Het werkt op iedereen z'n systeem, dat grijze weer en die mist. Gisteren had ik er veel last van en heb de hele dag niks an De heb niks anders gedaan dan op de pc zitten tokkelen. Deze morgen heb ik mezelf heel streng aangesproken en heb dan maar de afwas gedaan die gisteravond was blijven staan. Ik heb ook nog broodpudding gemaakt. Dat streng toespreken heeft wel iets opgebracht, maar toch minder dan ik gedacht had. Misschien lukt het me morgen beter. Wat me wel opbeurt is dagelijks naar mijn vogeltjes kijken in de tuin. Ik heb daar allerlei zaden en noten opgehangen en ze zijn er verzot op. De silo met zonnebloempitten is zeer geliefd en de pitten zijn binnen anderhalve dag allemaal op. Ik heb dekseltjes van confituurpotten tegen bomen bevestigd en daar smeer ik dan om de zoveel dagen pindakaas in. Dat is een heel festijn, de pitten zijn voor heel even vergeten. Ik ben ervan overtuigd dat ik in het voorjaar de dikste vogels van het hele domein heb .
We zijn nu drie jaar verder na mijn laatste stukje hier op de blog. Een eeuwigheid als je het goed bekijkt. Er is zoveel gebeurd, in goede en in minder goede zin. Op de foto zie je Lisa-Marie, mijn oogappel die volgende maand alweer 8 jaar wordt. En de baby is Angelique, mijn tweede kleindochter. Zij wordt volgende maand 1 jaar. De twee zusjes zijn dol op mekaar. En ik ben dol op hen... mijn schattekinderen.
Hendrik heeft met Amber gepraat. Het is allemaal nog veel erger dan ik dacht. Robin, Kirsten en Amber (van Vanja weet ik niet zeker) vinden dat ik hen altijd al "emotioneel verwaarloosd" heb. En Kirsten zou zelfs gezegd hebben "ik heb geen moeder meer". Ik voel me zo leeg, zo alleen. Na 30 jaar van miserie en hard werken om het hoofd boven water te houden. Ik heb het al die tijd uitgehouden omwille van de kinderen. Had ik alleen naar mezelf gezien, ik zou jaren eerder mijn huwelijk hebben beëindigd. En nu, nu ik een heel ander leven heb, en eindelijk tijd om me met de kinderen bezig te houden, trekken ze zich van me weg. Alleen verwijten, geen mogelijkheid tot praten, laat staan iets uitpraten. Het is een slag in het gezicht. Ik heb zo hard mijn best gedaan, maar blijkbaar was dat niet genoeg. Alleen Dagmar is er nog. Maar toen ik haar gisteren vertelde wat ik had gehoord kreeg ik enkel als antwoord "luister daar niet naar". Ik heb altijd gedacht dat mijn kinderen van mij hielden, maar dat blijkt dus niet zo te zijn.....
Ik kan mezelf niet goed meer volgen. Meestal gaat het redelijk goed, ik neem nog altijd dezelfde medicijnen, probeer alles zijn normale gangetje te laten gaan. En toch, zonder dat er meteen een aanwijzing voor is, ga ik nu en dan de dieperik in. Zoals nu. Ik heb weer constant zin om te huilen, voel me miserabel, heb eigenlijk in niks zin. Alleen het besef dat ik al zo lang Lisa-Marie niet gezien heb is blijkbaar genoeg om alles weer negatief te voelen en te zien. Dat is nu al 2,5 maand geleden. Ook het besef dat, behalve Dagmar, de andere kinderen zelfs niet één keer contact met me gezocht hebben, gewoon om eens een babbeltje te maken. Ik voel me weer in de steek gelaten en zie geen kans om deze gevoelens en gedachten te verwerken. Hoe begin je aan zoiets? Het groei-journaal waar ik mee moest beginnen lukt gewoonweg niet. Het is meer een opsomming van "en zij dit en hij dat". Ik zou moeten leren om mijn wezen te bekijken, mijn gevoelens te benoemen enz. Dat zou ik elke dat in mijn groei-journaal moeten noteren. Maar de ene dag heb ik daar de tijd niet voor en de andere dag ontbreekt met de moed. Dan wil ik liever hangen en liggen zonder ook maar een vinger te verplaatsen. Tijdens de cursus lijkt het allemaal zo simpel en heb ik weer de moed om verder te proberen. En thuis gekomen val ik in een zwart gat. De afspraak die ik gemaakt had met Lydia heb ik moeten verplaatsen. Dat had ik tot 2x toe via mail gedaan maar heb daar niet eens antwoord op gekregen. Ik had voorgesteld de afspraak uit te stellen naar morgen maar dat heeft ze niet bevestigd. Bij het maken van de eerste afspraak had ik al het idee dat ze liever had dat ik naar een andere begeleider zou gaan. En nu, het niet beantwoorden van mijn mail is in mijn ogen een bevestiging daarvan. Ik denk dat ik ga proberen om een afspraak te maken met Anita. Dat is wel in Breda, maar misschien kan ik met Danielle wel meerijden dan. Ik ga haar dat eens voorstellen. Jammer dat de tuin nog niet helemaal in orde is. Nu het zonnetje schijnt en ik een halve dag recup genomen heb, zou het deugd doen om buiten te zitten. Nu gaat het kiezen zijn voor liggend op de bank naar de tv kijken of nog wat klossen. Het eerste spreekt me wel heel erg aan maar het tweede gaat me misschien meer deugd doen. Zelfs zo'n simpele keuze maken is op het moment een heel hoge berg.....
Ik ben de laatste 2 dagen zo vreselijk slaperig en heb een zeurende hoofdpijn. Vreselijk als je zo een lekker lang weekend moet doorbrengen. Heb nu juist even mijn mails nagezien maar ook dat interesseerde me eigenlijk niet. Ik begrijp het niet, de ene dag voel ik me prima, de andere zou ik het liefst in bed doorbrengen met de dekens over mijn hoofd....
Jammer dat er in dit weekend zo weinig zon gaat te zien zijn. Ik had graag nog wat in mijn tuintje gewerkt om het verder te veranderen in een oase. Misschien dat ik toch nog de kans krijg om mijn bbq te schilderen in die crèmekleur. Zou dat lukken als het een beetje regent? Op 1 juli komen mijn zussen, broer (met vrouw/man) en ons moeder voor een "hof"warmingparty met bbq. In het tempo zoals het nu gaat zullen we ons op het eind nog moeten haasten. Altijd komt er wel iets anders dat voorrang heeft. De ene moet nog een stopcontact bij hebben en de andere zijn lamp is kapot. En daar gaat het ventje dan weer... En het hofje wordt weer uitgesteld tot latere datum. Vannacht heb ik gedroomd van Kirsten en Lisa-Marie. We waren op de rechtbank en Lisa-Marie kwam luid wenend naar mij toe gelopen. Oma, ik heb u zo gemist, waarom bent u zolang weggebleven? Mag ik terug bij u komen wonen? Kirsten stond aan de andere kant met Dave zonder enig gevoel naar ons te kijken. Ik ben wakker geworden van de pijn in mijn borst, het verdriet om die twee dat doorweegt.....
Deze morgen zijn we weer bij de advocaat geweest. Kirsten had na 3 weken geantwoord op de uitnodiging van de advocaat om bezoek van Lisa-Marie in der minne te regelen. Ze weigerde de tussenkomst van een advocaat. Ze wist van de spanningen in de familie, zei ze, en ze had geen advocaat nodig om daarin te bemiddelen. Maar tot op heden heeft ze nog geen enkele poging gedaan om contact op te nemen met ons. Dus hebben we, met een zwaar hart, beslist om het via de jeugdrechter te laten gaan. Ik doe dit niet graag, maar ik vrees dat de trots van Kirsten en het gemanipuleer van haar vriend een oplossing in de weg gaat staan. En ik wil geen jaren wachten om mijn kleindochter te kunnen zien. En kan het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks.....
Eergisteren was het de eerste communie van de jongste zoon van mijn zus. Wat vliegt de tijd toch he. Waar is de tijd gebleven dat wij onze eerste communie deden? Ik kan me die dag eigenlijk al niet meer herinneren. Ergens in de doos van ons moeder zit nog een foto van mezelf in een wit kleedje en een kransje op mijn hoofd. Ik had toen witte handschoentjes aan een een wit bijbeltje in mijn handen. Meer heb ik er niet van onthouden. Jammer he.
Vandaag is het onze 2e huwelijksverjaardag. Jammer dat Hendrik thuis was en ik moest werken. Maar straks gaan we lekker vieren met een glaasje rode Italiaanse wijn en wat snacks bij een sf-film. We hebben er een paar nieuwe gekocht en bijgehouden voor vanavond. Al 2 jaar getrouwd en al 2 jaar en 10 maanden samen. En ik ben nog even gelukkig met hem als op de eerste dag dat we mekaar tegen kwamen. Iedereen kijkt ongelovig als ik zeg dat Hendrik en ik mekaar via het internet hebben leren kennen. Hij typte zoooo traag dat hij al gauw voorstelde om naar de Vogelenmarkt te gaan. Aangezien we allebei op zoek waren naar een vriend/vriendin, maar niet echt naar een relatie, was dat een goed voorstel. Het was trouwens al jaren geleden dat ik nog op de Vogelenmarkt was geweest. Het klikte meteen tussen ons en we zijn pas om 1u 's nachts naar huis gegaan in plaats van na de lunch zoals eerst afgesproken . Twee weken later lagen zijn sokken en onderbroeken al bij mij in de schuif en zijn overhemden volgden een week later. En dan tegen de kinderen maar zeggen dat ze niet te snel moeten zijn met te gaan samenwonen , we waren wel een heel goed voorbeeld moet ik zeggen. Maar wijzelf hebben er nog geen seconde spijt van gehad en genieten van elke moment samen. Een gouden bruiloft halen we wel niet, maar een zilveren hopelijk wel.....
Vandaag ben ik 53 geworden. Ongeloofelijk hoe snel de jaren vliegen. Op het werk hebben de collega's mij gefeliciteerd, een paar kaartjes van familie staan op de schoorsteen en 3 van mijn 5 kinderen hebben mij per sms gelukgewenst. Van Robin en Kirsten heb ik niets gehoord. Alhoewel ik dat wel verwacht had, doet het toch pijn. Hendrik en ik zijn vanavond uit eten gegaan. Heel gezellig en lekker eten (kreeft... mmm). Nu is hij de nacht op en zit ik op de pc te tokkelen. Straks nog wat klossen of een filmpje zien, ik weet het nog niet. Gek he, het jarig zijn op zich is niet zozeer belangrijk, toch niet als je +50 bent. Maar het doet plezier als de mensen op die dag aan je denken. Daar hecht ik belang aan....
.
Vandaag is het onze 2e huwelijksverjaardag. Jammer dat Hendrik thuis was en ik moest werken. Maar straks gaan we lekker vieren met een glaasje rode Italiaanse wijn en wat snacks bij een sf-film. We hebben er een paar nieuwe gekocht en bijgehouden voor vanavond. Al 2 jaar getrouwd en al 2 jaar en 10 maanden samen. En ik ben nog even gelukkig met hem als op de eerste dag dat we mekaar tegen kwamen. Iedereen kijkt ongelovig als ik zeg dat Hendrik en ik mekaar via het internet hebben leren kennen. Hij typte zoooo traag dat hij al gauw voorstelde om naar de Vogelenmarkt te gaan. Aangezien we allebei op zoek waren naar een vriend/vriendin, maar niet echt naar een relatie, was dat een goed voorstel. Het was trouwens al jaren geleden dat ik nog op de Vogelenmarkt was geweest. Het klikte meteen tussen ons en we zijn pas om 1u 's nachts naar huis gegaan in plaats van na de lunch zoals eerst afgesproken 
