Ook kleine beestjes kunnen mooi zijn ! Ik was gisteren aan het eten in de keuken toen ik plots iets opmerkte tegen het keukenvenster . Eerste reactie is zoals steeds het fototoestel pakken en proberen vast te leggen .
Daarna is er nog tijd genoeg om eens grondig te kijken wat er nu juist zat . Het was een nachtvlinder met de mooie naam Esperiamot . Ik vind het een heel mooi vlindertje en doordat hij zo mooi in de zon zat , leek hij nog mooier .
Weeral een beestje bij in de collectie dus , een micro nachtvlindertje van ocharme 15 mm lang . Hij is een beetje zoals ik , op de foto ziet hij er groter uit ...
Sommige vogels staan bij mij echt wel voor de lente , de Blauwborst van vorige week is één van die vogels , maar voor mij is de Steltkluut het sein om die extra trui uit te spelen .
In de bekendste broedplaats van West-Vlaanderen zijn ze terug aangekomen , nu nog wat foerageren om terug aan te sterken van de verre trektocht en dan kan de balts beginnen .
Hier in de Blankaert komen er ieder jaar verschillende koppels broeden . Bij Steltkluten is het zo dat vrouwtjes doorgaans minder zwart hebben op hun kop dan mannetjes , maar hier en daar zijn er uitzonderingen . Dus heel zeker ga ik mij niet uitspreken over de foto's ...
Als ik hier volgende maand terug kom , zullen de vrouwtjes zeker op hun nest zitten en sommigen zullen mischien al jongen hebben . Altijd iets om naar uit te kijken . Ze zullen dan wel regelmatig naar boven moeten kijken , tegenwoordig zijn hier veel roofvogels die een kuiken wel zien zitten . Om nog niet van de reigers te spreken . Het blijft natuurlijk een voedselketting en daar staan ze niet helemaal bovenaan .
Soms moet een mens een beetje geluk hebben , terwijl ik in de zon zat op mijn terras , zag ik iets heel kleins bewegen . Van ver leek het alsof ik mijn eerste Vuurwants van het seizoen zag , maar ik was verkeerd .
Toen ik wat dichterbij ging , zag ik dat het patroon op de rug niet klopte . Dit was zeker een wants , maar geen Vuurwants . Dus een foto van gemaakt en eens in mijn insectenboek gesnuffeld . Dit is de Rood Zwarte Sikkelwants , in ons land een zeer zeldzame verschijning . Het moest weer lukken dat ze mijn terras uitkoos
Het beestje is maar een goeie centimeter lang en komt uit het zuiden . Nog maar eens een bezoeker die tot bij ons geraakt door de klimaatverandering . Op de site van Waarnemingen , wordt er maar eentje gezien om de paar dagen in ons land .
Als je dan weet dat er duizenden rare kwibussen zijn zoals ik , die dagelijks op zoek gaan naar beestjes , dan weet je dat ze zeldzaam is . Ik ga ze in ieder geval niet meer vergeten , de Rood Zwarte Sikkelwants .
Vlaanderens mooiste , het zou een miss verkiezing kunnen zijn , ware het niet dat Vlaanderen leeft voor de koers . Ik volg sinds kort het vrouwenwielrennen . Ja , ik weet al wat jullie denken , maar de koersen zijn doorgaans spannender dan bij de mannen . En ik geef het toe , ook mooier om naar te kijken ...
Reeds na de eerste zwaantjes begint de spanning op te bouwen , maar even later vroeg ik mij af of ik wel op de juiste plek stond , was dit een motortreffen ?
Gelukkig zag ik al gauw de eerste vluchters , de koers was nog maar net bezig en het peloton lag reeds helemaal uit elkaar . Er was een zware val geweest op enkele kilometer van waar ik stond . Dit groepje was voorop geraakt .
Ik blijf dit een prachtig zicht vinden , zo een peloton vol kleur , blinkende fietsen , toeterende auto's en een grote bende profwielrensters . In dit eerste deel nog geen Lotte Copecky te zien , ook zij was achterop geraakt door de val .
In een derde groepje zat ze dan , onze prima donna die later op de dag deze koers voor de derde keer zou winnen , niemand deed het haar voor . Er stond ook wel een redelijk " zotte " jonge dame te supporteren aan de overkant van de weg . Ze was de koers aan het filmen met haar telefoon .
Toen ze enkele rensters zag voorbij komen begon ze te brullen en te springen . Ik dacht eerst dat dit meisje een wielerliefhebster was , maar toen keek ik wat beter en omdat ik het volg , herkende ik haar .
Ik stond verdorie tegenover Zoe Backstedt , zelf een jonge profrenster die vandaag niet moest rijden . Waarschijnlijk doet ze volgende week mee in Parijs-Roubaix . Zowat iedereen herkende haar , alle ploegleiders toeterden en zelfs enkele zwaantjes zwaaiden naar haar .
Even later was het gedaan met brullen , toen een tweetal collega's voorbij kwam met een achterstand van minuten en waarvan de laatste renster de mond en lip helemaal bebloed waren . Wielrennen is ook bij de vrouwen : niet voor doetjes !
Deze keer had ik op een zonnige Zaterdagmorgen een blauwe ontmoeting ! Ik was reeds een tijdje aan het luisteren of ik hem niet hoorde en deze morgen was het zo ver . In de Langemeersen nabij Oudenaarde zag ik mijn eerste Blauwborst van het jaar . Een mannetje Witsterblauwborst zat te fluiten .
Die Witsterblauwborst komt van het kleine witte vlekje op zijn borst , de noordelijke blauwborsten hebben een rood vlekje en zijn roodsterblauwborsten . De Blauwborst is een vogel van de moerasgebieden en de velden met riet , wilgen en water in de buurt . Het zijn zomergasten die hier broeden van April tot Augustus en daarna terug vertrekken naar het zuiden .
Ik vind dit één van onze mooiste zomergasten en hoop dan ook jaarlijks om er enkele te zien . Als jullie in zijn habitat wandelen en je hoort een geluidje als van de koord die tegen een vlaggenmast tikt , dan zou er wel eens een Blauwborst in de buurt kunnen zijn . ( tenzij er een vlaggenmast staat in het natuurgebied ? )
Je kan van deze vogeltjes niet zeggen dat ze geen vlieg kwaad doen , ze eten namelijk bijna uitsluitend insecten . Ga maar eens op zoek naar dit vogeltje , het is een magische ontmoeting als je er dicht bij kan komen . Vandaag stond ik op minder dan tien meter en hij bleef zitten ! Mijn maand is goed .
Momenteel één van de weinige insecten die reeds rondvliegen , je kan ze vinden aan insectenhotels , de Gehoornde Metselbij . Een hele mooie wilde bij die momenteel aan de nieuwe levenscyclus is begonnen .
Op de eerste foto's zien jullie enkel mannetjes , zij zijn de eerste om uit te komen en ze wachten vol ongeduld op de vrouwtjes . Mannetjes zijn iets kleiner dan vrouwtjes en hebben een soort van witte " baard" . Hun enige doel is om zo snel mogelijk een vrouwtje te pakken te krijgen en haar eitjes te bevruchten .
Eens dat gebeurd is zullen de vrouwtjes de rest van het werk opknappen en kunnen de mannetjes voor de rest van hun korte leven op café gaan ... moesten die bestaan natuurlijk De vrouwtjes zoeken dan een goeie gang uit in het hotel en beginnen met eitjes leggen .
Ze kruipt er achterwaarts in en gaat één eitje leggen op het eind van de gang . Dan vliegt ze er weer uit en zoekt mortelspecie om dat eerste ei in te metselen . Eerst komt er nog wat stuifmeel en nectar in het holletje , zo heeft de larve al iets te eten . Daarna metselt ze de gang aan het ei dicht en gaat ze een tweede eitje leggen in diezelfde gang . Telkens komt er voedsel bij voor de larve en metselt ze het gangetje dicht . Vandaar de naam metselbijen .
Gisteren heb ik mijn eerste vrouwtje gezien bij mijn insectenhotel en ze had al prijs , gelukkig was het geen vluggertje en kon ik een foto nemen ... Het mannetje heeft zijn levensdoel vervuld , voor haar wacht het zware werk . Deze beestjes leven aan duizend per uur , binnen een maand zullen er andere bijen een gang zoeken en is er van deze Gehoornde Metselbij al geen sprake meer . Het leven van een metselbij is kort maar krachtig !
Voor de maand Maart gaan we naar warmere oorden , naar Spanje om precies te zijn . We gaan het hebben over een echte hagedis die enkel daar voorkomt . Dit beestje heeft de prachtige naam de Grote Zandloper .
Het zijn niet de allergrootste met hun 31 cm , staart inbegrepen . We zien op de foto's , zowel een vrouwtje als een mannetje . De subadulte mannetjes hebben soms oranjerode achterpoten en staart . Hij zal nog te jong zijn voor mevrouw .
De vrouwtjes leggen eieren in Mei ( zoals de vogels ) , het zijn dus geen levendbarende hagedissen zoals de meest voorkomende bij ons . De GroteZandloper kan je zowat overal in Spanje vinden , uitgenomen in het noorden .
Als we naar deze beestjes kijken , zien we in het verleden , ze bestaan al veel langer dan wij . Reeds in het Myoceen waren ze er , zo een 4 a 5 miljoen jaar geleden . Het zou me verwonderen als de mens het zolang weet uit te houden ...
Eindelijk is de zon terug , dat geeft een mens al eens wat meer goesting om zich uit zijn bed te hijsen . Een klein uurtje rijden en ik sta in Oostburg , waar ik begroet werd door deze Graspieper .
Eigenlijk ben ik naar hier gekomen om te zien of mijn vrienden de Grutto's al terug in het land zijn . Gelukkig was dat het geval , er zijn er nog maar enkele , maar het is toch al iets .
Zoals ze nu op kleur staan vind ik dit onze mooiste weidevogel die we hebben . Jammer dat ze in Vlaanderen aan het verdwijnen zijn . Hier zullen ze binnen enkele dagen al terug beginnen baltsen en hopelijk voor nageslacht zorgen .
Met dit warme zonlicht leken de Bergeenden nog mooier , dit mannetje is aan het paraderen om een wijfje aan de haak te slaan . Fiere beestjes hee .
Er hangen wat takjes in de weg bij de volgende foto , ik weet het , maar door al die obstakels lijkt de foto een extra warme flew te hebben . Deze mooie Roodborsttapuit vond het in ieder geval goed .
Mijn dag was helemaal goed toen er enkele Geoorde Fuutjes vrij dichtbij kwamen foerageren . Je weet dus dat ze veel gaan duiken , snel zijn is de boodschap .
Momenteel staan ze mooi op kleur , ook hier zullen de koppeltjes gemaakt worden binnen enkele dagen . Hopelijk komt het hier tot broeden .
Ik voel aan alles dat het nieuwe lenteseizoen voor ons begonnen is , hier lijkt er zelfs al liefde in de lucht te hangen ...
En om de dag af te sluiten zag ik mijn eerste Strontvlieg van het jaar , dat was echt iets om naar uit te kijken .
Voor ons beestje van de maand Februari , zullen we nog enkele maanden moeten wachten . Ze zitten nu in het uiterste zuiden van Europa of zelfs in Noord-Afrika . Vanaf Juni kan je ze bij ons terug zien , deze langeafstand trekkers onder de vlinders . Niet te verwarren met de Atalanta op wie hij een beetje lijkt , dit is de Distelvlinder .
Ongelooflijk dat zulke kleine beestjes zo ver kunnen vliegen . Je zal ze wel niet zien als ze aan het trekken zijn , dat doen ze op grote hoogte . Als ze hier in je tuin zitten in Juli , hebben de meesten er al een tocht van 3000 km opzitten . Als je tuin er te perfect bij ligt , is dat voor hen niet goed . Zij hebben planten nodig waar ze hun eieren in leggen , zoals Brandnetels en Distels .
De rupsen zijn niet kieskeurig , dus laat in uw tuin wat plaats voor een ruig stukje met netels en distels . Een bloeiende distel geeft ook nectar aan de vlinder en de rupsen eten de bladeren . Op de volgende foto staat de vlinder met zijn vleugels dicht , een totaal ander zicht ...
Momenteel gaat het niet zo goed met de Distelvlinder in onze contreien , door de intensieve landbouw is er geen plaats meer op en tussen de akkers voor wilde bloemen en kruiden . En het vele sproeien met pesticiden helpt natuurlijk ook niet. Mocht u nog wat plaats over hebben in uw tuin , zet dan eens een vlinderstruik . De bloemen van die struik zijn echte snack-bars voor vele vlinders , bijen en zweefvliegen .
Hopelijk waren de foto's een opsteker in deze natte , sombere en kille dagen , maar weet dat verbetering in aantocht is . Ik kan niet wachten tot die eerste tekenen van de lente er zijn .
