Zielzorg/mystagogische catechese

Veel zielzorg/catechese is er op gericht om mensen aan te laten aansluiten op de kerkelijke dogma's en leerstellingen. Gelovigen laten deelnemen aan haar liturgie en laten leven volgens haar voorschriften. In deze 'zielzorg' is het de bedoeling om de 'ziel' een leven lang aan de hand van de pastor te laten wandelen. Veel gelovigen ervaren dat als weldadig!  Deze vorm van zielzorg is meer gericht op het verschaffen van informatie en vraagt om een zekere volgzaamheid en kan uitstekend werken voor gelovigen en verdient veel waardering. Er schuilt echter ook een gevaar in deze gelovige houding, namelijk het gevaar dat men alles voor zoete koek slikt.

Een steeds groter aantal gelovigen neemt daar geen genoegen meer mee en gaat zelf op onderzoek uit. Deze vorm van zielzorg/catechese vraagt om een andere techniek van de pastor omdat de gelovige zich anders verhoudt tot het geloof. De gelovige neemt een kritische houding aan. In het vroege christendom werd de mystagogie gebruikt om gelovigen in te leiden in de geheimen van het geloof. Een leerzame zielzorg/catechese waarvan wij veel kunnen leren.

Wat kunnen wij daarvan leren? Pastores zullen andere technieken en werkvormen moeten gebruiken die niet informerend zijn maar initiërend en symboliserend. Het kale objectieve woord is hier minder bruikbaar. Pastores zullen meer en meer het verbeeldende, poëtische en narratieve woord moeten gebruiken om deze gelovigen te bereiken en overtuigen.  We hebben veel meer esoterische leerprocessen nodig, processen die naar binnen gericht zijn. Esoterisch leren betekent letterlijk: inleiden in het geheim van de ziel. Karl Rahner wijst er steeds op dat de mystagogische catechese veel meer gedaan, geoefend moet worden. 

Chris Franssen