Het allereerste was een blik uit het venster werpen om te zien, regen of geen regen, na het onheilspellende weerbericht de avond ervoor. Oef, droog maar zwaar bewolkt. Na een stevig ontbijt klaar maken voor de eerste rit. Toch maar gekozen om regenkledij aan te trekken wat nadien een wijze beslissing zou zijn. :-D
Eerst op zoek naar een tankstation en dan verder via D44 naar Bruyéres, Vervolgens op de D60 naar Plainfaing om vandaaruit naar het eerste colletje te rijden, nl Col de la Schlucht , zie "google"op een hoogte van 1135 mtr. De eerste heerlijke bochten begonnen eraan te komen. Het was weer even wennen om op de juiste manier de bochten te nemen maar daarna, holala. Wat had ik dat gemist, dat draaien, klimmen, dalen. Fantastich.
Vervolgens verder via D430 naar Le Markstein, zie "google", op een hoogte van ca 1200 mtr. Heerlijke vergezichten aan weerszijden vd weg. En ondertussen begonnen de eerste donkere en lage regenwolken eraan te komen. Pech natuurlijk. Ze hadden spijtig genoeg een juist weerbericht voorspeld. Zo zou het ook verder de rest vd dag blijven, een beetje regen, een beetje meer regen en veel regen, nu en dan eens de zon. Na ja, niets aan te doen. Regelmatig eens in de wolken rijden, letterlijk dan is ook mooi meegenomen, het zou mijn humeur niet kunnen bederven. Zeker weten, zo zie je maar dat mijn regenkledij kwam goed van pas kwam.
Dan via de D431, een stukje Route Des Crêtes, zeer bekend onder de wielertouristen en motorijders naar Ufftholz en zo verder via de D466 naar de Ballon d'Alsase , "zie google", op een hoogte van 1247 mtr. Op deze route kom je op een bepaald ogenblik een Frans-Duits oorlogskerhof van de eerste wereldoorlog tegen, "1914 Hartmannswillerkopf 1918" , zie "google", de moeite om er eens een kijkje te nemen, de crypte, het kerkhof en het omliggende terrein te bezoeken en eens te overdenken waartoe de mens eigenlijk in staat is tegenover zijn medemens. Van tijd tot tijd eens ernstig zijn moet kunnen. Natuurlijk op tijd en stond een sanitaire stop, het was zo al nat genoeg, en een weinig de inwendige mens versterken. Was niet zo gemakkelijk op die regenachtige en tamelijk frisse maandag om iets open te vinden, om nog niet te spreken van een terras. Ze zijn heel dun gezaaid in die omgeving. Je zou bijna je thermos meenemen.:-? Op bepaalde momenten waren er prachtige vergezichten, aan één kant donker en regen, wolken die over de heuveltoppen scheerden en dan aan de andere kant een zonnestraal die er doorheen scheen met prachtige effekten in het landschap. Het loonde alleszins de moeite, zoiets zie je ook niet elke dag. Genieten a volonté. Ondertussen bleven de haarspeldbochten maar volgen, dalen en stijgen, heerlijk toch. Juist opletten met watergeulen en -putten in de weg en in de bochten.
Langzaamaan ging het dan richting automotoranch via Le Thillot, dan La Bresse, "zie google"een stadje van ruim 5.000 inwoners en zeer bekend als skigebied, over Gerardmer terug naar Prey. Omstreeks 18.00 uur, moe, nat maar voldaan de moto in de hangaar geparkeerd, kletsnatte regenpak en laarzen uit, de rest eronder was droog. Een lekkere douche, lichtere kleren aan en op pantoffels naar de gezellige eetkamer bij Lutgarde om er een meer dan verdiend en uit verschillende gangen bestaand avondmaal te nuttigen. Jongens, wat smaakte dat.:-P Een rustige 260 km meer op de teller vandaag, een gezellige babbel op het overdekte terras met enkele gasten, uitwisselen van ervaringen en dan nadien een heerlijk nachtrust in een stille omgeving. Wat kan het leven toch heerlijk zijn.:idea: Foto's: zie links, fotoalbum, Verlof Vogezen. Einde deel 2.
