De fanatieke tuinman

Zoals elke week maai ik weer het lange gras
Een werkje waarvan ik nooit begeesterd was
Ik heb geen groententuin : “ach mijn god !”
Ik ken geen verschil tussen wortel en sjalot

Ik maai het gras omdat mijn vrouw dat zegt
Het waarom daarvan heeft zij nooit uitgelegd
Een gazon is onkruid dat steeds weer groeit
Zoals gezegd, maaien heeft mij nooit geboeid

En dan de rozen en die hinderende planten
Die hinderdingen staan ook aan alle kanten
Ik rijd met de machine als een lenige akrobaat
Bloemenschoonheid is iets dat mij helemaal ontgaat

Ik rijd maar naarstig verder, steeds over en weer
Dat stomme maaien ondermijnt mij, meer en meer
Vele jaren geleden dat deze dwaasheid ooit begon
Ik hou niet van gras, eerder nog van groene beton

Na een paar lange uren is het werkje dan geklaard
Zakken vol gras heb ik weeral eens vergaard
Mijn vrouw roept dat ik de kanten nog moet doen
Ik zet mij recht en gehoorzaam als een stomme oen

Je begrijpt dat ik geen fanatieke tuinman ben
Dat ik van al wat groeit de beginselen niet ken
Voor mij is een tuin een plaats rondom het huis
En als ik een tuin heb, dan is dit per groot abuis

De kantjes zijn geknipt en alles is zoals het hoort
Een kort moment heeft de tuin mij ooit bekoord
Mijn vrouw merkte dat ik van de tuin kon genieten
En als beloning mocht ik dan de bloemen gieten

Ik zit in een tuinstoel en val in diepe gedachten
Wat je van een tuinman echt niet zou verwachten
Mijn vrouw loopt rond van bloem naar plant
Zij inspecteert elke door mij geknipte buitenkant

Mijn blik staat op oneindig, mijn verstand op nul
Dat maaien en dat knippen,vind ik flauwe kul
Mijn vrouw loopt glunderend heen en weer en keurt
Het help niets, volgende week is het weer mijn beurt