|
Toen in 1983 politieagent Emiel De Bock de pensioengerechtigde leeftijd had bereikt, verdween met hem de agent die dagelijks aan het Kerkplein honderden schoolkinderen veilig over de straat loodste. Dat dit door velen werd geapprecieerd, blijkt uit de huldiging die agent De Bock kreeg van de vele kinderen. Enkelen onder hen namen het initiatief om een liedje over de agent te maken, als dank voor zijn jarenlange inzet voor de schoolgaande jeugd.
Toen het lied tijdens de huldiging werd gezongen, was dit een zeer emotioneel moment voor agent Emiel de Bock. De stoere politieman kon het niet laten een traantje weg te pinken.
Agent Jozef Waverijns nam nadien de functie van agent De Bock over aan het Kerkplein.
We publiceren de tekst van het lied:
Onze agent.
Aan 't voetpad van Sint-Vincent, daar staat onze agent.
Hij regelt verkeerslichten, zo zijn wij gewend.
Refrein: Het gaat er zo van rood, groen, geel,
dat mag nu niet, dat mag nu wel.
Zo klinkt het liedje van onze verkeersagent.
Wie volgens regels handelt, die lacht hij vriendelijk toe.
Maar wie door het rood licht wandelt, die roept hij heel streng toe.
Hij is ok heel begrijpend als men de wet overtreedt.
Ik doe mijn plicht, doe d' uwe en zorg dat ge 't nu weet.
Zo leert hij kleuters, groten, correct zijn in 't verkeer.
't Is een buitengewone, zo willen we er meer.
Als gij nu met pensioen gaat, hebt gij ons iets geleerd.
Waar tucht is en ook orde, moet het hart niet geweerd.
We danken u en zeggen blij: "Miel, waren er maar meer zoals gij,
dan was er in ons leven nog een zonnetje bij".
|
