Hoe in de avond zacht de klaarte glijdt de bomen obstakelend horizonten kleuren en wij onstuimig en van alle zorg bevrijd likkend de regen proeven en zijn wondere geuren
Hoe wij vanonder een grijs flanellen sprei als een Debbie en Gene door de druppels springen en buitengewoon vals maar zo intens blij over dansen en regen en echte liefde zingen
Hoe ik goed gek en waarschijnlijk te oud mij net nu niet stoor aan al die vragende blikken en juist datgene doe waardoor jij van me houd tussen deze oma en jou zal het toch altijd klikken
©
|