*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Treur niet om je leeftijd want je bent altijd jonger dan je je ooit zal zijn

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 Computer Crash

Het was er weer

Totale paniek

Niet weten waar ik het zoeken moest van ellende

De hele dag een gevoel van :

“Er klopt iets niet in mijn leven , het ritme van de dag is verstoord”

Het voelde als verloren , met een radeloosheid van de bovenste plank

Mijn computer was ermee op gehouden !

Hoe kan dat nou ?

Ik moet er aan werken , ik wil schrijven en ik wil op mijn computer

Waarom doet ie dit nou ?

Dit mag niet , dit kan niet , dit is niet leuk

Ik ben er altijd zo zuinig op !

Laat de virusprogramma’s lopen en defragmenteer netjes als het moet

Ruim de schijf op en maak de prullenmand leeg

Ik doe alles volgens de regels … voor het behoud van de computer

Nooit mag er iemand op … stel dat ze wat verprutsen

Stel dat ze “per ongeluk” wat verprutsen !

Ik loop als een kip zonder kop door het huis

Ga weer even aan mijn computer zitten en probeer het nog es

Nee hoor , zo vast als een huis

Ik kom er niet meer in

Mijn angst word steeds groter … het zal toch niet waar zijn ?

Natuurlijk had ik het aan zien komen

Hij was al een poosje niet zoals het hoort

en voor de zekerheid had ik alle belangrijke dingen vast op floppy’s gezet , veel floppy’s

Want de brander om alles op Cd’s te branden werkt niet

Het was maar een simpel computertje , een tweedehandsje

En nu … waar ik de hele tijd zo bang voor was geweest , werd nu de harde werkelijkheid

Ik kon er niet meer in , hij deed niks meer

Wat nu ? Iemand bellen ? Hulp vragen ? Maar wie ? 

Het is vakantietijd , is er wel iemand thuis ?

En ja hoor , net wat ik dacht 

Na verschillende telefoontjes bleek dus werkelijk dat ik geduld moest hebben

De mensen die ik vroeg waren druk met voorbereiden of al bijna onderweg voor een vakantie

En geduld … tja dat had ik dus eigenlijk niet

Maar ja , er zat niks anders op , ik had geen keus  

En ik wachtte …

Mijn humeur , wat anders best wel stabiel is , had er vreselijk onder te lijden

Mijn kinderen vonden mijn humeur wel wat overdreven :

“ Zoiets kan gebeuren mam , iedereen heeft dat wel es Het komt allemaal wel weer goed ”

“Ja ja , mopper mopper , ik zweer jullie , als ie ooit weer goed is komt er niemand ,

maar dan ook helemaal niemand meer op”

Nee , ik was niet te genieten , denk ik ... vrees ik 

Na bijna twee lange weken , die wel maanden leken ,

komt er op een dag eindelijk hulp

Twee vreemde handen bewegen zich over mijn toetsenbord

schroeven de hele computer zelfs open en beslissen over: het lot van mijn "alles"

Alles moet er af ... zegt mijn "hulp" vriendelijk

Argwanend en gelaten zit ik het gade te slaan

Minuut na minuut verdwijnt er steeds meer van mijn "lief"

en dan is hij leeg , gewoon … helemaal leeg

Het voelt alsof ik een deel van mezelf weg zie glijden 

De Cd’s met de programma’s worden opgezocht

 en langzaam maar zeker zie ik de , o zo vertrouwde , beelden weer tevoorschijn komen 

De verlossende woorden :

“Je kan er alles weer op zetten” , klinken me als muziek in de oren

Ik ben als een kind zo gelukkig

Blij haal mijn floppy’s te voorschijn en weet niet goed waar ik zal beginnen …

Ik neem me heilig voor om nooit meer dat redeloze gevoel de overhand te laten krijgen .

Er zijn altijd wel mensen die me willen helpen

en uiteindelijk komt het altijd allemaal weer goed

Soms duurt het een paar weken maar het komt altijd weer goed

Als een herboren en vooral heel blij mens ,

want alles klopt immers weer , mijn computertje werkt weer

vertrek ik zingend naar buiten .

Het is eindelijk weer eens een droge dag en de tuin vraagt heel dringend aandacht

Ik ga ik het gras maar es maaien , jeetje wat is dat nodig …

 Wat een geluk dat "de zon weer schijnt"

 Juli 2004

*~* Flowerfairie *~*

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Als ik naar de kalender kijk

Ben ik zowat versleten

Maar dat ik dat nog lang niet ben

Dat kan zo'n ding niet weten !

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

*~* Mobieltje *~*

Onlangs ben ik 54 jaar geworden .

Van mijn kinderen heb ik een mobiele telefoon gekregen .

Niet zozeer omdat ik moeilijk te bereiken ben ,

want zowel boven als beneden heb ik een telefoon ,

maar meer omdat ik in geval van nood ’n beroep kan doen op derden .

Als ik "onderweg" in de problemen kom door het een of ander,

als ik van de trap val of als er in de tuin iets met me gebeurd is !

"Moet je wel beloven mam, dat je hem o-ver-al mee naar toe neemt ,

dat je hem nooit vergeet ,  en hem zelfs mee naar de supermarkt neemt !"

Ik beloof het ! 

Het is een heel lief gebaar van ze en dankbaar nam ik mijn cadeau in ontvangst.

Het nummer , wat vanaf dat moment mijn mobiele nummer zou zijn , stond op de verpakking

Ook de "Simkaart" ( geen idee wat dat is ) deden de kinderen er voor me in .

Evenals het intoetsen van verschillende belangrijke telefoonnummers in het telefoonboek van het mobieltje !

Geweldig !

Een telefoonboek in een mobieltje !

Toen moest ie nog even "aan de tiet" om goed opgeladen te worden .

"Zo mam , klaar voor gebruik , nu kun je altijd iemand bereiken !"

"Ja" , zuchtte ik blij .

Ie-der-een heeft er een !

 Ik nu ook , nu hoor ik er ook bij …… 

Mijn technische kennis bestond tot voor kort uit de video programmeren

en bij zomer en wintertijd

m’n wekkerradio op het juiste uur zetten !

Enige maanden geleden kwam daar een computer bij !

Het was een oud dingetje maar ik was er reuze blij mee

omdat ik er mijn verhaaltjes op kon schrijven .

Hij was te oud om hem te verkopen en te goed om hem in de prullenmand te gooien ! 

Er zat niet eens een prullenmand op !

Vrienden die wel es hier kwamen en "meer verstand van computers hadden" 

zeiden niks , maar dachten waarschijnlijk des te meer !

Nachtenlang droomden ik over dingen die ik fout deed op die computer

en die ik zo graag wilde leren en goed wilde doen !

Steeds weer opnieuw proberen en vragen , aan iedereen veel vragen !

Steeds weer opnieuw : fout , goed …  yes !!

Zie je wel dat ik het kan !

Het is me gelukt !

Weer was ik dan ’n stapje verder !

Mijn familie ,

die mijn enthousiaste en leergierige gepruts met leden ogen aanschouwden ,

 vonden het op een dag tijd worden om mij te verwennen met "het echtere werk" !

En zo geschiedde !

Ze brachten mij een "tweedehandse" nieuwe computer met Windows 98 ,

met luidsprekerboxjes , en er zat een heuse prullenmand op !

 En uiteindelijk ook Internet !

Via telefoontikken ...

Ik kon m’n lol op maar ... wat was het moeilijk !

Wat moest , en moet ik nog steeds , vaak de hulp inroepen van

"mensen-die-er-verstand-van-hebben" !

En nu heb ik dus ook een mobieltje !

De kleinste kinderen zie je er mee lopen . Simpel toch !

Leuk , kan ik ook eens een "SMSje versturen" want daar praat immers iedereen over .

Ie-der-een doet het !  Ie-der-een kan het !

De kinderen zijn die avond nog niet de deur uit of het probleem begint al !

Hoe moest ik hem ook al weer aan zetten ?

Waar moet ik als eerste op drukken ?

Stel dat ik iemand zou willen bellen ?

Want  "gebeld worden" dat kan nog niet 

omdat er immers nog niemand op de hoogte is van het feit dat ik nu ook een mobieltje heb .

Boekje erbij !

M’n God , wat staat daar veel een informatie in  !  Erg duidelijk vind ik het niet !

Al gauw staat er op het schermpje :

"Kaart geblokkeerd" !

Hellup !

"O ja" , bedenk ik me ineens , de kinderen hadden iets verteld over een "pincode"

en dat ik die goed moest bewaren omdat dat heel belangrijk was !

Ik ga naar beneden en zoek naar dat belangrijke kaartje .  

Hoe ziet dat er ook al weer uit ?

Uiteindelijk vind het kaartje met de pincode in het doosje .

Jawel hoor ,  volgens het boekje staat ie nu weer "stand by" 

d.w.z. dat ik kan bellen en gebeld kan worden !

Gelukkig .

Voorzichtig , om niet weer per ongeluk ergens op te drukken , leg ik hem aan de kant .

Het ding imponeert en fascineert me !

Ik lig op bed en wil lezen .

 Het lukt me niet . Ik ben zo moe .

Naast me staat m’n telefoon en ligt m’n mobieltje !

Ik voel me apetrots … maar wat moet ik nog veel leren ...

 *~*  Juni 2001   *~*

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

*~*

Als je de klok terug kon draaien waar zou je dan stoppen ?

Wat mooi is goed ... wat goed is is mooi

Leren begint pas als je denkt dat je alles weet 

*~*

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

*~*  Mijn Kast  *~* 

Mijn dochter heeft haar cijferlijst van de middelbare school nodig  voor het een of ander , dus mailt ze me.

Ze woont in een andere stad en we maken een afspraak dat ze een middagje zal komen zoeken .

Of ik dan met haar mee wil helpen zoeken en of ik misschien nu al een idee heb ,

waar hij eventueel zou kunnen liggen ?

 Ik heb werkelijk geen idee en ik krijg hele bange voorgevoelens over :

Het hele huis op zijn kop zetten en dan nog niks vinden …

Want waar moet je in godsnaam beginnen met zoeken ?

"Heb je hem zelf niet es ooit meegenomen?" … vraag ik nog voorzichtig .

"Nee, ik heb werkelijk o-ver-al gekeken en o-ver-al gezocht 

hij ligt absoluut niet in mijn huisje" .

De middag dat we hebben afgesproken nadert

en ik denk me suf waar het ding zou kunnen liggen om de chaos

die ongetwijfeld zal komen , zo klein mogelijk te houden .

 Mijn zoon is toevallig die middag ook thuis

en met z’n drietjes bedenken we waar we zullen beginnen .

Waar we zo’n cijferlijst ongeveer 10-12 jaar geleden eventueel zouden kunnen hebben opgeborgen ?

Op een goeie plek , want hij mag niet verloren gaan .

Je weet nooit of je hem nog ooit nodig hebt .

 Op zolder ? Op haar oude slaapkamer ? Ergens anders ? Maar waar dan ?

 Iemand komt op het idee : Zou hij in de kast kunnen liggen ?

Help … de kast … mijn kast !

 Ik kijk naar de kast en mompel … nou ja , het zou natuurlijk kunnen !

Dit was het moment waar ik dus zo bang voor was !

Mijn kast, waar ik alleen de weg weet !

Waar zeker 25 jaar van mijn leven zorgvuldig ligt opgestapeld !

Hij is wel wat vol , maar wat maakt dat nou uit ?

 "Wordt ie ook weer es opgeruimd , mam …  want het ziet er niet uit !" 

"Nou ja" , mompel ik , "zolang ik er de weg in weet , is het toch goed

bovendien hoeven jullie er toch niet mee te leven ... het is toch mijn kast !"

 Nou is mijn dochter een zeer kordate meid

 en als ze ergens haar tanden in zet berg je dan maar …

Vastberaden doet ze de kast open om te beginnen met uitladen

en ik roep angstig : "Niet zo snel … rustig … voorzichtig …

als je het niet heel voorzichtig doet , schuift de hele inhoud er langzaam maar zeer beslist helemaal uit .

Je moet vooraan beginnen en er echt alles een voor een en vooral heel voorzichtig uit pakken …"

Daarom begin ik zelf maar om er eerst de dingen uit te halen die er als laatste zijn ingekomen .

Alleen ik weet immers precies , hoe ik iets uit die kast kan pakken ,

zonder dat de boel gaat schuiven .

We besluiten om stapeltjes te maken … voor het overzicht

Ook pakken we een oude schoenendoos

om foto’s en negatieven in te doen die we tegen komen

omdat die per ongeluk ooit es "los" in die kast zijn terecht gekomen

Maar ook een doos voor de oude kerstkaarten en brieven … die ik nooit weg kan gooien .

Vrij snel vinden we haar cijferlijst …

"Goddank" , denk ik .

Maar de zoektocht gaat gewoon door … ze vinden het veel te leuk

Wie weet wat ze nog allemaal tegenkomen …

Ik zucht …

Het voelt alsof we zitten te spitten in mijn leven alsof mijn verleden overhoop gehaald wordt .

Hun verleden ook wel een beetje !

"Goh mam , waarom bewaar jij dat toch allemaal ?" 

"Nou , gewoon , het ligt gewoon in de kast en het ligt daar niemand in de weg ."

Ik druk haar op het hart om vooral niks weg te gooien zonder dat ze het eerst aan mij heeft laten zien …

… en zo geschiedde

We komen zoveel tegen

en vertederd en met gemengde gevoelens kijk ik er naar .

Ook de kinderen genieten met volle teugen .

Ieder dingetje, ieder papiertje heeft zijn eigen herinnering .

De kast word leger en de stapeltjes worden groter !

Het overzicht ook wel , een beetje …

Als er verloren foto’s tevoorschijn komen

halen de kinderen hun eigen herinneringen daaraan op .

"Mam kijk , hier had je nog een jong gezicht"  zegt mijn dochter vriendelijk .

Ik kijk op  : "mmmm ja" , maar ik ben meer bezig met het stapeltje doorkijken : "Kan weg !"

Zit daar echt niks tussen wat absoluut-niet-weg-mag ?

Hoe meer er uit de kast komt hoe verder we terug in de tijd gaan …

Want onderin ligt immers alles, wat er ooit als eerste is ingegaan !

Dat is voor de kinders het leukste gedeelte !

 Uiteindelijk zijn we zover dat de kast zowat leeg is maar de kamer vol ligt met de gemaakte stapeltjes .

Overal ! Een grote chaos !

Voorzichtig begin ik de kast weer in te ruimen

En begin maar met de doos met de oude Kerstkaarten en brieven

Ook het stapeltje : "belangrijk"  en het stapeltje : "mag perse niet weg" gaan weer terug in de kast !

Blijft over : "nog even nakijken"  en dat is de grootste stapel

We besluiten om er even mee te stoppen om wat te gaan eten

want het is al laat en  "veel tijd hebben ze ook niet meer !" 

Dus na het eten vertrekken de kinderen weer ... ieder naar hun eigen huis

Met de gevonden oude foto’s en met de cijferlijst en laten mij achter met de overgebleven rommel .

Ik zit nu alleen te midden van de "nog even nakijken stapel" en zucht maar weer es .

Ik besluit om dat allemaal een andere keer maar es uit te zoeken

dus leg ik alles weer terug in de kast .

Ik sluit het kastdeurtje en met een beetje geluk schuift het er niet allemaal weer uit

als ik de kast de eerst volgende keer weer openmaak .

Mei 2002

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

10 dec 1959 

In dit album komen wensen

Van grote en van kleine mensen

Zij zullen hierin blijven staan

En met jou door het leven gaan

Mogen ze allen groot en klein

Goed bedoelt en aardig zijn

Dan zullen ze je heel het leven

Geen verdriet maar vreugde geven

 4^e klas

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

*~*     Patty     *~* 

Heel voorzichtig en zachtjes springt ze op mijn bed .

Ik hoor het niet en ik merk het niet .

Het is ochtend en ze vind dat ik maar wakker moet worden .

Tijd is tijd , vind ze .

 Bio ritme is Bio ritme , vind ze .

Opstaan . Punt uit !

Vlak bij mijn oren begint ze te snorren en daar word ik wakker van .

Dat zachte geluid werkt beter dan welke wekker ook .

Als ik mijn ogen een heel klein beetje open doe

zie ik dat ze naar me zit te kijken .

“Oh Patty , laat me nog even …  nog heel even maar”  mompel ik ,

 en sluimer weer weg , in een wat lichtere slaap ,

wetend dat ze me toch wel weer zal wekken .

 Dat ze door gaat , net zolang tot ik uit bed stap .

Het is iedere ochtend immers hetzelfde ritueel .

Rustig en geduldig gaat ze bij mijn hoofd zitten

om me nog wat te laten soezen . 

*~*  

Haar volgende poging om me uit dromenland te halen is wat luidruchtiger .

Ze krast met haar pootjes … met haar scherpe nageltjes ,

 heel voorzichtig keer op keer over mijn kussen

en dat geeft een akelig geluid .

Wederom krijgt ze haar zin en open ik druilerig mijn ogen .

“Nog heel eventjes Patty … echt … dan kom ik er uit” .

Weer laat ze me even met rust .

Wel blijft ze voor alle zekerheid half op mijn kussen liggen .

Al spinnend … 

 *~* 

Bij poging nummer drie pakt ze het rigoureuzer aan .

Met haar natte neus begint ze over mijn gezicht te wrijven .

Over mijn wangen en over mijn wenkbrauwen ,

steeds weer voel ik dat natte neusje in mijn gezicht .

En dat is heel erg irritant .

Terwijl ik een beetje het besef begin te krijgen van de wereld om me heen

en vind dat het nu toch echt niet langer kan ,

 dat luilakken …

mijn benen vermoeid op de grond zet

en geeuwend op de rand van het bed ga zitten 

komt ze tevreden en parmantig naast me zitten .

Ik geef een aai over haar bol en zeg :

“dank je wel meisje , dat heb je weer goed gedaan” .

Vrolijk huppelt ze met me mee naar beneden 

*~*  

Als ik dan later beneden aan de koffie zit ,

bedenk ik dat het toch wel heel erg bijzonder is :

Dag na dag . Week na week . Maand na maand .

Iedere ochtend dat ze me weer komt wakker maken .

Ik heb het haar nooit aangeleerd .

Ze is er gewoon ’n keer mee begonnen .

 *~* 

Dan denk ik aan de tijd dat ze in haar jongere jaren regelmatig opnieuw “moeder” werd .

Hoe ze dan altijd op mijn slaapkamer een plekje zocht

voor haar nestje jonge poesjes .

Uren kon ik er , zittend in mijn bed , naar kijken .

 Hoe ze als moeder met haar opgroeiend grut omging …

Altijd aanwezig ,

rustig en toch zeer beslist , corrigerend maar ook heel lief

en vooral geduldig , zo ontzettend geduldig …

En dat is dan ook de manier waarop ze me wekt ’s morgens

rustig , geduldig , maar zeer beslist

iedere dag weer …

 Juni 2003

~~~~~~~~~~

*~*  24 augustus 2005  *~*

Omdat je me deze keer niet had gewekt was ik bijna te laat

Gelukkig hadden we jarenlang samen “ons” ritme

Ik hoop dat je daardoor niet al te lang hebt hoeven wachten

Nadat je mijn stem had gehoord

kon je eindelijk voorgoed gaan slapen

Dank je wel voor je zijn … lief meisje van me

Slaap lekker …  lieve Patty

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

*~*

Logisch dat ouderdom met gebreken komt ... de garantie is immers verlopen 

Ik zou een prachtig boek kunnen schrijven over fobieen ... als ik maar durfde 

Ik ben met niets begonnen ... het meeste heb ik nog

*~*

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

*~   Mijn moeder  ~*

Ze wilde zo graag dat ik haar wat van de stad liet zien … mijn moeder

 De stad waar ik sinds 1970 woon .

Het is een oude stad , ik geloof dat ie ergens in 1400 al bestond .

Maar het kan ook zo maar zijn , dat ie al veel eerder op de kaarten stond .

Ik weet het niet , want ik heb me er nooit zo in verdiept .

Ik woon er gewoon toevallig en heb me er nooit echt thuis gevoeld .

Het is in het centrum erg oud met veel smalle steegjes .

In die steegjes zit het vol met winkeltjes .

Om het centrum zie je nog restanten van een muur die om de stad stond …

Jaaaaren geleden , ergens in de oudheid .

Vroeger reed ze met mijn vader overal met de auto heen

maar na zijn overlijden in 1983 nam ze zonder mopperen de trein .

Soms was ze een paar dagen bij me op visite en vroeg me dan :

“ Kan je me niet wat van de stad laten zien ?

Dat lijkt me nou zo leuk ”

.

“ Mam , deze stad is echt niet leuk hoor,”  riep ik dan verontwaardigd .

“ Het is een ouwe duffe stad en er valt niks te beleven .

Als de winkels sluiten is er 5 minuten daarna helemaal niks meer te beleven ,

je kan een kanon afschieten en dan raak je echt niemand “

Toch wilde ze heel graag wat zien

dus op een goeie dag gingen we op stap

Hoppa , kinders ook in de auto en we gingen een “ rondje doen ”.

Ik reed over de hobbelkeien van de markt hier in Zutphen en vertelde als stadsgids :

“Kijk mam , zie je wel , niks te doen … duf duf en duf ,

Aan de linkerkant zie je ouwe huizen en aan de rechterkant zie je ouwe huizen .

Daar is een chinees restaurant , daar was vroeger een weeshuis , daar is de bibliotheek .

En daar was vroeger een bioscoop . Of is ie er nog ? Dat weet ik eigenlijk niet ! 

En daar zijn winkels … dicht nu natuurlijk , geen mens meer te zien .

Oud , vies en lelijk is het hier .

Als je naar links en rechts kijkt zie je smalle steegjes , straatjes .

Oh , en nog wat , het is zo klein dat je er zo doorheen bent .

Kijk mam ,  en nu komen we bij de IJssel , het is er winderig , koud en somber”

Al mopperend reed ik een rondje door de stad .

Ze lachte , mijn moeder .

Blijkbaar vond ze mijn rondrit en uitleg wel amusant .

*~*

Hoewel mijn jeugd en jonge jaren niet zo plezierig waren

werden we uiteindelijk toch “vriendjes” .

Mijn moeder en ik .

Ze deed alles altijd voor me na mijn scheiding .

Altijd kon ik met mijn 2 kleine kinderen en de hond bij haar terecht

om een paar daagjes te logeren .

Altijd stond ze voor me klaar .

Van haar kleine pensioentje , na mijn vaders overlijden , gaf ze ons alles .

Toen mijn jongste broertje trouwde nam ze ons mee naar een winkel

en kocht ze voor mij en mijn kinderen nieuwe kleren

zodat we er netjes uitzagen op de bruiloft .

Ze kookte het lekkerste eten .

Ze liet ons met het grootste geduld onze geliefde TV programma’s in haar huis kijken .

Ze verdroeg de onrust en het lawaai van de kinderen , maar ook onze hond

met een glimlach , als we bij haar logeerde .

Ze vond het gezellig .

Mijn moeder.

Ze liet een grote leegte achter toen ze in september 1988 plotseling overleed .

Ik had haar enkele uren daarvoor nog aan de telefoon gehad .

Ze belde me op om enthousiast te vertellen wat ze die middag zou gaan doen .

En daar , op die plek , waar ze me die ochtend nog uitgebreid over verteld had ,

te midden van haar vrienden en kennissen  

zakte ze in elkaar en overleed ter plekke .

Mijn moeder , die ik veel te laat in mijn leven , toch nog had leren liefhebben .

2004

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~**~*~*~*

*~*   

Uit mijn Poëziealbum - 1961 

Zie , je zult nog vaak het najaar

Met zijn bonte kleuren zien

En dan denk je ook nog dikwijls

Aan wat ik je schrijf misschien

Najaar is de tijd van oogsten

En tis waar dat ieder maait

Boer en burger , dwaas en wijze

Dat wat eenmaal werd gezaaid

Daarom , in je jonge jaren

Alle plichten goed gedaan

Wil je met gevulde korven

Door de herfst “van het leven” gaan

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

*~*   Dionne Vijfling   *~* 

Vlak na de oorlog ben ik geboren

en wij woonden in een klein Brabants dorpje . 

Er waren veel boeren in de omgeving

waar de mensen graag naar toe fietste

om er verse maar vooral goedkope groenten te kopen .

Zo was er dus ook een boer die eieren verkocht en bij ons in de buurt woonde.

Om de beurt moesten wij , de kinderen , daar af en toe 10 eieren gaan kopen .

Het waren in mijn kleine kinderogen heel erg oude mensen

die daar in die boerderij woonden ,

en het verhaal ging dat het twee zussen en een broer waren

die daar gezellig met zijn drietjes samen woonden .

Ze dronken koffie uit een kopje zonder oortje , zonder een schoteltje en met het lepeltje erin

Ze sneden dikke plakken boterhammen van een brood en kwakte daar dan wat jam op .

Niet op een plank maar op de keukentafel waar een plastic tafelkleed op lag .

Het stonk er altijd verschrikkelijk naar boerderij en koeien en stallen

en het barstte er van de vliegen .

Boven de keukentafel hing een bruin rond ding , waar al die vliegen op bleven plakken

Die oude mensen waren echter alleraardigst en vriendelijk

en moesten de eieren altijd van heel ver weg halen ,

waarschijnlijk recht uit het kippenhok vandaan .

Maar……

Ik vond het nooit zo erg om wat langer te moeten wachten want er hing een foto aan de muur .

Een prachtige foto van vijf precies dezelfde meisjes .

Gefascineerd stond ik dan altijd naar die foto te staren …

Hoe is het in godsnaam mogelijk !

Vijf dezelfde kinderen ! 

En eenzaam als ik altijd was , wenste vurig om ook een meisje te zijn van vijf dezelfde .

Dat er nog vier van mij waren … 

2002 

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

*~*    Mijn Broer    *~*

We waren met vijf kinderen thuis .

Ik was de oudste en vijf jaar oud toen het vierde kind geboren werd .

Nummer twee in de rij was een broertje .

Nummer drie en vier waren zusjes .

Het vijfde kindje was een nakomertje en weer een broertje .

Hij werd geboren toen ik elf was .

Onze ouders hadden in de jaren vijftig een druk café .

Er waren ook twee dienstmeisjes .

Mijn moeder runde overdag het café

want mijn vader had hiernaast ook nog een gewone kantoorbaan .

Daardoor waren wij erg op elkaar aangewezen

en speelden veel buiten met vriendjes .

We groeiden op , al dan niet zo plezierig ,

waardoor we een hechte band hadden .

 ~*~

Nadat mijn jongste broertje was geboren

zijn ze verhuisd naar een gewoon huis , een rijtjeshuis ,

weer terug in ons geboortedorp

Ze wilden meer tijd aan het gezin kunnen besteden

~*~

Mijn broer kwam op een leeftijd dat hij zijn HBS studie even af moest breken

om in Militaire Dienst te gaan .

 Hij werd gekeurd en goedgekeurd .

Hij deed allerlei dingen die jongens zoal moesten doen bij defensie .

 Hij kreeg een opleiding , hij bivakkeerde soms

en moest ieder half jaar bloed geven .

Maar hij was altijd zo moe en vertelde af en toe

dat ie bij sporten en andere onderdelen

waar je energie en uithoudingsvermogen voor nodig had ,

altijd de laatste was .

Dat was vreemd want op de HBS had ie altijd gehockeyd

en was altijd heel goed in sport .

Zo gaf ie weer eens bloed en was daarna zo moe dat ie naar de dokter ging .

Die stuurde hem door voor onderzoek naar het Militaire Hospitaal in Den Haag

Hij ging daar met de trein naar toe .

Hij moest blijven .

De artsen daar stonden er versteld van

dat hij op eigen gelegenheid met de trein was gekomen

want de uitslag van zijn bloed was niet best

en zijn lichamelijke conditie zo slecht

dat zelfstandig reizen onmogelijk leek .

Hij had zware bloedarmoede wat veroorzaakt werd door :

Leukemie .

~*~ 

De maanden die hierna kwamen waren ,

 op zijn zachts gezegd , verschrikkelijk .

Nadat hij de eerste keer bloed had gekregen ging het wel weer een beetje .

De jongens en de mannen die ook in het ziekenhuis lagen hadden onder elkaar een poule gemaakt over de Tour de France

die op dat moment bezig was .

Het leek zo gewoontjes maar het was zo verschrikkelijk .

We mochten van de artsen met geen woord reppen

over wat hij nou in werkelijkheid mankeerde .

Dat zou zijn ziekte alleen maar versnellen .

Dus als we bij hem op visite waren , daar in Den Haag ,

stonden we altijd heel onschuldig

over van alles en nog wat te praten aan dat bed .

Netjes luisterend naar wat de heren doktoren ons hadden gezegd .

Het was een haast onmogelijke en onmenselijke opgave

en soms vroegen we ons af dat een gezonde jongen knul ,

met een goed stel hersens

zelf toch ook wel iets in de gaten moest hebben .

Hij ging lichamelijk erg snel achteruit maar iedereen , ook hijzelf ,

bleef zwijgen over zijn ziekte .

In de warme zomer van 1969 ,

twee en een halve maand na zijn treinreis naar Den Haag

overleed hij …

Op 20 jarige leeftijd . 

Hij kreeg een grootse begrafenis , met Militaire Eer …

Juni 2001 

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

*~*

*~*   Prietpraat  *~*

Leuke kinder uitspraken uit de boekjes van H. Hoving 

God zit de hele dag te wonderen

Juf heeft verteld over heel slecht weer, een grote boot en Noga en de hark

De dominee praat alleen maar tegen heren en niet tegen de dames

Op de Sabbat halen de Joden eten bij de Chinees

God is zo groot als een tienverdiepingenflat

Heeft Onze Lieve Heer ook een vrije zaterdag?

Hangt de maan aan een touw of houdt God hem vast ?

Adam en Eva wonen in Parijs

Jozef en Maria zagen op de kalender dat het Kerstfeest was

Pasen is een soort afwerping van het grafmonument

Pasen betekent dat er toch nog wel een lichtpuntje in de wereld is

Pinksteren betekent dat de pinksterbloemen bloeien

Met Pinksteren krijgen de discipelen de macht het aan de mensen te vertellen

Gij zult Uw Naasten niet vals aftuigen

Jakob kreeg een visioen van dalende en stijgende Engelen en een trap van de hemel

De tien plagen van Egypte waren natuurplagen , geen huiselijke plagen

Jeanne d’ Arc was een boerenmeisje die Frankrijk in haar hoge nood heeft geholpen

Op vastendagen mogen alleen goedgekeurde gerechten gebruikt worden

Verwensen is iemand beledigen waar hij geen recht op heeft

Ik weet waarom God altijd een jurk aan heeft : meisjes zijn het braafst

Als er geen Mevrouw  God is , wie maakt de Hemel dan schoon ?

Als ik later in de Hemel kom ga ik aan God het huisnummer van Opa vragen

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

*~*



*~*

*~*  Prietpraat  *~*
 

In de Jaren Zestig kwamen er boekjes op de markt van H. Hoving

Hij had leuke uitspraken van kinderen verzameld
Een van die boekjes was :
 

"Juf , Daar zit een weduwe in de boom !" 

Hier volgen een paar van die grappige uitspraken :

*~*

Als God dood gaat is Sinterklaas dan de baas ?

Een filmster is bloot gekleed

Dit is een jurk  waar je baby’s van krijgt

Men moet zijn naasten lief hebben , de anderen zijn te ver

Bij mannelijke moeders wordt het een jongen

Honden zijn vlugger oud dan mensen 

Een dief is een man die iets vind wat een ander niet verloren heeft

Een pastoor praat tegen de hemel

Een pastoor doet preken schrijven , begrafenissen bijwonen en mensen condoleren

God is iemand die wonderen doet en mensen wil verbeteren

God is een onzichtbaar mens die in de hemel zweeft

Een Nozem is een vieze vent met meisjesharen die altijd patat eet

Onze poes heeft vannacht 4 jongen gekregen en we wisten niet eens dat ze getrouwd was

De haan wordt ’s morgens wakker door zijn luid gekraai

De mens is een zoogdier , vooral de vrouw

Een bruid is een vrouw die geen man heeft maar er al wel een weet

Voordat het kind op aarde komt zijn er al vele dingen gebeurd

Als een baby geboren wordt heeft hij al een lange weg afgelegd

Een kind word geboren uit de nagel

De mens ontstaat uit een soort poppetje van een cm in de buik van de moeder

Ik ben vanmiddag jarig want morgen waren de winkels gesloten

God is iemand die vroeger heeft geleefd en nu een hemellichaam is

Mijn moeder is naar de tandarts geweest , de geslachtskiezen moesten eruit

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Een zachte blik
Een blij gelaat
Een vriendelijk woord
 Een goede raad

Al lijkt het weinig wat je schenkt
Je geeft soms veel meer dan je denkt

Opvliegers zijn :
~~~~~~~~~~~~
 

's Nachts toch "ietsje meer" dan een halve liter vocht verliezen

Een roep van je lichaam om even tot jezelf te komen

Een momentopname 

Vooral heerlijk in de winter in een koud bed

Bij de een heel vervelend ... bij de ander een bijkomstigheid

Een tijdelijke storing in je warmtehuishouding

Aan de andere kant van de "Puberteit" zitten

Nare verschijnselen die je eraan helpen herinneren
 dat je niet meer zo jong bent als je je voelt

Minuten die je ongewild laten nadenken over
 verleden , heden en toekomst