Mè dâ goe wéir va van de wéik beginne’t te kriebele bè de Gruëte Manne. As ze d’iëste zonne gezien èmme, tèn wéite ze da’t ni langk nimmer en diert véire da’t Dèrremonde-Keiremis is. De droëgers komme af en toe al isj af, d’r werd isj gedroëge as rèppetiesse. D’r kom bewéigingk… Ze wèrre zéinewachteg… En ge wètj as de zéine beginne te wèirke moet er ni véil gezèit wèrre of ’t zitj er op nowô…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Van de wéik was’t al van dâ! Déir iën van die spléite van die puërt van de kazzemat wordâ ze dor stoën moet zéiker de zonne recht in ’t gezicht vâ Gaulejat geschéinen èmme. A moet gevroëgd’ èmme on den Indejoën vèr èm em bitsje te verzette zuëdoëg dâ de zonne nimmer in zâ gezicht zat. Den Indejoën antwaurdege: “Seg mènneke, ‘k bènne’k ik â mèisse ni zènne, en dorbèi ik zien al brouin genoeg!”. Nâ moet Gaulejat dâ wâ verkiërd opgepakt èmme zéiker en â-j-at g’antwaurt: “Mè die vrèmde is dâ toch attait iet!”. Mars die probéirdege nog tisse te komme, mor dâ was van dem balange gin avans!!! Den Indejoën schaut d’r ouit téige Gaulejat da’t azuë nog niks was! “Kèirelke” zei den Indejoën “dâ moeje nâ nog iene kier dèive zègge zi, tèn gojje nikker ewwâ méimoëke!”… Ons Pèirt was van ’t doëneg verschiete ouit zâ noenslopke geschaute en ’t zei… “Mènnekes, mènnekes, wâ stouë géir ier nâ rieze te moeke. Binnen e poër wéike maugde wèrral ne giëlen oëvet op trok goën en ik moet ier as’t Godblieft nog miër as twië joër stoën… En de Gruëte Manne wirte d’r alledrèi stillekes van…