Mijn verhaaltje bij "routine" was ribbedebie dus ik begin opnieuw.
Jommeke : (zwart-wite) Ons ma moest vorige week gans de week vroeg opstaan voor haar werk. Normaal werkt zij van 'smiddags tot 21u maar nu kon ik er compleet niet meer aan uit hoor!
's Morgens kon ik al niet komen dabben en zabberen en smakken in bed als ze wakker werd want ze moest dan uit haar bed. Meestal wacht ik braaf tot ik zie dat ze gaat opstaan, lichtje gaan dan aan. Maar nu krijgen we terug onze routine. Ons ma hare routine is dat ze er eigenlijk geen heeft.
Nu krijgen we terug 's morgens wat meer aandacht, hoeft mijn potje eten  niet direct weg als ik niet alles opeet want anders is ons Amy er mee weg. Dat veranderd terug, ik kan na een uurke of zo nog eens op het aanrecht gaan staan en wijzen van welk zakje ik iets wil. Gemakkelijk hoor!
Ja die vrouwen bij ons mogen veel van mij, mijn eten afpakken onderandere. Maar ze moeten af en toe ook eens iets verdragen van mij, dat ik ze eens pest, achterna zit, mij "groot" maak, imponeer, en dan kunnen ze het weer niet hebben. Pfff, ons witte, Mi-Noes, die blaast altijd en ik krijg dan regelmatig naar mijn voetjes terwijl ik niks gedaan heb vind ik. Maar als ons ma thuis komt en de vliegenraam staat open in de zomer, dan roep ik al miauauw maauw als ze eraan komt en ik krijg als eerste een aaike over mijn bolleke, een kusje, een knuffeltje. Daar kunnen de meiskes mij niet in kloppen hoor! Volgende keer mogen zij eens wat vertellen. Prrrrr!Mi-auw!