In 't begin van de wéik wazze’k wèrral isj op manne zolder gekraupe. Nâ vonte’k d’r toch wel mannen aa kanasjèir vâ vroeger van ’t schaul zéiker! Ik moet zègge dâ’t ne réidelaike goeje moet gewéisd’ èmme as me dië gekocht èmme, want wâ dâ’k ik d’r ammel méi-j-ouitgestauken èm in den tait… En d’r mangkéir nog attait niks oën!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Mâ posjèt zat er nog attait in en uëk nen uëp blouëre! ’t Woëre nog blouëre straf nondedzjuë! Ik schréif vroeger attait op véirant e poër blouëre straf, dâ was gemakkelaik! Van tien néige moeste’k toch attait ondert kiëre schraive ‘Ik mag niet praten in de klas’. Ik kost mè-j-attait em bitsje verouit zette. Op ne kiër zèi de miëster: “Piër, tegen morgen, honderd keer ‘Ik mag niet babbelen in de klas’…”. Nâ gavve’k ’t sanderendogs blouëren af wordad’ ondert kiëren opstont ‘Ik mag niet praten in de klas’, en de miëster zèi: “Wel, ik had toch gezegd ‘niet babbelen” in plaats van ‘niet praten’… Ik antwaurdegen èm: “Miëster, ik wist ni goet oe dâ’k babbele moest schraive, mè-j-iën b of mè twië, dorméi èmme’k ’t ander mô geschréive”… Alléi, ’t was goe vèr iëne kiër! Ik èm tèn ouit véirzèrg nikker twiëjondert kiëre ‘ik mag niet babbelen’ geschréive en die zjiëverèir éi mè nuët gin straf nimmer gegéive… Dorméi dâ die blouëre d’r nog inzoëte nowô!