Zouë ne mènsj ni zot wèrre van dâ wéir? Den iënen dag wètje ni wô krouipe van de wèiremte en den anderen dag is’t nen alven dag woëter on’t giete! Ge zoitj er op den dier â bluëte sjokkedaize loëte va zien! De die van ons kraige’t gedierieg op éir épse! Madam vintj dâ ze tot ènne van ogustus recht éit op minsjtes éir vaif iere zonne per dag, mor mè ’t fait dâ’t wéir nogal wisselvalleg is is dâ pessies ammel main faut! Lègge’t mor ammel téige ne serjéize mènsj ouit zènne! Van aster nen drippel rèigen valt lupt ze mè-j-e gezicht van ’t alfzéive dongker!xml:namespace prefix = o />

Mor allâ ik vin nâ toch uëk dâ’t wéir op ni véilen ’n trekt! Faitelaik zajje tèn nog béiter zonder wéir! En achteriën z⠒t spel nâ wèrral gom beginne mè de boere en de kwiëkers nowô. De petatte zèlle wèrral gèltsj koste d⠒t ni mènsjelaik is, ’t groejnsjel zâ wèrral stikke va mènsje koste en de biënaars zèllen éir wèrral achterouitgestauke voele… ‘k Zien ’t al gebéire, ons madam zâ wèral ier of toer zoeke achter e kortier van een koej en een alf vèirke. Dad’ is ammel goed en wel, mor ver de prais ewwâ goejekuëp t’ ave kanne’k ik die sirk beginne klèine. Die pèis geluëve’k d⠑k ik alles kan! Auver e joër of vaif ei ze mè dâ nog isj gelapt! Zouë ’n alf vèirke gekocht in zâ giële en ik kost dem boel in stikke snèi! ‘k Em viërtien doëge mè mam puëte in doke geluëpe! ‘k Ouë drèi kiëre i mam vingere gesnèje en isj goed in gezoëgt uëk! ‘k Bloejdege nèiger as dâ ze dâ vèirke geslacht èmme… En tèn ouë ze nog d’ èir van te zegge dâ’k stommer was as dâ vèirke zelf. Mor van déize kier goë ze mè ni liggen èmme zènne… Ik èm ne kammeroët die dâ goe kan en mè diën isj zat te moeke bènne’k er van af! En ’t véirdiël is, azze’k die zat moëk kanne’k binsjt ne pot méidringke! ‘k Zâ tèn ’t sanderdogs wel ne zjiëre kop èmme, mor dâ doe van dem balange zuë zjiër ni as in â puete snèi mè-j-n biënaarsmes!

                                                              

Piër van Tatjes.