Wedstrijd tegen Beton vandaag. Ze stonden slechts 1 puntje achter ons in de stand, het zou dus niet makkelijk worden. En zo bleek ook. De wedstrijd ging gelijk op, kansen werden afgedwongen door beide ploegen en er was bij wijlen mooi voetbal te zien. Er waren aan beide zijden een paar grote kansen in de eerste helft, beide ploegen troffen één keer het kader, er werd echter niet gescoord. 0-0 ruststand.

Bij de rust werd het eigenlijk al duidelijk, diegene die ging scoren, zou winnen. De tweede helft begon zoals de eerste geëindigd was. Spel golfde mooi op en neer en opnieuw werden er aan beide kanten wel wat kansen gecreeërd. Werd er dan 1 van de doelmannen verslagen, stond er nog altijd een been, of een ander lichaamsdeel in de weg. Het einde van de wedstrijd naderde, en je voelde dat er nog iets in de lucht hing, en zo bleek het uit. Luttele minuten voor het eindsignaal kregen we een corner, Bal werd voorgetrokken en Tom nam deze op de volley, door alles en iedereen door en het stond 1-0... meteen ook de eindstand.

Je kan moeilijk zeggen dat dit oververdiend was, we hebben gevochten en karakter getoond. Misschien waren de betere kansen wel voor ons, maar zou het 0-0 gebleven zijn, had niemand iets gezegd. Je kan stellen, na een mooie wedstrijd we een goeie zaak doen. We hangen ons karretje bij de top 4 en zolang we daar aanhangen, kan alles nog