vervolg 25 april 2006

Dat Christus zelf het laatste oordeel zal komen doen,dat heeft hij menigmaal voorzegd.

Christus heeft tegelijk voorzegd dat eenige tekenen zijn komst zullen voorkomen of voorafgaan.

1.Eene geweldige vervolging die de boze antichrist zal teweegbrengen of verwekken.

2.Verscheidene schrikkelijke rampen of plagen,zoals hongersnood,oorlog,pest.

3.Een vuur dat alle dingen,die op aarde zijn,verslinden of ontbinden zal,of verteren.

Christus,God en mens,die nu glorieus in den hemel is,zal met zijn menselijk lichaam komen oordelen;

Hij zal zienlijk zijn en met grote glorie verschijnen.

Christus,de Rechter,zal dan alle mensen oordelen die ooit geleefd zullen hebben.

Zullen de doden tot den laatsten dag toe zonder oordeel wezen?

Neen : want elk wordt terstond na de dood bijzonderlijk geoordeeld;maar dan zullen de lichamen te zamen met de zielen,en dat in de tegenwoordigheid van alle mensen,geloond worden.

De levenden die Christus oordelen zal,zijn degenen die omtrent den tijd van ’t oordeel leven zullen.

Wat vonnis zal Christus in het oordeel geven ?

De goede mensen zal hij met grote liefde tot zich roepen en hun den hemel geven; maar de kwade zal hij met uitnemende gramschap van zich in de eeuwige verdoemenis jagen.

Buiten de gemeenschap der Heiligen zijn :

De ongedoopten,zoals heidenen,turken,joden,dezen die in den kerkelijken of geestelijken ban zijn.

---De ketters komen wel onder de naam van christenen,maar zijn toch buiten de gemeenschap der Heiligen,omdat zij met hardnekkigheid volgen,niet de waarachtige,maar vervalste lering van Christus.

----De geloofsverzakers zijn ook buiten de heilige Kerk.

---De schismatieken hebben wel het doopsel en geloof ontvangen,maar zij erkennen den Paus van Rome niet als hetzienlijk hoofd der heilige Kerk,en zij willen onder zijne gehoorzaamheid niet staan.

Over de zonde en de soorten van zonden :

De hoofdzonden zijn :

Zeven : 1.hovaardigheid 2.gierigheid 3.onkuisheid 4.nijd 5.gulzigheid 6.gramschap 7.traagheid.

De vier wraakroepende zonden zijn :

1.vrijwillige doodslag 2.onkuisheid tegen de natuur 3.verdrukking van armen,weduwen en wezen 4.achterhouding van het loon der werklieden.

Andere zonden :

De doodzonde en de dagelijkse zonde.

Wat zwarigheid heeft het oordeel ?

Ten eerste : dat eenieder daar zal moeten te voorschijn komen.

Ten tweede : dat de Rechter onbewegelijk zal wezen.

Ten derde : het vonnis onwederroepelijk.

Wat zullen de verdoemde zielen lijden in de hel ?

Ten eerste : de onbegrijpelijke zware beroving van het goddelijk aanschijn.

Ten tweede : de knaging van de consciëntie.

Ten derde : het derven van al wat eenigszins zoude mogen troosten.

Ten vierde : den brand van het smertend en onblusselijk vuur.

Ten vijfde : en boven al,de ellendige eeuwigheid.

Welke is de meeste blijdschap des hemels ?

Het goddelijk aanschijn te aanschouwen,e, in God alle goed te genieten.

1.De Heiligen zullen niet allen gelijk zijn in glorie.In dit leven heeft de eene min, de andere meer goede werken gedaan en verdiensten vergaderd;en in den hemel zal elkeen hebben naar of volgens zijne verdiensten.

2.Het opperste goed is God : de meeste blijdschap des hemels is God,het opperste goed te bezitten,d. i. het goddelijk aanschijn te aanschouwen en in God alle goed te genieten,of behalve het opperste goed,zullen de zaligen nog iets,tot hun geluk bijgevoegd,genieten,te weten :

a.Het schoon gezelschap der engelen.

b.De gemeenschap van alle Heigen.

c.Eene blijde gedachtenis van de altijddurende zalige eeuwigheid.

3.Ook de lichamen der zaligen zullen hun deel hebben in de glorie : in de verijzenis zullen zij verscheidene gaven ontvangen,die zij in den hemel zullen bewaren :

a.Zij zullen blinken boven alle klaarheid.

b.Vlijtig zijn en snel boven al wat licht en snel is.

C. Subtiel zo dat niets hen zal kunnen beletten.

d. Onsterfelijk en geheel onlijdelijk.

Vervolg van 26 april 2006

Sacrament van boete en verzoening.

Concilie van Trente en daarna :

Tegenover het groeiende protestantisme beklemtoont het concilie van Trente(1545-1563) sterk het sacramentele karakter van de biecht. Het legt daarbij grote nadruk op de belijdenis en het berouw. Het concilie spreekt uitdrukkelijk uit dat de biecht als sacrament door Christus aan de kerk is gegeven. Bedienaars van de biecht zijn de bisschop en de priesters,deze laatsten althans voor zover zij de vereiste volmacht hebben gekregen. Alle zogeheten doodzonden dienen te worden beleden. Ouderen onder ons weten hoezeer de biecht tot geruime tijd na de tweede wereldoorlog een belangrijke plaats innam in de katholieke kerk. Menigeen ging maandelijks te biechten. Ook de kinderen volgden deze praktijk vanaf de tijd dat zij de eucharistie ontvingen. Wie niet elke maand biechtte, deed dit althans enkele malen per jaar,met name tegen Allerheiligen,Kerstmis en Pasen. De biechtpraktijk was pastoraal van groot belang. In de priesteropleiding werd daaraan veel aandacht geschonken.

Ondertussen is de privé biecht uit het gezichtsveld van heel veel mensen verdwenen. Men kan dit betreuren. Eeuwenlang immers is de biecht beleefd als heilsgebeuren. Een eigen kenmerk van de privé biecht ligt in de ruimte die ze schept voor een persoonlijke belijdenis,een persoonlijk gesprek en een persoonlijk woord van vergeving. Anderzijds is het begrijpelijk dat de biechtpraktijk zozeer is afgenomen, bijvoorbeeld wegens minder gelukkige ervaringen of het beeld van een routine of wetspraktijk.

Boetevieringen

Ondertussen zijn de zogenoemde boetevieringen opgekomen. Daarin leggen de gelovigen samen en hardop een schuldbekentenis af. In een korte stilte kan iedereen trachten te komen tot een meer persoonlijk toegespitste en in stilte voltrokken bezinning en inkeer. De priester spreekt na een prediking een algemene voorbede uit en verkondigt barmhartigheid en vergeving van zonden voor ieder die tot inkeer is gekomen. Het kerkelijk leergezag heeft intussen de boetevieringen erkend als zinvol en heilzaam. Maar in de officieel kerkelijke uitspraken worden ze ( nog ) niet beschouwd als sacrament (in de strikte zin van dat woord ). Men stelt zich ten opzichte van boetevieringen terughoudend op en dringt aan op een nieuwe beleving van de privé biecht. Ook wordt vastgehouden aan de bepaling van het concilie vanTrente dat de zogenoemde doodzonden moeten worden beleden in de privé biecht. Wat er verder van zij, boetevieringen zijn uit de praktijk niet meer weg te denken,al (b)lijkt her en der de belangstelling ervoor af te nemen. Tevens hopen we dat christenen op een of andere wijze de weg terugvinden naar de privé biecht,die overigens in verschillende vormgevingen kan plaatsvinden.

25 april 2006-04-25

Urbanus zingt “De wereld is om zeep,er gebeuren rare dingen,het laatste oordeel is niet ver meer af”.

Wanneer een mens stervende is wordt of werdt dikwijls bij hem gebeden.Ik las eens ergens dat bij’t sterven een soort onzichtbaar gevecht plaats heeft om de ziel van de stervende;tussen de goede geest of engel en de kwade geest of duivel. De ziel is ook een geest,en na de dood gaat die ziel ofwel naar de hemel of naar de hel of naar het vagevuur.

Mijn catechismus van vroeger ziet het als volgt :

Hel betekent onderaardse plaats.Men moet wel onderscheid maken tussen 4 plaatsen.

1.De hel der verdoemden,plaats van eeuwige straffe.

2.Het voorgeborgte der hel,waar de zielen zijn der kinders die zonder doopsel sterven.

3.Het vagevuur,plaats van tijdelijke straffe en zuivering.

4.Het voorgeborgte der oudvaders.

De zielen der 1^ste en 2^de plaats moeten Gods aanschijn voor alle eeuwigheid derven;de andere alleen voor eenigen tijd. De ziel van Christus is, zo niet tot de andere voorzeker tot eene dier plaatsen nedergedaald,te weten,tot het voorgeborgte der oudvaders. Om de zielen van de heilige oudvaders en ook van anderen,die in Gods liefde gestorven waren,te troosten en te verlossen.

Ook het vagevuur is eene plaats onder de aarde in dewelke de zielen der overleden christenen of geloovigen gezuiverd( of gevaagd ) worden,namelijk door het vuur en andere pijnen;en zij worden gezuiverd van alle schuld van tijdelijke pijnen die zij voor hunne vergeven zonden nog te lijden hebben.

Christus is zonder iemands hulp en door zijn eigen macht ten hemel geklommen;veertig dagen na zijne verrijzenis.

Na de dood van een mens wordt zijn ziel terstond bijzonderlijk geoordeeld.

De zielen der overleden christenen gaan als zij van deze wereld scheiden tot eene van deze drie plaatsen,te weten :

Tot den hemel,tot de hel,of tot het vagevuur.

Wat is te zeggen verrijzenis des vlees ?

Dat de dode lichamen der mensen door de macht Gods wederom uit de aarde zullen opstaan en levend worden.

De dode lichamen zullen verrijzen : elk in zijn natuurlijk en volmaakt wezen,en nogthans zeer verscheiden in hoedanigheid.

De lichamen der heilige mensen zullen glorieus zijn,d. i. heel klaar en schoonblinkend,licht,subtiel en onlijdelijk.

De lichamen der verdoemden integendeel zullen duister zijn en vuil, zwaar,grof en heel gesteld om te lijden.