Hub Snackers

De paradox van ons geloof

“In de Kerk is niet altijd alles zwart of wit. We moeten leven met de paradox van niet te verenigen zienswijzen die naast elkaar mogen blijven bestaan.” Dat schrijft diocesaan administrator Mgr. dr. Hub Schnackers in onderstaande bijdrage. 

Deze paradox zou je ook kunnen toepassen op het verenigen van de zienswijzen van Islam en Christendom die naast elkaar mogen blijven bestaan en elkaar prachtig aanvullen.

Ook het Nieuwe Testament kent een tweeluik. Wij zien het in de personen van Johannes de Doper en Jezus. Johannes, de asceet, komende vanuit de woestijn, was een vuurvreter die iedereen de les las. Hij waagde het zelfs de farizeeën en de Schriftgeleerden ‘adderengebroed’ te noemen. Hij las koning Herodes de les en wees hem op zijn huwelijkstrouw. De gevangenis was wat hij over zich afriep. 

Vanuit deze krocht liet hij aan Jezus, die een andere taal hanteerde, vragen: “Zijt Gij de komende of hebben we een ander te verwachten?” Het antwoord van Jezus luidde: “Gaat aan Johannes vertellen wat jullie horen en zien: blinden zien, lammen lopen, doven horen en aan de armen wordt de Blijde Boodschap verkondigd.” Veel betekenend voegt Jezus eraan toe: “Zalig hij die aan mij geen aanstoot neemt” (vgl. Lc 7, 19-23). Aanstoot Jezus neemt geen afstand van Johannes, maar Hij vult aan. Juist zoals bij Elia wordt het Godsbeeld door God aangevuld. 

In een zwart-wit discussie bestaat er geen paradox. Daar is iets wit of zwart. In Kerk en geloof moeten we leven met de paradox van niet te verenigen zienswijzen die naast elkaar mogen blijven bestaan. Dat is moeilijk. Vandaar de aansporing van de Heer zelf: “Zalig hij die aan Mij geen aanstoot neemt.”