|
Daar is de lang verwachte grote reuniexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Oude makkers, ik geloof niet wat ik zie
Dat zijn niet meer de jongens van weleer
Dat zijn mannen en ik kijk toch nog een keer
De dames zijn niet meer die jonge meisjes
Waarmee wij lachten op die schoolse reisjes
Geen meisje met blonde vlechtjes uit mijn klas
Waarvan ik ooit dacht dat zij mijn liefje was
Ik zoek vergeefs naar Jan en vrolijke Piet
Ondanks mijn intens zoeken, vind ik ze niet
Voorzichtig vraag ik waar ze zijn gebleven
Maar niemand kan het juiste antwoord geven
Zou dat daar Jules zijn met dat kale hoofd ?
En is dat Irma, met ogen oh zo uitgedoofd ?
Ik zie een oude wereld die ik niet meer ken
Iemand lacht naar mij, weet niet wie ik ben
Het is hier stil, de sfeer is zwaar als lood
De afwezigen zijn allemaal ziek of dood
Hier en daar is er eentje die nog fijntjes lacht
Allen zijn anders dan door de anderen verwacht
Allen zijn beleefd en getuigen van het oud fatsoen
Ooit leerde men ons hoe wij schijnheilig moesten doen
En dus doet iedereen of hij iedereen nog kent
Lege gesprekken van oude dame tot oude vent
Misschien merk je nu dat ik de vrouwen niet vermeld
Zij beseffen zelf ook wel dat zij al lang zijn uitgeteld
Een klein glaasje met de dames wordt er nog verteerd
Nadien zijn allen stilletjes naar huis terug gekeerd
Thuis gekomen, hebben allen de reunie betreurd
Geen enkele besefte wat er werkelijk was gebeurd
Het enige wat iemand uit een reunie kan leren
Is, dat niemand naar zijn jeugd terug kan keren
Jefken
28.11.2007
|
