|
De rozen zullen niet
meer bloeien, mamxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
hun schoonheid werd
vakkundig gecastreerd
ons mooie huis oogt
zielloos en verweerd
de schommel bengelt
aan gerafeld touw
Ze lieten niet eens
iets heel, mam
de poel en blokhut vol
jeugdherinnering
van toen ik blootsvoets
dikkopjes ving
de blauwe regen
bellefleurt niet meer
Het is die weemoed,
dat besef, mam
want vroeger is er nu
al lang niet meer
al ruik ik die zoete
rozen altijd weer
en ook jou heb ik zo
lief, mam
© ive
|
