daar achter die mooie zon daar wacht het hof van eden het hemels paradijs waar engelen vrij vliegen gods liefde overal aanwezig is waar de bloesems eeuwig bloeien de rozentuin welig tiert de liefde heerst geluk eeuwig zal duren daar achter die mooie zon
niets is zo mooi dan de liefde die je kind je kan geven voor de rest van je leven liefde en vriendschap wil je kind je geven als teken van waardering voor alles wat je voor hun hebt gedaan
waarom kan ik niet dichten en komt de muze me niet tegemoet misschien heb ik niets zinnigs te vertellen en is het ritme ook niet bijster goed ik kan daarom maar beter zwijgen bescheiden luisteren naar wat een ander heeft te zeggen
in de prachtigste kleuren toont de natuur haar herfstige tooi het beeld op mijn netvlies gebrand en de geur van grond in mijn neus kan een ander seizoen nooit overtreffen de herfst is wonderlijk mooi
ik zou graag willen verdwalen in de schoonheid van sprookjesverhalen een wereld vol magische dromen die je even aan de werkelijkheid doen ontkomen waar je op fantasie lijkt te zweven en je door betoverde wezens wordt omgeven die je leiden door het mystieke bos van warrige takken en kleurige bladerdos naar hun feeërieke kastelen waar ze hun geheimen met je delen ja....daar zou ik soms willen verdwalen in de schoonheid van sprookjesverhalen
Onder moeders paraplu Liepen eens twee kindjes, Hanneke en Janneke, Dat waren dikke vrindjes. En hun klompjes gingen klik, klak, klik, En de regen deed van tik, tak, tik, Op moeders paraplu.
Toen kwam Jan de Wind erbij, Die joeg eerst heel zoetjes, Toen al hard en harder maar De regen in hun snoetjes. En Jan de Wind, die rukte en trok, En op en neder ging de stok Van moeders paraplu.
Maar Hanneke en Janneke Dat waren flinke klantjes! Die hielden stijf de paraplu In allebei hun handjes. En ze lachten blij van hi, ha, hi, En ze riepen: Jan, jij krijgt hem nie! 't Is moeders paraplu!
een paar mooie donkere ogen kijken me lieftallig aan je mooie zwarte manen wapperen in de wind ik ben gek op je mijn lief paard kwispelend met je staart schuddend met je hoofd heb je mij verleid ik ben blij dat ik je ken samen zijn wij een stel jij ben mijn hele leven en ik zal je dan ook het allerbeste geven
Het leven is als een sprookjesboek, je weet niet wat er komen gaat, elke dag sla je een bladzijde om vol met geluk, strijd, liefde, magie en vriendschap.
Het leven is als een sprookjesboek, je kan geen bladzijde overslaan, maar niemand leest hetzelfde... soms is het donker en duister, zonder licht om je heen, soms schitterend stralend van geluk, het is maar net wat je lezen wil.
Je maakt je eigen sprookjesboek, stopt er je eigen dromen in, jouw fantasieen, belevenissen en wijsheden, alleen jij kan jouw leven maken, tot iets magisch... betoverend mooi !
ik heb vandaag een clown gezien hij stond zomaar ineens op straat gekleed in het wit met zwarte bollen en met een grote hoed toen groette hij mij en reed ervan door ik heb vandaag een clown gezien....
moeder... mijn beste vriendin in jouw handen schrijf ik mijn liefde mijn gedachten in jouw hart een storm van woorden mijn zinnen vertrouw ik jou toe het verleden... ook dat van mij jouw groot verdriet mateloos gegrifd in jouw heden ook de toekomst als het maar even kon mij volledig in jou schuilen weer één zijn opnieuw kind worden krijsen om aandacht moeder de zin van mijn leven geen woorden zonder jou
een kinderhand is snel gevuld zij hebben heel wat meer geduld zien het grote in het kleine kunnen in hun dromen nog verdwijnen doe hun onschuld dus geen pijn
in haar kamer tussen de pagina's van een kleurboek vond ik een klein papiertje met haar eerste lettertjes op vol ontroering las ik dit even wat mijn kleine meid daar had geschreven en met tranen in mijn ogen zag ik het staan in heel kleine lettertjes mama haar naam ik werd er eventjes stil van legde het briefje weer opzij haar eerste kinderlettertje blijven me heel mijn leven bij
's morgens ontwaken jullie uit een dromende slaap van elfjes en kaboutertjes honderduit vertellen jullie over jullie droom hoe het was in dromenlandje wonderschoon
jullie vragen dan aan papa wanneer gaan wij naar dat land waar sprookjes nog leven elfjes dansen op het water jullie glunderen wangetjes rood als papa zegt , nog twee dagjes dan gaan we er heen
en nu zullen jullie dromen over elfjes klein zoals er op aarde maar twee voor me zijn
zul jij me ooit nog bloemen schenken een mooi boeketje zul je nog aan zon dingen denken zelfs al was het maar één roos ik zie het liefst de tere kleuren zachtgeel, wit of abrikoos als ik denk aan al die geuren dan geniet ik eindeloos
