ergeren en een nest frustraties kweken bij al datgene dat door de media zo kwistig voor de voeten van de goegemeente gegooid wordt. Ieder zijn mening,
nietwaar en dat respecteer ik (of ten minste tracht ik zoveel mogelijk te respecteren, ik ben niet perfect, goe gewete)
Even toelichten dat ik over een niet onaardige stapel (nog ongelezen) krantenknipsels met interessante inhoud beschik die bij een zeldzaam vruchtbaar ogenblik
van leeshonger en opkuiswoede me toch af en toe dwingt even een efforke te doen en dat verrekte artikel doorneem.
Zo kwam het opiniestuk van Luk Van der Kelen (Het Laatste Nieuws van 19.03.2010) met als titel EEN MAATSCHAPPIJ VAN MAGISTRATEN
ter lezing in m'n handen. Hier geen kopie van het desbetreffende stuk maar wel een - naar mijn aanvoelen - belangrijke overweging, nl. : primeert het belang van
het individu boven het algemeen belang ? Want wat is er aan de hand ? Moet de burger per sé zijn gelijk gaan afdwingen voor de rechtbank ?
Neem nu bv. die kinderopvang die dicht moet omdat een buur niet tegen kinderlawaai kan en vanuit de besturen wordt toch gezegd dat kinderen veilig moeten
kunnen spelen, ja toch.
En dan die speelstraten. Moet men werkelijk een straat(je) 2 x 14 dagen afsluiten opdat enkele kinderen daar zouden kunnen spelen niettegenstaande er op 100
meter daar vandaan een heel aangelegd en uitgerust speelplein, inclusief pickniktafels en vuilnisbakken, voorhanden is ?
Zelfs een mail met opmerkingen terzake naar de bewuste dienst blijft onbeantwoord. Begrijpe wie kan.
Kinderen moeten kunnen spelen en liefst zo veilig mogelijk maar denkend aan die goeie oude tijd van toen en er dusdanig ook gaan naar handelen, strookt
mijn inziens niet met de hedendaagse situatie. Begrijp je wat ik bedoel ?
|