11-06-2011 om 15:50 geschreven door piet

11-06-2011 om 15:49 geschreven door piet

11-06-2011 om 15:46 geschreven door piet

vulkanisch

gedaan het geraas
van kilometers reizen
gevangen in een vreemd land
gedwongen verlof

de natuur wreekt zich
bulderen en brullend
spuwt en zucht
zijn woede in de lucht

machteloos staat het kapitaal
treurend en zeurend
tot ze weer kunnen plukken
wat verloren was

wij zullen betalen
voor deze catastrofe
zoals altijd
de onderste van de trap

06-05-2010 om 17:17 geschreven door piet

de sterkte van de stilte

wie kan het nog snappen
de aardse wedstrijd
het ongeduldig
verwaarlozen
van waarden

de strijd is begonnen
grillig
gekruisigd
gesabeld
gemaand

mogelijk draagt beter elkeen
wel een bourka
zodat men femelarij
kan verscholen houden
of ontvluchten

ongezien gezien zijn
een raadsel voor anderen
zelf raadsels
wie is wie
wie is wat

alleen nog de klank
zal arglistig zijn
of men moet
stilzwijgend aanvaarden
dat iedereen zwijgt

06-05-2010 om 00:00 geschreven door piet

we hebben het bijna gevonden
de weg naar enig geluk
in andermans huis
raar rondkijkend
hoe we er een thuis
van kunnen maken

toch smaken we reeds
de liefde
Tim en Ismaël
zo bereid te helpen
gastvrij zijn
hoopgevend

de draad opnemen
en voortspinnen
aan ons leventje
alsof de rest belangloos is
het wordt wennen
maar het lukt ons wel

06-05-2010 om 00:00 geschreven door piet

ook goeie avond
zei ik
altijd was ik vriendelijk
potsierlijk vriendelijk

strakke gezichten
wandelden voorbij
winterlandschappen
zonder ogen

er straalde wel iets
tandpastareclame
deed het wel
maar geen ogen blonken

ik was een vreemdeling
in eigen dorp
eigenlijk kende niemand mij
misscchien een enkele

ook goeie avond
zei ik
altijd vriendelijk
tot ik ontplofte

als een veranderd menselijk wezen
opgestaan uit afzondering
wandelde ik voorbij en negeerde
potsierlijke vriendelijkheid

iedereen kent me nu
dat blinkertje
met strakke ogen
glijdend in wezenloze moeheid

goeie avond
denk ik
maar zeg het niet
ik weet wel beter

02-12-2009 om 20:30 geschreven door piet

02-12-2009 om 20:24 geschreven door piet

verbaasd is hij
niemand kent hem nog
wanneer hij zijn ego aflegt
zijn aangeleerde maniertjes
zijn opgedrongen dracht
zijn gestileerd uiterlijk

hij verdwijnt dan
tussen al die andere nep
onzichtbaar als de zon
verblindend als zijn verzinsels
verdoemd om weer mens te zijn
zoals hij aanvankelijk was

vroeger voor de grote metamorfose
toen de bossen nog heersten
de sterren nog straalden
de segen nog aarde waren
de mist nog veilig verhullend
hij zichzelf nog was

11-10-2009 om 20:28 geschreven door piet

het rijpt in mij
begrip voor leven en lijden
zorgen is mijn hobby
alles wil ik steunen
tot mezelf toe

ik staar naar een blinde muur
en fluister in dovemansoren
tot ik in stomme woede
gevoelloos het bittere
van dit alles smaak

27-08-2009 om 20:24 geschreven door piet

27-08-2009 om 20:21 geschreven door piet

ik ben deze nacht geboren
terwijl de zon nog sliep
moeder aarde was nog donker
van het gepeins over
de volgende dageraad

mijn eerste dag klaarde me uit
samen met vele anderen
uitgeput door het leven
dat nog te wachten stond
gebeiteld als een boom

ik vertakte me in vele ikken
tot niemand me nog herkende
als de dwaze begeerte
van twee verliefde mensen
hartstochtelijk verknocht

nog voel ik de navelstreng
die mij bindt met hun liefde
de giftdrift langs ene
de ontvankelijkheid langs
de andere zijde

hier staat nu de som
van enkele gaven
het product van enige gebreken
het verschil zal misschien
mijn wereld veranderen

27-08-2009 om 20:17 geschreven door piet

de wolken strelen zacht
de nieuwe maan
kikkers kraken
de harde noten
in duizend stukjes
nachtmuziek

het geruis van de eerste trein
rommelt in mijn oren
de wind sterft
een stille dood
tot strakke regendruppels
mijn raam teisteren

slaaploosheid
laat me genieten
van dit somber evenement
terwijl anderen duttend dromen
over onbereikbare utopieën
onverzadigd ontwaken

27-08-2009 om 20:12 geschreven door piet

ik ben de tred kwijt
in de mallemolen
dolgedraaid
als een kwispelhond
met verlof

alles om me heen
heeft alle kleuren tegelijk
wit dus
als het kistje van
een kind

overstelpt door angst
voor de geniepige realiteit
teruggetrokken
als verloren leger
geen strijd

tot ik haar lach ontmoet
in de mallemolen
van het leven
en ik uit evenwicht
terug rechtkom

31-07-2009 om 20:18 geschreven door piet

vertrouwend op wat men geluk noemt
heb ik de hoop dus nog niet verloren
op zoek naar dat opperste
lees ik de bijbel en de koran

maar zonder leesbril lukt dat niet
dat materiële bindt me weer
aan wantrouwen in het goddelijke
een god die zoveel verkeerd schiep

als we gemaakt zijn naar de zijn gelijkenis
wat moet dat opperwezen
dan al niet mankeren

ik blijf liever homo sapiens
met al zijn onvolkomenheden
er zeker van nergens zeker van te zijn

01-07-2009 om 20:17 geschreven door piet

27-06-2009 om 20:21 geschreven door piet

27-06-2009 om 20:17 geschreven door piet

de meute kan weer beginnen
het mooie weer ontginnen
en met dat al
ons ongewenst mollen
met gassen en lawaai

het leven begint weer
te herleven
de wereld wordt te klein
iedereen wendt het steven
om even buiten te zijn

daarbij nog het gesnater
van vroege eenden
beter dan een wekker
met extra volume
kwakker kwakker

ook ik smacht naar die mooie start
van schoonheid en nieuwe kleuren
sprietjes gras en frisse geuren
knoppen in de bomen
ach laat de zon maar komen

11-04-2009 om 20:02 geschreven door piet

als massa's mensen
de dood inschuiven
hoopt de hoop zich op
tot wanhoop

gebroken als hun huizen
zoeken ze
de brokstukken
van hun naasten

maskers van miserie
wroeten in puzzels
van een levensloop
wrakken vinden wrakken

geen kruisweg
zal hun kruis wegdragen
ze zullen verstard
ver starend geen einde zien

opnieuw starten
gaat hun begrip nog te boven
de schok zal zich eindeloos herhalen
in dromen en in leven

11-04-2009 om 00:00 geschreven door piet

15-03-2009 om 20:23 geschreven door piet