Er is wederom een ganse tijd of periode over gegaan om nog eens iets te plaatsen in den Blog.Maar er zijn van die dagen dat dit niet meer zo dringend moet.Ik neem nu meer de tijd om thuis na te denken ,hoe alles verder moet verlopen.Er zijn gedurende de laatste maanden van 2014,dan toch wat onprettige gebeurtenissen geweest.Zoals men weet is Georgette nog steeds in Het HOME TerEngelen gebleven tot er op zeker ogenblik moeilijkheden zich voor deden met haar gezondheid. Wij zijn wel in de zomermaanden wel een paar maal bij haar op visite geweest,ook soms samen met Katy,of soms met Els. Toen liep alles nog normaal.Maar na enige tijd is de moeilijkheid begonnen met de gezondheid,zodanig dat zij moest op genomen worden in de Kliniek,in dezelfde straat. Ook daar zijn wij dan een paar maal op bezoek geweest,ook eens met Katy bij,en toen lag zij op de intensieve afdeling.Toen kwam er een periode dat zij op zeker momment geen vast voedsel meer kon binnen krijgen,met moeite drinken. Dit zag er dan ook na tijd niet rooskleurig uit. Toen hebben de kinderen zich beraadpleegd bij den dokter,met alle uitslag van dien.Zij kregen daar geen genoegdoende uitleg,en kregen zelfs slecht nieuw te horen.Zij kreeg op het laatste zelfs morfine als pijnstiller,maar zulke dingen kan niet van langdurigen aard zijn.Uit eindelijk is Georgette overleden den 23ste september en de begravenis op 30 september ook in het Uitvaartcentrum Van Lent te Lokeren.De uitvaart plechtigheid was natuurlijk niet zo indrukwekkend als bij mijn broer Gustaaf,maar toch was er een massa volk tijdens den dienst.Natuurlijk was zij ook gekend door haar werk indertijd bij de firma Goeters,en ook via de verenigingen waar zij bij was.Op de braafplaats werd zij bij gezet bij onze Staf,daar waren zij opnieuw verenigd zoals zij het zich altijd voor gesteld hadden.Samen uit ,Samen thuis.Nadien hebben de kinderen een mooie foto laten maken om eveneens naast dat van haar man te plaatsen. De kinderen Katy en Els hebben er alles aan  gedaan opdat het perfekt zou verlopen zoals het moest,en zijn daar ook 100% in geslaagd. Nadien zijn dan de beslommeringen gekomen van het huis,de inboedel, de notaris, de kliniek,het Home enz...Ik kan niet genoeg benadrukken welk een respekt ik heb voor die kinderen,zo zijn er niet teveel meer. Laat staan de mijne,die zelfs op de begravenis en op de rouwmaaltijd op enkele meters van mij af zaten,en nog niet eens een blik gunden.Dan moet men daar zijn conclusies uittrekken. Zo zie je maar hoe een gezinnetje met man en vrouw op 13 maand van elkaar weg zijn voorgoed.Zelfs hun kuisvrouw (Hilda) die er meer dan 25j gewerkt heeft,is ook in die periode overleden op 29 september.  Zo zie je maar hoe snel het in het leven kan gaan en verkeren.............

                                                             geschreven joe 10 feb 2015 te 21.15u