And my Father died.Mijn Moeder stond er alleen voor om onze boerderij voort te zetten.
Mijn broer was vijftien en moest thuisblijven van school om mijn Moeder te helpen.
Mijn zus was nog twee jaar jonger dan ik. Gelukkig hadden we sinds lang al een goede knecht die alles op de boerderij kende en kon. Een nonkel van mijn Moeder kwam ook enkele maanden helpen,vooral met de administratie;want het was de Duitse bezetter die zijn wetten en verordeningen deed uitvoeren met een toen nog nooit geziene papierwinkel op ieder gemeentehuis.Alles moest ingevuld worden: wanneer een kalf stierf of een big hoeveel koeien,varkens,pluimvee je had. Kortom het was toen lijk of het nu weerom zo is voor :het milieu mestbank sanitel enz Toen moest maandelijks een aantal kgr vlees ingeleverd worden. Moest zoveel kgr graan per ha ingeleverd worden. Moest een zeker % weiden omgeploegd worden. Moesten we koolzaad telen, en nog zoveel meer ! Er was rantsoenering voor eten met zegeltjes. Er werdt gewoekerd met granen,vlees,met alles. De prijzen waren zeer hoog voor alles wat buiten de rantsoenering te koop was.
Er waren controleurs op de baan om te trachten de blauwers te pakken;deze laatsten verkochten hun waren die ze kochten aan het dubbel of meer. De boeren werden ook gecontroleerd en dikwijls stonden de controleurs de mensen op te wachten in de stations.
Afterwards when I was seventeen,I was as pleased to be allowed to work home on the farming.
Vader was er niet meer. Maar samen hebben we hard moeten werken doorheen de resterende bezettingsjaren en nog later ook, om er te komen. Mijn broer werdt dan opgeroepen om zijn drie dagen te doen voor het leger.Alles in het werk gesteld om van legerdienst vrij te zijn,maar het kon niet; Dat was tegenslag voor Moeder;maar ze werdt geholpen door iemand.Mijn broer moest naar het militair hospitaal,en na enkele dagen kwam hij huiswaarts : ongeschikt voor militaire dienst.
Een tijd later kregen we ongelijk in een rechtszaak; iemand hielp ons in Beroep en we kregen gelijk.
Ondertussen was het mijn beurt om soldaat te worden in Duitsland in Arnsberg. Thuis namen ze een nieuwe werkkracht in dienst in mijn plaats. Het soldaat zijn was voor mij een hele verlichting van werk.De opleiding in het leger,dat was geen werken lijk ik gewoon was. Was dat niet na ieder uur tien minuten rust !Na zes weken opleiding ging het nog beter :onze voertuigen onderhouden en soms een toer maken in de omliggende streek.De omgeving van Arnsberg is mooi en bergachtig. Dan vijf weken naar Doornik om met de camion te leren rijden.Eens reden we voor oefening langs landelijke wegen.De eerste camion reed waarschijnlijk door een verkeerd begrepen aanduiding van de oefenmeester veel te rap,en natuurlijk volgden wij allen op vijftig meter afstand met volle snelheid.Wat was die overste kwaad nadien !
We waren nog maar enkele tijd gekazerneerd in Doornik of ik werd geroepen bij een officier;wat stond er mij daar te wachten? Nogmaals iemand van thuis die me in Belgie wilde houden!Die officier vroeg me of ik niet liever in Doornik bleef de rest van het jaar.Ik antwoordde dat ik liever terugkeerde naar Arnsberg om bij mijn kameraden te blijven.Toch kreeg ik een mooi postje in de kazerne van Doornik en buiten mijn rijoefeningen was ik vrij van dienst. Die kazerne in Doornik moet al zeer oud zijn : 60 a 70 trappen omhoog om in stapelbedden te gaan slapen. Arnsberg dat was wat anders: mooie grote kamers voor zes man,elk een bed en een kast en verwarming. Een jaar soldaat zijn was voor mij een ideale tijd om eens uit het boerenleven te zijn en het was een van de vele eerste vensters op het leven.
