Ouderdom en verzuring.

Oudere mensen hebben een leven gevuld met positieve en negatieve ervaringen achter zich. Al naargelang het karakter van de persoon en de aard der gebeurtenissen kunnen bepaalde zaken zwaarder doorwegen dan andere. Veel mensen weigeren halsstarrig sommige negatieve aspekten van het leven te aanvaarden en houden het bij “’t Staat niet in de krant ? Dus is het niet gebeurd.” Velen durven zelfs niet eens meer voor hun mening uitkomen en hebben na enige tijd zelfs geen eigen mening meer. Zij die de Wet kennen weten dat ge uw eigen mening moogt uiten, maar dat ge ze niet moogt hebben als die met de officiële versie niet overeenkomt. Zij zijn het gewoon geworden om de tanden op mekaar te houden tot ze op de duur als mens helemaal verzuurd zijn. Hij houdt steeds minder en minder rekening met zijn medemens. Ik weet niet zo goed of dit een uiting van wraak is, maar het is toch grotendeels het gevolg van het feit dat de overheid weinig of geen rekening meer houdt met de kleine autochtoon, die figuurlijk meer en meer gewurgd wordt en bulkt van de frustraties. En met hem zijn kinderen. Verdraagzaamheid is helaas begrijpelijkerwijze heden ten dage ver te zoeken. Gerechtvaardigd wantrouwen in de overheid is normaal geworden. Maar niemand doet er iets aan. Is dit op de duur geen voedingsbodem voor een burgeroorlog ?

Ramuntxo