Mijn levens... Bomen komen mekaar niet tegen,maar mensen wel.
07-02-2014
Begravenis broer
Op 23 september 2013 werd de begravenis gepland in het uitvaartcentrum Van Lent in Lokeren.Zoals verwacht was zagen wij een massa volk staan dat de begroeting nog moest komen betonen.De kist stond mooi opgebaard,en bezijden stond ik en de beide dochters Katy en Els en zijn kleinkinderen.Na de begroetingen dat ruim driekartuur in beslag genomen had,werd er overgegaan naar de zaal waar de mensen rustig konden mee luisteren naar de rouwplechtigheid.De speciale lijkrede werd gehouden door de heer Rudy Henderickxs,voormalig schooldirecteur,en zeer goede vriend van broer Staf. Daarna werd er overgegaan tot de rouwmaaltijd voor de uitgenodigen en dichtste familie.Goed gerangschikt en georganiseerd door de diensten van de heer Van Lent.Men wachte op het sein dat wij naar de begraafplaats konden vertrekken,dat toch zeer nabij was.Het waren beangstigde en zeer moeilijke mommenten toen er over gegaan werd met het plaatsen van de urne.Ik zag mijn broer dan werkelijk voor het laatst.Hoe kon je dit nog verwerken? Persoonlijk denk ik dat er nog een redelijk lange periode zal moeten voorbij zijn wil men er zonder tranen en verdriet aan denken.Dit zal zeker ook zo zijn voor de beide lieve dochters en kleinkinderen.Vergeten doet men dit toch nooit,het zal zijn beloop moeten hebben,en de tijd zijn werk laten doen.Wij zullen de mooie herinneringen en de tijden die wij samen mochten doorbrengen in kwade en gelukkige dagen koesteren en houden voor als er moeilijke perioden zijn.Broertje, houd een plaatsje vrij voor mij,als mijn tijd gekomen is....
Er is reeds een grote periode overheen gegaan sinds het overlijden van onze Staf. Op zekere mommenten heb ik het soms zeer moeilijk,dat is dan meestal de zondagen. Meer dan een jaar kwam hij het laatste jaar iedere zondag bij ons van in de voormiddag.Maar ook wanneer ik de kinderen Katy en Els soms aan de lijn heb,en dan wordt er natuurlijk dikwijls over gesproken.Papa deed dat zo of dat moest zo gedaan worden;enz. Katy is iemand die het uitwendig er moeilijk mee heeft,daarentegen Els kropt haar gevoelens meer op,maar ziet ook op die wijze af. Nu op 01 jan zijn wij vertrokken naar Frankrijk(Cergy-Pontoise) voor een begravenisplechtigheid van Mevr Mahieux Geneviève,dat plaats had 02 jan.Wij konden overnachten bij de dochter Chantal en Gérard. Wij zijn reeds verscheidene jaren met de familie Mahieux en Bourdin bevriend.Denise kent de families reeds van in het jaar 1958,ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling.Wij zijn dan nog een paar dagen daar gebleven en teruggekeerd de 4den. Sinds het overlijden en de begravenis hebben de kinderen wekelijks,toch tot driemaal toe, hun mama bezocht in het Home TerEngelen. Soms gaat het de ene dag beter dan de andere,maar aan totale beternis is er geen sprake meer van.Nu zijn er ook nog verschillende kwesties van het huis,de ziekenbond, de notaris, de bank, de controles van de leidingen zowel van gas of mazout. Er wordt nu de mogelijkheid gedaan om het huis te verkopen.Voor ons persoonlijk,en zeker voor mij,rest er niet veel familie meer in het Lokeren.Enkel Denise Lauwaert en André Verschraegen,als nicht. Katy woont in Melssele en Els te Waasmunster,dus er zijn niet teveel oude roots meer voor mij te vinden daar.
Er is wederom een ganse tijd of periode over gegaan om nog eens iets te plaatsen in den Blog.Maar er zijn van die dagen dat dit niet meer zo dringend moet.Ik neem nu meer de tijd om thuis na te denken ,hoe alles verder moet verlopen.Er zijn gedurende de laatste maanden van 2014,dan toch wat onprettige gebeurtenissen geweest.Zoals men weet is Georgette nog steeds in Het HOME TerEngelen gebleven tot er op zeker ogenblik moeilijkheden zich voor deden met haar gezondheid. Wij zijn wel in de zomermaanden wel een paar maal bij haar op visite geweest,ook soms samen met Katy,of soms met Els. Toen liep alles nog normaal.Maar na enige tijd is de moeilijkheid begonnen met de gezondheid,zodanig dat zij moest op genomen worden in de Kliniek,in dezelfde straat. Ook daar zijn wij dan een paar maal op bezoek geweest,ook eens met Katy bij,en toen lag zij op de intensieve afdeling.Toen kwam er een periode dat zij op zeker momment geen vast voedsel meer kon binnen krijgen,met moeite drinken. Dit zag er dan ook na tijd niet rooskleurig uit. Toen hebben de kinderen zich beraadpleegd bij den dokter,met alle uitslag van dien.Zij kregen daar geen genoegdoende uitleg,en kregen zelfs slecht nieuw te horen.Zij kreeg op het laatste zelfs morfine als pijnstiller,maar zulke dingen kan niet van langdurigen aard zijn.Uit eindelijk is Georgette overleden den 23ste september en de begravenis op 30 september ook in het Uitvaartcentrum Van Lent te Lokeren.De uitvaart plechtigheid was natuurlijk niet zo indrukwekkend als bij mijn broer Gustaaf,maar toch was er een massa volk tijdens den dienst.Natuurlijk was zij ook gekend door haar werk indertijd bij de firma Goeters,en ook via de verenigingen waar zij bij was.Op de braafplaats werd zij bij gezet bij onze Staf,daar waren zij opnieuw verenigd zoals zij het zich altijd voor gesteld hadden.Samen uit ,Samen thuis.Nadien hebben de kinderen een mooie foto laten maken om eveneens naast dat van haar man te plaatsen. De kinderen Katy en Els hebben er alles aan gedaan opdat het perfekt zou verlopen zoals het moest,en zijn daar ook 100% in geslaagd. Nadien zijn dan de beslommeringen gekomen van het huis,de inboedel, de notaris, de kliniek,het Home enz...Ik kan niet genoeg benadrukken welk een respekt ik heb voor die kinderen,zo zijn er niet teveel meer. Laat staan de mijne,die zelfs op de begravenis en op de rouwmaaltijd op enkele meters van mij af zaten,en nog niet eens een blik gunden.Dan moet men daar zijn conclusies uittrekken. Zo zie je maar hoe een gezinnetje met man en vrouw op 13 maand van elkaar weg zijn voorgoed.Zelfs hun kuisvrouw (Hilda) die er meer dan 25j gewerkt heeft,is ook in die periode overleden op 29 september. Zo zie je maar hoe snel het in het leven kan gaan en verkeren.............
In het begin van 2015 zijn dan hier bij ons Katy en Wim en Els met Christof op Nieuwjaarwens geweest.Het was gezellig en er werd beslist het nogmaals te doen,want het zeetje lag hun wel.Van de kinderen kregen we dan onze nieuwjaar,en dat was niet mis en wel gekomen en met dank aanvaardt. Persoonlijk denk ik dat dit de wens was van mijn broer:"ge zult toch voor hem zorgen"...Hij zal dit ten gepaste tijde aan de kinderen gezegd hebben. Nu in begin van februari, na mijn verjaardag, is Katy hier geweest,op een woensdag, en was ze zo gelukkig dat wij nog wat vrij konden vertellen en herinneringen ophalen van haar papa en mama.Zij nodigde ons uit ,want zij had in het restaurant gereserveerd voor rond 13u .Het was er zeer lekker,voor ons was het weer een tijdje geleden met dit restaurant-gebeuren.Nadien hebben we nog wat rond gewandeld en trakteerde ze op de koop toe nog eens Denise met een paar schoenen in de winkel op de Ursellaan.Zij is toen rond 5u in de nammidag vertrokken,met de belofte in de maand maart terug te komen.
Het is nu halfweg september 2015,en wil nu toch eens iets terug schrijven,het is toch al een tijdje geleden sinds de laatste input van maart. Er zijn zo van die dagen gepasseerd dat er te dikwijls aan de voorbije periode is gedacht. In de maand mei bijv.de dagen dat er onze Staf en Georgette verjaarde,dan de kerst-en nieuwjaarsdagen zonder hen,de dagen van het overlijden en de rouwperioden. Het was allemaal een beetje teveel geworden op een korte tijdspanne. We moeten toch in de eerste plaats ook veel denken aan de kinderen Katy en Els,wat die toch al allemaal moeten verwerkt hebben op die tijd. Wij trachten toch zoveel naar hen ,meschien meer wij dan zij. In de maand juni de 26ste zijn wij dan vertrokken in verlof naar frankrijk tot ongeveer de 5de juli. Het is een van de slechtste verloven geweest die ik al naar frankrijk gepland heb.Iedere dag overnachten op een andere plaats,telkens 's anderendaags circa 400km rijden,terug overnachten en in Lourdes 2 nachten en terug op dezelfde wijze om terug te keren. Natuurlijk hadden wij dit als een belofte ons voor gehouden om onze Staf en Georgette te herdenken als eind van het verdriet van verlies. We zijn nu terug half september,het zomerverlof hier aan de kust is voorbij voor de vele toeristen,het hebben drukke dagen geweest voor velen hier. De dagen beginnen te korten,'s avonds vroeger donker,meer televie kijken en minder en minder bewegen. Dat laatste is voor mij de laatste tijd meer en meer verslechterd. Ik heb iedere dag rugpijn die niet meer weggaat,verplaats mij minder en minder,waardoor ik vaststel dat ik minder ver kan gaan om te wandelen. Het ontbreekt mij meer en meer aan de moed om dit te doorbreken.Ik konstateer dat ik verouder.
Hier zijn we dan wederom,maar al in het nieuwe jaar 2016. Er is afspraak gemaakt met de kinderen van onze Staf dat ze bij ons komen de 24é januari,omdat dan het beste past volgens hun beide agendas. Wij haden alle nodige voorzorgen en cadeaus voorzien; cadeaus van La Maison du Monde uit Brugge voor beide meisjes en wijnen voor de mannen Wim en Christof. Zij hadden en grote Koffer met versnaperingen en toiletartikkelen en snoeps en drank erin voorzien en nog een verassingsbrief voor een etentje in de Waterlijn. Die gingen dan gebruiken voor mij 83j verjaardag den 13de februari.
Wij hadden als eten voorzien;een amus-bouches en soepje en Konijn op grootmoeders wijze met alles erop en erbij, een goede fles Cote-du-Rhone St Joseph en als dessertje een beetje ijstaart. Het werd nog een gezellige praten over vakanties en wat er nogal stond te gebeuren,en over de kinderen Annelies,Frederik en Sander.
Toen werd het de 13de Februari en werd er Gereserveerd zoals gepland in de Waterlijn op de Zeedijk hierbij ons.Denise had graag een Kreeftje en ik zou een Steak nemen en als voorgerecht een vispallet, met de nodige wijnen,en als dessert kaasschotel en kofie. Het werd voor ons nogiets dat me dded denken aan vervlogen tijden met onze Staf en Georgette op ons vele reisgeneugten,onze Staf kende er ook iets van. Dit zijn zo van dei dagen waar men niet tussen uitkan om even na te denken,met alle gevolgen en weeen vandien.
Wederom is er een jaartje voorvij gevlogen met vallen en opstaan.Zoals men ons vroeger in de schooltijd leerde:De tijd gaat snel,gebruik hem wel. Het oude jaar is op oudejaarsavond normaal verlopen met ons tweetjes.Er was om 12u 's nachts weing volk op den dijk in vergelijking met andere jaren. Meschien had de crisis daar iets mee te maken en waren er minder toeristen en, het weder was niet al te best.
Op 24 januari was er gepland dat de beide kinderen van onze Staf zouden komen voor de Nieuwjaarswensen.Zij hadden een grote mand mee gebracht met verschillende fricandisen en een verassingsenvellopje voor ons.Er was een amuse-bouche met Champagne en daarna een visschoteltje,dan konijn met Saint Joseph wijnen en een ijsdessert en koffie. Daarna werd er gezellig gekeuveld over de kinderen Annelies,Frederik en Sander,over hun vooruitgang,hun plannen enz.. Ook over de verlofperiodes werd er nagekaart en besproken waar en wanneer.
Voor ons was het een gezellige en goede dag geweest,en voor herhalingen vatbaar.
Vooraleer ik verder ga in het nieuwe jaar 2017,moet ik toch een beetje de schade inhalen van 2016 dat goed verlopen is. We zijn dan in Juni van daar dan in vertokken voor de laatste keer naar het zuiden op richting RAMATUELLE. Via Saint Désirat zijn we dan aangekomen in Ramatuelle eind Juni zoals gepland was om daar een weekje te verblijven.De laatste 2 dagen van ons verblijf mochten we ook ons Els met Christof en Sander daar verwachten. Dat was voor ons een zeer goed verblijf. Op de voorlaatste dag zijn we samen gaan eten in een restaurantje onder de bomen niet ver van ons verblijf. Het was er gezellig onder de bomen en met goed weder,ook Sander was mee. Het was een gezellige avond voor ons laatste verblijf. We zullen nog dikwijls weer denken aan de schone en goede mommenten die we er beleefd hebben,het zwemmen, de wandelingen naar en in St.TROPEZ,dit pakken ze ons al niet meer af.
Het is denk ik bijna een jaar geleden dat ik nog iets heb geschreven.Een grote fout van mij,enerzijds,en anders te gemakzuchtig geworden door de ouderdom.Natuurlijk met die ouderdom komen er automatisch keine perikkelen bij die men vroeger niet had en wilde krigen.Tot daar toe. Het is nu de gepaste mmoment om het nog wat bij te werken,nu dat mijn bovenkamer nog redelijk up to date is en ik op dat vlak geen problemen heb.Wat het fysieke betreft,voel ik dat ik verder achteeruit ga,ik krijg last van mijn benen,en dan zeker van mijn kuitspieren,doordat ik veel te weing beweging heb. Fout,en nog een Fout. Wakker worden rond 09.30u ,potje youghourt daarna een kom met de cornflakes met daarop een weing suiker en een lepeltje lijnzaadjes,en een wrme tas melk erover,en klaar is mijn ontbijt.s'Middags een weinge warme maaltijd en s'avonds rond half zes een paar boterhammen belegd met wat toespijs.Gans den dag in de zetel zitten met de voeten op de poef,en maar het dagblad lezen en een kruiswoordraadsel oplossen.Vanfaf 06.00u TV zien tot rond 10.00u en daarna naar bed,en wakker liggen tot rond 01.00u s'nachts.Natuurlijk,weet ik dat ik niet moe ben,en geen beweging meer heb,zodat ik minder beweeg.Met alle gevolgen vandien. Enfin bref... Vandaag verjaard en 86 geworden.Heb samen met Denise dan mijn peteking Els en nicht Katy uitgenodigd om naar Lissewege op restuarant te gaan Bij Den Goedendag. Het was een fantastisch goede menu,met alles erop en eraan en met een goede fles witte wijn.Voor beiden hadden wij een goede verassing. Zo gaat ook mijn verjaardag wederom voorbij. Op dat vlak moet men bedenken dat men nog gelukkig moet zijn dat men er nog is.Maar op die mommenten vergeet ik mijn broer niet,dan mis ik hem nog meer.
Wij hadden een afspraak geplandd met de kinderen van mijn broer,om samen iets te gaan eten in een gekend restaurant in Lissewege,de GOEDEN DAG namelijk. Op het afgesproken tijdstipt waren Katy en Els goed op tijd om samen naar ginder te rijden met auto van Katy.Daar aangekomen wegens het omrijden door de staking in het gebied van Zeebrugge,waren we terplaatse daar rond 13.00u. het restaurant zal al redelijk vol met meestal oudere mensen voor de tijd van het seizoen. We hadden gekozen voor een Brunch menu. Als amuse bouse kregen we een fantastich bord met een soepje,een gemarineerde gamba,een pannetje met een cocquile in een kaassaus,en daarbij vroegen we ons voor eld zijn goesting een drankje.Katy was toen de chauffeur en vroeg een Gin-Tonic voor de veiligheid. Daarna werd er persoonlijk een keuze gemaakt voor de hoofdschotel. Ik vroeg een visschotel en Denise een vleesschotel,daarbij bestelden we een witte gekende wijn. Daarna volgde nog een aangepaste dessert naar willekeur,een ijsje met aangepast fruit,en tot slot een kofiie en wat gebak.Tijdens de maaltijd werd er door de eigenaar een aangepaste surprise voor mijn 86 jaran aan toegevoegd. Voor ons vieren was de dag volledig geslaagd te noemen. Terug thuis werden de beloningen uitgedeeld zowel van de kinderen als van ons. Iedereen was tevreden. Het vertrek was voorzien voor rond half vijf en zo verliep voor ons en zeer bekende verjaardsfeest.
Het is toch weeral een tijdje geleden dat ik nog eens mijn blog kon openmaken.Het lijkt altijd een probleem om een gepast seniorennet pagina open te krijgen,het is niet meer gemakkelijk geworden.Nu,we trekken ons plan wel verder.Ik ben blij nog iets te kunnen schrijven van de laatste tijd.Sinds en 14tal dagen geleden zijn ze begonnen met de installatie van cabines. Vlak voor ons appt.staat de instelling al met een grote chalet en de zitplaatsen enz.. Onlangs zijn we naar het nieuwe kliniek geweest voor de bloedafname van Denise,we wachten nu voor de uitslag die wordt denkelijk doorgestuurd naar de huisdokter dr.Kindt.Deze morgend zijn we boodschappen gaan doen naar de Lidl,thuis gekomen heeft Denise dan de aardappelen en de vis(kabeljauw)en de saus gereed gemaakt.Het was wederom lekker. We zijn intussen al beiden 80tiggers gewworden,ikzelf 86 en denise 80,dat begint voor ons beiden door te wegen.We moeten er ons maar naar bewegen en leven.Ik persoonlijk voel meer pijn aan mijn onderste ledematen(kuitspieren),ook denkelijk een beetje mijn eigen fout,door teveel in de zetel te zitten,dagblad lezen enz.in plaats van eens meer buiten te gaan wandelen.Nu we passen er ons wel beiden aan.Tot een volgende maal.
Het is wederom een tijdje geleden van in April dit jaar. We zijn intussen al 12 Juni 2019,en we zijn dit jaar ook 25jaar getrouwd. Daarvoor had Denise iets voorzien. Ze had een uitstap of trip voorzien naar het noorden van Frankrijk in een hotelletje in GUINES,een 20 tal km voorbij Calais. Ik had mijn gps de dag ervoor goed ingesteld. We zijn dan vertrokken rond 10u in de voormiddag. Het was ongeveer een 150km ver,dus het was gemakkelijk te overbruggen in de voormiddag. Er was redelijk veel verkeer en ook met stilstaan bij de opstroppingen en de wegenwerken rond Calais. Daar aangekomen de begroeting was redelijk vriendelijk en de plaats was goed gelegen ,maar redelijk afgezonderd van een dorp of grote stad. Wij hadden gekozen voor het gelijkvloers,dus geen trappen en er was toch geen lift. s'Middags in het restaurant op het terras goed geeten,niet uitgebreid ,maar toch goed. Goede ruime kamer met douche en toilet afzonderlijk,en goed geslapen toch op de vreemde is altijd afwachten. De dag nadien zijn we in de nammidag op de aanpalende weide gaan rusten,Denise op een houten ligzetel,ik ook tenander,elk met de nodige lectuur bij de hand. Toen we wilden weggaan,wilde Denise opstaan van die houten ligzetel en is ze bij het rechtstaan door de zetel, die brak, gevallen op haar rug en tevens op haar achterhoofd,met alle gevolgen vandien.Hevige pijnen zowel in haar hoofd als in haar rug en benen. s'Avonds werd er niet teveel meer aan goed eten gedacht,en wilden we zo snel mogelijk terug de dag nadien. Na de afrekening zijn we huiswaarts in een rit vertrokken. Terug thuis rond 15.00u. Nog steeds veel pijnen,zeker in haar hoofd. Hebben de dag nadien dr.Kindt laten komen voor een algemeen onderzoek. Gelukkig is alles weer normaal verlopen met de nodige rust. En stelden we vast dat een rekening verkeerd was. dit is intussen opgelost en is ons het opgestuurd per post,er was een verschil van 40euros.
OP DIT OGENBLIK ZIJN WE AAN EEN PIJNLIJKE MISERIE BEGONNEN MET EEN NIEUW SOORT VIRUS WAAR NOG NIET TEVEEL DOKTERS EN VIROLOGEN IETS ZIJN VAN TE WETEN GEKOMEN. WE TRACHTEN ONS BEIDEN ZOVEEL MOGELIJK IN ONS APPARTEMENT BEZIG TE HOUDEN.WE DOEN AL WAT NODIG IS OM TE KUNNEN ZOLANG MOGELIJKT TE LEVEN,IK BEN INTUSSEN 87 GEWORDEN EN DENISE 81...DAT BEGINT ALLEMAAL EEN BEETJE BOVEN ONS PET TE EVOLUEREN,MEN KAN NIKS MEER OP ZIJN GEMAK DOEN EN LATEN, MEN MOET OP DE GEPASTE MOMENT KUNNEN PROBEREN BUITEN TE GAAN OM BOODSCHAPPEN TE DOEN,LIEFST NAAR DEN DELHAIZE DIE DICHTS BIJ IS,EN DAN NOG MET DEN AUTO. TE VOET IS AL REDELIJK VER VOOR MIJN OUDERDOM,EN IK WIL DENISE DAAR NIET ALLEEN NAAR TOE LATEN GAAN,HET IS BETER DAT WIJ SAMEN GAAN. WIJ ZIJN HIER DAN OOK ALLEEN IN HET GEBOUW OP ONS APPARTEMENT.WIJ HEBBEN VANDAAG EEN NIEUW SYSTEEM GEVONDEN OM NU IN KONTAKT TE KOMEN VIA WATSHEB DAT NU OOK TOEGANG GEEFT TOT ONS FAMILIE EN VRIENDEN DIE DIT OOK HEBBEN. ZO HEBBEN WIJ VANDAAG MET MIJN PETEKIND ELSJE EN CHRISTOF KUNNEN ZIEN EN PRATEN,OOK MET DE DOCHTER GRIETJE VAN DENISE IS OOK IN WHATSHEB.
