Ik zie haar staan, stralend van onschuld.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Haar blonde haren werden - voor deze gelegenheid - in een heerlijk, speels kunstwerkje opgestoken, en ze heeft een lach op haar gezichtje waardoor Hij, diegene waar het vandaag allemaal om draait, al haar kattenkwaad en andere ‘zondekes’ op slag vergeeft. Daar ben ik wel zeker van!

Ze is zo mooi! Klein en fijn als zij is, lijkt ze zoveel jonger dan de meesten van de andere communicantjes, maar in haar prachtige kleedje en met die ogen vol verwondering om het ‘grote’ gebeuren, lijkt ze nu op een engeltje dat zeker haar hemel verdient.

Het leven is een feest!

Op een dag als vandaag besef ik hoe gelukkig ik kan zijn om dingen, gebeurtenissen waar anderen misschien klakkeloos aan voorbij gaan.

Nooit heb ik vermoed, toen ik zelf nog zo klein en onschuldig was, dat ik ooit een oma zou worden die stapelzot zou zijn van haar kleinkindjes.

Als in een droom danste ik door het leven, soms met wervelende pasjes en in een roze tutu als de dagen zonnig waren, maar af en toe brachten slecht nieuws me ook wel eens aan ’t wankelen.

Maar dit geluk is sprankelend, fris en zo vol energie, dat er bergen kunnen worden verzet.

Zie haar daar nu staan en … zie mij nu hier zitten, stràlend.

Vandaag dansen en zingen al deze kindjes ter ere van hun Jezus, die van bovenaf glunderend zit toe te kijken. Hij weet dat ze het menen als ze zeggen dat ze spijt hebben over al die fouten die zij maakten in hun leven. Hij gelooft hen als ze beloven hun best te doen en hun mama te helpen ‘met de afwas, het stofzuigen, het eten maken en hun papa mee zullen helpen in de tuin.” Hij is overtuigd van hun goede wil en oprechtheid en toch weet hij ook dat ze, ondanks hun voornemen, straks of zeker morgen al weer uit hun rol zullen vallen.

Het zijn immers kinderen van vlees en bloed en ik heb vandaag zo vaak gehoord dat Hij een grote kindervriend is. Dus dan weet Hij ook dat ze niet anders kunnen. Ze zijn immers ècht, geen poppen.

Deze week had ik nog een ‘serieus’ gesprek met mijn ‘kleine’ meid, of mag ik haar nu niet zo meer noemen?

Na één van die voorbereidingen vertrouwde ze me toe dat ze die dag al een hostie had gekregen in de kerk van mijnheer pastoor. Na mijn vraag hoe deze smaakte, antwoordde ze ‘een beetje als karton’. Lekker leek zij deze niet te vinden!

Na mijn ‘deskundig advies’ dat de èchte hostie, bij haar communie zelf, veel beter zou smaken als die proef-hostie, bleef zij vol verwachting uitzien naar de grote dag en het bewijs!

En wat blijkt nu: oma had gelijk! Een beetje toch, want over de smaak valt, volgens haar, te redetwisten, maar in haar stralende kijkers zie ik nu de euforie en het geluk om deze grote belevenis.

Na de mis komt ze op me toegelopen en als ik haar in mijn armen sluit en haar gelukwens, voel ik weer die liefde tussen ons.

Mijn kleine, grote meid. Mijn betwetertje en snedig mondje; mijn heerlijke spring-in-’t veld en grapjas; mijn ernstig denkertje en knuffeltje: ik zie je zo graag.

Als we na de mis naar hun huis gaan om er een gezellige feestdag van te maken, dan regent het niet meer. Het is ook niet meer dan normaal dat die sluizen van hierboven even worden stilgezet om jou en al die andere kindjes te bedanken voor al die gebeden, liedjes en spontane lofbetuigingen.

Maar jij blijft toch dicht bij oma en wil haar hand niet loslaten.

Even ben je weer die wat verlegen jonge dame, die zich bewust is van al die bewonderende blikken van zoveel mensen.

Blakend van trots streel ik je haren en trek je dicht tegen me aan. Heel even. Dan deel ik je weer met al die anderen, al diegenen die je ook zo graag zien. Ik ben immers niet alleen!

Soms hebben wij die tijd-tussen-ons-tweetjes echt nodig. Ook als je bij ons thuis komt uit school en mama en papa nog werken. Dan is er ook dat gezellig-samen-thuis gevoel.

Ik hoop dat het zo mag blijven, ook al weet ik dat dit niet kan.

Want jij gaat later je eigen weg. Zo hoort het ook! Al mag het, wat mij betreft, toch nog even duren …

Lieve Yentl en alle andere communicantjes of kindjes die hun lentefeest vieren: ik wens jullie een hele dikke proficiat en ongelooflijk veel geluk in jullie leven!

© Ive