TRUUS ROMIJN,
my first girl in love !!
Inhoud blog
  • nazorg . . . . .
  • vrijwilligerswerk van Miep
  • 2012.....
  • HET LEVEN GAAT VERDER
  • avondschool . . . . . .
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    zij was gekleed in een blauwe jas tot op haar knieen met wit konijnenbont op de zakken. Zij liep altijd met haar handen in die zakken behalve als wij samen liepen, dan liepen wij geschouderd.
    Truus had kastanjebruin grofkrullend haar tot op haar schouders en was brildragend, ik was heel erg gek van haar!!

    Zij had een zusje waarvan ik de naam niet meer weet. Op een keer zouden wij gaan fietsen. In een stoeltje aan het stuur zat die kleine. We zijn toen naar de Vlaardingendijk gefietst, we hebben daar even in het gras gezeten en hadden het prima naar ons zin.
    Ik weet ook niet of ik ooit "ik hou van je" tegen haar gezegd hebt, ik denk het wel want later zou blijken hoeveel wij al van elkander hielden.(lees verder in de rechter kolom)
    Foto

    theo toen hij 17 jaar was

    (tevens mijn laatste kans)

    Op zekere avond, ik weet niet meer hoeveel tijd er zat tussen het laatste gesprek en deze avond werd er aan de winkeldeur gebeld. Voor de deur stond Truus met een jongeman, ;"of ik even een stukje mee wilde lopen?" Ik heb dat gedaan en ben met haar een stukje de Havenstraat opgelopen. Die jongeman bleef een stukje achter ons lopen.
    Zij vertelde mij dat ze weer verkering had, eerst ging zij trouwen en daarna emigreren naar Australie of New Sealand..... Truus kwam de ring terugbrengen die ik haar gegeven had met een verjaardag of met Kerstmis. We zijn de ring  samen wezen kopen bij de juwelier Stoopman op de Nwe. Binnenweg.
    Het werd een zilveren met een steen er in.
    Op mijn verjaardag kreeg ik van Truus een leren portefeuille die ik nog steeds heb. Ik heb haar gelijk gezegd dat ik dit nooit terug zou geven. "dat hoeft ook niet" antwoordde zij.
    Ik weigerde de ring terug te nemen "ik vind het beter dat jij hem wel terugneemt want ik vind het voor mijn vriend niet netjes als ik de ring van jou nog zou dragen .Als jij hem niet wil hebben, geef hem dan maar aan je zusje Thea, waar je het altijd over hebt. Ik bleef weigeren maar zij was sterker. Op een gegeven moment, ik was door dit alles mijzelf niet meer.. heb ik de ring met de opmerking "dan draagt niemand die ring meer"met een grote boog over een huis op de Havenstraat gegooid.
    Ik heb haar veel geluk in haar leven toegewenst en meende dit ook. zij wentte ook mij veel geluk, verdrietig en kwaad op alles en iedereen ben ik weer terug naar huis gelopen, ik hield echt van haar!
    (lees verder in de middenkolom)
    (ik hield echt van haar)

    Ik heb nooit meer iets van Truus gehoord of haar gezien op een enkele gebeurtenis na.
    Mijn vriend! (zou hij het geweest zijn die mij verloent had? Hij was de enige die het wist!) Mijn vriend dus Ben Olthof had de slagerij van zijn vader overgenomen en zat op de andere hoek van de Korte Schoonderloostraat en de Havenstraat.
    Jaren later vertelde hij mij, dat Truus Romijn bij hem in de winkel was geweest en had gevraagd hoe het met mij ging en of hij wist waar ik nu woonde?
    Mijn "vriend"wilde aan Truus niets zeggen omdat mijnheer de moralist bang was dat het mijn huwelijk met Miep zou beinvloeden. Ook heeft hij mij nooit willen vertellen of Truus geemigreerd was en zo ja naar welk land dan wel. Ik neem aan dat Truus dat wel aan hem verteld zal hebben.

    Dit is mijn verhaal over mijn grote eerste liefde......

    Nu ik dit alles opgeschreven heb kom ik weer een beetje tot rust. Ik ben niet bang meer dat ik het me dadelijk niet meer kan herinneren. gelet op mijn leeftijd zou dat best kunnen! Het zit ook in mijn computer en ik kom haar naam "Truus Romijn"regelmatig tegen.
    Diep in mijn hart wens ik dat ik haar nog eenmaal zal zien. Ik zou graag willen weten hoe het haar in haar leven vergaan is? Is zij gelukkig geworden, heeft zij kinderen, hoe is de emigratie verlopen en nog veel meer......
    Op het moment dat ik dit schrijf is ook zij 79- of 80 jaar net als ik. Het kan ook zijn dat zij overleden is. Door middel van dit blog doe ik een poging om met haar in contact te komen want het is nu net een mooi boek dat ik nog niet uitgelezen heb! Ik kan en zal haar nooit vergeten, in mijn dromen kom ik haar dikwijls tegen en... ik ben daar blij om.
    (lees verder in de middenkolom)



    07-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET LEVEN GAAT VERDER
    Het is Kerstmis 2003, het leven gaat zijn gangetje, we worden steeds ouder en ouder en dit gaat dikwijls gepaard met mankementen.
    Drie jaar geleden dacht ik nog in de stijl van'"ik ga proberen Truus nog terug te vinden!"
    Nu realiseer ik mij dat je daar ook nog enigszins mobiel voor moet zijn.. welnu.. met het laatste gaat het bergafwaarts. Ik loop veel en elke dag in de polder, ik doe dit graag maar merk wel dat het mij steeds meer moeite kost. Terug naar de realiteit...

    Mijn vrouw Miep heeft een versleten heup en altijd pijn. Zij heeft haar leven lang prima voor mij gezorgd en we hebben samen als ondernemers veel bereikt. Maar ik denk dat het nu mijn taak wordt om voor haar te gaan zorgen! Als dit nodig wordt ga ik dit zeker met volledige inzet doen. Dat heeft zij dubbel en dwars verdiend.

    jaar 2009,

    Ik ben nu 77 jaar oud, Miep mijn vrouw is al een jaar ziek en heeft longkanker. Veel chemokuren en bij elkaar 38 x bestraalt. ik heb het hele jaar goed voor haar gezorgd maar ze moet nog opknappen en dat schiet maar niet op !
    Zelf heb ik artrose in mijn rechter knie, elke dag lopen kan niet meer en met de rest van de gezondheid gaat het ook steeds minder. Alle plannen t.a.v. Truus Romijn kan ik wel vergeten.... jammer maar waar.

    jaar 2010

    Miep is aan de betere hand, we zijn hier echt gelukkig mee. Tevens is het net, nu ik veel en intens voor Miep moet zorgen dat ik steeds meer en meer van haar gaat houden!! Ik ben tot de ontdekking gekomen dat als je elkaar werkelijk nodig hebt. je er ook voor elkaar moet zijn. Dat dit, nu je  oud wordt fijn is, spreekt voor zich. Hopelijk komt het goed met de gezondheid van Miep. We zijn thans 54 jaar getrouwd en hadden 6 jaar verkering. Ik hou echt van haar.... maar Truus..... ik zal haar nooit vergeten.





    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    Archief per week
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
    E-mail mij

    theopeters@hetnet.nl

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!
    Foto
    Van beroep was ik broodbakker en werkte thuis bij mijn vader in de bakkerij. Om 10 uur ging ik met mijn bakkerscarrier mijn broodwijk in om het brood bij vaste klanten te bezorgen. Ik kwam elke dag door de straat waar Truus woonde, dit was de Bruynstraat, hun woning stond recht tegenover een laadstation van de melkinriching de RMI. Dikwijls zag ik Truus dan in de straat en haar moeder kende mij ook al. Zij waren geen vaste klant bij mij maar af en toe kocht haar moeder welleens een zakje koekjes bij mij. dat vond ik natuurlijk geweldig!!

    Op een dag, ik weet niet meer wanneer dat was.. moest ik bij mijn vader op zijn kantoortje achter de winkel komen, hij zat daar altijd te boekhouden.
    Luister zei hij: "ik heb gehoord dat jij verkering hebt aan een meisje. ene Truus, (hoe wist hij dat?) Ik heb ook gehoord dat dit meisje niet katholiek is,klopt dit?""  Ik kon niet anders zeggen dan ja, dat klopt."Je weet dat dit niet kan, jij mag geen verkering of kennis hebben aan een niet-katholiek meisje en ik verbied je dan ook om hiermee door te gaan."
    "je krijgt van mij twee weken de tijd om hier een einde aan te maken. Als je dit niet doet zet ik je, als voorbeeld voor je broers en zussen, de deur uit en kom je er niet meer in!!"
    Ik kan nu niet meer bepalen of hij dit meende of niet maar de verhoudingen tussen mij en mijn ouders waren wel zo dat ik hier niet meer onderuit kon.
    Ik vond dit verschrikkelijk en zat er erg mee. We hadden thuis 11 kinderen en waren streng katholiek opgevoed. Het was o.a. verboden om op straat met  vriendjes van een ander geloof te spelen, als je dat wel deed kreeg je huisarrest en mocht je 14 dagen niet buiten spelen.
    In de kerk baden wij altijd, tijdens de kerkdienst, twee weesgegroetjes: "opdat gemengde verkeringen en gemengde huwelijken worden voorkomen !!"
    Ik had mij hier niets van aangetrokken en had dus nu een duidelijk probleem.
    Ook werkte ik elke nacht met mijn vader samen en praatte hij flink op mij in, het kon niet, want het was in strijd met zijn geweten....... (later zou hij zelf dingen doen die heel wat erger waren dan mijn foutje..)

    Ik kon niet anders dan er met Truus over praten. Tijden de eerst volgende ontmoeting merkte zij direct dat er iets was. Ik heb mijn verhaal verteld en samen hebben wij achter Van Nelle staan  huilen.
    Truus vond dat wij niet door konden gaan, zij vond dat niks, daar komt alleen maar ellende van, was haar mening. Samen besloten wij om een einde te maken aan onze verkering en liepen, zonder nog iets te zeggen terug naar huis. Daar namen wij huilend voor goed afscheid van elkaar.
    Het feit dat ik dit nog steeds, zo voor mijn ogen zie gebeuren en het elke dag weer meemaak begrijp ik zelf niet maar het is wel zo!!
    Van mijn vader kreeg ik een ander broodwijk zodat ik niet meer door de Bruynstraat kwam maar nog wel over de Schiedamseweg en de tijd ging verder!!(lees verder in de middenkolom)
     
    Foto
    zo heeft Truus de bakkerswinkel aan de Havenstraat gekent
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Welkom op mijn blog! reageer!

    Geachte bezoeker;

    Als u dit blog over de belevenissen met mijn "first girl in love"gelezen heeft. wilt u dan nadenken of u mij op wat voor wijze dan ook kan helpen om Truus op deze wereld te vinden
    Reageer dan op:
    theopeters@hetnet.nl 
    of
    via mijn gastenboek in dit blog.
    met hartelijke dank
    Theo
    gedicht
    Jij bent veilig bij mij

    vandaag begraaf ik jou in mij
    niet in de aarde, niet in een kist
    niet bij de bomen in de ochtendmist
    Daar ben je niet, je bent veilig bij mij.

    Vandaag begraaf ik jou in mij
    niet bij een steen daar in die lange rij
    Al die oude namen daar hoor jij niet bij,
    Nee, vandaag begraaf ik jou in mij

    Dan kan ik met je praten en
    antwoord geven
    Dan blijf je leven in mij
    Neem mijn ogen en kijk met mij
    Neen mijn voeten en loop met mij
    We gaan naar huis wij, allebei
    vanaf vandaag leef jij in mij.

    Vandaag begraaf ik jou in mij
    Zal je niet bezoeken 
    waar je nu bent
    Blijf maar bij ons, 
    waar iedereen
    je kent Jou plaats aan tafel, 
    laat ik voor je vrij.

    We zullen lachen en weer plannen maken
    neem mijn mond en lach met mij
    Neem mijn handen en voel met mij
    Wat je nog doen wou, doe ik erbij
    Want vandaag leef jij in mij.

    Haal weg dat kruis en al die bloemen
    Neem mijn ogen en kijk met mij
    Want jou dood, is nu voorbij
    Vanaf vandaag...
    leef jij verder in mij

    Theo



    Foto
    Aaantallen bezoekers:
    Theopeterssite 12.998
    Theet 59091
    Spreuken 70.395
    Vrijwilliger 6.228
    vrijwlligger2 4.604
    Ridderorde 2.094
    Rotterd,brandt 3.446
    Watersnood   577
    Miepie           218
    Jeugdliefde     304
                    _________
    totaal 160.899


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!