HET EEUWIGE LEVEN

Stilaan, maar zeker  liep de tijd op zijn eindexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een gevoel dat een oude man ondermijnde

Terugkijken in het verleden had geen zin

En in de toekomst zat niet veel meer in

Wat kan een man zonder gevoelens beginnen

In zijn hoofd verliest hij al zijn zinnen

Het einde biedt een hoopvol perspectief

En hij kijkt uit naar die nachtelijke dief

Maar de dief kwam niet en de man leefde zo maar verder

Hij staarde voor zich uit en bad tot de goddelijke herder

Maar de schepper zelf gaf ook geen hoopvol teken

Geen verleden, geen toekomst, alle kansen verkeken

In de wereld zijn er meer en meer levende doden

Zij werden opgefokt in de geest van de tien geboden

Zij zijn niet meer in staat deze wetten te overtreden

Wetten waaronder ze gans hun leven hebben geleden

Het heeft dus geen enkele zin te wachten op de dood

Zeker niet als het verleden niet wat levensvreugde bood

Daaraan dacht die oude man, zittend in zijn luie stoel

Het verleden was voorbij en de toekomst had geen doel

Die oude man leefde nog vele jaaren in het nu en hier

Hij at en dronk en sliep, maar zelden met plezier

Door zijn omgeving werd hij compleet geïngnoreerd

En toen hij eindelijk stierf, heeft hij zich van alles afgekeerd

Men heeft hem dan met vele honneurs begraven

Allen zegden hoeveel ze toch om hem gaven

De pastoor zei dat niemand hem ooit zou vergeten

Maar dat duurde niet langer dan tot het begrafeniseten

Deze boodschap geldt natuurlijk niet voor iedereen

Er zijn ook gelukkige oude mensen en ik ken er één

Hij denkt van zichzelf dat hij eeuwig zal leven

En hij gelooft dat zijn naasten om hem geven

Over mijn eigen leven wil ik hier niet beginnen

Het verleden is weg en ik verloor toch al mijn zinnen

Jefken

13.08.2010