‘k Uëre’k ik attait mô miër en miër babbele auver die jachtoëve ier in ’t stat en daddis azzuë-j-em bitsje i man uëre blaiven ange… ‘k Em al e poër kiëre langst den Dèjnner gon wandele in ’t stat en tèn begin ne mènsj te druëme nowô. Boeitsjes op den Dèjnner… ‘k Zien ekik dâ wèl zitte.



Faitelaik moe dâ wel pleziereg zain nowô vèr ront te vèire. Ge kènd’ â vislain nikker ouitmsaite en â d’r ne kèirpel of twië vange as’t ewwâ méigoët… Nâ zatte’k d’r vandewéik bè kammeroëte en ’t kwamp er d’r nog isj auver te pas. ‘k Ouë nâ wel em bitsje sjans… Die va mèi waster ni bei en ik èm va manne kammeroët em boeitsje gekocht in okkozje… ’t Is ni te gruët, mor vèr mèi-j-alliën is dâ miër as genoeg. En ‘k èm er nog e véirdiël méi. Ze moete vèr mèi-j-allènsj den Dèjnner ni vedrom aupedoen! Azze’k mannem buët ouit ’t woëter pak, kanne’k er derèkt méi nor ’t Schèlle en doër voersj vèire!