkan. Er zijn in het centrum van de gemeente trouwens drankgelegenheden genoeg. Ook opvallend dat de wandelroutine weg is en ongeveer 10% zijn lidkaart niet bij heeft, we zijn begrijpend en coulant. Ik ben vandaag scanner van dienst. Wat ons allemaal opvalt is hoe strikt ALLE wandelaars de Covid regels naleven, social distancing, handgel, mondmaskers en gepijlde route doorheen het gebouw, ze worden perfect nageleefd. Een hartelijk dank U aan al onze gasten. Hadden we gehoopt op 150 deelnemers vandaag, Odette heeft ons tegengewerkt en we blijven steken op 116. In Huldenberg heeft het nochtans van de ganse dag nauwelijks geregend maar vooral ten westen van Antwerpen & Brussel was het blijkbaar ‘ruig’. Morgen zou er van de woeste dame geen spraak meer zijn en hopen we 250 wandelaars te mogen begroeten. Onze generale repetitie van vandaag liep intussen perfect.
Het regent pijpenstelen rond 07:30 in Leuven, ik vrees het ergste voor onze tocht vandaag. Maar kijk, vanaf 08:00 blijft het droog en de eerste cijfers van het aantal deelnemers zijn bemoedigend als ik in Huldenberg aankom rond de klok van 10. Ik neem de laatste twee shiften als kassier voor mijn rekening en help een uurtje met de opruiming tot de bus naar Leuven van 16:18.Hadden wij over de twee dagen op 400 wandelaars gehoopt, het werden er 424. Wij zijn dus heel tevreden. Het team bestaande uit Wilfried als coördinator, een scanner, een kassier, iemand voor de afstempeling, enkele stewards & een ontsmettingsteam werkte vlekkeloos. Het was leuk om doen. Ik heb heel wat zaken vastgesteld tijdens deze twee dagen :
Vele wandelaars zijn maar wat blij na zes maanden opnieuw sociale contacten te hebben aan de inschrijftafel en de vertrouwde pijltjes terug te vinden
Er was massaal disclipline en respect voor de Covid maatregelen die wij moesten nemen
Meerdere clubbesturen kwamen een kijkje nemen en leken interesse te hebben om ook zelf iets gelijkaardigs op te starten
De neringdoeners in het dorp hadden zeker in de namiddag overvolle terrassen dankzij de wandelaars, want wij mochten geen catering geven
Zeker ook de weer eens vlotte samenwerking bij de Trippende helpers, wat was het plezierig weer eens lid te zijn van dit team.
Het was heel leuk veel vertrouwde gezichten terug te zien na zes maanden sociale eenzaamheid. Ben weer eens fier een IJsetripper te zijn, wat we dit weekend onder leiding van Wilfried presteerden was echt wel perfect. Vervolg eind november ?
Ik maak een woelige nacht mee, denkelijk wegens oververhitting van het vege lijf. Vertrek dan ook met flanellen benen richting Blanden waar Wim op mij wacht. Het halfuurtje in de gekoelde bus doet mij deugd. Een deel van de drankvoorraad verdwijnt in de frigobox en we gaan op pad vanaf museumtoren De Torenvalk. Over enkele vlonders en half verhard richting Meerdaalwoud. Al is het nog maar tien uur, de Koeren Ploert geeft al van jetje. Een lange rechte bosstrook wordt vervangen door een soortgenoot maar in open zon langs een toch wel groot veld met prinsessenboontjes die trachten te groeien. We stappen langs een paar wijngaarden en pikken een leuke holle weg op, het parkoers golft dan weer lekker op en neer. Genieten daarna van lange rechte beukendreven en duiken naar het kasteel van Vaalbeek. Een zachte bos klim, wat dito vlakke paden en een paar lieflijke kasseitjes loodsen ons terug naar de boontjes, zei het dat we van een andere kant komen. Terug naar de Torenvalk, hebben er 10 kilometer opzitten.
Behoorlijk bijtanken, gelukkig is er hier een openbaar toilet en kraan met koel leidingwater beschikbaar. Terug de vlonders op maar een hele andere richting uit deze keer. Houten brug over de Naamsesteenweg die van hier naar Hamme-Mille leidt. Vals plat dan over heerlijke beukendreven. Terug de steenweg over middels een tweede houten brug en ik weet dat ik nu moet opletten. Heb mij al danig verslikt in de knooppunten 112 & 111. We gaan er feilloos doorheen deze keer. Pittige klimmetje en afdaling door een sparrenheuvel, was niet zo bedoeld maar we behouden het wel in ons parkoers. Schitterend wandelen ook langs manshoge varens. Zwerven nu door de haast absolute stilte van het woud, kilometerslang genieten onder ons tweetjes, geen mens kom je tegen. Halverwege de lus een ruime bank bij een groenige vijver, ideale pauze voor een zondagtocht. Haast onmerkbaar zijn wij naar een laag punt in het landschap gezakt en krijgen dan ook een stevige en kronkelende klim te verwerken. Ik ben even erg zwijgzaam, heb mijn adem nodig voor de inspanning. Boven gekomen moeten wij allebei lachen, hé dit was een leuke verrassing! Stilaan afsluiten nu langs de afrastering van de voormalige DOVO kazerne. Uitbollen zoals daarstraks over een brede bos laan en de vlonders in de hitte. Bijtanken dus nog eens en ik neem afscheid van mijn maatje. Dit is een leuk parkoers met vooral de tweede lus als verrassing. Moet 40 minuten op de bus wachten en drink in die tijd zowaar een liter water. Thuis gekomen hou ik alles potdicht, heb mijn les geleerd vorige nacht. Morgen terug in de airco van Zaventem …
Covid-19 en de zomerse hitte doen ons besluiten geen Omloop noch ledentocht te organiseren vanaf Overijse vandaag. Maar Wim en ik, wij gaan op pad, verkennen voor de volgende weken. We spreken af bij het station van Sint-Joris-Weert vandaag, mijn maatje staat mij op te wachten als ik van de trein stap, kwartiertje reizen vanaf Leuven. Twee lussen van ruim 10 km staan op het programma. Voor de eerste al snel de bebouwing uit en de Dijle opzoeken. Een strook stroomafwaarts die we zelden bewandelen en dan aan de grens van de Doode Bemde tot de samenvloeiing met de Ijse. We pikken dit riviertje op en een eerste pittig klimmetje volgt, de afdaling is navenant. Langs de Witte Hoeve in Neerijse met zicht op de merkwaardige kerk met twee torens en dan langs het kasseidreefje met de Japanse kerselaars. We pikken opnieuw de Ijse op richting Loonbeek. Ons Heer is blijkbaar boos, grommelt luid boven onze hoofden. Ik heb een regenjack bij, Wim ook … maar in zijn auto! We gaan klimmen door het Margrijsbos en de hemelse spetters glijden van ons af. Nat blijven we als we onze weg vervolgen door een bietenakker, wel nat van het zweet en gordijnen van regen in Leuvense richting. Mooie koele afdaling naar Wolfshagen en dan uitbollen tot café In De Rapte. Gezellig onder de parasol lekker beschut tegen een toch wel stevige plensbui. Pats Boem de bliksem slaat in op de hoogspanning van Den Ijzeren Weg, en kraken dat zulks doet !
Wat later dan verwacht gaan we weer op pad. Heerlijke klim door een parel van een holle weg en dan zwerven door een sparrenbos. Steken de parking van Speelberg over en ik weet dat hier markeringen ontbreken. Wij maken nu een heuse boswandeling met her en der wat open plekken, weilanden of maïs. Passeren een paar wijngaarden en het kasteel van Vaalbeek, netjes opgeknapt. Weer genieten van bosstroken en jong groen. Van regen geen sprake meer en het wordt weer warm. Dwars door een andere strook van Vaalbeek (bij het kruisbeeld) en een kasseitje op. Geen markeringen meer, we zakken terug naar ons uitgangspunt. En toch lopen we juist, nog een klimmetje extra Mark ! Koppig rechtdoor lopen levert ons de juiste merktekens op. We gaan weer genieten van het bos, straks vlakke paden dan weer leuke holle wegen. Komen weer bij de parking van Speelberg uit en gaan door die schitterende holle weg zakken tot In De Rapte. Had ik aanvankelijk een derde lus gepland, mijn lijf zegt dat het in deze hitte genoeg is geweest. Morgen doen we het met ons beidjes nog eens over vanuit Blanden.
Vandaag verkennen we dus onze alternatieve Omloop te Overijse. Cecile heeft meer dan de smaak te pakken en vergezeld Wim & mij voor twee lussen. Om van de Markthal weg te komen moeten we uiteraard klimmen, een eerste keer naar … de Heuvelstraat. We lopen voor het gemeentehuis door en duiken via een poortje een kasseitje binnen. Wim, onze IT-er van dienst, twijfelt even en stuurt ons het Kardaantje op, lekker potig. We dalen weer langs Egmont & Hoorn. Blijkt toch niet juist te zijn en we schrappen de eerste helling. Effe zakken langs de Ijskelderstraat en dan de Kalvarieberg op. Opnieuw zakken naar de Ijse doen we langs de Puttestraat. Een eindje aan de waterkant en dan weer een klimmetje. Door de velden blijven we maar vlakke en andere stroken afwisselen. We keren nog eens terug naar de Ijse en gaan er nu een heel eind lekker vlak parallel mee lopen door het bos. Uitstel is geen afstel en er volgt een joekel van een beklimming naar Het Bisdom, denkelijk de zwaarste voor vandaag. Terug naar het water via de Grotstraat en lekker uitbollen langs onder meer het Gemeentehuis. De eerste zeven kilometer zitten er op en de schoofzak wordt aangesproken.
Lus 2 begint geniepig. De durvers nemen een lastige trap ik bedwing de steile Schavei over tarmac. Smalle paadjes en stille straten voeren ons dan nog maar eens terug naar de Ijse. Maar dan komt de Hagaard aan bod, stevig klimmen in het bos. Even pauzeren langs pas geoogste graanvelden, een korte nijdige klim langs de autobaan en rustig verder stappen langs voetbalvelden en blozende pompoenen. Nog wat kassei onder de voetzolen en uitpuffen tot de Markthalle met 14 kilometer op de teller. Voor Cecile is dit voldoende en ze neemt afscheid. De twee musketiers hebben nog 9 kilometer voor de boeg.
En het is meteen weer raak ! De Loensdelle op tot de lokale atletiekpiste, pittig. Maar dan wordt het een tijdje rustig door geschoren velden en langs tarmacjes, we wandelen zelfs letterlijk door een weiland. Kon natuurlijk niet blijven duren en er volgt een lange, zei het zachte, bos klim tot een steenweg. Opnieuw heerlijk golvend door de weidse akkers dan langs onder meer de Rotweg en weer dalen via de Grotweg. Het venijn van deze lus zit hem echter in de staart ! De laatste paar kilometer nog nauwelijks een meter vlak, steeds maar weer op en neer, korte nijdige stukjes die de laatste jus uit de benen halen. We komen voldaan aan bij de Markthalle. Dit is best wel een pittige tocht waar menig ‘cartouche’ zal afgeschoten worden door de deelnemers. Gaan toch even afstemmen of het raadzaam is dit parkoers te wandelen bij meer dan 30°C, we zien wel.
W & W willen strengere regels voor onze zondag wandeling, ik heb het daar vreselijk moeilijk mee omdat we nu al weken met bijna dezelfde groep op pad zijn. Groepen van 10 wandelaars en geen caférust meer, ik vrees dat de ziel uit de wandeling is. Met lood in de benen op de bus tot Tervuren, ik heb mijn clubgenoten beloofd hen vandaag op sleeptouw te nemen en belofte maakt schuld. Drie-en-een-halve kilometer meestal bergop tot de kerk van Duisburg. Wim vermijd heel slim Pachthof Stroykens, onze geplande rustpost. Hij neemt de eerste groep ik volg 100 meter verder met de tweede. Al snel komt een eerste kasseitje, dalend naar een schat van een vergezicht. We dwalen verder onverhard door de velden en zijn vele holle wegen, het parkoers golft dus ook op en neer. Op een smal pad dat wij stijgend lopen komen enkele mtb-ers naar beneden. Samenhorigheid tussen sporters is de wederzijdse norm en dat doet iedereen deugd. We stappen stilaan richting Vossem en gaan er uitgebreid genieten van riviertje de Voer. Dit zet ons stroomopwaarts af bij de vijvers van Tervuren waar groep één een picknick improviseert. Doen wij uiteraard aan mee en de interpersoonlijke afstanden ? We laten hen terug vertrekken en stappen even later heerlijk langs de vele waterpartijen en beukenbossen. Opvallend veel jonkies op het water en zelfs een nog broedend waterkieken. Finaal weg van de vijvers en klimmen langs de steenweg die ik vanochtend al liep. Kasseitje dwars door de golfterreinen van Landsverdediging. Helaas nu een lange klim door een straat maar ik weet dat het niet anders kan, liep hier enkele maanden geleden op mijn ukkie nog verloren. Nu de juiste veldweg in en een laatste klimmetje verorberen tot de imposante kerk van Duisburg. Bookes opeten op een bankje of een muurtje, gelukkig is het zonnig en niet te warm.
Vallen terug van 18 naar 13 wandelaars voor de tweede lus. Vertrekken allen samen langs … Pachthof Stroykens, een mens zou er dorst van krijgen ! De groep valt al snel uiteen en ik vorm de achterhoede met Christine, Chantal, Marc en de woef. Netjes volgens de nieuwe regeltjes dus. We stappen nu naar de befaamde lindeboom met zijn kapelletje in de schaduw. Dan kasseitjes dokkeren hoog boven Eizer. Als we door open veld wandelen wordt het zwerk wel erg donker. Cécile voorspelt regen, Wim & ik zweren dat af. Het zal bij spatters blijven. Opnieuw een kasseitje, what goes down must come up en dan zakken door een bos tot een geïmproviseerde drankpost bij enkele huizen. Langs Lindaal dan rustig tarmacje naar het centrum van Eizer. Naast de dorpskerk door vlak langs weilanden en een bosrand. Klimmen ! Lang zacht heuvelpad dat er goed bijligt, hebben wij ooit anders gekend. De achterhoede piept. Even nog vals plat door het beukenbos tot een in onbruik geraakte metalen toren. Nog wat struinen door de uitloper van het woud en dan langs de bebouwing van Terschuren naar het hoogste punt van Duisburg. Wim bouwt er nog een extraatje aan langs twee watertorens. We komen weer bij Stroykens uit en zes wandelaars hebben blijkbaar een tong als schuurpapier en stoppen er meteen. De anderen lopen door en we krijgen een gesmaakt cadeautje uit de moestuin van Ghislaine.
Ik stap terug naar mijn bushalte in Tervuren en mag er 50 minuten op een bankje van De Lijn relaxen. Was zeker een verdienstelijke tocht van Wim, Duisburg is niet de makkelijkste plaats om starten in Zuid-Dijleland. Morgen gaan we met Cécile op verkenning voor drie lussen vanaf de Markthalle in Overijse. Wat het daarna wordt weet ik niet. Moet door absurde Covid-19 maatregelen in de Provincie Antwerpen de rest van de maand Augustus ook op maandag werken. Doe dit graag voor de collega’s als is de reden waarom niet echt te verrechtvaardigen maar daar kunnen zij niets aan doen. Wilfried & Wim zijn noodgedwongen aan zet voor de IJsetrippers.
21.07.2020 Hagelandse Heuvels tussen Kessel-Lo & Sint-Pieters-Rode
Er is geen ‘Drache National’ voorspeld vandaag en dus trek ik er in mijn eentje op uit voor een wandeltocht van 35 kilometer. Vertrek van thuis richting Leuven – station en het weelderig van graffiti voorziene Burgbergpad. De aanloop gaat verder tot het Provinciale Domein, ook al in Kessel-Lo. Heb bij mijn eerste knooppunt al 2,6 kilometer op de teller staan. Draai rechtsom de plas en heb heel wat moeite om knooppunt 42 te vinden. Wordt geholpen door een parkwachtster die ook niet erg zeker van haar stuk is maar haar idee bleek het juiste te zijn. Weg uit het park en wandelen langs het Kloosterdijkpad, de abdij van Vlierbeek rechts laten liggend. Een populierenlaantje nu en een lekker fris windje, gewoon rechtdoor lopen over een tarmacje dat meer voor fietsers bedoeld is. Ik kom op grondgebied Linden uit en loop door een eerste bosje, de aanzet tot Lindenbos. Heerlijk golvend flaneren over een niet al te moeilijke route die mij finaal afzet bij een wijngaard en de kerk van Linden. Even een foutje bij een kerkweg en dan middels een kasseitje weer het bos in, het Vossenstraetje. Bij een kruising in de velden geen indicatie, ik gok voor rechtdoor en dat blijkt juist te zijn. Passeer een imposante watertoren en ga meer velden & kasseitjes lopen richting Sint-Pieters-Rode. Tarmacje van de Houwaartsebaan wisselt af met veldwegen tussen hoog rijpe granen & volwassen maïs. Weer wat tarmac, dan kassei en tenslotte half verhard, ik dokker door het landschap een verdieping of twee lager maar zonder markeringen. Gelukkig komt er een gezin met het intussen befaamde blaadje in de hand uit de andere richting. Ja, ja, mijnheer, loop maar gewoon de Schubbeekstraat af tot helemaal aan een steenweg. Ik wordt voorbij gelopen door een wandelaarster die duidelijk te snel is voor mij. What goes down must come up en ik klim stilaan door de velden weer omhoog onder meer langs rotend vlas. Tussen de velden door kleine woonkernen en al eens een hoeve. Ik geniet van het landschap en de vele wegen & paden die ik niet ken. Kom uit bij een klein spaarbekken waar ik ooit al eens passeerde en kan even verder bij een blauwe kapel even rusten op een lommerrijk bankje, heb 20 km op de teller staan.
Net als ik verder trek nemen twee dametjes, ook met knooppuntenbriefje in de hand, mijn plaatsje in. Nog even door de felle zon in open akkers en dan een parel van een holle, donkere weg. Open graspad en opnieuw hol zakken tot het Dutselhof, een imposante villa die al een tijdje leeg staat. Het Chartreuzebos doemt voor mij op. Welke kant je ook kiest, klimmen zal je en vrij pittig ook. Met dit droge weer geen probleem. Dan heerlijk flaneren over vlakke boswegen met helaas die verraderlijke kiezels onder de sloffen. Finaal dus zakken naar een vallei, rustig aan. Ik loop nu lange tijd een tarmac parallel akkers en met de Kesselse Bergen aan de overkant. Even nog een klimmetje door een bosje en definitief zakken langs prachtige holle wegen, een lang stuk kassei ook. In de akkers lijkt mij de patatoogst mislukt, nauwelijks loof aan de planten en het onkruid dat hoger staat. Loop een extraatje langs wat achterafjes en kom opnieuw in het Provinciaal Domein uit. Pauze op een bankje aan het water. Heel wat gezinnen met kleine kinderen passeren de revue, vakantie in eigen streek ? Nog een kleine drie kilometer en ik ben weer thuis, moe maar voldaan want veel mij onbekende paden ontdekt. Morgen bekend terrein … Zaventem.
