Op 24 november hebben wij helaas onze basset Ulla moeten laten inslapen.

Haar lichaam was zo dik van al dat vocht en haar tandvlees begon wit te worden.

Ons was verteld dat de tumor in de linkerbijnier zou doorgroeien in een belangrijke levensader en dat proces was al begonnen.

Door de sterk opgezette lever was ze zo misselijk geworden. Zo'n zielig hoopje hond, dat euthanasie de enigste optie was.

Ze liet alles gelaten over zich heenkomen (de dierenarts was bij ons thuis). Maar er was geen ader te vinden, alle bloed leek ook al uit haar poten te zijn.

De dierenarts zei hierover: alle bloed van haar gaat naar de lever en het hart om te overleven.

Er waren 3 spuiten nodig voor ze stopte met ademen en haar lijden voorbij was.

Wij missen haar zeer: 10 jaar een hond in huis en nu niet meer.....

Wij missen ook onze waakhond en haar volumineuze brakkengeluid. Ieder die een brak heeft, weet wat ik bedoel.

Vaarwel!!!!

Haar eigenaren: Jan en Ivonne