OUDE VISCHMIJN - Vlasmarkt.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Doorgaans vind je de plaats waar vis wordt verhandeld in riviersteden zo dicht mogelijk bij het water. Dat was in Dendermonde niet anders. Bij de burcht van de lokale heren splitste de Dender zich in twee takken, waarvan er eentje de Visgracht werd. Daarlangs wordt de Vismarkt aangelegd met een Vishalle als verkoopsruimte. Als die in de late 17de eeuw wordt afgebroken, komt er een afdak voor in de plaats, dat met een ijzeren leuning wordt omgeven en waaronder de aangevoerde verse vis wordt gemijnd. Dat is verkopen bij afslag. Er wordt begonnen met het roepen van een hoge prijs en wanneer daar geen kopers voor blijken te zijn, wordt dat bedrag in vaste stappen verlaagd totdat iemand van de omstaanders ‘mijn’ roept en daarmee de partij koopt. Mijnen is dus het omgekeerde van veilen – verkopen bij opbod – en wordt toegepast bij bederfelijke waar, zoals vis en snijbloemen.

1914 zet ook een punt achter de vismijn langs de Dender en na de oorlog wordt dit gebouw aan de Vlasmarkt opgetrokken. Maar daar is dan allengs minder behoefte aan, de komst van koelinstallaties maakt het mogelijk vis langer te bewaren en koel te transporteren, zodat de activiteit van de vismijn verhuist naar de winkel van de visboer.



Nu staat hier hooguit nog vis op de menukaart van de restaurantjes. Herinner je je de pompzwengel in de Zwijvekegalerij? Die komt van de oude vismarkt langs de Dender.