Wanneer je de Brusselse Poort instapt via de brug over het water, dan zie je voor je een bomvrij kruitmagazijn. Loop eromheen en je ziet dat het verscholen ligt onder een aarden heuvel. Die diende om inslaande mortieren af te remmen, zodat de opslagplaats niet geraakt werd, anders waren de gevolgen natuurlijk niet te overzien. Om in 1933-’34 het viaduct over de spoorlijnen aan te leggen, is een deel van het ravelijn opgeofferd, samen met de buitenpoort. Van de buitenbrug resteren nog enkele arduinen pijlers, die hier in een pergola zijn verwerkt.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In 1940-’41 is op het resterende gedeelte van het ravelijn het stadspark aangelegd, dat langs twee zijden door water is omgeven. Aan de buitenzijde van de zeer brede grachten loopt de Kalendijk, een naam die thans behoorlijk misplaatst lijkt, want er staan huizen langs en hij is flink bebost. Maar dat was uiteraard niet zo in de 19de eeuw. Vestingwallen waren inderdaad kaal, de vijand moest geen kans krijgen om ongemerkt zo’n wal te beklimmen of zich verdekt te kunnen opstellen.