|
De laatste nacht van 2009... De regen tikt tegen de ruiten. Het is alsof de druppels meer lawaai maken dan gewoonlijk. Ieder jaar geven die laatste uren mij een raar gevoel. Er is weer maar eens een jaar voorbij... Alle gebeurtenissen, die ik meemaakte in eigen omgeving, flitsen nog even door mijn gedachten. Er was vreugde en leed, een lach en een traan...
De start van het nieuwe jaar, dat binnen enkele uren een aanvang neemt, heeft ook iets... Is het de gedachte dat 2010 weer een 'paardenjaar' wordt? Is het de crisis die me bezighoudt? Is het mijn leeftijd die mij aanspoort tot meer bekommernis?
De stilte van de nacht heeft iets geheimzinnig, anders dan anders... En ja, zulke dagen brengen mee dat je denkt aan je dierbaren die er niet meer zijn. Familieleden, vrienden, kennissen, ... Velen zullen het met me eens zijn, als ik verklaar dat je iets meer, iets intenser, aan hen denkt op zo'n tijdstip... De laatste uren van het jaar tikken weg. Ze maken plaats voor de minuten, uren, dagen, maanden van 2010... 31 december heeft me de laatste jaren altijd een beetje beziggehouden. Het is alsof die dag langer duurt dan andere dagen. Ik heb moeite om het te begrijpen. Is dat de reden waarom ik de slaap niet kan vatten?
Ik bekeek net de nieuwe dvd van Philippe Geubels. Hij had het over onze stad. Het decor toonde de reuzen en het Peird... Het Ros Beiaardlied weerklonk in het begin van de show... Enig chauvinisme welde in me op. Ik vond de show goed, dat wél... Maar toch blijft het raar gevoel hangen...
Bangelijk..., maar misschien toch niet zo onrustwekkend. We zien wel...
|
