Hieronderaan volgen binnenkort foto's van vrienden enz....
Voor het bezoekje die u bracht op mijn Blogje
Alles wat mooi is
dagboekje
22-11-2009
woordje
over mezelf,
Eindelijk kom ik terug op mijn blog na een jaar van rouw het is al een jaar dat mijn lieve man is overleden het was hard daar ik geen afscheid heb kunnen nemen hij was 19 dagen vermist en dat was heel pijnlijk ik wens dat niemand toe ik erpak me nu stillentjes aan maar het verdriet zit vanbinnen ,,ik moet erdoor voor de zoon en schoondochter en mijn kleinkinders ja ik heb nog en lief achter kleinkindje bij jammer dat mijn man het niet meer meegemaakt heeft hij zou er echt fier op zijn gelijk ik. Ben gister op bezoek geweest het was lang geleden dat ik het nog gezien had het is zo een mooi ventje en mijn kleindochter is er zo fier op maar ik ook ,nu ik ga wel nog eens gaan of zij komt naar mij ik hoop dat hij goed door het leven komt
mijn lieve man is teruggevonden op 29/11/2008 en hij is begraven op 8/12/2008 hij is na zoveel tijd dat ze hem terug gevonden hebben het is heel pijnlijk daar ik geen afscheid heb kunnen nemen ik heb hem nog gezien maar niet genoeg om afscheid te nemen ,maar ik heb gezorgd dat hij een mooie begraving heb gegeven en dat heeft mij heel deugd gedaan er waren heel veel vrienden van hem ook van de Harmonie waar hij bij speelde en waar onze kleinzoon ook in speelt hij was zo fier op Dimitrie ik heb veel steun van Regina ze helpt mij veel en moet nog gaan werken daar ben ik trots op.
nu ik krijg het moeilijk en ga moeten stoppen met schrijven de volgend keer ga ik meer schrijven nu goedeavond Julia
ik leef helemaal in onzekerheid vandaag weer geen nieuws over mijn man waar kan hij toch zijn de politie en de federale hebben alles ge-daan wat ze konden doen ik moet er mij bij neerleggen dat ze hem niet vinden hij moet zijn medicatie krijgen en het is zo koud buiten wat ziet hij af of meschien niet meer hij was de laatste tijd veel ziek kliniek in en uit het was soms onmenselijk voor hem waarom moest dat hem overkomen ik ben ook ziek maar nam dat erbij maar hij is in 3jaar tijd helemaal terug getrokken hij kon het niet verwerken van zijn broer die zo vroeg ontnomen was 57jaar en hij was 72 jaar hij zegde steeds waarom ik niet maar hij zal nu wel bij zijn ouders en broers zijn alsook bij zijn dochterje ons kruis was zwaar om te dragen en dat niet altijd begrepen van de mensen
ik ga nu afsluiten groetjes
Julia
Mijn man is nog steeds vermist het is nu 17 dagen en ik hoop dat ze hem toch konden vinden de pijn wordt ondragelijk alle dagen hoop ik dat er nieuws is van hem waar is hij toch hij kan niet ver zijn maar waar de ene zegt dit en de andere dat wat moet ik geloven maar ik kan het nog niet aanvaarden dat hij zou overleden zijn en toch zal ik er bij moeten bij neerleggen maar het is heel heel moeilijk ook voor mijn zoon vrouw en kinders hij heeft er vier het zijn schatten van kleinkinders die ik heb voor het ogenblik is Regina steeds bij mij maar zij moet ook terug aan het werk en als zij er niet is komt mijn kleinzoon maar die kinders al zijn ze volwassen moeten met hun leven verder gaan en dit begrijp ik heel goed ook zal ik op een dag moeten verder gaan,
Een geluk heb ik nu veel steun van mijn broer en zuster ook van mijn vele vrienden ook van schoon zusters het leven is toch hard wij waren nu zo gelukkig het mocht niet zijn mijn man nam zware medicatie en was aan het dementerend en suiker patient hij kon er niet zonder geef mij wat steun die dit leest
groetjes Julia
Mijn ventje is nog steeds vermist,
Ik heb het heel moeilijk omdat mijn man nog niet is terug IK MIS HEM ZO?? zal dagelijks proberen iets te schrijven
JULIA
Ik schrijf me verdriet neer mijn man is vermist op 9/11/2008 hij is snachts vertrokken en niet meer terug gekomen maar hij was dementerd en ging veel gaan wandelen in de nacht,de politie zijn nog steeds op zoek achter hem ik toch zoveel verdriet en mijn zoon en vier klienkinders en schoondochter wij vragen ons af waar is hij naartoe nergens te vinden ze hebben met helikopter en speurhonden gezocht nu zoeken ze in het water en alle grachten ik woon in Bredene ik ga stoppen kan niet meer het is voor de volgende keer
Het gaat goed, Met mijn man gaat? het nu nog steeds goed. Hij kan hem al weer wat bezig houden? met knutteselen, en ook heeft veel courage. Dat doet mij goed, maar toon het niet. Hij doet weer meer dingen,die hij een tijdje, niet meer heeft kunnen doen; maar soms teveel, en dan loop ik kwaad rond, omdat hij niet wil luisteren. Dat is een man, ik denk dat de meeste mannen zo zijn, niet dat ik te klagen heb. Met mijn been gaat het de goeie kant op. Want ik was wat bang, daar ik een zware diabetes ben, en dan moet men goed oppassen; met open wonden. Maar ik genees nog goed; dat ik me goed verzorg; want dat is de goede raad, die ik kan geven aan mensen met Diabetes. Nu ik heb weinig tijd, en zal volgend maal wat meer schrijven, over alles en nog wat daaaag
Mijn man heeft terug in de kliniek gelegen vier weken en dat gaat zo altijd binnen en buiten hij was helemaal dik van het water en had een tekort aan zuurstof daarom kon hij zo moeilijk ademen hij had nod maar 40 0/0 zuurstof niet meer en al dat water ,toen heb ik hem binnen gedaan in de kliniek en het was hoog tijd of ik was hem kwijt dan zijn ze direct aan hem beginnen werken en drie flesjes vocht afgetrokken als hij binnen gegaan was woog hij 115 kgr zo zwaar was hij hij heeft zuurstof gekregen en dat heeft hij nu thuis ook maar is veel afgevallen weegt nu nog 94kgr dat is een pak en dat was allemaal water wat een mens toch kan krijgen en hij loopt er nu wat lastig bij altijd zo een werker geweest en nu niks meer mogen doen hij zegt soms ben liever dood zodus laat ik hem rommelen in zijn kot veel kwaad kan hij daar niet doen ik laat hem doen want dat gezaag ben ik ook moe ik zeg tegen hem doet wat je wilt maar kom niet klagen als je weer naar de kliniek moet Ja en ik heb ook wat voren gehad ik ben naar de Opera geweest van MADAME BUTTERFLY en ik heb met mijn been tegen een ijzer trap gestoten en dat doet toch zo pijn ik heb een grote inwendige bloeding en mijn been is wat geknuist de DR zegde het is zeker voor 6 weken dat je pijn zult hebben wel als ik zeg het doet pijn wel het doet echt pijn Nu de Dokter komt regelmatig de wond verzorgen maar de pijn blijft ik wens dit aan niemand toe ga dan eens naar een Opera wat ik zo gaarne zie maar heb er niet veel van genoten door de pijn het was helemaal gezwollen en nu staat het nog dik nu ik zal me goed verzorgen want ben een zware Diabetes patient ik zal nu stoppen met schrijven tot een volgende keer over iets anders en hoop iets beter dan nu ik wilde dit eens kwijt groetjes Julia
over mezelf,
