De keeshond heeft een vrij korte rug en een ietwat steile achterhand. De buik is licht opgetrokken. Het hoofd is wigvormig, de kleine variëteiten hebben een wat korte neus. De stop is matig bij de grote kees, meer geprononceerd bij de andere variëteiten. De ogen zijn ovaal, bij de kleine kezen relatief groot. De hoog aangezette staande oren zijn vrij klein. De staart is hoog aangezet en over de rug gekruld.

De dubbele vacht is kort op het hoofd en aan de voeten, elders is het dekhaar lang, dicht en afstaand. Bij de tegenwoordige showhonden is het hoofd bijna verborgen in de brede afstaande kraag die zich voortzet over de borst. Ook de achterzijde van de benen is rijk bevederd.

In Duitsland worden bij de keeshond de kleuren wolfsgrijs, wit, zwart en bruin de altfarben genoemd, de overige kleuren gelden als neufarben. Kenmerkend voor de wolfsgrijze keeshond is een grijs lijntje rond de ogen, de zgn. bril.